ادامه تحصیل یا کار؟

[ghlobe]

من موندم بین اینه با مدرک فوق لیسانس برم سر کار یا ادامه بدم و دکتری بگیرم؟
مدرک ارشد من از کانادا هست

پیشنهاد کار دارید؟

[IELTS]

دروود.
دوستان خواستم ببینم شرایط منو داشتید چه انتخابی میکردید. من حدود 1 سال در پی رفتن برای ادامه تحصیل بودم حتی بواسطه همین هدف حدود2 سالی به خوندن زبان و جمع اوری رزومه خوب بودم که ناگاه در همین چند ماه پیش کاری واسم رقم خورد که در زمینه فیلد کاریمم هست. و یه جورایی چون سنم 27 ساله و میترسم با علاقه در کار و افزایش سنم این هدف ادامه تحصیل رو از دست بدهم. دوستان شما فکر میکنید چه راهکاری تاثیر داره؟
ممنون. برقرار باشید

[mohammad12]

سلام. من توی این جمع تازه وارد هستم و امیدوارم که کمکم کنید . چون شدیدن دچاره تردید هستم
من رشته مهندسی بیوتکنولوژی خوندم و یه فرصت واسه کار دارم که جای خوبی هم هست و همینطور این امکان رو دارم که برای تحصیل برم خارج از کشور. ولی از اونجایی که 28 سالمه امکانه ازمون و خطا ندارم. میشه بگید اگر جای من بودید کدومو انتخاب میکردید؟ چون هم عقیده دارم که ادم درس می خونه که کار کنه هم درس خوندن رو دوست دارم . با یکی ادم باید پول بده و با یکی پول میگیره . و همچنین میترسم که برم درس بخونم و آخرش بیام ایران و توقع خودمو بالا ببرم از کار. در ضمن شرکتی که گفتم از من تاحده 5 ساله میخاد که بمونم.

[S03]

سلام. من توی این جمع تازه وارد هستم و امیدوارم که کمکم کنید . چون شدیدن دچاره تردید هستم
من رشته مهندسی بیوتکنولوژی خوندم و یه فرصت واسه کار دارم که جای خوبی هم هست و همینطور این امکان رو دارم که برای تحصیل برم خارج از کشور. ولی از اونجایی که 28 سالمه امکانه ازمون و خطا ندارم. میشه بگید اگر جای من بودید کدومو انتخاب میکردید؟ چون هم عقیده دارم که ادم درس می خونه که کار کنه هم درس خوندن رو دوست دارم . با یکی ادم باید پول بده و با یکی پول میگیره . و همچنین میترسم که برم درس بخونم و آخرش بیام ایران و توقع خودمو بالا ببرم از کار. در ضمن شرکتی که گفتم از من تاحده 5 ساله میخاد که بمونم.

بستگی داره به علاقه شما و تمایلتون به مهاجرت، مقطع تحصیلی مد نظر، شرایط فعلی شما و ...

باید سبک و سنگین کنید ببینین آیا چند سال تحصیل اضافه و هزینه هاش ارزش چیزی که به دست میارید رو خواهد داشت یا خیر. یادتون باشه با تحصیل در خارج یکدفعه فرصت های کاری فوق العاده ای در ایران نصیبتون نمیشه، به خصوص اگه دکترا نگیرید.

[nt]

سلام. من توی این جمع تازه وارد هستم و امیدوارم که کمکم کنید . چون شدیدن دچاره تردید هستم
من رشته مهندسی بیوتکنولوژی خوندم و یه فرصت واسه کار دارم که جای خوبی هم هست و همینطور این امکان رو دارم که برای تحصیل برم خارج از کشور. ولی از اونجایی که 28 سالمه امکانه ازمون و خطا ندارم. میشه بگید اگر جای من بودید کدومو انتخاب میکردید؟ چون هم عقیده دارم که ادم درس می خونه که کار کنه هم درس خوندن رو دوست دارم . با یکی ادم باید پول بده و با یکی پول میگیره . و همچنین میترسم که برم درس بخونم و آخرش بیام ایران و توقع خودمو بالا ببرم از کار. در ضمن شرکتی که گفتم از من تاحده 5 ساله میخاد که بمونم.

سلام
راستش دکترا برای کار در صنعت (و نه در دانشگاه) در ایران به درد نمی خوره. پس اگر هدفتون برگشتن به ایران بعد از تحصیلتون باشه و نتونید کار دانشگاهی پیدا کنید که احتمالش هم کم نیست، بعدا از برگشتن و تحصیلتون حتما پشیمان خواهید شد. پس اول ببینید برگشتن تو کارتون هست یا نه و بعد راجع به تحصیل تصمیم بگیرید.
ادامه تحصیل در مقاطع تحصیلات تکمیلی در ایران هم به درد نمی خوره مگر اینکه همراه درس کار هم بکنید

[Nilofar_Gol]

من حدود ۱ سال هست که این سایت را میخونم اما هنوز پستی نذاشتم،جایی‌ پیدا نکردم که بتونم سوالم را ارسال کنم به همین خاطر توی این موضوع که یه کم مرتبط هست می‌پرسم
یه موضوع هست که چندین ماه هست اذیتم می‌کنه و هنوز نتونستم که تصمیم بگیرم.
من و نامزدم هر ۲ فوق لیسانس برق از دانشگاه دولتی هستیم. هر ۲ شاگرد اول دورهٔ ارشدیم. معادل ارشد من ۱۹.۸۸ هست و مال ایشون ۱۸.۵. ایشون ۷ تا مقاله کنفرانس دارن و ۱ ژورنال و من ۷ تا ژورنال توپ و ۵ تا هم کنفرانس. تا اینجا به نظر همه چیز خوب. هنوز مدارک زبان نگرفتیم من تا مرداد دفاع می‌کنم. نامزدم ۱ سال از من بزرگتر هستن پارسال دفاع کردن. مشکل این هست که نامزدم میگن که نمی‌شه فقط به امید فاند رفت خارج (چون ما از طرف خانودهامون ساپورت نمیشیم). اگه اونجا خرج پیشبینی‌ نشده ایی اونجا پیش آمد چه کار کنیم. و از طرفی‌ ایران می‌شه خوب پول درآورد. از همون پارسال یه شرکت تاسیس کردن که کارش گرفته. تا الان حدود ۱۷۰ میلیون پروژه گرفتن واسه یه شرکت تازه کاربدون هیچ رزومه ایی خیلی خوبه، خیلی آینده روشنی داره. اما نمی‌شه تا ۲ سال از پوله شرکت بر داشت. کلا نامزدم راه پول در آوردن توی ایران را بلده. توی فکرش هست یه کار آزاد هم راه بندازه تازگیها تو فکر‌ زدن یه کارخونه افتادن. دارن تحقیق اولیه اش را انجام میدان. اگه بخوان کارخونه هم بزنن یعنی‌ تا کمینه ۵-۶ ساله دیگه اینجاییم. از طرفی‌ ۵-۶ ساله دیگه، دیگه مقاله هامون قدیمی‌ شده. البته من مشکل ندارم می‌تونم کار کنم و بازم مقاله بدم اما اون سرش شلوغه دیگه نمیرسه.حتی نمی رسه زبان بخونه. نمیدونم اگه شما بودین کدوم را انتخاب میکردن؟ یعنی‌ زندگی‌ خارج مثلا آمریکا اینقدر سخته؟اونجا چقدر می‌شه پیشرفت کرد؟چقدر پول در آورد؟ یعنی‌ بگم بی‌خیال کارخونه و کار بشه و به امید همون فاند بریم؟ تحمل کردن ایران واسم سخته ولی‌ از طرفی‌ از مشکلات مالی هم میترسم. شرکتی که تاسیس کردن روزگار سختش همین روزاست. ۳-۴ سال دیگه ثمر میده.نمیدونم چی‌ درسته چی‌ اشتباه. راهنماییم کنید تا تصمیمی نگیرم که بد افسوسش را بخورم.
من همیشه دوست داشتم که از ایران برم و دیگه هیچ وقت برنگردم.هنوزم دوست دارم. اما پول هم موضوع مهمی‌ هست که نمیشه چشم روش بست. اگه موندیم بد دیگه نتونستیم بریم چی‌. وای خدااا

[S03]

من حدود ۱ سال هست که این سایت را میخونم اما هنوز پستی نذاشتم،جایی‌ پیدا نکردم که بتونم سوالم را ارسال کنم به همین خاطر توی این موضوع که یه کم مرتبط هست می‌پرسم
یه موضوع هست که چندین ماه هست اذیتم می‌کنه و هنوز نتونستم که تصمیم بگیرم.
من و نامزدم هر ۲ فوق لیسانس برق از دانشگاه دولتی هستیم. هر ۲ شاگرد اول دورهٔ ارشدیم. معادل ارشد من ۱۹.۸۸ هست و مال ایشون ۱۸.۵. ایشون ۷ تا مقاله کنفرانس دارن و ۱ ژورنال و من ۷ تا ژورنال توپ و ۵ تا هم کنفرانس. تا اینجا به نظر همه چیز خوب. هنوز مدارک زبان نگرفتیم من تا مرداد دفاع می‌کنم. نامزدم ۱ سال از من بزرگتر هستن پارسال دفاع کردن. مشکل این هست که نامزدم میگن که نمی‌شه فقط به امید فاند رفت خارج (چون ما از طرف خانودهامون ساپورت نمیشیم). اگه اونجا خرج پیشبینی‌ نشده ایی اونجا پیش آمد چه کار کنیم. و از طرفی‌ ایران می‌شه خوب پول درآورد. از همون پارسال یه شرکت تاسیس کردن که کارش گرفته. تا الان حدود ۱۷۰ میلیون پروژه گرفتن واسه یه شرکت تازه کاربدون هیچ رزومه ایی خیلی خوبه، خیلی آینده روشنی داره. اما نمی‌شه تا ۲ سال از پوله شرکت بر داشت. کلا نامزدم راه پول در آوردن توی ایران را بلده. توی فکرش هست یه کار آزاد هم راه بندازه تازگیها تو فکر‌ زدن یه کارخونه افتادن. دارن تحقیق اولیه اش را انجام میدان. اگه بخوان کارخونه هم بزنن یعنی‌ تا کمینه ۵-۶ ساله دیگه اینجاییم. از طرفی‌ ۵-۶ ساله دیگه، دیگه مقاله هامون قدیمی‌ شده. البته من مشکل ندارم می‌تونم کار کنم و بازم مقاله بدم اما اون سرش شلوغه دیگه نمیرسه.حتی نمی رسه زبان بخونه. نمیدونم اگه شما بودین کدوم را انتخاب میکردن؟ یعنی‌ زندگی‌ خارج مثلا آمریکا اینقدر سخته؟اونجا چقدر می‌شه پیشرفت کرد؟چقدر پول در آورد؟ یعنی‌ بگم بی‌خیال کارخونه و کار بشه و به امید همون فاند بریم؟ تحمل کردن ایران واسم سخته ولی‌ از طرفی‌ از مشکلات مالی هم میترسم. شرکتی که تاسیس کردن روزگار سختش همین روزاست. ۳-۴ سال دیگه ثمر میده.نمیدونم چی‌ درسته چی‌ اشتباه. راهنماییم کنید تا تصمیمی نگیرم که بد افسوسش را بخورم.
من همیشه دوست داشتم که از ایران برم و دیگه هیچ وقت برنگردم.هنوزم دوست دارم. اما پول هم موضوع مهمی‌ هست که نمیشه چشم روش بست. اگه موندیم بد دیگه نتونستیم بریم چی‌. وای خدااا

اگه از بیزنس من ها بپرسید اکثرا می گن هیچ جا نمیشه مثل جهان سوم پول در آورد.

اگه بیزنس همسرتون قراره موفق باشه و در آینده نتیجه خیلی خوبی بده و ایشون خوب بلده از این راه پول در بیاره چرا می خواید اینطوری همه چیز رو به هم بریزید؟ من در لندن خیلی از ایرانی ها رو می شناسم که خودشون اینجا زندگی می کنن و بیزنس هاشون رو ایران و خاورمیانه نگه داشتند چون راحت میشه پول در آورد (اگه شخص بلد باشه که به نظر می رسه همسر شما بلده و استعدادش رو داره). شرایط ایران خوب نیست کاملا درسته ولی تنها راه خروج از کشور هم تحصیل نیست... ایشون اگه در کارشون موفق باشن و پول داشته باشن هزار نوع راه دیگه برای مهاجرت وجود داره. همه افراد دنیا برای دکترا گرفتن و کار تحقیقاتی ساخته نشدن، به چه بسا افرادی که استعداد بیزنس و کار آفرینی مثل ایشون دارند اصلا نباید برن به اون سمت.

[Simon]

سلام . اينطوري كه ميگيد كه شرايط خوبه. من نظر شخصي خودم رو ميگم. من شرايطم كمي شبيه شماست. البته با اين فرق كه براي خودم كار نميكنم. اما شرايط كارم رو به راهه. اقوامم كه كانادا بيزينس دارن براي ساپورت اون كارشون ايران شركت دارن. اين حرف كه اينجا از هر جاي ديگه راحت تر ميشه پول دراورد راسته به دليل مسائلي كه منو شمايي كه اينجا هستيم ازش خبر داريم. شما بايد ببيني چي براتون مهم تره. ظاهرا شما به زندگي راحت و بي دقدقه اهميت ميدين. اگر اينجوره كه بمونيد پولدار شيد بريد بهتره. اما يكي هست پول كمي داره كه سرمايه ي زندگيشه . اين شخص حاضره تمامشو بده دانشگاه و بره اونجا تحصيل كنه. خوب ديدگاه اين فرد كاملا متفاوته. اون دنبال آرزوشه و براش مهم نيست كه شبا نيمرو بخوره . پول نداشته باشه بره گردش لباساي برند نپوشه و چيزهاي ديگه. ضمن اينكه شما دو نفريد و بايد با هم تصميم بگيريد و اولويت زندگيتون رو مشخص كنيد. هرچند كه اگر شما همچين احساسي داري كه بايد از اينجا بري هر چي هم روش درپوش بزاري بالاخره روزي اين حس پيروز ميشه و بايد اون روز تصميم درست بگيريد. به هر حال اميدوارم هميشه موفق باشيد.

[ghlobe]

نمیدونم اگه شما بودین کدوم را انتخاب میکردن؟ یعنی‌ زندگی‌ خارج مثلا آمریکا اینقدر سخته؟اونجا چقدر می‌شه پیشرفت کرد؟چقدر پول در آورد؟ یعنی‌ بگم بی‌خیال کارخونه و کار بشه و به امید همون فاند بریم؟ تحمل کردن ایران واسم سخته ولی‌ از طرفی‌ از مشکلات مالی هم میترسم. شرکتی که تاسیس کردن روزگار سختش همین روزاست. ۳-۴ سال دیگه ثمر میده.نمیدونم چی‌ درسته چی‌ اشتباه. راهنماییم کنید تا تصمیمی نگیرم که بد افسوسش را بخورم.
من همیشه دوست داشتم که از ایران برم و دیگه هیچ وقت برنگردم.هنوزم دوست دارم. اما پول هم موضوع مهمی‌ هست که نمیشه چشم روش بست. اگه موندیم بد دیگه نتونستیم بریم چی‌. وای خدااا

برای شرایط شما قطعا ول کردن همه چیز و خارج آمدن کار نادرستی است که بعد به شدت پشیمان خواهید شد. اگر خارج بیائید باید همه چیز را از صفر شروع کنید، بدون سرمایه، شبکه ارتباطی و ساپورت وسیعی که در ایران دارید و سابقه کارتان هم هیچ ارزشی نخواهد داشت. بطور کلی کندن از ایران و اقامت دائم در خارج برای کسانی مناسب است که یا: 1) چیز زیادی در ایران ندارند که بگذارند و بیایند و از صفر شروع کنند یا 2) میلیاردرهائی که سن و سالی ازشان گذشته و کار و زندگی و بیزینس منظمی در ایران دارند که روی روال افتاده و برای شان مقادیر زیاد پول تولید میکند و میتوانند در ایران پول در بیاورند و در خارج زندگی کنند. شما بنظر میرسد هیچ کدام این دو حالت را ندارید.

[nhzgroup]

من حدود ۱ سال هست که این سایت را میخونم اما هنوز پستی نذاشتم،جایی‌ پیدا نکردم که بتونم سوالم را ارسال کنم به همین خاطر توی این موضوع که یه کم مرتبط هست می‌پرسم
یه موضوع هست که چندین ماه هست اذیتم می‌کنه و هنوز نتونستم که تصمیم بگیرم.
من و نامزدم هر ۲ فوق لیسانس برق از دانشگاه دولتی هستیم. هر ۲ شاگرد اول دورهٔ ارشدیم. معادل ارشد من ۱۹.۸۸ هست و مال ایشون ۱۸.۵. ایشون ۷ تا مقاله کنفرانس دارن و ۱ ژورنال و من ۷ تا ژورنال توپ و ۵ تا هم کنفرانس. تا اینجا به نظر همه چیز خوب. هنوز مدارک زبان نگرفتیم من تا مرداد دفاع می‌کنم. نامزدم ۱ سال از من بزرگتر هستن پارسال دفاع کردن. مشکل این هست که نامزدم میگن که نمی‌شه فقط به امید فاند رفت خارج (چون ما از طرف خانودهامون ساپورت نمیشیم). اگه اونجا خرج پیشبینی‌ نشده ایی اونجا پیش آمد چه کار کنیم. و از طرفی‌ ایران می‌شه خوب پول درآورد. از همون پارسال یه شرکت تاسیس کردن که کارش گرفته. تا الان حدود ۱۷۰ میلیون پروژه گرفتن واسه یه شرکت تازه کاربدون هیچ رزومه ایی خیلی خوبه، خیلی آینده روشنی داره. اما نمی‌شه تا ۲ سال از پوله شرکت بر داشت. کلا نامزدم راه پول در آوردن توی ایران را بلده. توی فکرش هست یه کار آزاد هم راه بندازه تازگیها تو فکر‌ زدن یه کارخونه افتادن. دارن تحقیق اولیه اش را انجام میدان. اگه بخوان کارخونه هم بزنن یعنی‌ تا کمینه ۵-۶ ساله دیگه اینجاییم. از طرفی‌ ۵-۶ ساله دیگه، دیگه مقاله هامون قدیمی‌ شده. البته من مشکل ندارم می‌تونم کار کنم و بازم مقاله بدم اما اون سرش شلوغه دیگه نمیرسه.حتی نمی رسه زبان بخونه. نمیدونم اگه شما بودین کدوم را انتخاب میکردن؟ یعنی‌ زندگی‌ خارج مثلا آمریکا اینقدر سخته؟اونجا چقدر می‌شه پیشرفت کرد؟چقدر پول در آورد؟ یعنی‌ بگم بی‌خیال کارخونه و کار بشه و به امید همون فاند بریم؟ تحمل کردن ایران واسم سخته ولی‌ از طرفی‌ از مشکلات مالی هم میترسم. شرکتی که تاسیس کردن روزگار سختش همین روزاست. ۳-۴ سال دیگه ثمر میده.نمیدونم چی‌ درسته چی‌ اشتباه. راهنماییم کنید تا تصمیمی نگیرم که بد افسوسش را بخورم.
من همیشه دوست داشتم که از ایران برم و دیگه هیچ وقت برنگردم.هنوزم دوست دارم. اما پول هم موضوع مهمی‌ هست که نمیشه چشم روش بست. اگه موندیم بد دیگه نتونستیم بریم چی‌. وای خدااا

راستش من خودم هیچ تجربه ای ندارم و جوابم به هیچ عنوان جدی نگیرید فقط میخوام شاید یه مشاوره ای از دید من ببینید.
من تقریبا یه همچین شرایطی خواهم داشت با این تفاوت که زن هم ندارم ولی به یه چیز اعتقاد دارم آدم با عرزه (یا اورزه) هر جا باشه گلیم خودش از آب میکشه بیرون یعنی این فکر که خارج رفتن بشه مثل صفرو یک خوشبختی و بدبختی اشتباهه.شما هزینه استفاده از کشوری اباد تر و امنیت و (خب مسائل دیگه ای که باید دهنم ببندم و نمیتونم بگم) را میدید در ازای آشنایی با مردم غریبه و آشنایی به قوانین جدید و سختی های بسیار ، کاملا به روحیه هر دو شما بستگی داره ، بعضی ها مثل من دیگه نمیتونن تحمل کنن بچشون تو این فرهنگ و این محیط مثل خودشون بزرگ بشه در آینده ! بعضی دیگه میشناسم در بهترین مناطق ایران مدرسه غیر انتفاعی تاسیس کردن و بچه هاشون 9 ماه سال در انگلیس تحصیل میکنن ولی حاضر نیستن ایران را ترک کنن! میخوام بگم هرکجا هستم باشم عشق زمین مال من است.