اگر زمان برگردد عقب... چه کارهایی را انجام می دهید؟ و از چه کاهایی دوری می کنید؟

[Cortex]

وواه!مممنون
من می خواستم یک تاپیک جدید بزنم و سوالامو اونجا بنویسم ولی شما یک سری سوالامو همین الان جواب دادید (البته احتمالا اون تاپیک رو می زنم چون یک سری سوالاش به اینجا بی ربطه)
من متنشو نوشته بودم و منتظر بودم تا نتایج دانشگاه رو بدن بعدا پستش کنم. متنشو می ذارم تا دقیق تر با وضعم آشنا بشید البته الان که اینجا رو خوندم این متن رو باید یک مقدار عوض کرد ولی من حالا اصلشو می ذارم.
اما در مورد جواتون! من سیستم دانشگاه(شریف) رو ....

سلام دوست عزیز با اینکه عمده حرفای شما مربوط به تاپیک نبود اما جالبه اگه جواب سوالاتون رو بشنوین(البته نظر من)
1- متاسفانه باید بگم بله! سیستم دانشگاه نه تنها بهتر از مدرسه است بلکه افتضاح نیز هست... اکثر اوقات شما سوادتون از استاد بیشتره و با شنیدن جواب بی ربط اونا دیوونه خواهید شد... مخصوصاً در رشته های فنی و مهندسی که تکنولوژی روز به روز نبض می زنه و سواد استاد شما هرچقدر هم اکتیو اما بازهم قدیمی تر از شماس...
2- در دانشگاه جالبه بدونید رقابت واسه نمره بیشتره! اما در بین افراد محدود. هنوزم که هنوزه اینجا ممکنه کسی با معدل 19 کاملاً از شما بی سوادتر باشه! وقتی معیار سنجش ورودی دانشگاه کنکوره دیگه چه توقعی دارین بقیه اش درست باشه؟
3-شما مینیمم از ترم 3 یا 4 شروع به دنبال کردن مقاله کنید: به 3 علت یک اینکه ترم 1/2/ شما حتی مبانی ها رو نیز پاس نکردید چه برسه به علوم جدید...دو اینکه با استاد ها آشنایی ندارید...3 اینکه یاد گرفتن اصول پایه یعنی همون ترم 1 و 2 خیلی مهم تر از مقاله است.
به نظر من اگه فری هستین وقتون رو رو زبان بزارین تا ارائه مقاله
موفق باشین

[Tim Robbins]

اگر ساعت زندگی ام دو سال به عقب بر میگشت،

یک توانایی شخصی دارم که رهاش کردم. نباید اینکارو میکردم.

برای معدل پیش دانشگاهیم تلاش میکردم تا بالا بره،

باز هم بجای دانشگاه میرفتم سربازی.

همزمان با سربازی یه نمره خوب از ایلتس میگرفتم.

[Reza763]

هر روزی که میاد مشکلتر از دیروزه، من تقریبا هر برنامه ریزی که برا تحصیلاتم کرده بودم نتیجه ندادن البته این تحت تاثیر شرایط خودم و ایرانم بود
ولی با بالا رفتن سن و تجربیاتم به این نتیجه رسیدم که تنها راه پیشرفت استفاده از افکار و تجربیات افرادی هست که در شرایط شما جلوتر از شما قرار دارن مثل این انجمن
تا نفس هست امیدم هم هست پس میشه یه گذشته پر از افسوس رو به آینده ای تبدیل کرد که سالهاست خوابش رو میدیدن
حالا که لیسانسم رو گرفتم به جرات میتونم بگم برای موفقیت در دانشگاه مواردی که باید رعایت کنید:
1- انتخاب کردن واحدها طبق ترم بندی
2- حضور مرتب در کلاسها حتی یه جلسه غیبت هم برا کسانی که نمره شکار میکنن گرون تموم میشه
3- هر جلسه نظر استاد رو به خودتون جلب کنین آخر ترم متوجه اثر مثبتش میشین
4- با بد اخلاق ترین استادتون هم مطیع باشین
5- از تحقیقات و کارای داوطلبانه فرار نکین که شاید مهمتر از امتحانی که میدین باشه از نظر استاد
6- اگه موارد فوق رو رعایت کنین، حتی اگه آماده امتحان هم نباشین به هیچ وجه درس رو حذف نکنین
7- حداقل توی کلاس با افرادی که سابقه بدی دارن همنشینی نکنین
8- سعی کنین حداقل دو سه تا درساتون رو طول ترم یه نگاهی بندازین
9- تو کلاسم نوت برداری یادتون نر ه هم آخرش به دردتون میخوره هم نوعی احترام گذاشتن به استاد

تضمین میکنم اگه همه موارد فوق رعایت بشه به راحتی میتونین 7 ترمه با معدل الف فارغ التحصیل بشین

[Golnar]

از اونجا که جو غالب بر این فروم مهندسی است و خوب حرفها بیشتر متناسب حال دوستان توی همین زمینه است، بنابراین فرصت رو غنیمت می‌شمرم و دوستانی که مثه خودم هنر یا رشته های انسانی و اجتماعی خوندن و طبیعتا نوع نگرش متفاوتی دارن رو خطاب قرار می‌دم:
اگه بخوام حرفم رو خطاب به اونهایی که تازه اول راه هستن بزنم من هم باید روی نمره و معدل تاکید کنم و رزومه و صد البته زبان؛ اونهم نه فقط انگلیسی، هر تعداد زبان بیشتری بلد باشید فرصت های بیشتری براتون ایجاد می‌شه خصوصا توی دانشگاه های اروپا.
راستش دوران دانشگاه من خیلی توی باغ نبودم! و اصلا فکرم دور و بر تحصیل خارج از کشور و این حرفا نبود. شاید به خاطر محیط و دوستانی که باهاشون در ارتباط بودم! خدارو شکر الان حتی بچه های دبیرستانی راحت می‌تونن راجع به آیندشون تصمیم گیری کنن. پارسال بود که بالاخره یه تصمیم قطعی گرفتم برای ادامه تحصیل و الان هم منتظر جواب دانشگاه هستم.

اما اشتباهاتی که کردم:
+ از یک شاخه به یک شاخه دیگه پریدن و در نتیجه از دست دادن چند سال از دهه بیست سالگی!
+ نداشتن برنامه ریزی خوب یا بهتره اعتراف کنم عمل نکردن به برنامه ریزی ها
+ عقب انداختن کارهایی که بالاخره باید انجام بشن از جمله تسویه با دانشگاه یا حتی دادن امتحان آیلتس اند سو آن!
+ آماتور بودن در اپلای و ناشیانه عمل کردن (من فقط واسه یه دانشگاه اقدام کردم چون واقعا اون رشته رو دوست داشتم اما نمی‌دونستم یه اتفاق خیلی ساده یا بهتره بگم خنده دار باعث می‌شه که علیرغم تایید آکادمیک شدن اپلیکیشنم، هنوز منتظر باشم!)

و نصیحت مادربزرگانه:
+ دوران دانشگاه قسمتی از عمرمونه و هیــــــــــــچ دلیلی نداره از دست بدیمش به خاطر آینده که تا حدودی نامعلومه اما اعتدال شرط عقله!
+ امیدوارم این جمله آخرم به کسی برنخوره: ماها داریم تلاش می‌کنیم و گاها خودمون رو به آب و آتیش می‌زنیم که بریم و توی دانشگاههای تاپ دنیا درس بخوونیم اما خیلی هامون نه تنها شناختی از اون جامعه و فرهنگش نداریم که آشنایی درستی هم با رشته های روز دنیا نداریم و اینو می خوام بگم که اگه نمی‌دونیم کجا می‌خوایم بریم و چی می‌خوایم به دست بیاریم همون بهتر که نریم! و وقت بذاریم تا تکلیفمون رو با خودمون روشن کنیم.


پ.ن: شاید بعضی قسمت های حرفای من دقیقا به این تاپیک مربوط نشه اما نمی دونستم کجا باید بنویسمشون.

[Pooyan]

من اگه یک سال برگردم عقب :
1.به حرف آدم هایی که می گفتند "اگه یک سال برگرده عقب فلان کارو می کردم " نمی خندیدم و ازش درس می گرفتم.
2.خیلی خیلی بیشتر درس می خوندم و دست از رویا پردازی بر میداشتم.
3.وقت های خالی ام رو فقط کتاب زبان می خوندم تا زبان بهتر از اینی که هست بشه.
4.به دوستام یاد می دادم که وقتی می گم "نه" بهم احترام می ذاشتن و "نه " منو قبول می کردن.
5.توکل خودمو بیشتر می کردم.

[Anamehr]

1. افکار ناسیونالیستی رو کنار می ذارم و اصلا فکر نمی کنم برای کمک به مردمم همین جا می مونم!!
2. در حین تحصیل کار نمی کنم و به معدلم و مقاله نویسی و پر بار کردن رزومه م فکر می کنم
3. زبان رو جدی می گیرم
4. باور می کنم موفق بودن کار سختی نیست

[Artin Raad]

عجب تاپیک باحالیه
ممنون امید خان بابت راه اندازی
من بعضی وقتها یا بهتر بگم از وقتی اومدم کانادا میگم کاش زمان به عقب برمیگشت اینکار و میکردم اونکارو میکردم ولی دیگه برگشتی نیست,همیشه بهتری هم هست هیچ تضمینی نیست اگه برگردی و همون کارایی که الان میگی انجام میدادی باز هم امروز تو این تاپیک افسوس اشتباهاتت رو نمیخوری

چه بسا میگفتی کاش اینقدر درس نمیخوندم,کاش عاشق میشدم و عشق تجربه میکردم,کاش...
چون همه چیز نسبیه الا مطلق یگانه
عجب قانونیه این قانون نسبیت
من دوست داشتم زمان خیلی به عقب برگرده.... قطعا چه 5 چه 10 چه 20 سال زمان برمیگشت فقط و فقط مهاجرت میکردم و به امریکا یا کانادا

آنکه می‌خواهد روزی پريدن آموزد، نخست می‌بايد ايستادن، راه رفتن، دويدن و بالارفتن آموزد. پرواز را با پرواز آغاز نمی‌کنند. نیچه

مراقب باشيد چيزهايی را که دوست داريد بدست‌آوريد وگرنه ناچارخواهيد بود چيزهايی را که بدست آورده‌ايد دوست داشته‌باشيد جرج برنارد شاو

سقف آرزوهایت را تا جائی بالا ببر كه بتوانی چراغی به آن نصب كنی

اگر اولش به فکر آخرش نباشي آخرش به فکر اولش مي افتي

[mahsa.mim]

ممنون برای ایجاد این تاپیک .خیلی به جا بود.
من البته در ابتدای راه مهاجرت هستم ولی در همین حد هم متوجه شدم عجله و استرس چقدر میتونه مخرب باشه .وقتی بعد از کلی بدو بدو مدارکم را ارسال کردم و بعد متوجه شدم مثلا نام کشور را در ادرس محل تحصیلم از قلم انداختم. به جای عکس 3.5 در 4.5 عکس 3در 4 پیوست کردم و بدتر از همه ساعت کاریم را طبق ساعت واقعی کارمون حساب کردم و 46 ساعت در هفته زدم در حالیکه ساعت کار گواهی کارمو که اخر همه گرفتم 44 ساعت ذکر کرده بودند. از اینکه چرا آخر کار با دقت همه چی را با هم چک نکردم خیلی حرص خوردم البته من 10 بار به سرعت همه چیز را چک کرده بودم ولی هیچکدام را ندیدم! اگه یکروز دیرتر میفرستادم و بدون استرس و نگرانی همه مدارک را خط به خط با هم چک میکردم این اشتباه ها پیش نمیومد!

[elara]

خوب به نظرم همه کارهایی را که باید تو این یک سال انجام می دادم ،انجام دادم
بنابراین اگه یک سال به عقب برمی گشتم با بی حوصلگی تمام منتظر می موندم تا یه سال بگذره و من به الان و زمان خودم برگردم

[SIG]

کارهايي که انجام ميدم: 1- از کنکور کارشناسي تحت تاثير (همه) اطرافيان غول نمي ساختم و درباره رشته هاي مختلف تحقيق مي کردم. 2- رشته مورد علاقمو انتخاب مي کردم. 3- تو کارشناسي کمي بيشتر درس مي خوندم و معدلمو بالاتر مي آوردم. 3- تو دوره کارشناسي بجاي تلف کردن وقتم، کلاس زبان و نقاشي مي رفتم.4- برخلاف نظر اکثر دوستان در اين تاپيک، من عاشق مي شدم، عاشق مي موندم (به احساساتم توجه مي کردم) و سعي مي کردم واقعا زندگي کنم.5- فکر نمي کردم فرمول موفقيت اينه که خودمو تو آزمايشگاه حبس کنم يا فقط درس بخونم يا حتما مقاله بدم يا فقط زبان و ..... 6- کلا قضيه ادامه تحصيل در خارج از کشور و در دانشگاههاي خوبو اينقدر سخت نمي گرفتم و اينهمه استرس نمي کشيدم و مهمتر اينکه به حرفاي بي پايه و اساس خيلي ها توجهي نمي کردم .7- بجاي درس خوندن تو شهرستان دوره روزانه سراسري، تو دانشگاه تهران شبانه درس مي خوندم.8- بخاطر ادامه تحصيل تو رشته مورد علاقم، خودمو بدون اينکه نتيجه داشته باشه مجبور به انجام هر کاري براي هر کسي نمي کردم.
فکر کنم خيلي غمناک شد اينو که نوشتم از زندگيم بيزار شدم ولي حداقل کاش از اين تجربه ها ياد بگيرم که هيچي تو دنيا ارزش اينو نداره که زندگيتو براش حروم کني.