بررسی علل احتمالی ریجکت

[reg2]

به گفته خودشون 80 تا 75 دلار میشه 5600 تا !!! (75 دلار یا 70؟؟؟)
شلوارش چه مارکیه مگه؟؟؟

شوخی می کنم اما واسه پرستیژ دانشگاهشون تعداد متقاضی خیلی مهمه مثلا همین آقا هه هر بار بهش ایمیل می زدم می گفت ما امسال 75 نفر applicant داریم که بعد کردش 80 تا... انگار افتخارشونه!!!

بله اينم واسه من قابل تعجب بود...چند بار با منشي بداخلاق Penn State مكاتبه داشتم و هر بار هي ميگفت ما امسال500 تا متقاضي داشتيم....ظاهرا خيلي افتخار ميكنن به اين قضيه
البته خوب خود اينهم ميتونه يكي از عوامل ريجكت باشه...بعضي دانشگاها بخاطر موقعيت شهري و آب و هوا متقاضي زيادي دارن جداي از بحث رنك...

[آتش پرستان]

..حرف همه به نظر من کاملا درسته. ولی مشکل اینه که آدم نمیفهمه به کدوم حرفشون باید اعتماد بکنه، راست میگن یا نمیگن. کلا آدم سر از کارشون درنمیاره، چون به نظرم روال منطقی ندارن.
مثلا من خودم با یه استاد تو Western Ontario کارم به مصاحبه تلفنی کشید و اونم گفت اپلای کن (تقریبا آبان 1389 بود!!!!!). از اون موقع هر چی که ایمیل میزنم که تکلیف این اپلیکیشن من چی شد؟ اصلا دیدیش، ندیدیش؟...دریغ از یه جواب......حداقل یه فحش به آدم بده که خیالمون راحت شه طرف زندست!!! همین چیزاست که اعصاب آدمو میریزه به هم. مثلا همین استاده که باهاش حرف زدم تابلوئه که منو نمیخواد، ولی جواب ندادنش دیگه توهین به شخصیت آدم محسوب میشه. البته تقصیر منم هست زیاد پیگیرش شدم که به قول یه دوستی تو یه تاپیک دیگه بهتر بود که این همه وقت براش تلف نمیکردم. این قبیل پیچوندنا هم که حتما برای همه دوستان اتفاق افتاده!!
والا اگه یه ایرانی همچین کاری بکنه صد تا تهمت از قبیل جهان سومی!!، بیفرهنگ!!، بی اخلاق و.....به ریش آدم میبندن.

[thunder]

..حرف همه به نظر من کاملا درسته. ولی مشکل اینه که آدم نمیفهمه به کدوم حرفشون باید اعتماد بکنه، راست میگن یا نمیگن. کلا آدم سر از کارشون درنمیاره، چون به نظرم روال منطقی ندارن.
مثلا من خودم با یه استاد تو Western Ontario کارم به مصاحبه تلفنی کشید و اونم گفت اپلای کن (تقریبا آبان 1389 بود!!!!!). از اون موقع هر چی که ایمیل میزنم که تکلیف این اپلیکیشن من چی شد؟ اصلا دیدیش، ندیدیش؟...دریغ از یه جواب......حداقل یه فحش به آدم بده که خیالمون راحت شه طرف زندست!!! همین چیزاست که اعصاب آدمو میریزه به هم. مثلا همین استاده که باهاش حرف زدم تابلوئه که منو نمیخواد، ولی جواب ندادنش دیگه توهین به شخصیت آدم محسوب میشه. البته تقصیر منم هست زیاد پیگیرش شدم که به قول یه دوستی تو یه تاپیک دیگه بهتر بود که این همه وقت براش تلف نمیکردم. این قبیل پیچوندنا هم که حتما برای همه دوستان اتفاق افتاده!!
والا اگه یه ایرانی همچین کاری بکنه صد تا تهمت از قبیل جهان سومی!!، بیفرهنگ!!، بی اخلاق و.....به ریش آدم میبندن.

western ontorio به دوست من پارسال کلا جواب نداد!!! اصلا نه reject نه accept!
calgary هم به یکی دیگه از دوستان جواب نداد!

[reg2]

..حرف همه به نظر من کاملا درسته. ولی مشکل اینه که آدم نمیفهمه به کدوم حرفشون باید اعتماد بکنه، راست میگن یا نمیگن. کلا آدم سر از کارشون درنمیاره، چون به نظرم روال منطقی ندارن.
مثلا من خودم با یه استاد تو Western Ontario کارم به مصاحبه تلفنی کشید و اونم گفت اپلای کن (تقریبا آبان 1389 بود!!!!!). از اون موقع هر چی که ایمیل میزنم که تکلیف این اپلیکیشن من چی شد؟ اصلا دیدیش، ندیدیش؟...دریغ از یه جواب......حداقل یه فحش به آدم بده که خیالمون راحت شه طرف زندست!!! همین چیزاست که اعصاب آدمو میریزه به هم. مثلا همین استاده که باهاش حرف زدم تابلوئه که منو نمیخواد، ولی جواب ندادنش دیگه توهین به شخصیت آدم محسوب میشه. البته تقصیر منم هست زیاد پیگیرش شدم که به قول یه دوستی تو یه تاپیک دیگه بهتر بود که این همه وقت براش تلف نمیکردم. این قبیل پیچوندنا هم که حتما برای همه دوستان اتفاق افتاده!!
والا اگه یه ایرانی همچین کاری بکنه صد تا تهمت از قبیل جهان سومی!!، بیفرهنگ!!، بی اخلاق و.....به ریش آدم میبندن.

كلا اين اپلاي يه خورده بي رحمه...وقتي وارد اين وادي ميشي و ميخواي تو اين وادي سير و سلوك كني بايد پيه هر زخمي رو به تنت بمالي..دل شكستن..ريجكت شدن..فاند نگرفتن...جواب ندادن... هر لحظه احتمال هر كدوم از اينا هست....اول كا كه ميخواي اين همه وقت و هزينه صرفش بكني...بايد احتمال خيلي بالائي هم بدي كه امكان داره همه چي هيچ و پوچ بشه....برا همين بهتره يه alternative plan هم همون اول داشته باشي....
بهر حال اپلاي به نظر خود بنده خيلي به شانس بستگي داره...خوش به حال خوش شانسا....

[آتش پرستان]

این حرفتو به طور مطلق قبول دارم...کاملا شانسیه..اصلان نباید بشینیم براش دنبال فرمول بگردیم...هر وقت آنتروپی کل منفی شد، واسه اپلای هم میشه یه چهارچوب تعیین کرد!!!!!
کاملا درست میگی. حالا که بوق زدیم، باید سوار کنیم...!!

كلا اين اپلاي يه خورده بي رحمه...وقتي وارد اين وادي ميشي و ميخواي تو اين وادي سير و سلوك كني بايد پيه هر زخمي رو به تنت بمالي..دل شكستن..ريجكت شدن..فاند نگرفتن...جواب ندادن... هر لحظه احتمال هر كدوم از اينا هست....اول كا كه ميخواي اين همه وقت و هزينه صرفش بكني...بايد احتمال خيلي بالائي هم بدي كه امكان داره همه چي هيچ و پوچ بشه....برا همين بهتره يه alternative plan هم همون اول داشته باشي....
بهر حال اپلاي به نظر خود بنده خيلي به شانس بستگي داره...خوش به حال خوش شانسا....

[tahahavakhor]

من بحث رو تا اینجا خوندم و قبل از اینکه نظرمو بگم فکر می کنم که این بحثها اطلاعات ارزشمندی رو برای بچه های سال دیگه گردآوری می کنه و از این بابت خوشحالم. در مورد ریجکتها هم ، هنوز فصل پذیرش بطور کامل تموم نشده و امیدوارم بچه ها خبرهای خوش بهشون برسه.
چند تا نکته به ذهنم رسید که فکر کردم شاید بد نباشه اونا رو اینجا مطرح کنم:
1- هر چند تو رشته خودم اصلا نیازی به ارتباط با استاد نیست ، اما در رشته هایی مثل مهندسی که جلب نظر یک استاد برای همکاری موثره چند مورد هست که مکررا پیدا میشه. یک اینکه بچه ها تشویق میشن در آستانه چند ماه مانده به اپلای و برای جلب نظر یک فرد خاص بهش ایمیل ارسال کنن. در دانشگاههایی که کمیته پذیرش تشکیل میشه معمولا اساتید تمایلی به پاسخ گویی ندارن و اخلاقی هم نیست اگر کنترل روی موضوعی صد در صد نیست قول صد در صد به کسی داده بشه. بر خلاف عُرف معمول در اروپا منابع گرنت بیشتر در اختیار دانشکدست تا خود اساتید و این دلیلیه که اکثر اساتید نمیتونن به قطع اظهار نظر کنن و اونهایی هم که با چنین روالی قول میدن کارشون غیر اخلاقیه و طفره روی و گریز از مکاتبات بعد از نقض قولشون هم دلیل همون رفتاره.
2- دانشجویان غیر ایرانی برای جلب نظر اساتید از سه راه استفاده می کنن. چیزی که استادی رو ترغیب میکنه به انتخاب فرد خاصی اطمینان از توانایی اون آدم و شناخت ار قابلیتهای اونه. اگر سری به فروم های بین المللی بزنید می بینید که دانشجوها از این سه طریق اقدام به شبکه سازی میکنن: الف- شرکت در کنفرانسها و سمپوزیومهایی که افراد مورد نظرشون در اون شرکت کردن. شانس ملاقات حضوری با اون فرد خاص رو پیدا میکنن و ایده هاشون رو با اون فرد مطرح می کنن و حتی ممکنه بتونن یه کار تحقیقی بین دانشگاه خودشون و اون فرد خاص انجام بدن(صرفا لازم نیست برای شرکت تو اون کنفرانس مقاله داشته باشن خیلیها به صورت آزاد و صرف شبکه سازی شرکت می کنن که ظاهرا از صرف بالا بردن عدد مقالات با شرکت در کنفرانسهایی که افراد معروف در اون کاری ارائه نمی کنن اثربخش تره) . این شبکه سازی باعث میشه طرف احساس نکنه شما صرف پذیرش باهاش تماس گرفتید. ب- توصیه نامه از اساتید بزرگ میتونه اطمینان و قابلیت های فرد رو به استاد مربوطه منتقل کنه. کاری که یک توصیه نامه از یک فرد سرشناس انجام میده چندین مقاله در ژورنالهایی که داوری اونها اطمینان استاد رو جلب نمیکنه و contribution شما در اون نامعلومه انجام نمیدن. هیچ کس از یکدانشجوی فوق لیسانس انتظار مقاله solo نداره اما انتظار داره طرف روش تحقیق و ابزارهای رشتش رو بشناسه . ج- شرکت در flyout ها و بازدیدهای حضوری از دانشگاهها.این کار این امکان رو میده که شما وقت کافی رو برای ارائه نظراتتون داشته باشید ضمن اینکه از مزایای صحبت رو در رو بهره مند میشید.
3- وقتی این راههای سه گانه برای اکثر اپلیکنتهای ایرانی بستس شما باید نمرات معدل و تستهای استانداردتون در شرایط مساوی از سایر اپلیکنتها بیشتر باشه تا اعتماد اعضای کمیته پذیرش و یا استاد خاص رو جلب کنه. من آرش از بچه های همینجا رو مثال میزنم که با یک نمره جی آر ای مناسب تونست پذیرشهای خوبی بگیره.

[studentz]

با سلام

وقتی پذیرش دوستمون آرش را بقیه دوستان مقایسه کنید، تنها مورد نمره GRE Subject ایشون هست. و اینکه رشته ایشون فیزیک هست و شاید با مهندسی قابل قیاس کردن نباشه، منظورم این هست که رشته مهندسی حتی با نمره GRE خوب، ولی بدون مقاله شاید شانس کمتری داشته باشه. دوست دیگری هم که اسمشون را در نتایج پذیرش نگفتن، وضعیت تقریبا مشابهی با آرش دارن ، رشته فیزیک با GRE Subject بالا.

و دیگر اینکه آرش جان در دانشگاه شریف درس خوندن و احتمالا این مورد هم تاثیر داشته، از نظر اینکه شاید توصیه نامه از چند تا استاد معروف تو شریف داشتن. من نمی دونم .

خوب این در حالی است که دوستانی بودن با چند مقاله isi و نمره زبان خوب نتونستن پذیرش مناسبی (دانشگاه خوب همراه فاند) بگیرن.

بهرحال به نظر میرسه که معیارها و نکات دیگری در پذیرش سهیم هستند که کسی به اون ها اشاره ای نمیکنه. تا نظر بقیه دوستان چی باشه.

ممنونم.

[majidi123]

با سلام

وقتی پذیرش دوستمون آرش را بقیه دوستان مقایسه کنید، تنها مورد نمره GRE Subject ایشون هست. و اینکه رشته ایشون فیزیک هست و شاید با مهندسی قابل قیاس کردن نباشه، منظورم این هست که رشته مهندسی حتی با نمره GRE خوب، ولی بدون مقاله شاید شانس کمتری داشته باشه. دوست دیگری هم که اسمشون را در نتایج پذیرش نگفتن، وضعیت تقریبا مشابهی با آرش دارن ، رشته فیزیک با GRE Subject بالا.

و دیگر اینکه آرش جان در دانشگاه شریف درس خوندن و احتمالا این مورد هم تاثیر داشته، از نظر اینکه شاید توصیه نامه از چند تا استاد معروف تو شریف داشتن. من نمی دونم .

خوب این در حالی است که دوستانی بودن با چند مقاله isi و نمره زبان خوب نتونستن پذیرش مناسبی (دانشگاه خوب همراه فاند) بگیرن.

بهرحال به نظر میرسه که معیارها و نکات دیگری در پذیرش سهیم هستند که کسی به اون ها اشاره ای نمیکنه. تا نظر بقیه دوستان چی باشه.

ممنونم.

به نظر من یکی از نکاتی که خیلی می تونه تاثیر بزاره حضور دانشجوی ایرانی در دانشکده مورد نظر یا جزو دانشجوهای استاد مورد نظر هست. چون می تونند به خیلی از سوالاتی که در ذهن اساتید در مورد سیلابس درس ها و سطح نمرات دانشگاه های ما هست جواب بدهند و اساتید با اطمینان بیشتری تصمیم گیری کنند.
شانس هم مطمئننا پارامتر تاثیر گذاری در این پروسه هست.

[saeedsh]

در مورد تاثیر بسیار زیاد توصیه نامه از استاد معروف من کاملن با دوستان موافقم. مثلن تو رشته من در سایت دانشکده CS دانشگاه UBC نوشته که ما در پروسه پذیرش بیشترین وزن رو به Recom. Letter می دیم. خیلی بدیهی هست که منظور توصیه نامه ای نیست که از دانشجو بی حساب و کتاب تعریف و تمجید کرده باشه، منظور داشتن توصیه نامه از اساتید شناخته شده هست و این یکی از فرق های بزرگ هست بین ماها که ایران درس خوندیم با کسی که مثلن تو یه دانشگاه خیلی معمولی آمریکا یا کانادا درس خونده چون اون شاید یکی دو تا استاد شناخته شده تو دانشکده ش داشته باشه. داشتن توصیه نامه از استاد شناخته شده بخصوص برای گرفتن پذیرش از دانشگاه های Top خیلی مهمه و جبران نداشتن اون بسیار مشکل!

[Radian]

به نظر من یکی از نکاتی که خیلی می تونه تاثیر بزاره حضور دانشجوی ایرانی در دانشکده مورد نظر یا جزو دانشجوهای استاد مورد نظر هست. چون می تونند به خیلی از سوالاتی که در ذهن اساتید در مورد سیلابس درس ها و سطح نمرات دانشگاه های ما هست جواب بدهند و اساتید با اطمینان بیشتری تصمیم گیری کنند.
شانس هم مطمئننا پارامتر تاثیر گذاری در این پروسه هست.

باز بنا به تجربه ی شخصی من نظرم این هست که تاثیر این فاکتور حداقل برای خود من تا حدودی منفی بوده.

چون بر خلاف فرهنگ هایی مثل چین ، در ایران زیاد هوای همدیگرو ندارند بچه ها . اینطور که من شنیدم حتی هندی ها هم هوای هم رو خیلی دارند .

اما همونطور که خودم تجربه کردم ، در جاهایی که پای دانشجویان ایرانی اونجا باز شده بود اصلا نتیجه ی مثبتی ندیدم ! اصلا هم دور از انتظار نیست که مثلا اگر استاد بره از یک دانشجوی ایرانیش در مورد دانشگاه

من بپرسه ، نظر مثبتی نخواهد داد . مخصوصا که خیلی از این دوستان فقط از بعد آکادمیک رشد کردند و در ابعاد دیگه ی زندگی کمی از قافله عقب هستند .