اگر زمان برگردد عقب... چه کارهایی را انجام می دهید؟ و از چه کاهایی دوری می کنید؟

[eng_mohammad]

سلام دوستان
اولا که صفحه 4 این تاپیک ف.ی.ل.ت.ر شده که یکم خنده داره
در مورد جواب این تاپیک من اگه چند سال به عقب برمیگشتم برای کنکور خیلی کمتر به خودم سختی میدادم.حیف که اون موقع نمیدونستم وضعیت تا این حد بده و فکر میکردم خارج رفتن فقط برای شریفیهاست!!!! الان که نگاه میکنم میبینم اگر قصد کسی اپلای باشه بهتره که کارشناسی رو تو دانشگاه های سطح پایین کشور بخونه.الکی خودمون و به اسم دانشگاه خوش کردیم در حالی که تو مقطع کارشناسی تنها دستاورد شما یا تنها نقطه قوت شما معدلتونه.معدل کارشناسی من 14 شد و خیلیا از جمله خونوادم بهم سرکوفت میزنن در حالی برای همین معدل خیلی خیلی زحمت کشیدم حداقل مطمینم از کسی که تو دانشگاه های پولی همین نمره رو آورده بیشتر تلاش کردم و بیشتر حرص خوردم. من هم مثل بعضی دوستان تو دانشگاه جوگیر شدم و نمره رو مهم نمیدونستم .به نشانه اعتراض کلاسای عمومی رو نمیرفتم و یا سر چیزای مسخره باهاشون دعوا میکردم که نتیجش نمره 10 میشد.بدتر از اون چون حس میکردم تحصیل علم مهمتر از نمرست موقع انتخاب واحد با سختگیر ترین استادا درس برمیداشتم و بعد چند ماه فشار و سختی کشیدن با 10 پاس میشدم و افتخار میکردم که با فلانی پاس کردم (که البته واقعا هم افتخار داشت). کاش با استادای نمره پخش کن درس برمیداشتم . کاش چاپلوسی میکردممم.....
ولی نکته ای که هست اینه که همیشه تو هرکاری نتیجه مهمترین چیزه و عملا مسیر طی کردن برای رسیدن به نتیجه جز برای شما برای هیچ کس مهم نیست.
البته اکثر بازدید کننده های این سایت دانشجوهای سال آخر یا فارغ التحصیلا هستن که افزایش معدل امکان پذیر نیست براشون ولی در کل به نظرم هر کسی تو هر لحظه هر کاری که کرده براش منطقی و درست بوده پس بهتره که بیشتر به اینده امیدوار باشیم و کمت حسرت گذشته رو خورد

[soroosh96]

سلام دوستان من به امید خدا از مهر میرم دانشگاه. چه رشته ای فعلا معلوم نیست ولی به احتمال زیاد رادیولوژی. زبانم در حد advance یا نهایتا نزدیک به اونه سربازیم معافم وضعیت مالیم هم متوسط. میخوام یکم از تجربیاتتون استفاده کنم. شما الان اگه شرایط من رو داشتید چجوری برا آینده برنامه ریزی میکردید که بعدا پشیمون نشید؟ الان چه چیز هایی رو باید در اولویت قرار بدم؟

[kolocheh]

سلام من اگه بر میگشتم عقب به آدما کمتر اعتماد میکردم.یکی دو سال کارمیکردم یه 30 40 تومن جمع که شد برای ارشد میرفتم خارج والان PHD میخوندم

[bestofbestzizi]

دوست گرامی‌ که یک ضربل مثل رو چسبید!عزیز عمق مطلب رو متوجه باشید، میگید آسمونه تهران سیاه از آلودگی‌؟آیا معنی آسمان همه جا یک رنگ برای شما اینقدر سطحی هست؟هر جای دنیا که بری ایراد‌های خودش رو داره،این حرف من بود،هیجا کعبهٔ عمل نیس،حتا تعداد مشکلا عوض نمی‌شه،فقط جنسش عوض می‌شه،مثل اینکه لباس آستین کوتاه یه ایرادایی داره و لباس چسب آستین بلند یه ایرادایی، فقط جنس ایردشن با هم فرق می‌کنه. رفتن به عنوانه یک ایرانی‌ که ۲۵-۳۵ از ایران خارج می‌شه یعنی‌ از صفر شروع کردن و اصلیتش هم بسیار بدتر می‌کنه تطبیقش رو با محیط، فرهنگو باقی‌ چیزا در سطح درک هر کسی‌ نیس پس به همون پست بالا افاقه می‌کنم، چون گویا هوای تهران خیلی‌ اذیت کرده شما رو!زمینش و قونینشم شما که نرفتی داور مناسبی نیستی‌ برای راد یا قبولش..آسمان یک استعاره هست!قانون قشنگ‌ها و چیزیکه تو میدیا میبینین که میخوان ببینین، پوسته‌ واقعی اینها نیست،و در زم قانون قشنگ شون، همه چیز هر چی‌ که خوبه اول مال خودشونه، با نه محسوس‌ترین سیاست مهاجر‌ها رو سطح پایین نگاه میدارن (اینکه بازیا راضین به صفر بودن در خارجه ایران، یا بازیا میبینم صفر بودن ارزش نداره دیگه می‌شه یه تصمیم شخصی‌، اما من وظیفم بچه‌هایی‌ که اینجا دیدم دانشجویی بودن رو تعریف کنم)،امور در حالتی به کام هست که مگر مگر مگر پول تزریق کنی‌(که همه جا دنیا همینه)، به استثنای اون، امثال قشر دانشجویی طبق توضیح بالا هست امور واسشون.نرود میخ آهنین در سنگ، شما ایشالا از اون هوای سیاه تهران خلاص شید‌ که از ضربالمثل به رنگ آسمان توجه کردید!راستییییی هوای شیرازو شمال خیلی‌ خوب‌ها اگه مشکله آسمان دارین!!!هوای حتا وگاس به قشنگیه هوای شمال نیس شما که آسمانِ تهران مایه اینهمه خشمتون شده! خوبه برین پروفایلِ اون دوستی‌ که من جواب دادم بهشون رو ببینین و بخونین پستش رو،تاکید اکید می‌کنم همچنان که برای شخصی‌ عین ایشون و تو اون رنگ سنّی، رفتن یعنی‌ از صفر شروع کردن!من تایپِ فارسی ندارم،ایشالا هموطن عزیز و خورده بین به عمق مطلب توجه کنن نه چشمنو ببند‌ن و شروع به درد و دلً کنن.

امسال این چیزا را خیلی ها به من قبل اومدن گفتن. خوشحالم بهشون گوش نکردم و کار خودم را کردم.
از صفر شروع کردن تو یه کشوره جهان اول به همه سختی هاش می ارزه.

[Hagan]

اگر دوباره برگردم به 10 سال قبل:
1.درس خوندن رو به عنوان ابزاری برای
خروج از ایران
پول در آوردن
راضی کردن پدر و مادر
پرستیژ اجتماعی
و ...
مطالعه نمیکردم، بلکه خودمو یک مدت یا حتی چند سال معلق میکردم تا به نقطه ای که امروز رسیدم برسم یعنی:
توانایی ها و استعداد هامو اول میسنجیدم
بعد به علاقه که اکتسابی هست فکر میکردم
از خودم این سوالات رو میپرسیدم:
What do you love to do in your free time?
What are the skills that come naturally to you without much thought or effort?
If you could do any job in your life, what would you choose?
What types of things energize you?
What activities, subjects, or causes have you been deeply involved with?
What are some areas in which your family and friends consider you an expert?
When you are online, or at a bookstore or library, what subjects most appeal to you?
What kind of work environment fits you best?
What do you most value in life? From work?
What types of volunteering have you done — or wish you have done?
What types of career paths have your closest friends followed?
Do you possess deeply held beliefs that you have a calling in life?
What are the types of things that people ask you for help with?
What are some of the big goals you want to achieve in your life?
و مهمترین سوال
اگر ایران میخواستی بمونی بازم درس رو ادامه میدادی؟ اگر آره چه رشته ای؟؟؟
این سوال جزو مهمترین سوالاست، وضعیت توی خارج هم همینه، رشته ای که سوای همه چیز کنجکاوی و توانایی عمیق شدن توشو دارید انتخاب کنید به درآمد، پرستیژ،بازار کار و... فکر نکنید چون اگر علاقه تون مطابق توانایی هاتون باشه و بروید جلو به نقطه ماکزیمم خواهید رسید بعد چندین سال و همه جا شما را خواهند خواست.

[elnazjoon]

قطعا زبانم رو میخونم و آیلز 7.5 میگیرم

[arshia2020]

فوق رو میرفتم خارج!

[mphysics]

فوق رو میرفتم خارج!

سلام دوست عزیز/ میشه واسه پاسخ تون چن تا دلیل بیارین..ممنون

[amir_ow]

هیچ چیز.
کارهایی که کردم یا نکردم باعث شدن منِ الان ساخته بشم. انسان همواره از اشتباهاتش درس میگیره.
ولی شاید فقط و فقط یک چیز باشه: کتاب بیشتر میخوندم.

[negin1110]

منم اگه به گذشته برمیگشتم...آدم های بی ارزش رو که باعث ناراحتیم شدن زودتر از زندگیم حذف میکردم و وقت بیشتری را برای زبانم میگذاشتم...خودمو به اهدافم گره میزدم نه به ادم ها..
هرچند اگر این آدم های خالی مغز اطراف و این محیط سخت برای پیشرفت نبود...شاید الان تو مسیر اپلای نبودم...
پس هممون به خاطر اشتباهاتی کردیم که اینجاییم...از اشتباهاتتون تشکر کنین