یه کاری تو LOR کردم که حالا پشیمان ام.
LOR رو خودم باید مینوشتم. راستش اصلا adjective الکی بکار نبردم. فقط آنچه که هستم رو از زبان استاد گرام، شرح دادم. کاملا واقعی. تا اینجا توصیه نامه خیلی خوبی شده بود.
حالا پشیمونی اینجاشه: برای اینکه واقعی تر بشه از خودم بد هم گفتم در حد ۲ جمله. یعنی استاده تو توصیه نامه میگه که این دانشجو گاهی میره دیگه پیداش نمیشه تا 1 ماه بعد (حالا شاید یه کم بیشتر). خب حق هم داره. از اونهایی نبودم که هی تو اتاق استادا بپلکم، ولی خب استادا خوششون نمیاد و همینو نوشتم.
به نظرتون چقدر بد کردم؟ خوبیش اینه که حداقل کسی بخونه نمیگه توصیه نامه خالی بندیه. ولی خب ... دیدم بقیه جچوری میگن از خودشون.
علاقه مندی ها (Bookmarks)