مشاوره در مورد انتخاب بین GMAT و GRE برای پذیرش در Business school ها

[Gclub]

یه توصیه مهم : GRE امتحان بدین و نه جیمت
امتحانش خیلی راحت تر برگزار میشه و بهتره
شیوه برگزاری امتحان جی آر ایی کلا استرس زا نیس اما این جیمت لعنتی استرس تولید می کنه...
من سه بار جیمت دادم و دو روز قبل امتحان جی آر ایی دادم
شعار هفته : مرگ بر GMAT درود بر GRE

[sysco]

یه توصیه مهم : GRE امتحان بدین و نه جیمت
امتحانش خیلی راحت تر برگزار میشه و بهتره
شیوه برگزاری امتحان جی آر ایی کلا استرس زا نیس اما این جیمت لعنتی استرس تولید می کنه...
من سه بار جیمت دادم و دو روز قبل امتحان جی آر ایی دادم
شعار هفته : مرگ بر GMAT درود بر GRE

بله خب، اما فکر می کنید میشه به راحتی gmat تو gre نمره گرقت؟ به خصوص اگر زمان آمادگی برای امتحان را هم یکسان فرض کنیم؟
نمره quant ممکنه آسونتر باشه تو gre، اما وربال چی؟
مساله اصلی همینه که کدوم به نفع تر هست؛ خیلی از ما، در مورد انتخاب هر دو شک و تردید داشتیم (چون هیچ کدوم برای گرفتن نمره خوب، آسون نیستند)، اما من فکر نمی کنم افرادی مثل ما که انگلیسی زبان مادریشون نیست و در نظام آموزشی و زندگی ما هم چندان انگلیسی جایی نداره، نمره وربال خوب گرفتن در gre آسون نیست. به ندرت دیده شده که از ایرانی ها کسی بتونه نمره بالای 160 یا حتی 155 تو وربال gre بگیره. در حالی که می دونید نمرات بالای 700 gmat و حتی بیشتر از 740، هم بچه های ایرانی در Gmat داشتند. بماند که آماده شدن برای نمره بالای Gre، زمان بیشتری نیاز داره و مطالعه بیشتر.
به فردش بستگی داره. نمیشه نسخه کلی داد.

[avalipour]

ببینید دوستان من به عنوان کسی که تجربه جیمت خوندن رو داره میگم که انتخاب بین جیمت و جی آر ئی هیچ ربطی از نظر سختی و آسونی بهم نداره. یعنی نمیشه گفت کدوم آسون تره کدوم سخت تر. بستگی به ویژگی های شخصیتی خودتون داره.

در مورد جیمت: یه امتحان تحلیلی و البته فرسایشی. چرا فرسایشی؟ چون با توجه به فرمت جیمت شما 1 ساعت رایتینگ و ریزنینگ دارید که تا حدودی خسته میشید. مخصوصا ریزنینگ که خسته کننده س و اینکه توی نمره اصلی تون نمیاد! بعد 1:15 ساعت کوانت میزنید که با توجه به اینکه سوالات سختتر مشین، 20 دقیقه آخر سوالای خیلی سختی به شما میده و کاملا خسته خسته میشید. وقتی کوانت تموم شد و دود داشت از مغزتون بلند میشد تازه وربال شروع میشه که واقعا سنگینه. من به شخصه یکی از دلایلی که با جیمت مشکل دارم خستگی در بخش ورباله.

در مورد جی آر ئی: یه امتحانیه که زیاد تحلیلی نیست. بیشتر کار یدی داره! یعنی شما باید هی لغت حفظ کنید و حفظ کنید و حفظ کنید!!! تقریبا منابع مشخصی داره برای لغت: 1100، 800، advantage، word smart. که تا جایی که من بررسی کردم با 1100 و 800 کار راه میفته و میشه توی وربال از 170 نمره قابل قبول 150 رو گرفت. کوانتش هم بسیار آسون تر از کوانت جیمته. توی ایران هم برگزار میشه که سنترها هم مرتب برگزار میکنن. از نظر فرمت بسیار بهتر از جیمته. چون شما 1 ساعت فقط رایتینگ مینویسید. رایتینگ اصولا ذهن رو خیلی خسته نمیکنه. بعد که وارد قسمت اصلی امتحان شدید، به صورت یکی در میون کوانت و وربال میده. یعنی 20 تا وربال بعد 20 تا کوانت، دوباره 20 تا وربال و بعد 20 تا کوانت و در نهایت قسمت آزمایشی امتحان که معلوم نیست چیه: یا 20 تا سوال کوانت، یا 20 تا سوال وربال. نکته آخر اینکه نمره خوب توی جی آر ئی واقعا شدنیه ولی جیمت ممکنه نشدنی باشه. همونطور که برای من نشد. 3.5 ماه جیمت خوندم و پیشرفتم بسیار کم بود. الان حدود 1 ماهه جی آر ئی میخونم و میبینم چقدر شدنیه و ای کاش وقتم رو برای جیمت تلف نمیکردم.

خلاصه: ببینید با فرمت کدوم امتحان راحت تر هستید. دوستانی هستند توی همین فروم که نمره خوبی گرفتن توی جیمت، ولی من به شخصه توصیه میکنم که جی آر ئی بدید. دانشگاه ها ترجیح میدن که جیمت داشته باشید ولی اینطور هم نیست که به جی آر ئی پذیرش ندن. این حرف که نمره گرفتن توی جیمت راحت تره به هیچ وجه صحیح نیست و اشتباه محضه به نظرم. همونطور که گفتم به ویژگی ها شخصیتی شما ربط داره.

[sysco]

ببینید دوستان من به عنوان کسی که تجربه جیمت خوندن رو داره میگم که انتخاب بین جیمت و جی آر ئی هیچ ربطی از نظر سختی و آسونی بهم نداره. یعنی نمیشه گفت کدوم آسون تره کدوم سخت تر. بستگی به ویژگی های شخصیتی خودتون داره.

در مورد جیمت: یه امتحان تحلیلی و البته فرسایشی. چرا فرسایشی؟ چون با توجه به فرمت جیمت شما 1 ساعت رایتینگ و ریزنینگ دارید که تا حدودی خسته میشید. مخصوصا ریزنینگ که خسته کننده س و اینکه توی نمره اصلی تون نمیاد! بعد 1:15 ساعت کوانت میزنید که با توجه به اینکه سوالات سختتر مشین، 20 دقیقه آخر سوالای خیلی سختی به شما میده و کاملا خسته خسته میشید. وقتی کوانت تموم شد و دود داشت از مغزتون بلند میشد تازه وربال شروع میشه که واقعا سنگینه. من به شخصه یکی از دلایلی که با جیمت مشکل دارم خستگی در بخش ورباله.

در مورد جی آر ئی: یه امتحانیه که زیاد تحلیلی نیست. بیشتر کار یدی داره! یعنی شما باید هی لغت حفظ کنید و حفظ کنید و حفظ کنید!!! تقریبا منابع مشخصی داره برای لغت: 1100، 800، advantage، word smart. که تا جایی که من بررسی کردم با 1100 و 800 کار راه میفته و میشه توی وربال از 170 نمره قابل قبول 150 رو گرفت. کوانتش هم بسیار آسون تر از کوانت جیمته. توی ایران هم برگزار میشه که سنترها هم مرتب برگزار میکنن. از نظر فرمت بسیار بهتر از جیمته. چون شما 1 ساعت فقط رایتینگ مینویسید. رایتینگ اصولا ذهن رو خیلی خسته نمیکنه. بعد که وارد قسمت اصلی امتحان شدید، به صورت یکی در میون کوانت و وربال میده. یعنی 20 تا وربال بعد 20 تا کوانت، دوباره 20 تا وربال و بعد 20 تا کوانت و در نهایت قسمت آزمایشی امتحان که معلوم نیست چیه: یا 20 تا سوال کوانت، یا 20 تا سوال وربال. نکته آخر اینکه نمره خوب توی جی آر ئی واقعا شدنیه ولی جیمت ممکنه نشدنی باشه. همونطور که برای من نشد. 3.5 ماه جیمت خوندم و پیشرفتم بسیار کم بود. الان حدود 1 ماهه جی آر ئی میخونم و میبینم چقدر شدنیه و ای کاش وقتم رو برای جیمت تلف نمیکردم.

خلاصه: ببینید با فرمت کدوم امتحان راحت تر هستید. دوستانی هستند توی همین فروم که نمره خوبی گرفتن توی جیمت، ولی من به شخصه توصیه میکنم که جی آر ئی بدید. دانشگاه ها ترجیح میدن که جیمت داشته باشید ولی اینطور هم نیست که به جی آر ئی پذیرش ندن. این حرف که نمره گرفتن توی جیمت راحت تره به هیچ وجه صحیح نیست و اشتباه محضه به نظرم. همونطور که گفتم به ویژگی ها شخصیتی شما ربط داره.

من متاسفم که این دوستمون نتونستند در این گام، موفقیتی که می خواستند را در gmat کسب کنند. که البته چندان مهم نیست؛ بالاخره زندگی بالا و پایین و موفقیت و شکست داره و این واقعا چیز زیادی نیست. این امتحان فقط یک بخش از فرایند پذیرش و بخشی کوچک از آینده تحصیلی شماست. خوشبختانه ایشون هم به نقاط قوت و ضعف خودشون بیشتر آشنا شدند و الان با روحیه مثبت، برنامه حرکت خودشون را چیدند. این خیلی خوبه.
نتیجه نگرفتن از یک امتحان دلایل زیادی داره: از دلایل اتفاقی تا دلایل قابل پیش بینی. مثلا ممکنه روز امتحان (بسته به حال و روزتون) روز خیلی خوبی براتون نباشه و عملکردتون پایین باشه. یا مثلا شب قبل خوب نخوابیده باشید، یا در اثر مسافرت و مکان و حال و هوای جدید و خستگی سفر و ...، هنوز زیاد توی وضعیت نرمال نباشید.
یا اینکه نه اساسا از قبل از آزمون، زیاد از مقدار آمادگی خودتون راضی نبودید و به همین دلیل اعتماد به نفس زیادی هم در امتحان ندارید.

کلا با تحلیل هاشون موافقم. علاوه بر نوع ماهیت امتحان ها، از یک زاویه و فاکتور دیگه هم به بررسی دو تا امتحان پرداختند. اما خواستم چند نکته اضاقه کنم:
- بعد از اینکه بخش IR هم به GMAT اضافه شده، آزمون طولانی تر و فرسایشی تر شده. اما ، مثل بقیه آزمون ها، این شرایط برای همه صادقه. همونطور که مثلا آسون بودن quant امتحان gre هم برای همه صادقه. یعنی دوستان نباید لزوما به خودشون خوف راه بدن. در آزمونی مثل gmat نکته اصلی اینه که به نحو مناسب و مطلوبی خودتون را آماده کنید و بعد با اعتماد به نفس بالا و با یک روحیه برنده، برید سر جلسه. سر جلسه به هیچ چیز فکر نکنید، جز اینکه برای پیروزی، باید بهترین عملکرد خودتون را داشته باشید. نه gre و نه gmat هیچ کدوم آسون نیستند؛ اگر آسون بودند پس چرا درصد کمی از نمره ها بیشتر از 700 هست؟ یا مثلا 160 در gre؟
هر دو امتحان برای نمره خوب گرفتن می تونند سخت باشند. برای 99.99 درصد افراد. حتی کسی که تو gmat نمره 770 میگیره نمی تونه ادعا کنه که امتحان آسون بود. مطمئنا اون هم فشار و استرس و خستگی و ... را در امتحان حس کرده. اگر براش آسون می بود، حتما دلش می خواست 790 بگیره.
چیزی که هست اینه که باید بتونید هم خودتون را خوب آماده کنید، هم در امتحان تمرکزتون فقط و فقط بر ارائه بهترین عملکردتون باشه و علاوه بر اینها در شرایط دشوار (مثل تنگی وقت و خستگی) بتونید روحیه خودتون را مدیریت کنید. صد البته با تکرار و تمرین و شبیه سازی امتحان واقعی می تونید بهتر و بهتر در امتحان عملکرد داشته باشید.
و این را همیشه و در سختترین لحظه ها به یاد داشته باشید، که امتحان اگر سخت هست، اگر فرسایشی و نفس گیره، اگر استرس داره و ... این برای بقیه شرکت کننده ها هم هست. شما تنها نیستین!

[KavehKaveh]

من متاسفم که این دوستمون نتونستند در این گام، موفقیتی که می خواستند را در gmat کسب کنند. که البته چندان مهم نیست؛ بالاخره زندگی بالا و پایین و موفقیت و شکست داره و این واقعا چیز زیادی نیست. این امتحان فقط یک بخش از فرایند پذیرش و بخشی کوچک از آینده تحصیلی شماست. خوشبختانه ایشون هم به نقاط قوت و ضعف خودشون بیشتر آشنا شدند و الان با روحیه مثبت، برنامه حرکت خودشون را چیدند. این خیلی خوبه.
نتیجه نگرفتن از یک امتحان دلایل زیادی داره: از دلایل اتفاقی تا دلایل قابل پیش بینی. مثلا ممکنه روز امتحان (بسته به حال و روزتون) روز خیلی خوبی براتون نباشه و عملکردتون پایین باشه. یا مثلا شب قبل خوب نخوابیده باشید، یا در اثر مسافرت و مکان و حال و هوای جدید و خستگی سفر و ...، هنوز زیاد توی وضعیت نرمال نباشید.
یا اینکه نه اساسا از قبل از آزمون، زیاد از مقدار آمادگی خودتون راضی نبودید و به همین دلیل اعتماد به نفس زیادی هم در امتحان ندارید.

کلا با تحلیل هاشون موافقم. علاوه بر نوع ماهیت امتحان ها، از یک زاویه و فاکتور دیگه هم به بررسی دو تا امتحان پرداختند. اما خواستم چند نکته اضاقه کنم:
- بعد از اینکه بخش IR هم به GMAT اضافه شده، آزمون طولانی تر و فرسایشی تر شده. اما ، مثل بقیه آزمون ها، این شرایط برای همه صادقه. همونطور که مثلا آسون بودن quant امتحان gre هم برای همه صادقه. یعنی دوستان نباید لزوما به خودشون خوف راه بدن. در آزمونی مثل gmat نکته اصلی اینه که به نحو مناسب و مطلوبی خودتون را آماده کنید و بعد با اعتماد به نفس بالا و با یک روحیه برنده، برید سر جلسه. سر جلسه به هیچ چیز فکر نکنید، جز اینکه برای پیروزی، باید بهترین عملکرد خودتون را داشته باشید. نه gre و نه gmat هیچ کدوم آسون نیستند؛ اگر آسون بودند پس چرا درصد کمی از نمره ها بیشتر از 700 هست؟ یا مثلا 160 در gre؟
هر دو امتحان برای نمره خوب گرفتن می تونند سخت باشند. برای 99.99 درصد افراد. حتی کسی که تو gmat نمره 770 میگیره نمی تونه ادعا کنه که امتحان آسون بود. مطمئنا اون هم فشار و استرس و خستگی و ... را در امتحان حس کرده. اگر براش آسون می بود، حتما دلش می خواست 790 بگیره.
چیزی که هست اینه که باید بتونید هم خودتون را خوب آماده کنید، هم در امتحان تمرکزتون فقط و فقط بر ارائه بهترین عملکردتون باشه و علاوه بر اینها در شرایط دشوار (مثل تنگی وقت و خستگی) بتونید روحیه خودتون را مدیریت کنید. صد البته با تکرار و تمرین و شبیه سازی امتحان واقعی می تونید بهتر و بهتر در امتحان عملکرد داشته باشید.
و این را همیشه و در سختترین لحظه ها به یاد داشته باشید، که امتحان اگر سخت هست، اگر فرسایشی و نفس گیره، اگر استرس داره و ... این برای بقیه شرکت کننده ها هم هست. شما تنها نیستین!

دوست عزیز متاسفانه با شما مخالفم!
من دیپلم ریاضی دارم ، مهندسی خوندم تو لیسانس ، لذا وقتی برای ریاضی اش حاضر میشم از سخت شدن سوالات لذت میبرم ، از چالشی شدن آزمون احساس خوبی دارم چون فائق آمدن به سوالات سخت به معنی قدرت استدلال و تحلیل ذهنی من هست. با تمرین زیاد پیشرفت خودم رو میبنم و غیره...
وقتی کار به وربال میرسه ، مثل این میمونه که من میخوام برم یه وزنه سنگین تر از توانم رو بلند کنم ، همه چیز چالش داره ، پیشرفت محسوس نیست و دیگه اون قسمت لذت بردن از آزمون حذف میشه. چون من کاملا درن نقطه ضعف قرار میگیرم.
همه اینها رو برای یه دانشجو انگلیسی زبان در نظر بگیرین متوجه میشین که هر دو بخش این آزمون برای اونها میتونه جذاب و چالشی باشه. لذا اصلا و ابدا اون سختی و چالش رو اونها حس نمیکنن.
بیشتر شرکت کننده های این تیپ آزمون ها اصلا اون چلنجی رو که یه نفر تو ایران حس میکنه رو حس نمیکنن.

[sysco]

دوست عزیز متاسفانه با شما مخالفم!
من دیپلم ریاضی دارم ، مهندسی خوندم تو لیسانس ، لذا وقتی برای ریاضی اش حاضر میشم از سخت شدن سوالات لذت میبرم ، از چالشی شدن آزمون احساس خوبی دارم چون فائق آمدن به سوالات سخت به معنی قدرت استدلال و تحلیل ذهنی من هست. با تمرین زیاد پیشرفت خودم رو میبنم و غیره...
وقتی کار به وربال میرسه ، مثل این میمونه که من میخوام برم یه وزنه سنگین تر از توانم رو بلند کنم ، همه چیز چالش داره ، پیشرفت محسوس نیست و دیگه اون قسمت لذت بردن از آزمون حذف میشه. چون من کاملا درن نقطه ضعف قرار میگیرم.
همه اینها رو برای یه دانشجو انگلیسی زبان در نظر بگیرین متوجه میشین که هر دو بخش این آزمون برای اونها میتونه جذاب و چالشی باشه. لذا اصلا و ابدا اون سختی و چالش رو اونها حس نمیکنن.
بیشتر شرکت کننده های این تیپ آزمون ها اصلا اون چلنجی رو که یه نفر تو ایران حس میکنه رو حس نمیکنن.

!Come on
قبول دارم که بخش وربال برای غیر انگلیسی زبان ها دشوارتر از انگلیسی زبان هاست به طور متوسط. باز اینجا فرق می کنه، کسی که تو کشوری مثل هلند بزرگ شده و احتمالا در مقطع فوق، درسهاش تماما یا اکثرا به زبان انگلیسی بوده و بسیار بیشتر از ما با انگلیسی مواجه بوده و در زندگی روزمره و ... خیلی بیشتر در معرضش بوده و زبان خودش هم، هم ریشه با انگلیسی هست، با بخش وربال راحتتر از من و شما است. یا کسی که در هند زندگی کرده و زبان رسمی کشورش انگلیسی بوده، اون هم راحتتر از من و شماست.
اما، من فکر نمی کنم بخش وربال به جز SC خیلی وابسته به زبان باشه. جدای از اینکه کسی که قصد رفتن برای تحصیل در خارج (احتمالا به زبان انگلیسی) را داره، باید زبانش در حد مناسبی قوی باشه. همین هست که من همیشه توصیه می کنم اولا خودتون را برای toefl یا ielts اماده کنید و وقتی سطح زبانتون در حد معقولی و به خصوص مهارت reading شما در حد مناسبی پرورش یافت، سراغ Gmat برید.
من در بین بسیاری از شرکت کننده های خارجی که زبان مادریشون انگلیسی نیست هم این چالش را دیدم. حتی کسایی که زبان مادریشون انگلیسی هست هم مطمئنا چالش را احساس می کنند.
شما تصور کنید سالی بیش از 200 هزار نفر این آزمون را امتحان میدن و طبق آماری که خود GMAC منتشر می کنه درصد زیادی در آمریکا هستند (الان دقیقا آمارش خاطرم نیست، شاید بیش از 50 درصد). یعنی 100 هزار نفر حداقل در سال. اما تعداد کسانی که وربال بالای 40 میگیرند، در کل شرکت کننده ها 10 درصده یعنی 20 هزار نفر. که احتمالا تعداد زیادی هم غیر انگلیسی زبان هستند. خب این یعنی از اون 100 هزار نفر آمریکایی، فوقش در بدترین وضعیت، 20 هزار نفر در بخش وربال بالای 40 شدند. 80 هزار نفر بقیه پس چی شدند؟ مطمئنا اینها چالش را احساس کردند. من تجربیات خارجی ها را هم می خونم، همشون از حستگی سر جسله میگن، از اینکه در بخش وربال فشار زیادی کشیدند. حتی کسی که نمره 760 هم میگیره فشار را احساس می کنه.
شما در بخشی مثل CR اساسا یا منطق و استدلال کار دارید نه مثل gre با کلمات که بگیم زبان مهمه. درسته آزمون به زبان انگلیسی هست، اما خیلی وقت ها میشه بدون دونستن دقیق معنی کلمات، سوالات را جواب داد. مثل همین بخش استعداد و آمادگی تحصیلی آزمون دکترای ایران: مشابه همین سوالات CR را داره.
من فکر نمی کنم زبان عامل اثرگذاری در این آزمون باشه به شرطی که به مقدار کافی زبانتون خوب باشه. ضمنا شما اگر تشریف ببرید یک دانشگاه خوبی در آمریکا، باید کلی مقاله و درس به زبان انگلیسی بخونید (به خصوص در گرایش های غیر کمی مثل استراتزی، OB , ...)، باید در کلاس انگلیسی گوش کنید و ... . اگر زبانتون این قدر خوب نباشه که بخواهید اینها را ظرف یک هفته بخونید و خلاصه کنید و نقد کنید و در کلاس بحث کنید، عملا به مشکل بر می خورید.
ضمن اینکه GRE هم کم به زبان وابسته نیست. نه؟
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
این نقطه ضعف در بخش وربال الان خیلی کمتر از وقتیه که شما بخواهید برین یک کشور خارجی به زبان انگلیسی درس بخونید و تمرین بنویسید و مقاله بنویسید و زندگی کنید.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
این موضوع چالش که گفتید خیلی مهمه. هر آزمون و هر کار سختی را میشه دو جور تعبیر کرد:
- سختی که باعث میشه فرد انگیزه نداشته باشه
- سختی که باعث انگیزه فرد میشه
اگر فرد در جهت مثبت بهش فکر کنه، براش باعث انگیزه میشه. مثل دونده ای که با کار سخت و تلاش و تمرین، تمام فکر و ذکرش اینه که بتونه کمی رکوردش را کم کنه. اما فرد باید ببینه واقعا چی در جهت استعدادها و علایقش هست. هر کسی نمی تونه مثل اون دونده علاقه داشته باشه سختی تمرین دویدن را بکشه. اینجا بحث تناسب بین فرد و آزمون GMAT یا GRE مطرح میشه.
من وقتی یک سوال CR می بینیم، با کنجکاوی و علاقه دلم می خواد بفهممش و تحلیلش کنم. اگر سخت نبود و نکته ای نداشت که دیگه انگیزه ای ایجاد نمی کرد. همین که میخوام طراح سوال را شکست بدم که نتونسته من را گیج کنه و افکارش را کشف کردم به من انگیزه میده! (انیشتین می گفت برای من یافتن فوانین فیزیک و طبیعت و اینها، مثل بازی می مونه، من می خوام به افکار خدا پی ببرم!). من هم می خوام ثابت کنم که می تونم بفهمم. طراح سوال نمی تونه من را دست بندازه! و البته ممکنه بارها سرخورده بشم.
در آزمون هم باید فرد با این دید بره که برای موفقیت و پیروزی میره. اما این نیاز به آماده شدن مناسب داره و تناسب بین استعدادهای فرد و آزمون.
اگر کسی احساس می کنه خوب آماده نشده یا GMAT مناسبش نیست، خب بهتره نیاد سراغ این آزمون.
من خودم نرفتم سراغ GRE، چون دیدم ترجیحم و استعدادم در یک آزمون تحلیلی بسیار بیشتر از آزمونی مثل GRE هست که نیاز به خوندن و حفظ کردن زیاد داره.
GRE برای من ضد انگیزه بود چون احساس می کردم سبک اون آزمون زیاد به من نمی خوره و GMAT مناسبتر هست برای من.
این دیگه همون مساله ای که بارها گفته شده: افراد خودشون باید ببینند چی براشون بهتره. اما این به این معنا نیست که در روال آماده شدن برای GMAT، من هم استرس نداشتم یا احساس سرخوردگی نداشتم یا احساس ضعف در وربال نمی کردم یا در آزمون فشار احساس نکردم .....
در هر صورت موفقیت سخته و نیاز به کار و تلاش و تمرین و تکرار داره. که اگر سخت نبود نبود ارزش زیادی نداشت.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
من احساس می کنم برای بجه های ریاضی حفظ کردن زیاد دلچسب نیست و بچه های انسانی راحتتر می تونند با حفظ کردن کنار بیان، به طور کلی. اما خب به طور فردی بستگی داره.

[sysco]

دوست عزیز متاسفانه با شما مخالفم!
من دیپلم ریاضی دارم ، مهندسی خوندم تو لیسانس ، لذا وقتی برای ریاضی اش حاضر میشم از سخت شدن سوالات لذت میبرم ، از چالشی شدن آزمون احساس خوبی دارم چون فائق آمدن به سوالات سخت به معنی قدرت استدلال و تحلیل ذهنی من هست. با تمرین زیاد پیشرفت خودم رو میبنم و غیره...
وقتی کار به وربال میرسه ، مثل این میمونه که من میخوام برم یه وزنه سنگین تر از توانم رو بلند کنم ، همه چیز چالش داره ، پیشرفت محسوس نیست و دیگه اون قسمت لذت بردن از آزمون حذف میشه. چون من کاملا درن نقطه ضعف قرار میگیرم.
همه اینها رو برای یه دانشجو انگلیسی زبان در نظر بگیرین متوجه میشین که هر دو بخش این آزمون برای اونها میتونه جذاب و چالشی باشه. لذا اصلا و ابدا اون سختی و چالش رو اونها حس نمیکنن.
بیشتر شرکت کننده های این تیپ آزمون ها اصلا اون چلنجی رو که یه نفر تو ایران حس میکنه رو حس نمیکنن.

راستی چند تا سوال می تونم از شما بپرسم؟

- برای شما وربال کدوم بخشش دشواره، یا اگه بخواهید رتبه بندی کنید از ساده تا دشوار، چطور این بخش های وربال gmat را رتبه بندی می کنید؟

- چه چیزی چالش (یا چالش های) اصلی شما در وربال محسوب میشه؟ کمبود وقت؟ لغت ها و اصطلاحات؟ پیچیده بودن سوالهای وربال؟

می دونید چیزی که شما در مورد وربال گفتید، اینکه پیشرفت محسوس نیست، و نقطه ضعف شماست و ....، من را به فکر فرو برد.
با خودم فکر کردم، فرض کنید کسی میخواد 4 سال دیگه امتحان تافل بده؛ زبانش هم اصلا خوب نیست. خب احساس ضعف می کنه و احساس ناتوانی. اما بالاخره، تافل نیازمند دانش زبان انگلیسی هست و این فرد می دونه که مثلا با 6 ماه یا 1 سال یا 2 سال، یا 4 سال، کلاس زبان رفتن و انگلیسی خوندن و نوشتن و حرف زدن و شنیدن و فیلم دیدن و .... می تونه زبانش را قوی کنه. چیز نشدنی نیست. راهی است که همه رفتند و دلیلی برای نشدن به طور کلی نیست.

حالا gmat هم مثل همون می مونه.

فرض کنید برای شما سطح reading های gmat مثلا بالاست؛ لغاتش عجیبه، یا زبانش خیلی formal ه یا ...
خب می تونید کم کم با خوندن مطالب در همون سطح، مثل نوشته های رسمی علمی، رزونامه های انگلیسی، مجلات با زبان علمی و مرتبط با علم و اقتصاد و ... مثل Economics یا روزنامه های معتبری مثل New York Times و ... سطح زبانتون را به طور کلی تقویت کنید. با تکرار و تمرین و مداومت، کم کم می بینید که با زبان Reading های gmat مشکلی ندارید و خیلی پیشرفت کردین.

یا فرض کنید بخش SC خیلی قابل درک نیست برای شما.
این هم راه داره: کتاب های خیلی خوبی برای گرامر به صورت کلی و برای gmat به طور خاص هست. یا کلاس آموزشی هست. با خوندن و تمرین و تکرار و مداومت بعد از مدتی خواهید دید که چقدر میزان تسلط شما بالا رفته. چون بالاخره این بخش بر اساس یک سری قواعد و استانداردهای رسمی و شناخته شده هست که باید یاد گرفته بشن و مورد تمرین قرار بگیرند. همین.

یا نه، اصلا ممکنه شما در تست زدن و سرعت عمل مشکل داشته باشید. یا استرس داشته باشید. یا استقامتتون کم باشه.
این هم باز با تکرار و تمرین درست و اصولی، قابل پیشرفته.

خواستم بگم که عجیبه برای من که کسی احساس ضعف و ناتوانی کنه در مورد gmat. به خصوص در مورد verbal. تا یک جایی سخت و دشواره. اما کم کم بر اثر یادگیری و تمرین، آسونتر و شیرینتر میشه.
مثل هر چیز دیگه ای کار سخت و زیاد و مداوم می خواد. اما اجرش را هم دریافت می کنید.

تنها در یک حالت ممکنه کسی به صورت پذیرفتنی ادعا کنه پیشرفتی نداره: وقتی به انتهای آمادگی خودش برسه. مثل دونده ای که مثلا رکوردش در 100 متر 11 ثانیه است. اون دیگه رکوردش همینه. نمیخوام بگم لزوما نمیتونه پیشرفت کنه. اما شاید دیگه برای یک بهبود اندک در رکوردش باید تلاش خیلی خیلی زیادی کنه. در این حالت فرد تقریبا به اوج قابلیت های خودش رسیده.

[KavehKaveh]

راستی چند تا سوال می تونم از شما بپرسم؟

- برای شما وربال کدوم بخشش دشواره، یا اگه بخواهید رتبه بندی کنید از ساده تا دشوار، چطور این بخش های وربال gmat را رتبه بندی می کنید؟

- چه چیزی چالش (یا چالش های) اصلی شما در وربال محسوب میشه؟ کمبود وقت؟ لغت ها و اصطلاحات؟ پیچیده بودن سوالهای وربال؟

می دونید چیزی که شما در مورد وربال گفتید، اینکه پیشرفت محسوس نیست، و نقطه ضعف شماست و ....، من را به فکر فرو برد.
با خودم فکر کردم، فرض کنید کسی میخواد 4 سال دیگه امتحان تافل بده؛ زبانش هم اصلا خوب نیست. خب احساس ضعف می کنه و احساس ناتوانی. اما بالاخره، تافل نیازمند دانش زبان انگلیسی هست و این فرد می دونه که مثلا با 6 ماه یا 1 سال یا 2 سال، یا 4 سال، کلاس زبان رفتن و انگلیسی خوندن و نوشتن و حرف زدن و شنیدن و فیلم دیدن و .... می تونه زبانش را قوی کنه. چیز نشدنی نیست. راهی است که همه رفتند و دلیلی برای نشدن به طور کلی نیست.

حالا gmat هم مثل همون می مونه.

فرض کنید برای شما سطح reading های gmat مثلا بالاست؛ لغاتش عجیبه، یا زبانش خیلی formal ه یا ...
خب می تونید کم کم با خوندن مطالب در همون سطح، مثل نوشته های رسمی علمی، رزونامه های انگلیسی، مجلات با زبان علمی و مرتبط با علم و اقتصاد و ... مثل Economics یا روزنامه های معتبری مثل New York Times و ... سطح زبانتون را به طور کلی تقویت کنید. با تکرار و تمرین و مداومت، کم کم می بینید که با زبان Reading های gmat مشکلی ندارید و خیلی پیشرفت کردین.

یا فرض کنید بخش SC خیلی قابل درک نیست برای شما.
این هم راه داره: کتاب های خیلی خوبی برای گرامر به صورت کلی و برای gmat به طور خاص هست. یا کلاس آموزشی هست. با خوندن و تمرین و تکرار و مداومت بعد از مدتی خواهید دید که چقدر میزان تسلط شما بالا رفته. چون بالاخره این بخش بر اساس یک سری قواعد و استانداردهای رسمی و شناخته شده هست که باید یاد گرفته بشن و مورد تمرین قرار بگیرند. همین.

یا نه، اصلا ممکنه شما در تست زدن و سرعت عمل مشکل داشته باشید. یا استرس داشته باشید. یا استقامتتون کم باشه.
این هم باز با تکرار و تمرین درست و اصولی، قابل پیشرفته.

خواستم بگم که عجیبه برای من که کسی احساس ضعف و ناتوانی کنه در مورد gmat. به خصوص در مورد verbal. تا یک جایی سخت و دشواره. اما کم کم بر اثر یادگیری و تمرین، آسونتر و شیرینتر میشه.
مثل هر چیز دیگه ای کار سخت و زیاد و مداوم می خواد. اما اجرش را هم دریافت می کنید.

تنها در یک حالت ممکنه کسی به صورت پذیرفتنی ادعا کنه پیشرفتی نداره: وقتی به انتهای آمادگی خودش برسه. مثل دونده ای که مثلا رکوردش در 100 متر 11 ثانیه است. اون دیگه رکوردش همینه. نمیخوام بگم لزوما نمیتونه پیشرفت کنه. اما شاید دیگه برای یک بهبود اندک در رکوردش باید تلاش خیلی خیلی زیادی کنه. در این حالت فرد تقریبا به اوج قابلیت های خودش رسیده.

من پاسخ شما رو همون روز خوندم (اولی رو) و چون اصلا حوصله و وقت بحث ندارم ادامه ندادم. من و شما دوتا روحیه و نگاه متفاوت داریم. من اگه حرفی اینجا میزنم میخوام یا گره از کار کسی باز کنم یا اگه توانش رو ندارم به اون آدم روحیه بدم ، همین و بس.
من تنها حرف اون دوستمون رو تایید کردم ، به عنوان کسی که تجربه امتحان جیمت رو داشته و خواستم به ایشون بگم که عمق کلامشون رو درک میکنم. بگم که راهشون سخت و مشکله.

اینکه بگیم هرچیزی رو تلاش کنی بهش میرسی ، وقت بذاری میشه و.... اینها حرف خاصی نیست ! اینها رو تو هر کتابی میشه خوند ، اینکه بهش بگی: ببین دوست من ، منم مثل تو بودم ، حق داری ، راست میگی ، سخته ، مشکله. میفهمم تورو ، ولی اینکارها رو من کردم و شد. تو این چیزها که میگی حق داری فلان مسئله منصفانه نیست ولی فلان کار رو که بکنی میشه مشکل رو حل کرد و غیره.
من میخواستم اینها رو بهش بگم. بگم که بی ربط نمیگی. خیلی ها تو ایران هستن که امکانات عالی دردسترس نداشتن ، کلاس زبان نمیتونستن برن ، یا کلاس های الکی میرفتن. نمیشه زد تو سرشون که ببین تلاش کنی میشه !!! نه نمیشه ! یه نمونه که پیشرفت توش اصلا محسوس نیست لیسنینگ هست. لیسنینگ درست نمیشه به سرعت ، ولی کسی که از 10 سالگی کلاس زبان درست حسابی میرفته ، ممکنه بگه ، بابا تمرین نمیکنی ، اگه تمرین بکنی میشه !!! (از دید من این حرفها همه اش الکی و پرته)
شما هم که ماشالله Expert در جیمت هستین! ایشالله بنده رو عفو میفرمایید در خصوص بحث در مورد تخصصتون.

[sysco]

من پاسخ شما رو همون روز خوندم (اولی رو) و چون اصلا حوصله و وقت بحث ندارم ادامه ندادم. من و شما دوتا روحیه و نگاه متفاوت داریم. من اگه حرفی اینجا میزنم میخوام یا گره از کار کسی باز کنم یا اگه توانش رو ندارم به اون آدم روحیه بدم ، همین و بس.
من تنها حرف اون دوستمون رو تایید کردم ، به عنوان کسی که تجربه امتحان جیمت رو داشته و خواستم به ایشون بگم که عمق کلامشون رو درک میکنم. بگم که راهشون سخت و مشکله.

اینکه بگیم هرچیزی رو تلاش کنی بهش میرسی ، وقت بذاری میشه و.... اینها حرف خاصی نیست ! اینها رو تو هر کتابی میشه خوند ، اینکه بهش بگی: ببین دوست من ، منم مثل تو بودم ، حق داری ، راست میگی ، سخته ، مشکله. میفهمم تورو ، ولی اینکارها رو من کردم و شد. تو این چیزها که میگی حق داری فلان مسئله منصفانه نیست ولی فلان کار رو که بکنی میشه مشکل رو حل کرد و غیره.
من میخواستم اینها رو بهش بگم. بگم که بی ربط نمیگی. خیلی ها تو ایران هستن که امکانات عالی دردسترس نداشتن ، کلاس زبان نمیتونستن برن ، یا کلاس های الکی میرفتن. نمیشه زد تو سرشون که ببین تلاش کنی میشه !!! نه نمیشه ! یه نمونه که پیشرفت توش اصلا محسوس نیست لیسنینگ هست. لیسنینگ درست نمیشه به سرعت ، ولی کسی که از 10 سالگی کلاس زبان درست حسابی میرفته ، ممکنه بگه ، بابا تمرین نمیکنی ، اگه تمرین بکنی میشه !!! (از دید من این حرفها همه اش الکی و پرته)
شما هم که ماشالله Expert در جیمت هستین! ایشالله بنده رو عفو میفرمایید در خصوص بحث در مورد تخصصتون.

من پاسخ شما رو همون روز خوندم (اولی رو) و چون اصلا حوصله و وقت بحث ندارم ادامه ندادم. من و شما دوتا روحیه و نگاه متفاوت داریم. من اگه حرفی اینجا میزنم میخوام یا گره از کار کسی باز کنم یا اگه توانش رو ندارم به اون آدم روحیه بدم ، همین و بس.
آها! خب بفرمایید روحیه من چه جوریه که متفاوت از شماست؟ من برای چی پست می نویسم؟
والا اینکه کسی چیزی بگه و شما هم در نقش "تایید کن"، حرف اون را تکرار کنید براش، همچین کمکی محسوب نمیشه. نمی خواد به خودتون زحمت بدین.
ضمن اینکه ایشان نیاز به همدلی نداشتند. امتحان دادند و نتیجه مقبولشون نبود و رفتند سراغ gre.

من تنها حرف اون دوستمون رو تایید کردم ، به عنوان کسی که تجربه امتحان جیمت رو داشته و خواستم به ایشون بگم که عمق کلامشون رو درک میکنم. بگم که راهشون سخت و مشکله.ند.
سخت بودن راه را که همه می دونند.

اینکه بگیم هرچیزی رو تلاش کنی بهش میرسی ، وقت بذاری میشه و.... اینها حرف خاصی نیست
والا من که شخصا فکر نمی کنم "هر چیزی" را وقت بگذاری و تلاش کنی، بهش میرسی، حرف درستی باشه. شاید شما دیدتون کلیشه ای هست و حرفهای من را هم همونطور برداشت کردید.
من اینجا در مورد gmat و در مورد وربالش گفتم.
وگرنه یکی مثل شما که خیلی ریاضیتون هم خوبه و ماشالله خیلی چالش های ریاضی gmat را هم دوست دارید، فکر نمی کنم هر چی تلاش کنید بتونید یکی از مسائل المپیاد ریاضی جهانی را حل کنید! از توان شما خارجه. از توان خیلی ها حارجه.
اما متاسفانه دقیق و درست حرفهای من را نخوندید.
بعدش هم من دیدم شما خیلی ابراز عجز و ناتوانی کردید در وربال، گفتم ببینم چه چیزیش اینقدر براتون دشواره که پیشرفتی ندارید.

اینها رو تو هر کتابی میشه خوند ، اینکه بهش بگی: ببین دوست من ، منم مثل تو بودم ، حق داری ، راست میگی ، سخته ، مشکله. میفهمم تورو ، ولی اینکارها رو من کردم و شد. تو این چیزها که میگی حق داری فلان مسئله منصفانه نیست ولی فلان کار رو که بکنی میشه مشکل رو حل کرد و غیره.
من میخواستم اینها رو بهش بگم. بگم که بی ربط نمیگی. خیلی ها تو ایران هستن که امکانات عالی دردسترس نداشتن ، کلاس زبان نمیتونستن برن ، یا کلاس های الکی میرفتن. نمیشه زد تو سرشون که ببین تلاش کنی میشه !!!
والا ما که از امکانات این دوستمون خبر نداریم و ضمن اینکه بنده نزدم توی سر کسی. اگه کسی زده باشه، شمایی.

نه نمیشه ! یه نمونه که پیشرفت توش اصلا محسوس نیست لیسنینگ هست. لیسنینگ درست نمیشه به سرعت ، ولی کسی که از 10 سالگی کلاس زبان درست حسابی میرفته ، ممکنه بگه ، بابا تمرین نمیکنی ، اگه تمرین بکنی میشه !!! (از دید من این حرفها همه اش الکی و پرته)
بنده گفتم، اعتفاد ندارم هر چیزی با تلاش و تمرین درست میشه. مثالش را هم برای شما زدم.
(اصلا این حرفهای شما را خودتون درک می کننید چی نوشتید؟)
بنده دارم میگ در Gmat اگر SC هست، میشه یادش گرفت. خود کتاب OG میگه SC سوالاتش بر استانداردهای نوشتاری زبان انگلیسی هست. از غیب که سوال طرح نمی کنند. روش داره، راه داره، قاعده داره، میشه خوند، دید، شنید، یاد گرفت ،تمرین کرد، حل کرد و پیشرفت کرد. حالا نمیگم همه می تونند Gmat 750 بیارن. نه. هر کسی یک توانی داره، یک استعداد فکری و ذهنی داره. بعضی ها تو امتحان های با زمان محدود استرس زیادی دارند. یا ممکنه خسته بشن یا کندتر هستند.
اما حرفم این بود که قابل یادگیری هست. اجی مجی لاترجی نیست که بگی از ازل یا بلدی یا بلد نیستی. نه. راه داره، روش داره. قابل یادگیری هست.
حالا شما پیشرفت نکردید به هر دلیل، باعث نمیشه دیگران هم پیشرفت نکنند.


شما هم که ماشالله Expert در جیمت هستین! ایشالله بنده رو عفو میفرمایید در خصوص بحث در مورد تخصصتو
شما هم که ماشالله متخصص گره باز کردن و روحیه دادن هستید. ایشالا اگر تونستید گره های سبزه های جوون ها را باز کنید تا به خونه بخت مشرف بشن. اگه نشد هم روحیه بدین بهشون،.
البته تگه حوصله داشته باشد، چون گره باز کدن معمولا حوصله زیادی می خواد.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

یک نکته کلی به هر کدوم از دوستان که قصد انتخاب بین gmat و gre دارند:
اگر شما مثل این دوستمون تفکر می کنید و اینطور گفته های دیگران را می خونید و تجزیه تحلیل می کنید و نوع منطقتون اینطوریه و حوصله هم ندارید،اصلا و ابدا سمت GMAT نیایید.
چون GMAT برای افرادی هست که درست و خوب بخونند. درست و منطقی استدلال کنند. و حوصله کافی داشته باشند.

[Shafaghiha]

درود
من تقریبن تمام پستها رو خوندم. بیشتر دوستان اینجا تمرکزشون روی بحث وربال امتحانهای جیمت و جی آر ایی بود. اما مساله من در بخش وربال نیست. در بخش وربال چه تحلیل به انگلیسی و چه دایره لغات امیدوام که بتونم خوب عمل کنم با توجه به اینکه بیش از 20 سال هست که بصورت روزمره و تخصصی از زبان انگلیسی برای تحلیل و مشاوره استفاده میکنم. اما در مورد ریاضی واقعن نگرانم. ریاضیم در دبیرستان بد نبوده. دیپلمم تجربی بوده ولی نمرات ریاضی دو سال آخرم 20 شده اما در همون زمان هم حوصله تست ریاضی زدن نداشتم و ترجیح میدادم مسایل رو حل کنم نه اینکه راه حل تستی برم. لیسانسم هم مهندسی بوده و ریاضی مهندسی رو هم با نمره 19 پاس کردم. اما... تقریبن 15 ساله ارتباطی با ریاضی ندارم یعنی کوچکترین مسایل رو با ماشین حساب و اکسل و اکسس حل میکنم. برای محاسبات تخصصی آپریشن هم از نرم افزار استفاده میکنم. مدتهاست هیچ نوع محاسباتی در ذهنم انجام ندادم و حتا بازیهای ریاضی که سابق علاقه داشتم و انجام میدادم انجام نمیدم. بنابراینن با یک چالش و ترس بسیار بسیار بسیار بزرگ روبروم: با ریاضی چه کنم؟
بسیار شنیدم که کوانت جی آر ایی راحتتر از جیمت هست اما نگران این هستم که نمره معادلم رو بیاره پایین. به علاوه که دانشگاه‌های که میخام اقدام کنم چی آر ایی رو بعنوان جایگزین قبول دارند ولی رسمن اعلام کردند که اولویتشون با جیمت هست. حتمن همم لازم هست که تا نوامبر 2015 یکی از دو امتحان رو داده باشم و نتیجه ش برای دانشگاهم ارسال شده باشه. و نمره ای هم که میخام جیمت بالای 720 هست یا معادلش در جی آر ایی هست. وضعیت زبانم بد نیست. آیلتس 8 و تافل پیپربیس 657 دارم.
دوستان باتجربه آیا پیشنهاد میکنند که جی آر ایی بدم؟