دوستان عزیز اجازه بدین با هر 2 شما مخالف باشم ... اولاً شما اگه بخای صبر کنید نتایج همه دانشگاهها بیاد و شما فکر کنی اطلاعات جمع کنی مشورت کنی تصمیم گیری کنی که مهلت تعیین شده گذشته ... خب حالا مهلت تعیین شده گذشته و از شما جواب میخان اما یکی دو دانشگاه تاپ هنوز جواب شما رو نداده ... چیکار میکنی ؟ نمیگی که نمیام میگی میام و اینطور میشه که دانشجو به 5 تا دانشگاه همزمان میگه میام اما نمیره ... وقتی شما گفتی میام دیگه عملاً پروسه پذیرش تمام شده و بقیه ریجکت میشن ...
درجواب دوست دوممون باید بگم بله که بخت بقیه بسته میشه فرض کنید 20 متقاضی داریم که مینیمم ها را پاس کردن ... به نظر شما به هر 20 تای اینا پذیرش میدن ؟؟؟ نه که نمیدن ! بعد از رد کردن مرحله مینیمم شما رو از نظر مالی بررسی میکنن و اگر یکی از سه شرط زیر رو داشتی شما رو اکسپت میکنن: 1- با پول خودت میتونی درس بخونی و ضمانت بانکی و غیره داری 2- رزومت جوری هست که میتونی Scholarship بگیری 3- استاد پوزیشن خالی برای تحقیق داره و شما رو برمیداره یا سابقه تدریس خوبی داری و میتونی TA شی.
خب دوست عزیز من اگر پوزیشن خالی استاد رو پر کنم بمعنی اینه که یکی دیگه که میتونست این پوزیشن رو پر کنه باید ریجکت شه ... بدترین حالت اینه که بعد از کلی وقت دانشجو بگه نمیام بنظر شما استاد میاد این دور باطل رو تکرار کنه و به 1ایرانه دیگه اعتماد کنه ؟؟؟ قدر مسلم اعتماد نمیکنه و میزاره سال دیگه 1چینی میگیره و دیگه هم ایرانی نخواهد گرفت.
در ضمن استاد که تمپلیت برای من نفرستاده بود زمینه کاریمون کاملاً یکسان بود توی کل امریکا بیش از 5 استاد پیدا نمیشه که توی این زمینه کار کنه و این استاد هم وقت گذاشته بود کارای منو دیده بود حتی نقاط ضعف و قوتمم گفته بود. وقتی صحبت از رزومه کردم خواستم بگم مینیمم های پذیرش رو داشتم از سرشون هم بیشتر بود. منم مثل شما منتظر نتایج دانشگاههای Top 10 هستم اما به نظر من واقعاً فرقی بین دانشگاه 5 و 25 نیست و این درجه بندی بر حسب معیارهای متنوعیه و حتی میتونه برعکس باشه ! یعنی اگه معیارهای دیگه که برای ما مهمه رو اضافه کنیم و معیارهایی که برای ما مهم نیستو کم کنیم شاید جای دانشگاههای 5 و 25 عوض بشه ... این هم جواب یه فول پرفسور آمریکا که بتازگی بازنشسته شده به بنده: for PhD you should not look for universities but individuals. همونطور که گفتم مهم استاد و دانشجوه ... ممکن استاد برتر توی یه زمینه ای توی دانشگاه رتبه 80 باشه ... قدر مسلم دکتری زیر نظر اون استاد توی دانشگاه 80 بهتر از درس خوندن زیر نظر یه جوجه استاد توی دانشگاه MIT ...
بهرحال این نظر شخصی منه و میتونه کاملاً اشتباه باشه حال و حوصله قانع کردن کسی هم ندارم و معمولاً نظر مخالف شما از اینجا میاد که توی ایران توزیع امکانات عادلانه نیست و کسانیکه شهرستان یا دانشگاه تهران یا شریف خوندن تفاوت ها رو حس میکنن ... اما توی امریکا این تفاوتها اگه وجود هم داشته باشه اصلاً محسوس نیست... آمریکا مثل یه دانشگاه بزرگه توی هر شهرش 100تا دانشگاه و موسسه آموزشی پژوهشی مختلف هست که شما میتونید برید باهاشون همکاری کنید و با اساتید از دانشگاههای دیگه در تماس باشید مثل ایران نیست که تحویل نگیرن ... به نظر من در یه شهر دانشگاه خیز پذیرش بگیری خیلی بهتره تا از یه دانشگاه تاپ پذیرش بگیری که دانشگاهی اطرافش نباشه ... چون در مورد اول میتونی از اساتید معتبر دانشگاههای مجاور استفاده کنی.
علاقه مندی ها (Bookmarks)