اگر زمان برگردد عقب... چه کارهایی را انجام می دهید؟ و از چه کاهایی دوری می کنید؟

[میلاد]

من در حال حاضر در انگلستان دارم MSc میخونم. یکی از کارهایی که باید انجام میدادم و ندادم این بود که میتونستم بعد از اینکه پذیرش گرفتم و قبل از اومدنم به اینجا با بعضی از استادها که درس های کلیدی تری رو ارائه میدن مکاتبه کنم و ازشون بخوام که در صورتی که امکان داره جزوه درسشون رو برام ایمیل کنن تا بتونم با آماگی بیشتری کلاس ها رو شروع کنم. این کار برای دوره های فشرده مثل MSc انگلستان به نظرم خیلی مفیده.

[Blue Sky]

سعی می کردم که در عین حال که همه کارهامو خوب و طبق برنامه پیش می برم، بیشتر شاد باشم و همه اطرافیانم رو شاد کنم. چونکه این چند سال زندگی تو این دنیا، واقعا ارزش نداره یه لحظه هم واسش ناراحت شد.

منم دقیقا همین کارو می کردم
آفرین

[saman_shahin]

من سعی کردم خودم رو با اون چیزی که هستم و شرایطی که دارم وفق بدم نه اینکه هیچ آلترناتیوی برای اینی که هستم ندارم ... نه ... نمیخام که جای یکی دیگه بودم و یا کس دیگه ای میبودم
شاید یه جورایی این که میگم و این حس رو که دارم خوب نباشه ... ولی بهرحال این رو میرسونه که نمیخام بیشتر از این حرص نداشته ها و نرسیدن ها به آرزوهایی رو بخورم که با این شرایط و همینطور در نظر گرفتن گذشت زمان و سن و سال نتونم بهش برسم و همون استفاده ای رو ازش ببرم که مد نظرم هست ...

[artima]

اول از همه سال نو همگي مبارك...
بايد بگم كه من اگه بخام با به عقب برگشتن چيزي رو درست كنم بايد خيلي خيلي خيلي خيلي خيلي خيلي به عقب برگردم........... (حالا يهو فكر نكنيد من سن دايناسور دارمااااااا!) ولي خوب من متاسفانه خيلي زود اشتباهاتم رو شروع كردم... ولي بازم خدا رو شكر كه هنوز تو زندگيم يه رد پاهايي از گذشته باقي مونده كه احساس رضايت داشته باشم . من همين راهي كه تا حالا اومدم باز مي اومدم ولي سر بعضي چهاراههاي زندگيم بيشتر دقت ميكردم... يه جاهايي گاز ميدادم... يه جاهاي توقف حتي از نوع ممنوعش....
اما كارهايي كه بازم انجام ميدادم و كارهايي كه انجام نميدادم:

• باز هم مي رفتم دنبال هر چي كه دوس داشتم هر كاري كه دلم ميخواست اين بهم يه احساس خوش يه خاطره خوش ميده كه بشه يه پنجره نور تو اتاق تاريك
• باز مشتاقانه درس مي خوندم
• باز خوب ورزش ميكردم ، تفريح مي رفتم، الافي مي رفتم حماقت ميكردم ( اينم لازمه خوب يه جاهايي!!!)
• بازم از همون سال اول دانشگاه مي رفتم كلاس زبان البته ايندفعه ديگه ولش نميكردم يه خط در ميون .. مستمر و پيوسته مي خوندم ، صد در صد وضعيت انگليسيم الان بهتر بود نمره تافلم بهتر بود.. ميتونستم GRE امتحان بدم و واسه دانشگاههاي امريكا هم اقدام كنم........
• معدل رو جدي ميگرفتم البته....... .. دوره ليسانس سر كلاسهاي عمومي جيم نميشدم تا اخر ترم مجبور نميشدم با هزار تا دوز و كلك به استاد التماس كنم كه تور رو خدا نمره 5/8 معارف 1 رو بهم 10 كه مشروط نشم ( من نميدونم اين درسهاي عمومي چرا اينقدر طاقت فرسا بود واسه من) ( بخدا من همه نمره هاي تخصصيم بالاي 18 هستاااااااا ولي اين عمومي اااااااا نمي دونم....)

• حتما سعي ميكردم زودتر عاشق زبان فرانسه بشم!!!!!!!
• يك نكته خيلي مثبت در دوران زندگيم كه تازه الان خودمم كشفش كردم ( مرسي بخاطر اين تاپيك كه منو وادار بفكر كردن كرد!) : من تو دروه فوق ليسانسم تقريبا هيچ اشتباه فاحش علمي انجام ندادم عالي درس خوندم نتيجه اش معدل بالاي فوقم بود.. تزم رو عالي انجام دادم نتيجه اش شد يه نمره عالي و يه مقاله ISI ، چند تا دروه تخصصي گذروندم هرچند كه اونموقع بخاطر شهريه دوره ها، از خوردن بستني رضا ستارخان و كله پاچه فرشته و ديزي دربند و قليون سولوقون خودمو ممنوع كردم.. ولي خدا رو شكر الان دارم ازش نون در ميارم ..

ولي باز هرچي فكر ميكنم مي بينم هر كاري كه قبلا كردم ( الان چه درست و چه اشتباه) پشتش يه فكر منطقي بوده بيخودي و بيجهت هيچكاري نكردم.. حتي تفريحاتم.. حتي قدم زدن تو برف اونم شب قبل از امتحان... اونموقع حتما لازم بوده حتما روحم احتياج داشته به اين كار ... پس هيچكاري همين جوري انجام نميشه... بنظرم اين زمان هست كه تعيين ميكنه چه كارهاي درست يا غلط بوده... منظورم اينه كه شايد يه كاري تو يه برهه زماني بنظرتون و طبق شرايط خودتون و اطرافيانتون درست مياد و انجام ميديد و همون موقع ميشه الگو و مايه غبطه ديگران ولي چند وقت بعد كه شرايط عوض ميشه اهداف شما بزرگتر ميشه همون كارها ميشه غلط و مايه حسرت خودتون... نمونه اش خود من: كه يكي دو سال پيش وقتي كه شديدا اولين اميد دپارتمانمون بودم واسه قبولي دكتري و كلي دردسراي قبلش و هم بجون خريدم صبح روز امتحان طي يك حركت انتحاري نرفتم امتحان بدم اونموقع به اين اقدام افتخار هم ميكردم و ميگفتم بخاطر عشقم فداكاري كردم و از اين چرنديات . امااااااااا 6 ماه بعدش كه پشيمون شدم اينكار شد يه حركت احمقانه و مقصرش هم دوست پسر ...... كه داشتم اماااااااااااا الان كه تو مرحله اپلاي و مهاجرت و .. هستم همون حماقت شده يه حركت مثبت كه بازم برگردم عقب تكرارش ميكنم....... ( الان روزي هزار بار دارم خدا رو شكر ميكنم كه ايران دكتري نخوندم..) معلوم نيست مثلا 6 ماه ديگه من نسبت به اينكار چه احساس داشته باشم.........
هر چند كه من هميشه تو زندگيم برنامه داشتم و تمام تلاشمو كردم كه مطابق با اون پيش برم مثلا از همون روزي كه امتحان كنكور دادم تا مرحله گرفتم دكتري تا كانادا واسه خودم برنامه ( يا خيال پردازي ) كردم! به يه چيزايش رسيدم و دارم تلاش ميكنم به بقيه اش هم برسم.... درسته كه برنامه ريزي خوبه ولي واقعا اين از توان ما خارجه كه واسه همه چيز برنامه داشته باشيم.. برنامه داشتن فقط اين نيست كه ما بشينيم و بگيم ميخايم اين بشيم پس اين كار رو انجام بديم.. بنظر من برنامه ريزي يعني در نظر گرفتن تمام آرزوها و ارزيابي تمام شرايط فعلي خودمون و اطرافيانمون، برآورد دقيق تمام امكاناتي كه واسش لازمه چه هزينه، چه زمان، چه پول ، چه دوست و همراه... بعد با توجه به اينا حالا بگيم خوب پس من بايد واسه رسيدن به اينا اين كارها رو انجام بدم... حالا خودتون قضاوت كنيد كه چند درصد از معيارهايي كه گفتم رو مي تونيد بررسي كنيد... خيلي كه زرنگ باشيم از پس خودمون بر بيايم ديگران و شرايطي كه بقيه برامون ميسازن رو چي؟؟؟؟؟
نتيجه اخلاقيش هم ميشه: به گذشته نگاه كردن و حسرت خوردن واسه خودمون كه هيچ ارزشي نداره ارزشش واسه بقيه اس كه عبرت بگيرن... كه بايد ديد كي هنر عبرت گرفتن رو داره!!! ولي نهايت كاري كه از دستمون بر ميايد واسه زندگيمون اينه كه بقول saman_shahin خودمون رو با شرايط وفق بديم و حداقل اينجوري به آمال و ارزوهامون برسيم...

[panteaa]

اگه زمان برمیگشت من دوست داشتم که زمان دوباره برمیگشت.

[Amin.E]

سلام به همه دوستان
به نکات خیلی خوبی اشاره شد،وچقدر خوبه که از گذشته برای ساختن آینده ی خودمون ودوستانمون استفاده کنیم.
من تابستون فارق التحصیل می شم و قصد ادامه تحصیل در US دارم.
فکر می کنم اگه زمان به عقب بر می گشت تمام تلاشمو میکردم که فقط برا خدا کار کنم تا در آینده حسرت لحظاتی رو که برای غیر او زندگی کردم ،نخورم.

ز هر چه غیر یار استغفرالله ز بود مستعار استغفرالله

دمی کان بگذرد بی یاد رویش از آن دم بیشمار استغفرلله

[.:HoDa:.]

من یه اعتفادی دارم که همه‌ی کارهایی که من کردم، درست و اشتباه، خوب و بد، سرصبر و عجولانه... هر چرخشی که هر جای زندگی کردم، همه‌ی این‌ها مسیری رو ساختند که من رو به اینجایی که الان هستم رسوندن

شاید اگر برای کنکور بهتر درس می‌خوندم و رشته‌ی بهتری قبول می‌شدم، همین‌جا یه کار و زندگی خوب برای خودم داشتم
شاید اگر تو دانشگاه بهتر درس خونده بودم و معدل خوبی می‌گرفتم، بی‌خیال فوق نمی‌شدم و همچنان مشغول درس خوندن بودم
شاید اگر ازدواج نمی‌کردم و مشکلاتش رو پشت سر نمی‌ذاشتم اصلن به فکر خروج (بخونید فرار!) از ایران نمی‌افتادم!
و هزارتا از این شایدها...

من از جایگاهی که الان توی دنیا دارم خیلی راضی هستم... برای همین توی گذشته هیچی رو تغییر نمی‌دم و افسوسش رو هم نمی‌خورم... چون با کوچکترین تغییری ممکنه که دیگه اینجا نباشم

[Ramin2]

تو برگه انتخاب رشته ام، دانشگاه قم رو انتخاب نمی کردم. :-(
یک لحظه غلفت یک عمر پشیمانی به همراه داره.

[shahrouz]

شادتر و برای خودم زندگی کنم.

[mfrad]

چه اهمیتی داره وقتی برنمی گرده؟ مهم اینه که فکر کنیم الان برگشته (زمان حال همون زمانیه که فردا یا پس فردا در موردش فکر می کنیم و می گیم اگه زمان برگزده ...) فکر کن الان زمان برگشته ... الان رو چه می کنی؟