نقل قول نوشته اصلی توسط dv1397 نمایش پست ها
مهاجرت حتمن نباید از روی مشکلات مبدا باشه. امروز ممکنه یکی از آلمان و ژاپن هم مهاجرت کنه.
با این حرفهایی که دارین می زنین فک کنم نرین بهتر باشه. فقط شرایط رفتن را برای بچه اتون فراهم کنید چون ممکنه اون ۱۸۰ درجه برخلاف شما فک کنه و اصلن اهمیت نده خانواده اش همراش برن یا نرن.
شاید یکی مشکل و چالش و محیط نامعلوم را به فضای آشنا ترجیح بده. شاید بچه اتون کلن ریسک پذیر باشه و از محیط تکراری بیزار.

من ار هر روزی که خارج هستم لذت می برم و دوست دارم در صد سال آینده، بیش از چند روز ایران نباشم. اون همون اجبارا چون ویزا تموم میشه و اقامت دائم ندارم.
همه مشکلاتی هم که خارج داره، به زندگی کردن در وطنم (ولو متولد ژاپن هم بودم) ترجیح میدم.

فک نکنین چون شرایط کشور ایده آل نیست، میگم نمی خوام برگردم. من اگر متولد نیویورک هم بودم می رفتم یه ایالت دور زندگی می کردم. ببینید چارلی چاپلین در انگلستان دفن نشده، اینشتن در آلمان به خاک سپرده نشده. شاید آلمان بگین در زمان اون بد بود، ولی دیگه انگلیس چش بود؟


شما این سوال را جواب بدید: وقتی می رید مسافرت یه استان دیگه، موقع برگشتن چه احساسی دارید؟ آیا فک می کنید کاش میشد همون جا موند یا اینکه از رسیدن به منزل بسیار خوشحال میشید؟

اگر از من بپرسی چقدر برام مهمه که برم ایران، میگم همون اندازه ای که رفتن به بلغارستان یا پرو برام ضرورت داره. شاید برم، ولی واجب نیست. مثل هر جای دیگه است. دیدمش کافیه.

شما پرنس هری را نگاه کنید. نمی خواد شاهزاده باشه. زندگی راحت و معلوم در کاخ را نمی خواد. شاید شما به بچه اتون بگین : سوییچ پژو پرشیا بهت بدیم یا بری ترکیه تو خوابگاه دانشگاه با سه تا هم اتاقی و چهارتا سوسک درس بخونی. بگه می خوام برم...

ویرایش: یک مثال دیگه هم Eugene Smith عکاس آمریکایی هست که رفت ژاپن زندگی کرد و همون جا مرد.

مسئله این نیست که من نخوام برم مسئله اینه که ما اصلا هیچ اخبار درستی از مهاجرت نداریم متاسفانه حرفای ضدونقیض زیاده توی همین تاپیک هم میبینید بعضیا از اینکه رفتن پشیمون شدن و به همین خاطر بود که گفتم دو راهی شده .... موسسه ها هم حرفشون سند نیست چون تا الان به هرکس زنگ که زدم یه حرفی زده