اگر زمان برگردد عقب... چه کارهایی را انجام می دهید؟ و از چه کاهایی دوری می کنید؟

[hadiskhatoon]

اگر زمان به عقب برگردد بازم با پدرم سر انتخاب رشته بحث می کنم و میرم به هنرستان
بازم کلاس کنکور میرم برای کاردانی دانشگاه شریعتی و همزمان می رم سر کار
بازم کنکور علمی کاربردی شرکت می کنم و کارشناسیمو می گیرم
بازم اواسط لیسانس شروع می کنم به زبان خوندن
بازم وقتی آیلتسمو گرفتم اپلای می کنم
بازم اون خواستگارایی رو که می گن نرو ایتالیا رو رد می کنم.
بازم از حرف مردم نمی ترسم و اهدافمو دنبال می کنم چون به خودم مطمئنم.
به خواست خدای مهربونم تا اینجا هیچ پشیمونی ندارم. ان شاء الله بقیشم خدا کمک می کنه . منم اصلا از بی پولی نترسیدم. خدا شاهده که می ترسیدم پول ترجمه مدارکم جور نشه ولی همیشه می رسید یعنی خدا می رسوند.
یه ضرب المثل هست که می گه چشم می ترسه ولی دست انجام می ده . اونایی که ناراحتن از این که چرا موندن و به هر صورت به خواسته هاشون نرسیده ان فقط و فقط به خاطر اینه که به ترس هاشون بها دادن و بزرگشون کردن. اما بازم از هرکجا جلو ضررو بگیرید منفعته و هیچ وقت دیر نیست. از همین الان شروع کنید.

[lakistanl]

اگه زمان برگرده عقب؛هیچ وقت برای اینکه برای کنکور بخونم؛شهرمون برنمیگشتم و دوباره دانشگاه خودمون ارشد رو میخوندم . به مشورت هییییچ کی گوش نمیکردم،چون همه گفتن برگردم.دیگه اویزه گوشم کردم تنها کسی که از صلاح آدم خبر داره فقط خود آدمه و بس.

[nmshafie]

اگه زمان برگرده عقب سعی میکنم از زندگیم بیشتر لذت ببرم ، از همه لحظه هاش ، چون اخرش میمیریم و فقط شادیه که همیشه ارزشمنده.
حسرت نمیخورم چون کلا خیلی به قسمت معتقدم... احساس میکنم خیلی جاهای زندگیم دست خودم نبود
مثلا اینکه شهرستانی بودم و مثل بقیه بچه های تهرانی تو ناز و نعمت پیش خونوادم درس نخوندم و همیشه دلتنگی بود و اینکه همه کارام به دوش خودم بود و به اندازه اونا وقت و ارامش ( یا حتی سکوت و فضای لازم ) واسه درس خوندن نداشتم که معدلم بالا بشه
شاید چون اگه بالا میشد ممکن بود راه اسونو امتحان کنم و کردیت کنم
یا اینکه باعث شد از من که یه دختر نازنازی بودم یه ادم مستقل بسازه که از پس هرکاری برمیاد و از چیزی نمی ترسه.
احساس میکنم خدا خودش خوب میدونه چی واسم خوبه .... همه اون امتحانایی که خودمو واسشون کشتم و هیچوقت نفهمیدم چرا 12 شدم وقتی درسو از کسی که 20 شده بود بهتر بلد بودم شاید تصمیم خدا بوده که منو توی یه راهی ببره که خودم ازش بی خبرم.
حالا هم منتظرم ، تا قسمت چی باشه ، امیدوارم خبرای خوب واسه همه اونایی که منتظرن بیاد.
بازم هرچی قسمته.... ما نمیدونم چی واسمون خوبه.... ایشالله هرچی خوبه پیش بیاد.

[mohamadR9]

مطمئناً که زمان به عقب بر نمیگرده ولی خب مینویسم شاید بدرد یک نفری بخوره .

اگر زمان به عقب برگرده افسوس قبول نشدن در دانشگاه های تهران برای لیسانس رو نمیخوردم به خاطر قبولی در یک دانشگاه با سطح پایین تر ( یزد ) و در عوض تمام تلاش رو برای معدل میذاشتم .
یکبار فهمیدم افسوس گذشته رو خوردن یعنی شکست در آینده . سعی میکنم از امروز به بعد تلاشم رو بیشتر کنم .

[r0bin]

اگه زمان برگرده عقب:
1.تو پیش دانشگاهی خوب برنامه ریزی می کردم و درست و حسابی درس می خوندم برای کنکور تا یه دانشگاه سراسری تو تهران قبول شم.
2.هیچ وقت نمی رفتم دانشگاه آزاد !!!
3.توی دوران دانشگاه فعالتر می بودم و بیشتر درس می خوندم. تخصص ها و نرم افزارهای مرتبط با رشتم رو از همون ترم اول یاد می گرفتم و از سال اول میرفتم دنبال کارآموزی.
4.هیچ وقت کلاس زبانم رو نصفه کاره تو دبیرستان ول نمیکردم و تحت هر شرایطی تا انتها ادامه میدادم.
5.از همون ترم اول دانشگاه به خارج رفتن فکر می کردم .
6.با اینکه مکانیک رو دوست دارم ولی صد در صد برق کنترل یا IT میخوندم.
7. به شرکتی که درش شاغلم هیچ وقت نمیومدم.

[fkh_88]

من غیر از معدل و مقاله و این چیزها یه اشتباه خیلی بزرگ داشتم اینکه می خواستم با آدم های خیلی موفق دوست بشم غافل از اینکه عقده های درونی آدم های موفق خیلی پیچیده تر از آدم های معمولیه و سخت تر قابل تشخیصه، با همه احترام به بچه های دانشگاه تهران ولی یه عده ای از اون ها از همه بد تر بودند منتها تشخیصش راحت تر بود، صنعتی اصفهانی ها بعضی هاشون برای پیشرفتشون آدم رو فریب می دادند و راحت دروغ می گفتند، بچه های لیسانس امیرکبیر هم یه عده کم بودند که خوب نبودند. اگه برگردم عقب تو انتخاب دوست هام دقت بیشتری می کنم چون مسیر زندگیم و اپلایم رو تغییر دادند. الآن می دونم بین افراد خیلی موفق کسایی هستند که تو زندگیشون فقط موفقیتشون مهمه و صداقت جایی نداره.

[Psychollapse]

من الان که اصلا حتی دانشگاهم نرفتم و تازه 6 ماه دیگه دانشگام معلوم میشه پس خیلی در مورد اپلای و اینا چیزی ندارم یگم... پس اول از همه من خیلی خوش شانسم که الان با Applyabroad آشنا شدم چون الان خیلی چیزا میدونم که خیلی ها نمیدونن
اگر زمان برمیگشت عقب جلوی پدرمو میگرفتم که نذاشت برم انگلیسی رو ادامه بدم هر چند که خودم یاد گرفتمش بعدش اما کلاس تو اون موقع (دوم دبیرستان) که وقتم آزاد بود یه چیز دیگه بود و دلیلش هم معلم فیزیک مدرسه بود که انگار جا فیزیک روانشناسی ونده بود همه رو به نوعی بیچاره کرد و از جمله من که نذاشت برم کلاس...
اگر زمان برمیگشت عقب همون روشی که اول دبیرستان داشتم رو دومم میخوندم نه این که تریپ روشن فکری بگیرم که خب مثلا من معدلم بالا بشه که چی! فایده ای نداره که... و عین آدم درس میخوندم که این درس نخوندن باعث شد در سال سوم به شدت افت تحصیلی پیدا کنم هر چند معدل دومم بد نشد اما سوم واقعا خراب شد و همون باعث خراب شدن رتبم در کنکور شد که ما اولین کسایی بودیم که معدل رو تاثیر مستقیم دادن...
و الان هم نگران همین معدل افتضاحمم که ممکنه رتبمو 5000 تا 10000 تا جابجا کنه :|
و سال اول کنکور میشستم خوب میخوندم و حرف همه رو گوش میکردم نه که الان پشت کنکورمو درس هم نخوندم و نگرانیم اینه که نکنه از پارسالم بدتر بشه... (پشت کنکور واقعا افتضاحه به طوری که من سه ماهه تمام افسردگی شدید گرفتم از اتاقم بیرون نمیومدم با کسی حرف نمیزدم بیرون نمیرفتم و درس هم نمیخوندم فقط رو تختم دراز میکشیدم و فکر و خیال میکردم و آهنگ گوش میدادم... و همینطور من 10 کیلو وزن کم کردم )
الان هم نمیدونم چرا درس نمیخونم... منطق عقل همچی میگه بشین 12 ساعت بخون اما روزی 6 ساعت به زور میخونم...
ایشالا بهتر بشه وضعم مشکلم سر در گمی برای خوندن تخصصی ها است میتونم روزی 10 ساعت بشینم دینی بخونم اما ریاضی رو اصلا نمیدونم چجوری بخونم...
و این کنکور لعنتی که اصلا باعث میشه بچه ها از درس خوندن بدشون بیاد... من فکر نمیکنم رتبه کنکور نشون دهنده سواد کسی باشه (منظورم رتبه بالا هست نه پایین ) درس خوندن به روش کنکوری واقعا بدترین نوع درس خوندنه اینو وقتی فهمیدم که رفتم و یه کتاب خارجی در مورد 3D MAX خوندم و البته کتابای پسر خالمو در مورد شیمی دیدم که چقدر خوب توضیح دادن و واقعا درس خوندنو لذت بخش کردن...اف به کنکور....
هـــــــــعــــــــــــــ ــــــــــــــی...

[Stifler]

اگر زمان برگرده سعی میکردم بجای اینکه سال دوم دبیرستان برم هنرستان ، میرفتم ریاضی و میتونستم رشته های بهتری رو انتخاب کنم ! ولی الان با 22 سال سن تازه میخوام کنکور سراسری 94 شرکت کنم . به نظرتون دیر نشده ؟

[new_helix]

اگر زمان برگرده سعی میکردم بجای اینکه سال دوم دبیرستان برم هنرستان ، میرفتم ریاضی و میتونستم رشته های بهتری رو انتخاب کنم ! ولی الان با 22 سال سن تازه میخوام کنکور سراسری 94 شرکت کنم . به نظرتون دیر نشده ؟

نخیر دیر نشده. اساسا دیر شدن در زندگی انسان برای هر کاری فقط در منطق زهوار در رفته ایرانی هست که مد شده وگرنه این همه آدم در تمام دنیا با هر سنی هر رشته ای دوست دارند شروع میکنند میخونند. اما اگر ایرانی به قضیه نگاه بشه باید در فلان سن بری دانشگاه بعدش سر کار بعدشم بازنشستگی و خیابان متر کردن . نگاه میکنی میبینی توی اون سنی که از نظر ایرانیا از کار افتادگیه تو کشورهای درست حسابی تازه فرد تلاشش به ثمر میرسه دنبال بهره بردن ازشه.
موفق باشید

[saeed1375]

من اگر برگردم عقب سعی می کنم تا سوم دبیرستانم را خیلی راحت و ریلکس درس بخونم و از اونجا به بعدش را جدی!!!!
اینه واسه این گفتم که من از اول ابتدایی تا پیش دانشگاهی همواره شاگرد اول بودم و حداقل نمره ام 19 بود اما حالا توی دانشگاه از اینکه 10.38 گرفتم و پاس شدم خوشحالم!!! حقیقت اینه که خیلی پشیمانم که توی دوران ابتدایی و راهنمایی و دبیرستان که اصلا لزومی نداشت خودم را برای درس خواندن اذیت کردم تا اینکه الان از درس خوندن و کتاب و تمرین و ... حالم به هم میخوره!!!!!!! مشکل بزرگتر اینه که هیچکس از من نمی پرسه که توی دوم دبیرستان فلان درستو چند شدی یا معدل اول دبیرستانت چند بود اما معدل دانشگاه ...
اگر بر می گشتم برای چیز هایی که ارزش داشتند تلاش می کردم و انرژی ام را بیخود روی مسائل بی اهمیت هدر نمی دادم!