اینجا در جواب یک دوست دیگه یک متن نوشتم، همین رو استفاده کنید.
بدون هیچ اطلاع دیگه ای، اولین حدسی که می شه زد اینه که ایده اش ارزش نداشته و استاده فکر کرده که بهش توهین شده.
بدون رودروایستی (رودربایستی؟) می گم، توی ایران ماها خیلی خودمون رو تحویل می گیریم، اساتیدمون هم خیلی خودشون رو تحویل می گیرند. یه استادی داشتم که هر چی براش می بردم، تا پرزنتم تموم نشده سریع می گفت که این ایده در سطح جهانیه، می شینه کنار کارهای فلانی و فلانی، همه چیز رو عوض می کنه، و از این حرف های بیخود می زد. اون موقع بنده هم به شدت جوگیر می شدم و فکر می کردم که حتما یک سری استعدادهای نهانی در من وجود داره که هر چی می گم یک ایده انقلابیه، کم کم می خواستم صدای عطسه هام رو هم ضبط کنم و بفرستم واسته مجله ها. اما بعد متوجه شدم که اون استاد من، خودش مشکل خود بزرگ بینی داشت و اونقدر این بیماری اش پیشرفته بود که زندگی ما دانشجوها رو هم خراب کرده بود، یعنی به جای اینکه راهنمایی مون کنه که بشینیم چهار تا کتاب درست و حسابی بخونیم و یاد بگیریم، بعد شروع کنیم به ترشح ایده، از همون اول می گفت هر چی به ذهن تون می آد بنویسید و بفرستید. احتمالا تصورش هم این بود که اگر این دانشجوها صد تا کار بفرستند، چهارتاش حتما چاپ می شه و به مقاله های ایشان افزوده می شه.
حالا شما هم زیاد حرف این جور اساتیدت رو جدی نگیر. توی غرب، اساس کار همه اعتماد و همکاری ایه. نمی گم بهشته و همه پاک هستند، اما تعداد دزدها آنقدر کم است که می شه فرض کرد همه قابل اعتماد هستند. ما توی ایران از بس تقلب و دزدی علمی دیده ایم که تصور می کنیم باید با همه مثل دزدها برخورد کرد. یک کمی به کارهای این استادت توجه کن، تصور می کنم حتما می شه رگه هایی از دزدی علمی توی کارش پیدا کرد. یعنی خودش این کاره است!
نمی گم ایده شما اصلا ارزش نداره، بلکه می گم بیش از حد روش مانور نده. جایی رو برای این بگذار که ایده اشتباهی باشه و به هیچ کاری نیاد. به هر حال شما جوانی و تعداد کتاب و مقاله هایی که خوانده ای محدوده، شاید همین کاری که شما می خواهی بکنی رو الان دارند به عنوان یک روش تجاری معمولی با قیمت پایین می فروشند، یعنی کلا شاید این مساله خیلی سال پیش حل شده باشه. یک درصد احتمالی رو برای این موارد بگذار. اگر کسی یک ایده کاملا ناب و علمی داشته باشه، باز باید مدت ها (شاید سال ها) در یک محیط علمی مناسب روش کار کنه تا اون موضوع ارزش مطرح شدن رو داشته باشه. حالا چه برسه به یک ایده ای که اصلا معلوم نیست چقدر درسته، چون شما به عنوان یک دانشجوی (نمی دونم فوق یا لیسانس) خودت روش کار کرده ای، بنابراین احتمال اینکه چندان چیز بزرگی نباشه زیاده.
باز هم بدون تعارف و رودروایستی (رودربایستی؟) بهت می گم، تصور نکن که آدم استثنایی هستی و ایده هات می تونه دنیا رو عوض کنه. حتی اگر اینجوری هستی، بگذار نتایج کارت این رو نشون بده، خودت روش تبلیغ نکن. اگر فکر می کنی ایده ای که داری ارزش کار کردن در دکترا رو داره، اول توی یک دوره دکترا پذیرش بگیر بعد روی این ایده ات کار کن، نه اینکه تلاش کنی با داشتن این ایده، پذیرش بگیری. پذیرش گرفتن اولین قدم همکاری شما با اون استاد و گروهه، سال ها با هم کار خواهید کرد، قدم اولت رو محکم بردار، نه با ایده ای که شاید درست باشه شاید نه.
اگر تونستی با شرایط معمولی پذیرش بگیری، یعنی شاید بتونی روی ایده ات هم کار کنی، وگرنه این ایده تبدیل می شه به چیزی که بعدا هی خودت رو به خاطرش سرزنش می کنی. مثال بزنم، ببین روزی چند تا مقاله توی رشته شما چاپ می شه، اگر شما خیلی استثنایی بودی الان باید یک سهم منطقی ای از این مقاله رو خونده باشی و خودت هم چند تا مقاله خیلی قشنگ چاپ کرده باشی. اگر این کار رو نکردی، یعنی هنوز تا "معمولی" شدن در رشته تون خیلی فاصله داری، چه برسه به ایده های بزرگ داشتن.
به هر حال، تصور من از ماجرای شما اینه که یک جورایی داری وقتت رو صرف کار بی نتیجه ای می کنی. ارتباط با استاد داشته باش، اما با این ایده بازی نکن. بگو که خیلی علاقه داری دکترا بخونی، رزومه خوبی داری، روی زمینه های کاری استاد کار کرده ای و تجربه های خوبی داری. بگو که چه مهارت هایی داری، توی نرم افزارها، دستگاه ها، متدها و هر چیز دیگه ای که توی رشته ات مهمه. آخرش هم می تونی بگی که داری روی یک پروژه ای کار می کنی (حالا واقعا کار می کنی یا فقط یک ایده داری؟ چند صفحه مطلب درباره اش نوشته ای؟ یا چند ساعت کار آزمایشگاهی روش انجام داده ای؟) و امیدواری بتونی این پروژه رو تموم کنی، یا در دکترا در کنار پروژه های دیگه ای که کار خواهی کرد، روی این موضوع کار کنی. یعنی خیلی ساده و با خلوص دانشجویی بنویس، نه با حس دو بیزینس من که روی فروش یک ایده تجاری موفق مذاکره می کنند (که مثلا شما می خواهی ایده ات رو در برابر پذیرش بفروشی).
در تائید پست بالا باید بگم به علت عدم دسترسی به خیلی از امکانات و ادمها متاسفانه یکم جوگیریم . این اساتید برای اینکه فاند بگیرن تمام سوراخ سمبه های رشته رو در میارن نمی گم محاله شما از اینجا با چندسال کارتحقیقاتی بتونی ایده خیلی عالی داشته باشی ولی امکانش خیلی زیاد نیست و لذا مانور کردن روی اون به نظر من هم کار درستی نیست.
این رو هم اشاره کنم که ما سعی داریم به شما کمک کنیم و خدای نکرده اصلا قصد زیر سوال بردن ارزش شما و ایده شما رو نداریم.
در کنار رزومه قوی ایده نشون میده شما دانشجوی فعال و خلاقی هستی همین. در بهترین شرایط یک ایده خوب یکسال طول میکشه تبدیل به فاند بشه
قبلا هم گفتم شما اینجا تقریبا به همه می توانید اعتماد کنید در مورد دزدی علمی
كشف حقيقت به هردوي ما محتاج است:يكي آن را بيان كند و ديگري آن را بفهمد(جبران خليل جبران)
ما بعنوان دانشجو جرات نمیکردیم حتی یک Phrase از جایی بنویسیم (چه ثبت شده چه ثبت نشده تو همین اینترنت که معلوم نیس مال کین) اونوقت شما نگرانید یه ایده از شما دزدیده بشه؟!اونم به وسیله یه استاد شناخته شده؟! اصلا شما خودتون را بذارید جای استاد اگر ندونی ایده چیه حاضری برای کسی که نمیشناسی فاند جور کنی؟ داشتن یه ایده میتونه کمک خوبی باشه برای پذیرش ولی اگر نسبت بهش وسواس باشید میتونه همین ایده جلوی پیشرفتتون را بگیره (چون نگه داشتنش تو قلب خودتون نتیجه ای جز این نداره). مطمئن باشید کسی این ریسک را نمیکنه بدون دونستن ایدتون شمارا بپذیره. اگر واقعا نمیتونید اعتماد کنی بهترین کار اینه که یه ازمایشگاه بگیرید وقتی ایدتون را عملی کردید و بعد از ثبتش برید سراغ استادا. موفق باشید
وقتی زندگی برايت خيلی سخت شد يادت باشه که دريای آروم ناخدای قهرمان نميسازه...
خیلی ممنونم از راهنماییتون
من میخام تو یک دانشگاه توپ ک هخیلی رقابتیه پذیرفته بشم خیلی هم شانسیه
نقطه ضعفم فعلا معدل ارشدمه و البته استاد اینجام ی پاش اونجاس و این یک موقعیت مناسب برای من هست که موقعیتم رو تثبیت کنم
الان هم خدا رو شکر با ساتاد اینجام به توافق رسیدیم ویک استاد اونوری قراره سلاپورت منه
وسواسم بی دلیل هم نبوده
سلام دوستان من به یکی از استادای ایرانی تو کاناد ایمیل زدم این جواب بهم داده من می تونم هزینه هام را خودم پرداخت کنم به نظرتون ایمیل بعدی چی بهش بزنم و ازش بپرشم اگه کسی کمکم کنه ممنونش میشم.
Unfortunately, the current financial situation is not encouraging in terms
of offering research assistantship. If you are able to handle your expenses, I
would consider your application for possible admission into the program.
Thanks.
من این رو یا شبیه اینرو می پسندم و 3 تا ایمیل بهش می زدم
I checked the University's website and asked my friends about the other expenses , I am able to pay for my study and living for a year or two without receiving any financial aid from the university. I am sure working with you very valuable. I will do my best to do high quality research that increase the group's chance for receiving awards and funding. o
بعد هم بگین دارین اپلای می کنین و2- شماره ای رو که سایت می ده بعد از اپلای براش بفرستین3- بعد هم که مطمئن شدین مدارکتون پیش admission office تکمیل شده دوباره بهش ایمیل بزنین که اپلیکیشن برای review فرستاده شده
كشف حقيقت به هردوي ما محتاج است:يكي آن را بيان كند و ديگري آن را بفهمد(جبران خليل جبران)
سلام
بچه ها می تونید من رو راهنمایی کنید چه جوری یه استاد رو راضی کنم که با درخواست defer من موافقت کنه؟ من به خاطر فاند و ویزا نمی رسم واسه ترمی که پذیرش دارم. (خیلی دیگه طولانی شد) از ایمیل هایی که با استاده رد و بدل کردم اجساس می کنم نمی خواد اچازه بده که من پذیرشم رو defer کنم جالا دلیلش مهم نیست فقط می خوام یه جوری باهاش مطرج کنم که قبول کنه
ادمیژن آفیس بهم گفته که :
please provide a written confirmation from your supervisor here that he/she is willing to allow you......
خیلی برام مهمه ممنون میشم دوستای باتحربه کمکم کنن!!! (توی نوشتن متن انگلیسی اش هم ممنون میشم راهنمایی کنید یه جوری که نه خیلی رسمی باشه( آخه خیلی وقته با این استاده در ارتباطم ) ولی مجترمانه بشه و متقائدش کنه)
ممنون پیشاپیش
علاقه مندی ها (Bookmarks)