لطف دارین.
متن ایمیلتون رو بذارین اینجا، یا توی تاپیک مرتبط، و دوستان کمک میکنن و نظر میدن.
باید ببینیم چقدر متفاوت هست. به نظر من اگه استادی واقعا به دانشجو نیاز داشته باشه خیلی به متن ایمیل توجه نمیکنه.
در واقع ما سعی میکنیم متن های حساب شده بنویسیم که بتونیم ریسک رو بیاریم پایین تر ولی حقیقتا خیلی ها با همین متنهای ایمیل شفاف و مستقیم من دنبال درس خوندنم ایا پوزیشن خالی داری پذیرش گرفتن و تعداد ما هم خیلی زیاده.
یه چیز رو از من، به یادگار داشته باش.
یه لحظه از شب هست، که تاریک ترین لحظه ممکن هست، یعنی زاویه تابش خورشید به کورترین نقطه خودش میرسه برای کره زمین، و اون لحظه واقعا تاریکی محض همه چیز رو فرا میگیره، ولی نه خورشید، و نه زمین، ثابت نیستن، و درست یک چشم به هم زدن بعد از اون، اون زاویه عوض میشه، و طلوع خورشید شروع میشه.
یعنی میخوام بگم، و بارها هم توی زندگیم برام پیش اومده، اون لحظه ای که دست از همه چیز برمیداری، و همه چیز تاریک میشه برات، اونجا طلوع خورشید دوباره شروع میشه و چه بسا آرزوت درست همون لحظه براورده بشه.
پس اصلا اصلا اصلا، دست برندار!
"ما زنده به آنیم که آرام نگیریم، موجیم که آسودگی ما، عدم ماست"
این رو همیشه به یاد داشته باش.
درباره کره و تایوان و... این کشورها رو اصلا دست کم نگیرین.
دوست من، یه چیزی بهت بگم، به عنوان دوستت،
هر کشوری، هر جامعه ای، نقاط قوت و ضعفی داره.
هر آدمی، بسته به تربیت، محیطی که توش بزرگ شده، ژنتیک، ارزشهایی که به عنوان یه باور و ارزش قبولشون داره، ممکنه از یه سری فرهنگ ها و کشورها خوشش بیاد و از یه سری خوشش نیاد.
تو شاید توی مثلا شیلی یا ارژانتین یا مثلا اسپانیا خیلی خوشبخت تر و موفق تر هم باشی، تا بقیه کشورها.
پس توی ذهنت، سعی کن یه سری اولویت ها بذاری ،
مثلا: برم کشوری که زبان اولش انگلیسی باشه که حداقل بتونم راحت تر ارتباط برقرار کنم
برم کشوری که مردمش به خونگرمی مشهورن،
برم کشوری که هواش کمتر سرد و برفی هست، یا اصلا من هوای برفی دوست دارم، برم جایی که برفی هست.
برم کشوری که مثلا صنعتش توی رشته من قوی هست،
برم دانشگاهی که توی رشته من شناخته شده هست،
یعنی یه سری عوامل رو بذار کنار هم، و تصمیم بگیر.
اصلا هم ناامید نباش.
علاقه مندی ها (Bookmarks)