سلام مجدد دوست عزیز
خواهش میکنم واقعا کار مهمی نکردم
من واقعا دلیلی را نمیتوانم عنوان کنم مگر همین چیزهایی که تا به حال با هم اینجا نوشته ایم ولی از یک چیز میتوانم شما را مطمین کنم و آن اینست که اساتید دانشجوی خوب را از دست نمیدهند. یعنی اگر دانشجویی قوی باشد مرتبط با پوزیشن یا کارهای استاد باشد ایده های خوب داشته باشد و دست آخر اینکه - و اینرا را خیلی مهم ببینید چون کمتر گفته میشود - پتانسیل بالای نوشتن مقاله های کیفی داشته باشد حتما او را میگیرند و من اینها را روزمره میبینم.
نکته ای که من پستهای بعضی از دوستان گاهی حس میکنم این است که نسبت به بچه های ما نوعی تببعیض هست و در پذیرش ها bias وجوددارد. که هم درست است و هم کاملا غلط ! درست است برای اینکه بعضی از پوزیشنها به درخواست پرداخت کننده گرنت فقط برای بچه های کشور میزبان یا کشور خاصی است. الان در انگلستان بورسهای بسیار عالی هست که دولتی است و بچه های بریتانیایی و اتحادیه از ان میتوانند استفاده کنند . فرمایش دوستان اشتباه است برای اینکه بورسهای دیگر هیچ تبعیضی بین بچه های ایرانی و غیره ندارند و برای همه باز است و بهترینها پذیرش میشوند.
واقعیت این است که دانشگاهها در یک رقابت شدید با هم برای کارهای علمی هستند و همین رقابت یکی از موتورهای پیشرفت آنهاست. الان بسیاری از گرنتهای دولتی و بخش خصوصی به دانشگاهها به همین کیفیت علمی آنها برمیکردد برای همین استاد و دانشگاه به الزام رقابت هم باشد به دنبال دانشجوی قوی هستند هیچ کاری هم با ملیتش ندارند. از قلب منهتن تا روستاهای نیجریه و زیمبابوه... دانشجو خوب باشد پذیرفته میشود.
دوستان نظرات مختلف دارند و همه قابل احترام است. منهم دیدگاه خودم را دارم که حضورتان میگویم. برای پوزیشنهایی که دراروپا اعلام میشود از دید من دانشجویی به کلاس دنیا نزدیک است که بتواند در عرض یک هفته - ده روز - برای یک پوزیشن در محدوده رشته خودش یک پروپوزال کوچک/ طرح تحقیق ۲۵۰۰- ۳۰۰۰ کلمه ای بنویسد. پوزیشنها دیگر این روزها وقتی اکهی میشوند دست کم یک ماه وقت میدهند. متقاضی قابل کسی است که بتواند در این مدت زاویه مناسب از دید خودش نسبت به موضوع پیدا کند با استاد مرتبط یکی دو تا مکاتبه کند و تظراتشان را بگیرد/راهنمایی بگیرد/ مقاله های کلیدی را نگاه کند و بعد این پروپوزال کوچک را بنویسد و اپلای کند. من فکر میکنم اگر کسی در این حد باشد به نسبت موفق خواهد بود. دست کم برای اروپا موفق است. اینهم با تمرین به دست می اید. زحمت دارد. مشقت دارد ولی کاملا ممکن است.
واقعیت این است که دانشگاههای ایران با استاندارد دنیا دست کم در رشته های علوم اجتماعی که من در این چند سال بیشتر در آن بوده ام خیلی فاصله دارد. در علوم انسانی که بازهم بسیار بیشتر. بچه های ما هم در همین سیستم تحصیل کرده اند و با این کیفیت خو گرفته اند برای همین هم وقتی پا به عرصه دانشگاههای جهانی میگذارند با یک رقابتی رو به رو میشوند که برای ان آمادگی کامل ندارند و باید مهارتهای بسیاری که قاعدتا در طول تحصیل کسب میکرده اند را به دست بیاورند و همین رقابت را برایشان مشکل میکند.
امیدوارم که کمکی کرده باشم.
قلبا برایتان آرزوی موفقیت میکنم و امیدوارم هر چه زودتر موفق شوید و پذیرش و فاند و سفر و حرکت همه به زودی پیش رویتان قرار گیرد.
فراموش کردم اضافه کنم که برای دانشجوی خوب خیلی هم سرمایه گذاری میکنند و حمایت میکنند. الان این دختر به اسم آسیه اسلام در کمبریج درسش را تمام کرده ولی به او ویزای ماندن نداده اند. جمع بزرگی از اساتید برایش نامه نوشته اند و حمایت کرده اند و از دانشگاههای دیگر هم دارند حمایت میکنند و ... نمیخواهم بگویم برای همه تا اینحد حمایت هست ولی ان دیدگاهی که عرض کردم و آن حمایت از دانشجوی خوب فارغ از ملیت هست را نشان میدهد.
https://www.theguardian.com/uk-news/...-leave-britain
علاقه مندی ها (Bookmarks)