در اینکه ایرانی ها از نظر تحقیق و امکانات آزمایشگاهی حتی نسبت به دانشگاه های خاورمیانه هم بسیار ضعیف تر هستند هیچ شکی نیست. اما طرز فکر شما در مورد مدل ریاضی و الگوریتم کاملا اشتباه است. خاص رشته شما رو نظری نمی دم! اما در اکثر زمینه های برق مکانیک کامپیوتر و ... سنگین ترین فاندها و بالاترین دست مزدها مربوط به افرادی است که توانایی کارهای پایه ای این چنینی دارند. کارهای عملی و کاربردی هم اصولا بر مبنای این ها پیاده می شوند و بدون کارهای پایه ای عملا کار عملی ممکن نیست. نمونه خیلی سادش شرکت ANSYS هست که الان در تمام زمینه های مهندسی نرم افزارهاشو همه میشناسند و الان هم چند سالیه این قدر غول شده که در حال بلعیدن شرکت های کوچک تر که نرم افزار های خیلی تخصصی تر تولید می کنند هست. دست مزد شروع به کار کسی که به عنوان طراح الگوریتم وارد شرکت های این چنینی میشه 130k$ به بالاست .... اما الگوریتم های ریاضی-فیزیک که در این برنامه ها استفاده میشه بسیار پیچیدس و سر در آوردن از اونها کار هر کسی نیست.
دلیل این که شما می بینید اساتید دانشگاه های خارج عمدتا روی این ها کار نمی کنند این نیست که اینها اهمیت ندارند بلکه همانطور که گفتم سطح توانایی های مورد نیاز برای انجام کار "با کیفیت" در این زمینه ها بسیار بسیار بالاست و اساتید لزومی نمی بینند که در یک همچین حوزه های خفنی وارد بشوند و خودشان و دانشجویانشان دست و پا بزنند و می روند سراغ کارهای کاربردی تر که هم بازار وسیع تر دارد و هم روتین تر و ساده تر است و نیاز به نبوغ و استعداد ریاضی و فیزیک و برنامه نویسی همگی به طور همزمان نیست.
اما در ایران قضیه خیلی خیلی فرق می کند. در ایران هیچ کس نه توانایی کار تئوری با کیفیت دارد نه کار عملی با کیفیت و همه در حال دست و پا زدن هستند که یک چیزی یک جایی چاپ کنند که با آن یک پذیرشی بگیرند یا مثلا به عنوان استاد دوزار پول به حسابشان بیاید....
علاقه مندی ها (Bookmarks)