باهوشترین و کم هوشترین کشورهای جهان در سال 2019

[keran]

سلام،

من رشتم روانشناسیه و توی روانشناسی هم فیلدم هوش و حافظه هستش و میخواستم بگم که این شکل تحقیق ها رو معمولا بچه های روانشناسی انجام میدن، بعلاوه همین اول بگم که به همون اندازه که شما کشورتون رو دوست دارید منم دوست دارم.

متاسفانه خبر بد اینکه "بله" نه تنها در آزمون های عمومی هوش بلکه (به شکل دور از انتظاری) در سایر آزمونهای تواناییهای شناختی مثل حافظه هم، نمره متوسط جامعه ایرانی از نمونه های غربی کمتر میشه، برداشت خود من بر اساس یه مقاله که مال قبل از 1350 بود (فک کنم از دانشگاه شیراز بود) و دیدم، اینه که این پدیده بشکلی ریشه های عمیق تری از اونچه که برخی ممکنه فکر بکنن داره، هرچند شرایط فعلی در ادامه میگم که چرا خیلی بدتره.
بعلاوه باز هم در مورد صحت این گونه نتایج باید بگم که توی روانشناسی بدین شکل نیست که شما یه کشور از دانشجوهای برتر نمونه گیری بکنی، یه کشور دیگه ازجامعه روستایی و ... هرچند سهل انگاریهایی ممکنه وجود داشته باشه، ولی داوریهای سخت گیرانه ای میشه و محققایی که این سالهای اخیر دارن کار میکنن همه متغیر ها رو در نظر میگیرن و تا حد امکان کنترل میکنن. پس عموما این نتایج (حالا چند تا کشوری بالا تر یا پایین تر) قابل اطمینان هستند.

در مورد اینکه چرا:
اولا: نمره هوش (حداقل اون چیزی که امروز ما با آزمون های موجود مثلا وکسلر میسنجیم) بشدت تحت تاثیر عوامل محیطی قرارمیگیره (امیدوارم بر همین اساس نتیجه نگیرید که خوب این پس هوش نیست و خیلی مهم نیستش)،خوب تفاوت فاحش در امکانات و عوامل محیطی بین ایران و کشورهای اروپایی و مثلا سومالی که نیاز به توضیح نداره، مثل تفاوت کیفیت علمی معلم ها در طول تحصیل مدرسه یا امکانات موجود در مدرسه و ...

دوما: ما توی ایران پدیده سلکشن معکوس داریم (این در حالیه که سالهاست برخی کشورهای غربی دارن نهایت استفاده رو از سلکشن میبرن)، شما فرض کنید میخواین متوسط قد 10 نفر رو اندازه گیری کنید. منتها اول یه دونه خیلی قد بلند دو متری داخلشون دارید اون رو جدا میکنید و حالا به هر دلیلی اندازه گیری نمیکنید. خوب معلومه که متوسطه قد نمونه تون خیلی کمتر میشه (با فرض جامعه نرمال: که اکثر افراد جامعه قد متوسطی دارند) خوب برای هوش هم همینه، ما سالهاست که اولا پدیده فرار مغزها داریم، بعلاوه به اعتقاد من ما پدیده له کردن مغز ها (این اصطلاح رو از خودم گفتم) رو هم داریم. یعنی شرایطمون رو تو جامعه، دانشگاه و ... به شکلی تنظیم کردیم که مثلا اونی که پارتی و سهمیه داره انتخاب میشه و اونی که نداره حالا هر چقدر هم با استعداده حذف میشه (امیدوارم نگید که خوب این بازم باهوشه و هنوزم استعدادش توی جامعه وجود داره: خیر به این شکل نیست، فرد بااستعدادی که آموزش و محیط رشد مناسب پیدا نکنه، به اون نمره هوشی هم که ذاتا توانش رو داشته نمیرسه)،
به این اضافه کنید شرایط مالی و خانوادگی برخی ها رو که خودشون اصلا وارد رقابت نمیشن (مثالش هم کلاسی راهنمایی منه که از نظر هوش یه سر وگردن از حدود 100 تا دانش آموز همکلاسیش بالاتر بود (اگر نگم که نفر اول کل مدرسه بود) و برای همه واضح بود که چقدر با استعداده، منتها الان تو یزد با مدرک دیپلم داره کارگری میکنه، اونم فقط بخاطر نداری و فقر شدید خانوادش)

بعلاوه اضافه کنم که من با بحث از دست رفتن ذخیره ژنتیکی (اینجا به این معنی که: احتمالا فرار مغزها منجر به کاهش تعداد متولیدن با هوش سرآمد یا نابغه میشه) موافقم، هرچند سرعت این پدیده با توجه به جمعیت جامعه ما بایستی احتمالا کند باشه.

این رو هم بعنوان یه نکته مثبت اضافه کنم که (بر اساس دیده های شخصی خودم میگم، مثلا موارد موفق ایرانی در ساینس _ فرض خام بدون آزمایش و بر اساس هیچ مقاله ای)، بنظر من ژن ایرانی مسلما یکی از ژن های با استعداد هستش و دامنه استعداد گسترده ای هم داره، منتها نکته مشترک بین اکثرا موارد موفق ایرانی احتمالا اینه که همگی به حداقل امکانات لازم برای شکوفا کردن استعدادشون، در زمان مناسب، دسترسی داشته اند.

[aliahmadi32]

فکر کنم باید از شاخصهایی مثل هوش بیرون بیاییم. چون هوش و باهوش بودن شخصیه. مجموع کلی هوش و افراد باهوش یک کشور باعث پیشرفت بودن کشور میشه.
تو المان دعوای باهوش بودن خیلیا رو دیدم. عرب ترک کرد ایرانی هندی پاکستانی افغانستان. هرکدوم باور دارن تنها ملت خودشون باهوش هستن. و در موارد شدیدتر بقیه اصلا باهوش یا intelligenz حساب نمیشن. کلا بحث غلطه. نوع امارگیری درسته اما عنوانش غلط. به امارها نگاه کنین کشورهای پیشرفته و جهان اولی همشون تو صدر لیسته. کشورهای جهان دوم و سوم اخر لیست.
هوشمندی رو همه دارن. اما بهره گیری از هوشمندی یک انسان وابسته به شرائط محیط پیرامونه. این حرفها که ژاپن همشون احمقن ولی مدیراشون باهوش هست ولی همه ی مردم خودمون هوشمند هستیم ولی مدیرهامون احمق هستن رو کلا بزارین کنار. هوشمندی ژاپن با هوشمندی مردم افریقایی یکی هست. اما رشد و بهره گیری هوش نیاز به هزاران فاکتور داره که تو افریقا پیدا نمیشه ولی ژاپن این فاکتور ها رو در نظر گرفته و این فاکتورها رو توسعه دادن. کشور از همین فاکتورها تشکیل میشه. پیشرفت یک کشور از مقدار سرمایه گذاری و اهمیت دادن به همین فاکتورها معلوم میشه.
پدرم یه کارمند با دیپلم بود. ایا هوشمندی خاندان ما تا همین دیپلم هست؟ پس چطور من تونستم مهندسی بخونم؟
نیاز اساسی برای تغییر درمورد تعریف هوشمندی و کم هوش و باهوش ترین کشورها هست.
اگه انیشتن تو ایران بود انیشتن نمیشد. اگه پروفسور سمیعی تو ایران بود شاید دیپلم نمیتونست بگیره.
اگه پدر من تو المان بود دکتریشو تموم کرده بود.
امکانات و شرائط کشور برای پرورش یک ادم با هوش بالا خیلی موثره. هفته ی پیش یک سری ازمایش درباره ی شکنندگی ماکارونی و چوبهای خلال داشتیم. عکسهاشو تو تلگرام فرستاده بودم برای یکی از پسر عموهام تو دانشگاه دولتی فلان شهر که مهندسی میخونه. به خدا دهنش باز مونده بود از امکانات ازمایشگاه. این نشون میده من مهندس خوبی میشم پسر عموم خونه بسازه با یک زلزله ی سه ریشتری به تلی از خاک تبدیل میشه. در اخر بگم ندیدم یه المانی به خودش بگه باهوش یا هوشمندتر از ایتالیاییه. اما تا دلتون بخواد مهاجرا رو دیدم.