تجربیات و نتایج پذیرش در اقتصاد و مدیریت، 2010

[سهیل]

عجيبه يكي از دانشجو هاي مديريت در يكي از دانشگاهاي top در كانادا خيلي روي SoP تأكيد داشت و ميگفت توش بايد هنرنمايي كني تا اونا بدونند كه تو راه و مسير تحقيقت معلومه و در ضمن اطلاعات كافي و پيش زمينه قبلي داري (البته گذارندن دروس مربوطه اينقدر مهم نيست تو انتخاب گرايش تو مديريت يعني شما با مثلا MBA ميتوني هم Marketing اقدام كني و هم OB ولي مهمه كه نشون بدي مشخصا دنبال چي هستي و دانش لازم رو داري) حالا شايد تو اقتصاد چون تنوع كمتره SoP چندان مهم نباشه، و شايد اين فقط نظر يك فرد باشه، اينهايي كه من گفتم هم نظر همون دانشجو هست.

حقیقت اینه که پذیرش در اقتصاد با پذیرش در مدیریت بسیار تفاوت داره. تفاوتشون شاید حتی به همون اندازه تفاوت رشته های مهندسی با اقتصاد و مدیریت باشه. بنابراین شاید به همون دلیل که پذیرش در رشته های اقتصاد و مدیریت به درستی متفاوت از رشته های مهندسی دانسته شد و این تاپیک راه افتاد، بد نباشه که تاپیک اقتصاد و مدیریت هم از همدیگه جدا بشن.
بر خلاف نظر پگاه، من با advisor در مورد ریکامندیشن موافقم. گفته Larry Blume هم تایید می کنه که ریکام نقش خنثی داره مگر اینکه نویسنده اش برای admission committee یا فرد تصمیم گیرنده شناخته شده باشه. در ضمن در بیزینس بعد از اینکه تصمیم گرفتن مثلا بین شما و یک نفر دیگه یکی رو Admit کنن، حتما SOP تون رو دقیق می خونند. (در اقتصاد هم بعید می دونم نخونن و احتمالا حالت مشابهی وجود داره. ضمنا اقتصاد هم تنوع کافی در زمینه های تحقیقاتی داره.)

[sysco]

[QUOTE=سهیل;203069]حقیقت اینه که پذیرش در اقتصاد با پذیرش در مدیریت بسیار تفاوت داره. تفاوتشون شاید حتی به همون اندازه تفاوت رشته های مهندسی با اقتصاد و مدیریت باشه.[ QUOTE]
بله حدس من هم همين بود كه اين تفاوت ناشي از جنس متفاوت 2 رشته است. البته منظورم از تنوع، بيشتر به كمَي بودن رشته اقتصاد برميگرده و اينكه زبان واحدتر و مشابهتري داره بين حوزه هاي تحقيقي در مقايسه با مديريت.
اين مورد Recom پس تقريبا براي ما ايرانيهايي كه از ايران توصيه نامه مگيريم منتفي ميشه، مگر اينكه قبلا دانشجويان يا اساتيدي از شريف يا تهران يا ..... تو دانشگاه مقصد شناخته شده باشند و اثر كل اونها مثبت باشه؛ چون فكر مي كنم ما تو ايران استاد شناخته شده نداريم، تنها فردي كه شايد شناختخ شده باشه دكتر علينقي مشايخي ه كه اون هم در MIT شايد شناخته شده به حساب مياد (گرچه ظاهرا رسم نيست تو توصيه نامه رو رزومه استاد لااقل مستقيم مانور داد(؟)) و به جز شايد تك ستاره هايي و اون هم در دانشگاه هاي خاص فر نمي كنم بتونيم از اعتبار اساتيدي مثل دكتر الواني، اعرابي، پارساييان، امير البدوي، سودي ببيريم. به خصوصو كه حتي اساتيد شريف هم عمدتا از دانشكده هاي غير بيزينس هستند (صنايع، كامپيوتر، و ...) و لذا تو دانشگاه هاي محل تحصيلشون هم شايد تو Business School مربوطه شناخته شده نباشند.
ظاهرا منظور از معروف بودن خود استاد قرار داشتن بين 50-60 نفر برتر يه حوزه است: مثلا تو استرات‍ژي افرادي مثل Mintzberg، Chandler Porter، Hammel، و .... كه براي ما كه از ايران اقدام مي كنيم غير ممكنه.

[sysco]

حقیقت اینه که پذیرش در اقتصاد با پذیرش در مدیریت بسیار تفاوت داره. تفاوتشون شاید حتی به همون اندازه تفاوت رشته های مهندسی با اقتصاد و مدیریت باشه.

بله حدس من هم همين بود كه اين تفاوت ناشي از جنس متفاوت 2 رشته است. البته منظورم از تنوع، بيشتر به كمَي بودن رشته اقتصاد برميگرده و اينكه زبان واحدتر و مشابهتري داره بين حوزه هاي تحقيقي در مقايسه با مديريت؛ البته من از اقتصاد اطلاعات ناچيزي دارم.
اين مورد Recom پس تقريبا براي ما ايرانيهايي كه از ايران توصيه نامه مگيريم منتفي ميشه، مگر اينكه قبلا دانشجويان يا اساتيدي از شريف يا تهران يا ..... تو دانشگاه مقصد شناخته شده باشند و اثر كل اونها مثبت باشه در مورد دانشگاه مبدا؛ چون فكر مي كنم ما تو ايران استاد شناخته شده نداريم، تنها فردي كه شايد شناخته شده باشه دكتر علينقي مشايخي ه كه اون هم در MIT شايد شناخته شده به حساب مياد (گرچه ظاهرا رسم نيست تو توصيه نامه رو رزومه استاد لااقل مستقيم مانور داد(؟)) و به جز شايد تك ستاره هايي و اون هم در دانشگاه هاي خاص فكر نمي كنم بتونيم از اعتبار اساتيدي مثل دكتر الواني، اعرابي، پارساييان، امير البدوي، سودي ببريم. به خصوصو كه حتي اساتيد شريف هم عمدتا از دانشكده هاي غير بيزينس هستند (صنايع، كامپيوتر، و ...) و لذا تو دانشگاه هاي محل تحصيلشون هم شايد تو Business School مربوطه شناخته شده نباشند.
ظاهرا منظور از معروف بودن خود استاد قرار داشتن بين 50-60 نفر برتر يه حوزه است: مثلا تو استرات‍ژي افرادي مثل Mintzberg، Chandler Porter، Hammel، و .... كه براي ما كه از ايران اقدام مي كنيم غير ممكنه

[Ordibehesht]

منم با نظر سهیل موافقم. تا اونجا که من اینجا می دونم برای رشته های مدیریت SOP مهمترین بخش application محسوب می شه ! و چیزی هم که برای پذیرش دکترا مهمه اینه که نشون بدید که می خواهید research انجام بدید. نوشتن چیزهایی مثل من از بچگی هر روز وبسایت دانشگاه شما رو چک می کردم ( نوشتن چیزهای غیر مربوط به research ) به شدت اثر منفی داره

[سهیل]

البته منظورم از تنوع، بيشتر به كمَي بودن رشته اقتصاد برميگرده و اينكه زبان واحدتر و مشابهتري داره بين حوزه هاي تحقيقي در مقايسه با مديريت؛ البته من از اقتصاد اطلاعات ناچيزي دارم.

اقتصاد از تئوریهای ریاضی و آمار استفاده گسترده می کنه. اما بحث تئوریهای روانشناسی در تصمیمات اقتصادی، معرفت شناسی اقتصاد، مکاتب غیر نئوکلاسیک (مثل مکتب اتریشی)، مطالعات آماری (بدون استفاده از نظریه های تعادل، معادلات identity و ...) و موارد متعدد دیگه هم در حوزه اقتصاد قرار دارند که از اون فضای فانتزی اقتصاد کمی شده فاصله دارند. به نظر من توجه نکردن به این نوع موضوعات در اقتصاد یا فرعی دونستن اونها و در عوض تمرکز بر مدلهای ریاضی-آماری و مدلهای اقتصاد نئوکلاسیک باعث میشه بخش مهمی از اقتصاد مورد غفلت واقع بشه و یافته های مدلهای ریاضی-آماری هم به سختی قابل دفاع باشند.

ظاهرا منظور از معروف بودن خود استاد قرار داشتن بين 50-60 نفر برتر يه حوزه است: مثلا تو استرات‍ژي افرادي مثل Mintzberg، Chandler Porter، Hammel، و .... كه براي ما كه از ايران اقدام مي كنيم غير ممكنه

همونطور که گفتم اگر "نویسنده اش برای admission committee یا فرد تصمیم گیرنده شناخته شده باشه" نقش مهمی داره. مثل من خودم از یکی از اساتید به نام سازمان مدیریت صنعتی ریکام گرفتم که واقعا فقط به اعتبار ریکام ایشون فردای روزی که مدارکم رسید از یکی از دانشگاههای کانادا ادمیشن PhD با 30000$ فلوشیپ گرفتم! چون ایشون و رئیس Admission Committee کاملا همدیگه رو می شناختند ... البته چنین اساتیدی در ایران و همه جای دنیا ارزش ریکام خودشون رو برای اون دانشگاه خاص می دونن و اگر شما با اون استاد کار جدی نکرده باشید و عملکرد عالی نشون نداده باشید به شما برای اون دانشگاه خاص ریکام نخواهند داد.

در ضمن اگر بعضی دانشگاهها هیچکدوم از اساتید ایرانی رو نشناسند اما مثلا دانشگاه شریف رو بشناسند، اونوقت ریکام استاد دانشگاه شریف (حالا هر کی میخواد باشه) از ریکام استاد مثلا سازمان مدیریت صنعتی (حالا هر کی میخواد باشه) به مراتب بهتره. چون حداقل اسم یا سربرگ دانشگاه شریف رو می بینند.

[saeid]

سلام

من امسال Boston College PhD Finance و ESSEC PhD Operations Management & Decision Science هر دو با فاند كامل پذيرش گرفتم.

GMAT: 690
Toefl: 613
ليسانس و ارشد صنايع از شريف - معدل به ترتيب 16.77 و 18.08
يه مقاله مرتبط با فايننس، انگليسي
يه مقاله مابين revenue management & finance، فارسي (هنوز كامل نشده)
چند تا درس مرتبط با فايننس برداشتم و تو همشون نمره هام خوب بوده. تو يكيشونم TA بودم.

لازم به توضيحه كه هر دوي اين دانشگاه ها قبلاً دانشجوي صنايع شريف داشتن و لذا نه تنها دانشگاه بلكه دانشكده صنايع رو هم مي شناسند. به نظرم اين مهمترين عامل گرفتن پذيرش من بوده.

[niam]

سلام

من امسال Boston College PhD Finance و ESSEC PhD Operations Management & Decision Science هر دو با فاند كامل پذيرش گرفتم.

GMAT: 690
Toefl: 613
ليسانس و ارشد صنايع از شريف - معدل به ترتيب 16.77 و 18.08
يه مقاله مرتبط با فايننس، انگليسي
يه مقاله مابين revenue management & finance، فارسي (هنوز كامل نشده)
چند تا درس مرتبط با فايننس برداشتم و تو همشون نمره هام خوب بوده. تو يكيشونم TA بودم.

لازم به توضيحه كه هر دوي اين دانشگاه ها قبلاً دانشجوي صنايع شريف داشتن و لذا نه تنها دانشگاه بلكه دانشكده صنايع رو هم مي شناسند. به نظرم اين مهمترين عامل گرفتن پذيرش من بوده.

ضمن تبریک به خاطر پذیرش
نکته ای که هست اینه که دانشجویان قبلی ایرانی توی دانشگاه مورد نظر شما خیلی خیلی میتونه مهم باشه. در صورتی که قبلا دانشجوی ایرانی توی اون دانشکده پذیرش گرفته باشه و عملکرد خوبی داشته باشه ( که غالباً همینطوره ) استاد راحت تر به شما پذیرش میده، با اطمینان و اعتماد بیشتری شما رو پذیرش میکنه.
در بسیاری از مواقع حتی از همون دانشجو های قدیمی در مورد شما میپرسند. مثلا اینکه فلان دانشگاه توی ایران در چه سطحی هست و اینا ....
در کل به نظر من دانشجوی ایرانی فوق العاده موثر تر از ریکام هستش!

[niam]

[QUOTE=


همونطور که گفتم اگر "نویسنده اش برای admission committee یا فرد تصمیم گیرنده شناخته شده باشه" نقش مهمی داره. مثل من خودم از یکی از اساتید به نام سازمان مدیریت صنعتی ریکام گرفتم که واقعا فقط به اعتبار ریکام ایشون فردای روزی که مدارکم رسید از یکی از دانشگاههای کانادا ادمیشن PhD با 30000$ فلوشیپ گرفتم! چون ایشون و رئیس Admission Committee کاملا همدیگه رو می شناختند ... البته چنین اساتیدی در ایران و همه جای دنیا ارزش ریکام خودشون رو برای اون دانشگاه خاص می دونن و اگر شما با اون استاد کار جدی نکرده باشید و عملکرد عالی نشون نداده باشید به شما برای اون دانشگاه خاص ریکام نخواهند داد.

در ضمن اگر بعضی دانشگاهها هیچکدوم از اساتید ایرانی رو نشناسند اما مثلا دانشگاه شریف رو بشناسند، اونوقت ریکام استاد دانشگاه شریف (حالا هر کی میخواد باشه) از ریکام استاد مثلا سازمان مدیریت صنعتی (حالا هر کی میخواد باشه) به مراتب بهتره. چون حداقل اسم یا سربرگ دانشگاه شریف رو می بینند.[/QUOTE]





تبریک میپگ به خاطر پذیرشتون
مطمئناً دلیل پذیرش شما شایستگی ها و توانایی های خود شما بوده. نه به صرف ریکام استاد مربوطه که حدس میزنم منظور شما دکتر شیر محمدی باشه؟
منطقی نیست که یه دانشگاه به صرف یه ریکام از طرف یکی از مربی های نیمه وقت خود ( اگر دکتر حاج شیر محمدی برات نوشته باشه ) ، به شما پذیرش بده! یه نکته رو هرگز فراموش نکنیم.
استادهای ما خیلی برامون خاق العاده هستند و یا دانشگاه شریف برای ما خیلی چیز تاپی محسوب میشه. اما اگر یه کم از دید اینترنشنال نگاه کنیم، میبینی که اولاً استادای ما مخصوصاً توی قفیلد مدیریت واقعاً جزو نوادر روزگارند!!! و دانشگاه های ما هم که نیازی به توضیح نداره که چقدر از رده خارجند. برای اینکه یه کم بیشتر جو بیاد دستت، یه لحظه فکر کن که چند تا دانشجو از کشور دوست و برادر همسایه" پاکستان" اپلای میکنند. برای درک وضعیت اسف بار دانشگاه شریف و اساتید گرانقدر مربوطه، یه نگاهی به رنکینگ ها بنداز تا بدونی حداقل 4-5 تا دانشگاه های پاکستان از بهترین دانشگاه ما چلوترند.
ضمن اینکه یه نکته دیگه: هیچ کدوم از هم کلاسی های پاکستانی من تو KTH تافل نداستند. میدونی چرا؟ چون سیستم آموزشی پاکستان به زبان انگلیسی است و بنابراین اگر سما 4 سال لیسانست توی پاکستان بوده باشه، Your English is perfect, و نیازی نیست که مدرک تافل ارائه بدی، توی هیچ جای دنیا!
تو خود حدیث مفصل از این مجمل بخوان!
دوستان عزیز من بی خیال ریکام بشید از استادای ایرانی !

[niam]

منم با نظر سهیل موافقم. تا اونجا که من اینجا می دونم برای رشته های مدیریت SOP مهمترین بخش application محسوب می شه ! و چیزی هم که برای پذیرش دکترا مهمه اینه که نشون بدید که می خواهید research انجام بدید. نوشتن چیزهایی مثل من از بچگی هر روز وبسایت دانشگاه شما رو چک می کردم ( نوشتن چیزهای غیر مربوط به research ) به شدت اثر منفی داره

من تجربه خودم رو از صحبت با استادای چند تا دانشگاه مختلف آمریکا میگم. توی فیلد مدیریت.
SOP تنها فایده ای که داره، زمانی است که بین شما و یه نفر دیگه مردد موندند که کدوم رو پذیرش کنند. و یا اینکه میخواند به نکته خاصی که توی رزومه شما هستند دلایل بیشتری بدونندو مثل اینکه چرا نمره های فلان درست پایینه. در این مواقع هم SOP خیلی خیلی تاثیر کمی میتونه داشته باشه. چون برای استاده راحت تره که بهت زنگ بزنه و مستقیم باهات حرف بزنه و ازت مصاحبه کنه. توی رشته مدیریت از اونجایی که غالباً مصاحبه قبل از پذیرش انچام میشه، به نظر من SOP اهمت فوق العاده کمی داره.
منطقاً هم همینجوری هستش. توی تمام دانشکده های مدیریت درست و حسابی، به دلیلی حجم بالای متقاضی ها، یه سیستم رنکینگ بر اساس امتحانات استاندارد میذارند. مثلاً GMAT و معدل لیسانس و فوق شما و همچنین دانشگاه هایی که اش فارق التحصلی شدید. بر این اساس شما رتیه خاصی رو در بین متقاضی ها خواهید داشت و به احتمال بسیار زیاد اگر جزو 10% اول باشید، مدارک شما با دقت مورد بررسی قرار میگیره. در اینجاست که داشتن تحقیق و مقاله میتونه موثر باشه . و همجینی ریکام خیلی خیلی قوی ( نه از استادای ایرانی ) و همینطور SOP شما. و البته مصاحبه ای که باهاتون میکنندد خیلی میتونه تاثیر گذار باشه . در کل تمامی این موارد در جهت ایجاد یه دیدگاه مثبت هست توی فردی که داره مدارک شما رو یک نگاه اجمالی میندازه!! در این مرحله شما خیلی به مرحله پذیرش نهاییی نزدیک شدید.
من هیج استادی بهم نگفت که به خاطر SOP خوبت بهت پذیرش دادم ، همینطور که هیج استادی نگفت به خاطر SOP بد ریجکتت کردم.
در یه جکله خلاصه بگم :

GMAT و معدل ( به خصوص لیسانس ) رو بچسبید. به شما تضمین میدم با GMAT بالای 700 و معدل بالای 17.5 توی هر دانشگاهی که بخواهید، شانس خیلی خیلی خوبی خواهید داشت. بقیه چیزها فقط مخلفات و پیاز داغ هستند!

[sysco]

خب من نتايجم رو بگم:
4 تا دانشگاه اقدام كردم، UCLA، UAlberta، NHH و Uni. of Tilburgهمگي براي PhD.
از 3 دانشگاه اول Reject شدم. كه فقط يكي يعني UAlberta ايميل زد و دليل رو همون تعداد متقاضي خوب زياد و كمي بودجه عنوان كرد. من پيگير شدم كه به من بازخوردي بدن تا مثلا سال اينده بدونم چرا ضعيفتر از سايرين ارزيابي شدم و چه بايد بكنم؟ ايميل زدند كه كميته مربوطه lack of storng fit with faculty members interest research رو عنوان كرده.

براي من واقعا عجيب بود و براشون هم گفتم كاش زودتر مي گفتيد چون فكر مي كردم نمره GMAT و معدل فوقم نشون ميده توانايي لازم رو دارم كه در حوزه هاي مختلفي پژوهش كنم و تا الان هم از فرهنگ سازماني گرفته تا مديريت تكنولوژي مطالعه و تحقيق داشتم. به هر حال من ظاهرا SoP رو خيلي وسيع نوشته بودم يعني موضوعات مورد علاقه ام خيلي گسترده بود شايد اين اشكال كارم بوده.

از Uni. of Tilburg كه دانشگاه خوبي محسوب ميشه (البته تو ranking ها جايي نداره ولي مورد تأييد AACSB هست و ميشه گفت درجه 2 اروپا محسوب ميشه) براي Research Master پذيرش دادند. از نظر مالي شهريه رو كه حدود 11000 سالي هست رو 8000 يورو تخفيف دادند ولي براي Scholarship و كمك مالي بيشتر تو waitinglist قرار دارم. ظاهرا شايد تا آخرين لحظه و حتي به نظر خودم تا شروع ترم تحصيلي و حتي تا پايان ترم اول شايد مشخص نشه كه Fund اضافي ميگرم يا نه چون معلوم نيست كي مياد و كي نمياد. فعلا Accept كزدم و مداركم رو فرستادم تا نامه پذيرش و بورس مربوطه رو بفرستند براي ويزا.

شرايطم هم اين بود:
GMAT 730
IELTS 6.5
BSc GPA: 14.42 رشته عمران
MSc GPA: 17 رشته MBA
no publication

حالا يه سوالي دارم من اگر اينجا رو Accept كنم كه كردم، از الان براي ويزا اقدام كنم يا وايسم تا آخرين دقايق؟ چون ممكنه فاند اضافي بهم تعلق نگيره يا اينكه مقدارش كم باشه. مشكلي كه نيست من ويزا گيرم ولي نرم؟ فقط خرج ويزا رو بايد بدم؟

براي چند دانشگاه ديگه هم ممكنه امسال اقدام كنم، HSE هلسينكي براي PhD و UPF اسپانيا براي مستر، و HEC كانادا براي PhD.
شايد هم دوباره امتحان GMAT دادم تا نمره بهتري بگيرم!