اگر زمان برگردد عقب... چه کارهایی را انجام می دهید؟ و از چه کاهایی دوری می کنید؟

[dv1397]

من کی گقتم از جیب خرج کنین برین؟ و کی گفته فاند برای ارشد در 90 درصد موارد ممکن نیست؟ کل حرفم همینه که میشه فاند گرفت فقط یکم باید سطح انتظارات رو بیارین پایین و عوضش از مزایای خارج شدن از ایران استفاده کنین. الان اکثر کسایی که رزومه‌ی متوسطی (یا متوسط رو به پایین) دارن ولی ثروتمند نیستن (من جمله خودم) تصمیم میگیرن ارشد رو هم ایران بمونن برن دانشگاه‌های تهران تا برای دکترا بتونن برن جای ایده‌آل خودشون. من میگم حیفه از هر جا فاند گرفتین برین. الان میفهمم که دلیل موندن من عدم شناخت واقعی شرایط توی دنیا بود.
من خودم فکر میکردم ایران موندن از مثلا مالزی یا شرق اروپا بهتره، الان میفهمم چقدر اشتباه میکردم و چه جهان بینی اشتباهی داشتم. اصلا قابل مقایسه هم نیستن. همون مالزی تا 2 سال دیگه از پرتغال و تا 6 سال دیگه از ایتالیا ثروتمندتر میشه، جمهوری چک و اسلواکی تا 5 سال دیگه از ایتالیا ثروتمندتر میشن. و خیلی از فاکتورهای کیفیت زندگی همین الان هم توی این کشورها بهتر از جنوب اروپاست. اینها رو مثال میزنم از این دست کشورها خیلی زیاده.
اینهارو هم نگفتم که یعنی برین اینجاها زندگی کنین میگم یعنی اینقدرها هم که اکثر ایرانیا فکر میکنن اینا عقب نیستن و برای 2 سال ارشد خیلی هم خوبن. کلی تجربه‌ی خوب کسب میکنین و توی محیطی بمراتب بین‌المللی تر از ایران درس میخونین.
مثلا خیلی از دوستان الان میرن ترکیه همونم از ایران بهتره ولی خیلی‌ها به نوعی بدلیل عدم شناخت از بقیه دنیا میرن ترکیه و نمیدونن که وضع ترکیه هم چندان مسائد نیست. اگه شما اینارو میدونستین، شما مخاطب حرف من نیستین، باقی افرادن.

حرف های شما خیلی درسته.


فقط یه چیز:
1- کسانیکه ایران می مون و درس می خونن هزینه کمتری برای تحصیل می کنند که نهایتا بعدا برای مهاجرت به کانادا می تونن تمکن بهتری نشون بدن.
2- کار کردن با ویزای دانشجویی سخت تره، ساکن ایران شانس بیشتری برای سابقه کار و بیمه داره.


حرفهای شما فوق العاده منطقی و زیبا هست. اما مثلن اکسپرس انتری کانادا هیچ اهمیتی نمی ده شما مدرک را از مالزی گرفته باشید یا از شهر خودتون. اهمیتی به تجربه بین المللی داوطلب مهاجرت نمیده. من 100% باور دارم شما منطقی تر از سیستم مهاجرت آقای ترودو که نتونست دو بار ارشد را تموم کنه و آخرش نخست وزیر شد (و 40% دعوت نامه را هم برای شهروندان یک کشور می فرسته که این کاملن با diversity در تضاد هست)، هستید.


اگر شما به جای شرق اروپا و مالزی، ایران موندید، لااقل تمکن و زور بیشتری برای رفتن به مقصد نهایی دارید. حالا اینکه چرا این مقصد نهایی به تجربه بین المللی شما امتیاز نمی ده.....


وضعیت ارز عنقدر داغونه که نهایتا کسی که پولدارتره می تونه مهاجرت کنه. تحصیل در کشور ارزون به جای ایران، وضعیت مالی را در برابر هیولای پولخوار کانادا وخیم تر می کنه.

[Houmangh]

اگه زمان عقب برگرده زودتر از ایران میومدم بیدون. رشته تحصیلی خودم رو نه بر اساس سختی رشته که بر اساس درامدش انتخاب میکردم. من رشتم مهندسی برق هست که به جرات یکی از سختترینهای دنیا هست ولی ایا درامش هم متناسب با سختیش هست؟ یه پزشک یا وکیل خیلی درسشون راحتتره ولی پول بیشتری در میارن. البته من هیچوقت پزشکی دوست نداشتم به دلیل ماهیت کارش ولی اگه الان میخواستم تصمیم بگیرم شاید یه رشته مدیریت یا علوم انسانی میخوندم که با زحمت کمتر درامد مناسبی داشته باشم. متاسفانه جو حاکم بر ایران بیشتر بر اساس پوز دادن و ایناس و اینکه مثلا به همه ثابت کنیم کار ما از همه سختتره و فلانه. من هم مثل بقیه دانش آموزای اون دوره گرفتار اون جو طوفانی شدم و ... در صورتیکه آدم باید برای خودش زندگی کنه نه برای دیگران. این چیزیه که تو ایران مردم هنوز هم نفهمیدن. کل هم و غم مردم چشم هم چشمی و پوز دادن و ایناس و زندگیشون تباه میشه.

[dv1397]

اگه زمان عقب برگرده زودتر از ایران میومدم بیدون. رشته تحصیلی خودم رو نه بر اساس سختی رشته که بر اساس درامدش انتخاب میکردم. من رشتم مهندسی برق هست که به جرات یکی از سختترینهای دنیا هست ولی ایا درامش هم متناسب با سختیش هست؟ یه پزشک یا وکیل خیلی درسشون راحتتره ولی پول بیشتری در میارن. البته من هیچوقت پزشکی دوست نداشتم به دلیل ماهیت کارش ولی اگه الان میخواستم تصمیم بگیرم شاید یه رشته مدیریت یا علوم انسانی میخوندم که با زحمت کمتر درامد مناسبی داشته باشم. متاسفانه جو حاکم بر ایران بیشتر بر اساس پوز دادن و ایناس و اینکه مثلا به همه ثابت کنیم کار ما از همه سختتره و فلانه. من هم مثل بقیه دانش آموزای اون دوره گرفتار اون جو طوفانی شدم و ... در صورتیکه آدم باید برای خودش زندگی کنه نه برای دیگران. این چیزیه که تو ایران مردم هنوز هم نفهمیدن. کل هم و غم مردم چشم هم چشمی و پوز دادن و ایناس و زندگیشون تباه میشه.

جالبه، من رشته ای را انتخاب می کردم که به علاقه ام بیشتر مربوط باشه. البته الان هم به علاقه ام نزدیکه، ولی اگر بر می گشت عقب بیشتر نزدیک می کردم.
درآمد را در نظر نمی گرفتم

من همیشه از کسانی که بیزنس و اقتصاد می خونن دوری می کنم! کسانی که با امضا کردن و کت آبی پوشیدن کسب درآمد می کنن و هیچ استعدادی جز بررسی آمار عرضه و تقاضا ندارن.
از اینکه مغز یه مدیر روی طاقچه بدنم و داخل جمجمه ام نیست، احساس خوشبختی می کنم.
به نظر من پول برگه رنگیه و آدم ها 70 کیلو گوشت که آخرش تو قبر می پوسن و هیچ کدوم به اندازه فلامینگو هم جذاب نیستن. فقط علاقه می تونه این عمر طولانی را کمی قابل تحمل تر کنه.

من رشته معماری و بیشتر هنری انتخاب می کردم. محدود بودم به رشته هایی که به زبان انگلیسی ارائه می شن.
البته اینکه آدم بدونه علاقه اش چیه یه کم زمان می بره و ممکنه 25 سالگی هم ندونه. بعضی ها که اصلن علاقه براشون وجود خارجی نداره. خواستن توانسته، ولی چی می خوایم؟! توانایی اینکه بدونیم چی می خوایم را ممکنه نداشته باشیم و دهه های بعدی زندگی متوجه بشیم.

علاقه به درآمد، دشمن خلاقیته. هیچ چیزی در زندگی ارزش این را نداره که بنده پول باشم.

بتهوون هیچ وقت کتاب نمی خوند، ولی یکبار هم که خوند پرت کرد اونور و گفت: نویسنده اش فقط میخواد پول در بیاره. کتاب را می زد تو سر بقیه می گفت شاید اطلاعاتش این طوری وارد سرتون بشه.

[Houmangh]

جالبه، من رشته ای را انتخاب می کردم که به علاقه ام بیشتر مربوط باشه. البته الان هم به علاقه ام نزدیکه، ولی اگر بر می گشت عقب بیشتر نزدیک می کردم.
درآمد را در نظر نمی گرفتم

من همیشه از کسانی که بیزنس و اقتصاد می خونن دوری می کنم! کسانی که با امضا کردن و کت آبی پوشیدن کسب درآمد می کنن و هیچ استعدادی جز بررسی آمار عرضه و تقاضا ندارن.
از اینکه مغز یه مدیر روی طاقچه بدنم و داخل جمجمه ام نیست، احساس خوشبختی می کنم.
به نظر من پول برگه رنگیه و آدم ها 70 کیلو گوشت که آخرش تو قبر می پوسن و هیچ کدوم به اندازه فلامینگو هم جذاب نیستن. فقط علاقه می تونه این عمر طولانی را کمی قابل تحمل تر کنه.

من رشته معماری و بیشتر هنری انتخاب می کردم. محدود بودم به رشته هایی که به زبان انگلیسی ارائه می شن.
البته اینکه آدم بدونه علاقه اش چیه یه کم زمان می بره و ممکنه 25 سالگی هم ندونه. بعضی ها که اصلن علاقه براشون وجود خارجی نداره. خواستن توانسته، ولی چی می خوایم؟! توانایی اینکه بدونیم چی می خوایم را ممکنه نداشته باشیم و دهه های بعدی زندگی متوجه بشیم.

علاقه به درآمد، دشمن خلاقیته. هیچ چیزی در زندگی ارزش این را نداره که بنده پول باشم.

بتهوون هیچ وقت کتاب نمی خوند، ولی یکبار هم که خوند پرت کرد اونور و گفت: نویسنده اش فقط میخواد پول در بیاره. کتاب را می زد تو سر بقیه می گفت شاید اطلاعاتش این طوری وارد سرتون بشه.

شما نظرتون محترمه ولی من همچنان نظر خودم رو به مال شما ترجیح میدم چون من برای خودم زندگی میکنم و نه شما و تصمیماتم رو بر مبنای علاقه خودم میگیرم.

اینکه شما از اقتصاد خوشتون نمیاد و فکر میکنید پول چیز جالبی نیست دلیل بر این نیست که بقیه هم حتما نظر شما رو تایید کنن. هر کسی نظری داره. از نظر من حتما پول مهمه.

[sys_co2]

خوشبختانه انتخابایی که تا الان کردم تا اینجای زندگیم ، کاملا راضی بودم ازش و در واقع نمیتونم بگم چه کارایی نمیکردم

اما اگر زمان برمیگشت عقب ، اینکارا رو میکردم:

موقع انتخاب رشته ، حتما به هنرستان موسیقی میرفتم ، و بعد کنکور هنر میدادم و میرفتم دانشگاه دولتی موسیقی و بعد از کارشناسی ، اقدام به اپلای میکردم به اتریش یا یه کشور متناسب باهاش.

از این خط خیلی مطمئن هستم.

[polarstar29]

خیلی رندوم به ویدیویی بسیار انگیزشی برخوردم که خییییییلی وقت ها تو زندگی اتفاق افتاده و مطمینم همه امون خیلی وقت ها درگیرش هستیم.
چندتا از مصادیق اش برای خودم که خیلی قدیمی هستند: ۱- یک دوستم کارمند سفارت المان بود و خوب تجربه داشت...ازش در مورد گرفتن ویزای شنگن از کشور سوید پرسیدم و می خواستم برای دو روز کنفرانس درخواست ویزا برای دو هفته بدهم به خاطر وضعیت پرواز. دوستم گفت نمی دهند نکن ریجکت می شه. خلاصه انجام دادم و ویزای دو هفته ای دادند. دوستم شاخ هایش در اومده بود
۲- از بچگی دوست داشتم زبان اسپانیایی یاد بگیرم و از انگلیسی بیزار بودم. ولی مامانم می گفت نه به چه درد می خوره و دیگران به صورت کاملا اشتباه می گفتند وواااای زبان بسیار سختی یه... خلاصه بعد از دفاع مدرک فوق لیسانس خواندن اسپانیایی رو شروع کردم. از همون روز اول اومدن به آمریکا به دردم خورده.
۳- حسرت بزرگ:‌دنبال یادگیری ورزش رزمی نرفتم چون برادرم گفت نه می ری دماغت می شکنه
۴- دختر دایی ام بهم در مورد تصمیم یا فکر کردنش در مورد رفتن به اسپانیا برای یادگیری زبان گفت و من خندیدم. و او هیچ وقت دیگه حرفش را نزد خلاصه خودمان برای دیگران می توانیم منبع ایه یاس و ناامیدی باشیم. یادتون باشه به ارزوهای هیچ کس نخندیم.

[dv1397]

۲- از بچگی دوست داشتم زبان اسپانیایی یاد بگیرم و از انگلیسی بیزار بودم. ولی مامانم می گفت نه به چه درد می خوره و دیگران به صورت کاملا اشتباه می گفتند وواااای زبان بسیار سختی یه... خلاصه بعد از دفاع مدرک فوق لیسانس خواندن اسپانیایی رو شروع کردم. از همون روز اول اومدن به آمریکا به دردم خورده.

بعد از فوق چند سالتون بود؟ انگلیسی را بلد بودید؟
من انگلیسی را خیلی وحشتناک سریع یاد گرفتم و بسیار علاقه مند بودم. بعدا هم استعداد زبان یاد گرفتن داشتم.
جالبه اگر زمان بر می گشت عقب، کمتر برای زبان (غیر انگلیسی) تلاش می کردم. که خیلی هم صرف کردم و یاد گرفتم و بیخود کردم!

فکر کنم دلیل تفاوت دید ما این باشه: شما از ایران رفتین یک کشور مهاجرپذیر و مقصد نهایی. من از این کشور به اون کشور شوت شدم و هر بار هر زبانی یاد گرفتم باید می نداختم دور. تا این که دیدم هر چیزی غیر از زبان یاد بگیرم، فایده طولانی تری داره. چرا من زبان یک کشور را یاد می گیرم ولی آخرش اون کشور من را نگه نمی داره؟

آیا اگر یک موقعیت را به یک اسپانیایی native بدن و به شما ندن، ناراحت نمی شین؟

فرض کن شما ترکی یاد بگیرین، آیا جایی کار را به شما ندن و یک ترک پیدا کنن بدن به اون، چه حسی بهتون دست می ده؟ آخرش به یه بارسلونایی بیشتر از شما اعتماد می کنن.

احساس می کنم اگر استعداد یادگیری زبان کمتری داشتم، وقتم صرف کارهای مفیدتری میشد! کاش یکی مایوسم می کرد. ولی هی می گفتن تو که بلدی تو که می تونی یاد بگیر....

[polarstar29]

من فکر کردم هیچ کس پست های منو نمی خونه ببخشید نیمدم چک کنم جواب بدم. ۲۷ سالم بود و قصدم امدن به امریکا برای دکترا بود بنابراین باید بیشتر می شستم انگلیسی می خواندم. ولی به درد انگلیسی ام هم می خورد چون ریشه ی کلمات رو می فهمیدم برای جی ار ای اون غول مخوووووف کمکم کرد. من اصلا دیدگاه شما رو قبول ندارم. در عین حال نمی تونم تصور کنم چقدر سختی کشیدید با چیزی که وصف کردید. ولی مطمین باشید یه جایی که فکرش هم نمی کنید چنان به درد اتون بخوره که تصورش هم نمی کردید. زبان سرمایه گذاری بسیار بزرگی هه. مثلا یه روز می روید مصاحبه کاری تو امریکا (که حتما به افراد غیر امریکایی برمی خورید) می بینید اوااا رییس المانی هه یا ترک هه...هرچی...بعد شما شروع می کنی به زبون مادری اون باهاش حرف می زنی. می دونی چقققققققدر این باعث نگاه دیگه ای به شما می شه؟‌چقدر طرف حال می کنه باهاتون. حالا رییس نه، یه بابایی تو اون دپارتمان...سریع باهات دوست می شه یه جا هوات رو داره. می دونم الان فکر می کنید انداختید بیرون...ولی برای همیشه با شماست. یادتون هم بره، سریع تر یادتون می یاد تا بیاید از صفر بری سلام احوال پرسی یاد بگیری دو کلمه حرف بزنی.
زبان سرمایه گذاری هه. یک دوستم که فرانسه یاد گرفته بود و تشویق می کرد که زبان بیاموزم اسپانیایی یا هرچی، یک توصیف بسیار زیبا از زبان کرد که یادم نمی ره: وقتی یک زبانی بلدی، انگار یک نفر بهت اضافه شده
دختر دایی دیگه ای رشته زبان ایتالیایی قبول شده بود ۲۰ سال پیش، دایی ام گفت نه بابا ایتالیایی چیه ول کن. درصورتیکه اگه اون زمان تو اون زبان قدرتمند می شد (یعنی باید زحمت هم می کشید نه که کشک الکی) سفارت کار می گرفت، مترجم صفرا می شد. دست زیاد نداشت. ولی چی؟ رفت گرافیک...یادم نیست یه چیز هنری... که نمی گم بد بودها ولی باید ادم تو رشته اش پیشرفت کنه. خلاصه که خانه دارهه کلا. (که شاید هم از زندگیش راضی و خوشحال تره تا اینکه بره تو اجتماع سختی بکشه و رشد کنه. ولی برای من نوعی رشد کردن مهمه) ربطی به خوشحالی نداره.

[cheshideh86]

من فکر کردم هیچ کس پست های منو نمی خونه ببخشید نیمدم چک کنم جواب بدم. ۲۷ سالم بود و قصدم امدن به امریکا برای دکترا بود بنابراین باید بیشتر می شستم انگلیسی می خواندم. ولی به درد انگلیسی ام هم می خورد چون ریشه ی کلمات رو می فهمیدم برای جی ار ای اون غول مخوووووف کمکم کرد. من اصلا دیدگاه شما رو قبول ندارم. در عین حال نمی تونم تصور کنم چقدر سختی کشیدید با چیزی که وصف کردید. ولی مطمین باشید یه جایی که فکرش هم نمی کنید چنان به درد اتون بخوره که تصورش هم نمی کردید. زبان سرمایه گذاری بسیار بزرگی هه. مثلا یه روز می روید مصاحبه کاری تو امریکا (که حتما به افراد غیر امریکایی برمی خورید) می بینید اوااا رییس المانی هه یا ترک هه...هرچی...بعد شما شروع می کنی به زبون مادری اون باهاش حرف می زنی. می دونی چقققققققدر این باعث نگاه دیگه ای به شما می شه؟‌چقدر طرف حال می کنه باهاتون. حالا رییس نه، یه بابایی تو اون دپارتمان...سریع باهات دوست می شه یه جا هوات رو داره. می دونم الان فکر می کنید انداختید بیرون...ولی برای همیشه با شماست. یادتون هم بره، سریع تر یادتون می یاد تا بیاید از صفر بری سلام احوال پرسی یاد بگیری دو کلمه حرف بزنی.
زبان سرمایه گذاری هه. یک دوستم که فرانسه یاد گرفته بود و تشویق می کرد که زبان بیاموزم اسپانیایی یا هرچی، یک توصیف بسیار زیبا از زبان کرد که یادم نمی ره: وقتی یک زبانی بلدی، انگار یک نفر بهت اضافه شده
دختر دایی دیگه ای رشته زبان ایتالیایی قبول شده بود ۲۰ سال پیش، دایی ام گفت نه بابا ایتالیایی چیه ول کن. درصورتیکه اگه اون زمان تو اون زبان قدرتمند می شد (یعنی باید زحمت هم می کشید نه که کشک الکی) سفارت کار می گرفت، مترجم صفرا می شد. دست زیاد نداشت. ولی چی؟ رفت گرافیک...یادم نیست یه چیز هنری... که نمی گم بد بودها ولی باید ادم تو رشته اش پیشرفت کنه. خلاصه که خانه دارهه کلا. (که شاید هم از زندگیش راضی و خوشحال تره تا اینکه بره تو اجتماع سختی بکشه و رشد کنه. ولی برای من نوعی رشد کردن مهمه) ربطی به خوشحالی نداره.

خیلی عالی توضیح دادید. فقط مثلا یکی میخواد یک زبان دیگه غیر انگلیسی یاد بگیره کدوم زبان از بین این همه زبان بهتره؟ آلمانی، ایتالیایی، فرانسوی ....

[polarstar29]

هرکدام علاقه ی بیشتری داره به نظر من. خوب اگر بین زبان های معمول باشه خیلی بهتره تا یکی بره زبان اتیوپیا برو یاد بگیره. چینی یا کره ای بلد باشی برای تجارت خیلی خوبه. به نظر من در هر زبانی که می خواهید بیاموزید به عشق یک اموختن یا فهمیدن چیز دیگه باشه خیلی به ادم انگیزه می ده. برا مثال اهنگ اسپانیایی...بعد سرچ کنید ترجمه متن اهنگ به انگلیسی... مثلا فیلم رمانتیک از اون زبان رو نگاه کنید. ایشان گفتند ترکی، یادم اومد که من علاقه ای ندارم برا یادگیری اش، ولی یک سریال ترکی بود می خواستم بفهمم چی می گن یا چی شد...
کارتن هم چون برا بچه هاست کلمات ساده تر بکار می برند انیمیشن های بامزه رو می توانید نگاه کنید کلمات اش رو یاد بگیرید. راستی اینو بگم:‌ اپ گوگل ترنسلیت رو بگیرید، با دوربین گوشی روی متنی به زبان مثلا چینی نگه دارید بزنید به فارسی ترجمه کنه... خیییییییییلی خفنه واااای روی ؛همون صفحه ی کتاب؛ براتون به فارسی می نویسه. باید انجام بدید تا بفهمید چی می گم.