سلام دوست عزیز... اولا از این که وقت گذاشتید و از مطالب و تجربیات با ارزشتون که زمان گذاشتید و تایپ کردید بسیار ممنونم... صدها صفحه از فروم های ارزشمند این سایت رو خوندم ولی واقعا تقریبا همه آکادمیسین بودند.... تافل های بالای ۹۵ و نمرات جی آر ای بالا و مقالات منتشره isi...
امروز به حدی دپرس شده بودم که باورتون نمیشه... صبح عضو گروه تلگرامی شدم که مربوط به یک موسسه مشهور آماده سازی برای آیلتس هست در ایران که اسم نمیبرم و اونجا زبان میخونم برای امتحان...و انقد نظرات منفی خوندم در مورد ادامه تحصیل در امریکا، بی حد و اندازه... دوم بعد از سالیان (مدارکم پیشم نبود) نمرات ارشدم رو که فکر میکردم خیلی خوبه توی wes وارد کردم ، به زور معدلم ۳ شد!!! نمرات لیسانس رو که نگو!!! فاجعه! بعد هم رفتم ساب دامین travel و فایل های ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۰ refusal rate ویزاهای nonimmigrant رو نگاه کردم... برای ایران از زیر ۵۰ درصد شده ۸۶ درصد!!! البته ۲۵ درصد درخواستها مربوط به F1 بوده و تقریبا دو برابرش B1 بود... خلاصه وا رفتم...
من آکادمیسین نیستم... دنبال ارشد مجدد ولی نه توی مکانیک سیالات و تبدیل انرژی، در رشته مدیریت ساخت construction هستم... بعدشم بر میگردم سر کارم ایران... فاند هم نمیخوام...
با اینکه وقت سفارت گرفتم و هنوز جرات اپلای کردن ندارم چون صدها صفحه فروم و کانالهای تلگرام رو خوندم و کلا انرژیم از بین رفت... بله من یه مقاله داخلی دارم فقط، درسخون هم نبودم و تا سال ۳ لیسانسم عملا واحدی پاس نکرده بودم چون فقط دنبال فلسفه و ادبیات بودم... حتی در مقطعی توی لیسانسم میخواستم انصراف یدم برم فلسفه علم بخونم... ولی توی کارم موفق بودم و الان با ۳۸ سال سن مدیر عاملم... گرچه ثروت آنچنانی هم بدست نیاوردم... ولی عاشق ساختن و مهندسی در اجرای طرحها و پروژه ها هستم... کوتاه سخن، فکر میکنم اصولا باید برای ما هم جایی باشه توی این دنیا! ماهایی که سبک زندگیمون با روشهای استاندارد و مرسوم هیچوقت نخوند...
در آخر باز هم میخوام تاکید کنم که پاسخی که دادید بسیار ارزشمند بود....ببخشید که دردلم طول کشید... تقصیر ماءالشعیری بود که خوردم!!!!
علاقه مندی ها (Bookmarks)