تولیدمقالات با کیفیت پایین توسط دانشجویان ایرانی!

[Royal2009]

آیا به نظر شما اینقدردانشگاهای مثلا تاپ30 با کمبود متقاضی از 50 دانشگاه برتر آمریکا وحتی اروپا مواجه هستند که از ایران وهند و. دانشجو می گیرند؟ یا شایدم کیفیت مقالات و کار اینطرفی ها خیلی زیاده؟و اونا در رقابت کم میارن!
آقایی که 10 سال در امریکا بود ه اند.و سال 3 درس را رها می کنند و چمران وار ضد آمریکا می شوند(البته ضد امپریالیستی بین الملی نه اآیرانی) و نهایتا اخراج می شوند چند ساعتی تمام نقاط ضعف امریکا و به طور کلی سرمایه داری رو واسه من گفتند و منهم برخی جاهاشو موافشون بودم از جمله:
می گفتند: مثلا فلان دختر مهاجر رو پیدا می کنند ازش سوپر استار سینما یا موسقی می سازند بعد در مصاحبش این خانم یا آقا میگوید بله من فرد سا ده ای بیش نبودم! و با تلاش خودم... . سپس جوانان جهان 3 می گویند دیدی چی گفت؟ پس ما هم میتونیم! اما بی خبر از دست های پشت پرده! کشور و خانه و کاشانه و رها می کنند .. و بقیه ماجرا.
یا ایشون می گفتند که مثلا در لاتری ها هم غالبا افرادی را شرایط وِیژه مثل تحصیلات و پول دراند را انتخاب می کنند و قرعه کشی
ساختگیه!
به نظر من، هیچ بعید نیست این بساط مقاله و حتی معدل هم خودشون راه انداخته باشند! وگرنه ما بهتر از همه میدونیم که علم ایران فقط واردتی و ترجمه است!
گویی که آنها سیاست کلیشان بر جذب تعداد معینی دانشجو از بلاد توسعه نیافته است. و البته مقاله هم ملاک خوبی برای سنجش است! نمیشه که تابلو بازی در بیارن و بگن بدون مقاله هم بیایید خیلی ضایع میشه.اینجوری

[zari]

رويال عزيز
اون كسي كه از دانشگاه هاي رنك زير 30 پذيرش ميگيره جزو نخبه هاي ما بوده. اونها امثال من رو كه بر نميدارند!
يكي از آشنايان من با رتبه كنكور تك رقمي، همزمان مكانيك و نفت شريف ميخوند. شاگرد اول شريف بود. كاملا مسلط به زبان انگليسي. تو همون دوره ليسانس كلي مقاله داشت. واسه ارشد به كانادا و واسه دكترا به استنفورد رفت. به نظرتون حقش نبوده؟
يكي ديگه از آشنايانم ارشد كامپيوتر شريف داشت. بيش از 10 مقاله ISI داشت و برنده ي جايزه خوارزمي بود. تمام دوران تحصيلش رو در مدارس استعدادهاي درخشان تحصيل كرده بود. چندين سال سابقه TA شريف داشت. محقق بهترين مراكز تحقيقاتي داخلي بود. مدرس دانشگاه بود. زبان انگليسيش هم عالي بود. خب به نظر من ايشون حقش اين بود كه از رنك زير 10 پذيرش بگيره كه به دليل كمي بي خيالي خودش، چند سال پيش از دانشگاهي كه رنك 14-15 داشت پذيرش گرفت و بدون شك حقش بود.
اينطور هم نيست كه پشت هر چيزي توطئه اي نهفته باشه. اون اساتيد خارجي هم متوجهند كه طرف اين رزومه رو در شرايط كشوري مثل ايران داره. فقط به اين توجه كنيد كه همينها، معمولا در دانشگاه هاي خارجي هم جزو بهترين دانشجوها هستند. ضمن اين كه اون اساتيد متوجهند كه اين دانشجوها ممكنه كه با اتمام تحصيلاتشون به ايران برگردند.
ما بايد براي شرايط كشور خودمون متاسف باشيم كه هيچ نخبه و غير نخبه اي ديگه تحمل موندن در ايران رو نداره و اونها با آغوش باز پذيراي نخبگان ما هستند.

[krig1960]

آیا به نظر شما اینقدردانشگاهای مثلا تاپ30 با کمبود متقاضی از 50 دانشگاه برتر آمریکا وحتی اروپا مواجه هستند که از ایران وهند و. دانشجو می گیرند؟ یا شایدم کیفیت مقالات و کار اینطرفی ها خیلی زیاده؟و اونا در رقابت کم میارن!
آقایی که 10 سال در امریکا بود ه اند.و سال 3 درس را رها می کنند و چمران وار ضد آمریکا می شوند(البته ضد امپریالیستی بین الملی نه اآیرانی) و نهایتا اخراج می شوند چند ساعتی تمام نقاط ضعف امریکا و به طور کلی سرمایه داری رو واسه من گفتند و منهم برخی جاهاشو موافشون بودم از جمله:
می گفتند: مثلا فلان دختر مهاجر رو پیدا می کنند ازش سوپر استار سینما یا موسقی می سازند بعد در مصاحبش این خانم یا آقا میگوید بله من فرد سا ده ای بیش نبودم! و با تلاش خودم... . سپس جوانان جهان 3 می گویند دیدی چی گفت؟ پس ما هم میتونیم! اما بی خبر از دست های پشت پرده! کشور و خانه و کاشانه و رها می کنند .. و بقیه ماجرا.
یا ایشون می گفتند که مثلا در لاتری ها هم غالبا افرادی را شرایط وِیژه مثل تحصیلات و پول دراند را انتخاب می کنند و قرعه کشی
ساختگیه!
به نظر من، هیچ بعید نیست این بساط مقاله و حتی معدل هم خودشون راه انداخته باشند! وگرنه ما بهتر از همه میدونیم که علم ایران فقط واردتی و ترجمه است!
گویی که آنها سیاست کلیشان بر جذب تعداد معینی دانشجو از بلاد توسعه نیافته است. و البته مقاله هم ملاک خوبی برای سنجش است! نمیشه که تابلو بازی در بیارن و بگن بدون مقاله هم بیایید خیلی ضایع میشه.اینجوری

سلام .
راستش بنده بیشتر تمایل دارم ما از این بحث ها نتیجه گیری مفید کنیم و و به ذکر مثالهای شخصی نپردازیم که معمولاً راه به جایی نمی برد. (چون گفته اند در مثل مناقشه نیست.)
در مورد این که گفته اید: "گویی که آنها سیاست کلیشان بر جذب تعداد معینی دانشجو از بلاد توسعه نیافته است."
قطعاً یکی از سیاست های کشورهای صنعتی جذب نخبگان کشورهای جهان سوم است. حتی اگر در سایت تحصیلات تکمیلی برخی از این دانشگاهها مطالعه بفرمائید، بعضاً به صراحت قید شده است که به غیر از ملاکهای علمی یکی از ملاکهای جذب دانشجو رعایت تنوع در ملیت افراد پذیرفته شده است. برای مثال موسسه آب یونسکو واقع در دلفت هلند (UNESCO-IHE) که اگر به سایتش مراجعه کنید بالای 90 درصد دانشجویان از کشورهای آفریقایی، آمریکای جنوبی، خاورمیانه و جنوب شرقی آسیا می باشند. یا دانشگاه LUT فنلاند که امسال فقط در رشته مکانیک به 20 نفر و در مجموع رشته ها به بالای 40 نفر از ایران پذیرش فوق لیسانس داد. (صحت آن را از دوستان فعال در تاپیک فنلاند و دانشگاه LUT کنترل کنید.) و از این مثالها فراوان است.
در مورد این که گفته اید : "آیا به نظر شما اینقدردانشگاهای مثلا تاپ30 با کمبود متقاضی از 50 دانشگاه برتر آمریکا وحتی اروپا مواجه هستند که از ایران وهند و. دانشجو می گیرند؟ یا شایدم کیفیت مقالات و کار اینطرفی ها خیلی زیاده؟و اونا در رقابت کم میارن!"
نسبت داوطلبان تحصیلات عالیه به کل جامعه در کشورهای جهان سوم نسبت به کشورهای غربی به مراتب بیشتر است. مثال ساده آن هم این است که به دلیل هنجارهای حاکم اگر جوانی در یک کشور غربی یک لوله کش ساده هم باشد آن پرستیژ و رفاه اجتماعی مورد نظر خود را دارد، چون "لوله کش" بودن یک شغل با درآمد قابل قبول و از دید جامعه قابل احترام است پس طبیعی است چنین فردی برای به دست آوردن پرستیژ اجتماعی عطشی برای دکتر و مهندس شدن ندارد در حالی که در برخی کشورهای جهان سوم دید غالب مردم در مورد یک لوله کش تحقیرآمیز است. (البته متاسفانه) یا مشاهده می شود در کشورهای جهان سوم اکثر جوانانی که حتی تحصیلات عالیه هم دارند از وضعیت شغلی یا تحصیلی خودشان ناراضی اند و در جستجوی آن پرستیژ اجتماعی گمشده هستند. ضمن این که کشورهایی مثل چین و هند و حتی ایران به دلیل خیل داوطلبان و رقابت شدید هم برای ورود به دانشگاه و هم بازار کار است که رو به صادر کردن دانشجو به خارج آورده اند و وضعیتشان با کشورهایی مثل فرانسه، انگلستان، کانادا و... که سطح رفاه عمومی به مراتب بالاتر و تمایل به تحصیلات عالیه کمتر است قابل مقایسه نیست.
قطعاً اگر یک نفر از کشورهای جهان سوم در کشورهای صنعتی تحصیل کند و بعد از تحصیل در آنجا بماند جای وی در آن کشور جهان سومی خالی خواهد شد. یعنی یک متخصص که می توانست به کار جامعه بیاید منتهی حضور ندارد.
در مورد این که فرموده اید: "به نظر من، هیچ بعید نیست این بساط مقاله و حتی معدل هم خودشون راه انداخته باشند." بنده معتقد به تفکر به سبک تئوری توطئه نیستم منتهی به نظر می رسد این فرآیند طوری است که همه از آن راضی اند. یعنی هم آن کشور غربی به نیروی متخصص ارزان خود می رسد، هم آن دانشجوی جهان سومی به رفاه و آسایش مدنظر خود می رسد و مسئولان کشورهای جهان سومی هم که به نظر می رسد خیلی این قضیه برایشان مهم نیست. پس با این حساب چه معتقد به این تفکر تئوری توطئه باشیم یا نه چون هر کس به هدفش می رسد و همه راضی اند کسی از برقراری این فرآیند ابراز ناراحتی نمی کند. حتی اگر به قول شما این فرآیند پیامدهایی همچون تولید مقالات بی کیفیت داشته باشد.
در مورد این که فرموده اید "وگرنه ما بهتر از همه میدونیم که علم ایران فقط واردتی و ترجمه است!" باز هم یک نتیجه گیری به سبک مطلب اول خود فرموده اید. یعنی یک جزء را به یک کلیت تعمیم داده اید که به نظر بنده کم لطفی و به دور از انصاف است.
راستش بنده تصور می کنم با روند فعلی به نتیجه خاصی از این تاپیک نمی رسیم.
موفق باشید.

[Countdown]

Hello,

As far I understood your concern, you are saying that there is no need to hire students from underdeveloped or developing countries by US schools, while they have themselves a myriad of well-polished educated people in their country. You are right, they obviously are not lacking in expertise and fit in shape students for their grad programs; however there are some policies or better to say some politics reasoning why developed countries are interested in international students beyond somebody's imagination; I can list some of them , not all, to extent I have understood and my little knowing can assist:
1- One of the criteria to boost schools to possess an eye-catching rank among the others is offering a diversity for hired students in terms of their race, religion,color, ....
2- I noticed and they themselves agree that they MIGHT overload international students, sometimes applying the word "exploiting" for that-whereas they can not charge US students in a similar way that much easy-I took a training recently, and they showed that this might happen on and off
3- Regardless of papers and ..., they believe undoubtedly that students from some countries have performed well , namely being hardworking though they might have some problems, not indispensable like cross-culture issues, landlord problems, food diets, ...
4-They are very smart, while they are educating people in such countries, at the same time they are advertising for their countries a, policies and insights- They might think that their countries might fall in more fame in future, for next generations when graduates return to their hometown
and 5-Based on some of their laws and attitudes, they give right to all people of the world to have access to technology, facilities and health to be educated TO FLOURISH humanity and mankind- thats true and very heartedly-but WHAT has been laid down under this generous hand might be a little challenging needing a huge amount of knowledge beyond my power of analysis- maybe , however, human will have a better welfare after all- Here nonetheless, I would like to thank this country and the others to provide us , students, with a never-again chance to come here to broaden our knowledge, skills and tune our behaviors-

Hope I could answer ur question dear

[Royal2009]

Hello,

As far I understood your concern, you are saying that there is no need to hire students from underdeveloped or developing countries by US schools, while they have themselves a myriad of well-polished educated people in their country. You are right, they obviously are not lacking in expertise and fit in shape students for their grad programs; however there are some policies or better to say some politics reasoning why developed countries are interested in international students beyond somebody's imagination; I can list some of them , not all, to extent I have understood and my little knowing can assist:
1- One of the criteria to boost schools to possess an eye-catching rank among the others is offering a diversity for hired students in terms of their race, religion,color, ....
2- I noticed and they themselves agree that they MIGHT overload international students, sometimes applying the word "exploiting" for that-whereas they can not charge US students in a similar way that much easy-I took a training recently, and they showed that this might happen on and off
3- Regardless of papers and ..., they believe undoubtedly that students from some countries have performed well , namely being hardworking though they might have some problems, not indispensable like cross-culture issues, landlord problems, food diets, ...
4-They are very smart, while they are educating people in such countries, at the same time they are advertising for their countries a, policies and insights- They might think that their countries might fall in more fame in future, for next generations when graduates return to their hometown
and 5-Based on some of their laws and attitudes, they give right to all people of the world to have access to technology, facilities and health to be educated TO FLOURISH humanity and mankind- thats true and very heartedly-but WHAT has been laid down under this generous hand might be a little challenging needing a huge amount of knowledge beyond my power of analysis- maybe , however, human will have a better welfare after all- Here nonetheless, I would like to thank this country and the others to provide us , students, with a never-again chance to come here to broaden our knowledge, skills and tune our behaviors-

Hope I could answer ur question dear

ممنون از پاسخ هوشمندانه شما
فقط این سوال که کیفیت مقاله ایی که خود شما وبقیه دوستانتون در ایران انجام داده اید با مقاله هاو کیفیت کارهایی که آنجا از نزدیک می بینید چگونه مقایسه می کنید؟

با تشکر

[macula_densa]

سلام
به نظر من اینجا خلط مبحث شده. دو تا چیز متفاوت وجود داره:
1) آیا هاروارد، ام.آی.تی و استنفورد با کمبود دانشجو مواجهند که ایرانی می‌پذیرند؟
علاوه بر همه چیزایی که بچه ها کاملا به درستی بهش اشاره کردن، شاید بد نباشه توجه کنیم به مقایسه تعداد ایرانی و هندی در دوره های post grad و undergrad. ما جهان سومیها تو postgrad بیشتر از native ها هستیم. چون اونا احتیاج ندارند زندگیشون رو دشوار کنند و برند مستر و پی اچ دی بگیرند تا کار پیدا کنند. چون بر اساس قانون کلی اگه کاری رو یه مستر و یه پی اچ دی بتونند مثل هم انجام بدن، کار رو می دن به مستر که دستمزدش کمتر باشه و resource هم هدر نره. نتیجه اینکه ما واسه دوره های Post grad بیشتر از اونا اپلای می کنیم که از کشورهامون فرار کنیم یا حالا هرچی و خب بهترینهامون می رن به بهترین دانشگاه های اونجا.
بعدش هم آخر وقت که می شه یه نگاه به دانشگاه هاتون بندازین. با نزدیک شدن به ساعات پایانی روز چگالی دانشجوهای native کم و چگالی ما جهان سومیها می ره بالاتر. چون ما تو این جامعه ایزوله هستیم و فان و تفریحمون کمتره و علیرغم همه ی کاستی هایی که از نظر فرهنگی و زبانی داریم، از ما دانشجوهای سخت کوش تری در میآد. ( البته در مثل مناقشه نیست و مثلا ممکنه کسی بیاد بگه برو بابا آلبرتا پر ایرانیه و ما هر روز سه ظهر دسته جمعی دانشگاه رو ترک می کنیم می ریم سیزده به در که حرف متینی هست اما همه جا مثل آلبرتا نیست که پر از ایرانی باشه و معمولا ما به نسبت اونایی که اهل کشورهای پذیرنده امون هستند دوست و رفیق و آشنای کمتری داریم).
2) سوال دوم اینه که آیا کیفیت کار ما مساوی کیفیت کار اوناست یا نه.
ببینید اینجا که دیگه غریبه بینمون نیست، می دونیم که خیلی از مقاله هامون عدد سازیه. می دونیم که خیلی از کارهایی که نکردیم رو گزارش می دیم اما حالا هرجوری که شده می ریم این دروغ و دغلمون رو تو Nature چاپ می کنیم. اون بنده خدایی که اونجا نشسته و رزومه ی ما رو می خونه می بینه دو تا تو Nature چاپ کردیم سه تا تو Lancet خب می گه طرف آدم حسابیه ؛ اما مثلا کسی که مقاله اش تو indian journal چاپ شده خب دیگه جای سوال نداره که کیفیت کارش چی بوده دیگه. یعنی همینجوری تابع قانون یلخ هم که نیست همه چی. مثلا چرا شریف و تهران رو می شناسن و دانشگاه فلان واحد فلان روستا رو نمی شناسن؟ یا چرا حدود معدل واسه A بودن تو دانشگاه های متفاوت، تو کشورهای متفاوت فرق داره؟
خب اونایی که بچه ها گفتند که مساله وجهه دانشگاه تو گرفتن دانشجوی غربتی ( بخوانید بین المللی) هم باید مد نظر قرار داد و اینکه همه اش کار استعمار پیره و می خواد جهان سوم جوونهای برازنده اش رو از دست بده و از این حرفای پای کرسی و منقل رو هم گوشه چشمی بهش داشته باشیم ضرری نداره.
در پایان هم اگرچه مربوط نیست اما چون دیدم اشاره شده بهش ، به نظرم خوبه که فارغ از همه تلخی هایی که چمرانها به ما تزریق کردن ( که نمی خوام وارد بحث درست و غلطش بشم ) یادمون بیاد که اون دانشگاه ها دارن به ما چیزی رو می دن که تو خونه خودمون، تو کشور خودمون بهمون ندادن. یاد مسخره کردن افغانها که زبانشون با ما یکی بود و فقط کمی لهجه داشتند تو ایران بیفتید و انگلیسی حرف زدن خودمون رو ببینید و نهایتا هم به نظرم اگه کسی می ره سوپر استار که سهله حتی پ*** استار هم می شه یا هرچی تصمیم خودشه و کسی مجبورش نکرده.
جمع بندی: با ذهنهای scientific تون نگاهی به اقتصاد و پیشرفت کشورهایی مثل امریکا، کانادا و استرالیا که کشورهای عمده پذیرنده ما هستند بندازید. نتایج نشون می ده که اونا دارن روز به روز از نظر علمی جلو می رن و بدنه علمشون هم خیلی international هست در نتیجه به نظر نمی رسه که کار غلطی باشه. ما شاید اول از اونا کم داشته باشیم اما با سیستمهای سوپروایز قوی که دارن، نمیذارن اون فاندی که بهمون دادن هدر بره. به نظرم وقتشه که به جای انتقاد و criticize و غور در امور کواکب و کائنات ببینیم چه خاکی به سرمون بریزیم که انقدر داغون نباشیم که خودمون هم تعجب کنیم چرا راهمون دادن دانشگاه.
متاسفم که کمی تلخ بود این پست
خوشحال و سلامت و موفق باشیم همه

[Nour]

به نظر من کمی کم لطفی میفرمایید. یکی از مشکلات اصلی ما ایرانیها همین نداشتن اعتماد به نفس و خودباوری است. البته نقائص و کم کاریها و مشکلات و ... را انکار نمیکنم.
"بیشتر دانشجویان تکمیلی همگی به نوعی با اساتید خود درگیر شده اند و بندرت دلخوری پیش نیومده." این خاص ایران نیست و تا انجا که من میدانم از امریکا تا مالزی هم همین است. بسته به اخلاق و رفتار دانشجو و استاد است. و طیفی از دوستی تا درگیری را شامل میشود.
"استاد راهنما در ایران جز ایجاد اختلال در پروژه و فشار عصبی نقش دیگری ایفا نمی کند" گویا این تنها وظیفه ایست که اساتید راهنما در سرتاسر جهان به عهده دارند. میدانید یکی از نصایح اصلی بچه های مالزی به تازه واردها این است: انتظار کمک از استاد نداشته باش، کسی را انتخاب کن که سنگ پیش پایت نیندازد.
" تنهایی به آزمایشگاه می روند" تحصیلات تکمیلی یعنی همین. فکر کردید خارج از ایران استاد می اید بجای شما کار کند؟ حتی چیزی را که می داند به شما نمیگوید تا خودتان پیدا کنید.
همان شاخی که شما در اوردید نشانه عدم خودباوری ماست. و اینکه انقدرها هم بد نیستیم.

[Countdown]

در مورد کیفیت مقاله ها:
من به تلاش و باهوشی و تمام زحمت های بچه های ایران تردیدی ندارم و میدونم اگه اونها اینجا بودند خیلی ازین استادها رو هم پشت سر میگذاشتند
اما واسه بهتر پاسخ دادن به شما: بگم که اولا بستگی به رشته داره:
مثلا در رشته مدیریت ما شاید نیازی به امکانات و تکنولوژی زیادی نداشته باشیم و چندتا نرم افزار و کتاب و ........و بخصوص تجربه کاری شاید مقدمات یه تحقیق بنیادی رو فراهم کنه
و یا در رشته تغذیه طرف میتونه با بررسی های case study های واقعی و بررسی بالینی تو یه بیمارستان بره ببینه اثر مثلا ویتامین D روی کم خونی چی هست-
امااااااااااااااااااااااا اااااا- مثلا در رشته مکانیک چیزی که من توجه کردم-اینه که شما بیا برو اخر علم باش ولی حالا میخوای چیزایی که خوندی رو تجربه کنی تو ازمایشگاه- میخوای data بگیری و مقاله کنی- خب- ایا همه دانشجوها تو ایران دسترسی به مثلا clean room ها دارند واسه اون نانو ننه مرده؟ نه ندارند- اما یکی اینجا با دانشی بعضا بسیار اندک تر از بچه ها تو ایران- شاید اصلا ندونه concept ها چی هست پشت یه قضیه- اما به دلیل امکانات میپره تو لب- ازمایش میکنه- میده جورنال - با نتایج بسیار شگرف!- عکسش پشت جورنال هم میاد-
اما تو ایران معمولا بدلیل دسترسی نداشتن به امکاناتی که یه دانشجو حس میکنه حالا با این تست میتونه یک breakthrough ایجاد کنه- مقاله شاید محدود به چیزایی بشه که حالا خیلی هم خفن نیست-
علمش هست اما نمیتونه رقابت کنه با کسی که اینجا تو پیشرفته ترین clean room ها دیتا میشکه بیرون.
حالا یه چیز میگم رگ غیرت یه سری میزنه بیرون-حالا این برداشت منه و با چشما خودم هم دارم مبینم-بعنوان مثال در مقایسه کیفیت دو تا ریسرچ-اینکه تو ایران متاسفانه به خاطر نبودن دسترسی به امکانات و تست ها مثلا در مکانیک- خیلی از محقق ها متوسل نرم افزار ها و مدل های نرم افزاری هستند-بعد هم فکر میکنند دیگه اخر علم و نرم افزار هستند- ولی میخوام بگم برعکس اون چیزی که برخی فکر میکنند-اینجا نرم افزاز اگه هم استفاده بشه واسه مدل هایی که حالا بیاد نتایج ازمایش تجربی رو مدل کنه و یک مدل واقعی تر بده-اگه هم کسی بلد نبود میره یاد میگیره- اما تو ایران اون تست های عملی در دسترس نیییست-و مدل ها به خودی خود هیچ ارزشی ندارن-بر پایه یه مشت فرضیات که خیلیش هم با واقعیت جووور نیست- حالا شما پیدا کن پرتقال فرووش را: یکی با Ansys مدل کرده و بر پایه چیزایی که تو clean room دیده- یکی هم گوشه اتاقش تو خوونه نشسته یه مدل کرده-هر دو هم مقاله میشند-اما این کجا و اون کجا- حالا صنعت کدوم یک ازینا رو فاند میده واسه ریسرچ؟ این است سوال بشریت

[zari]

سلام
من واقعا از صحبتهاي دوستان لذت بردم و از صحبتهاي دقيقشون ممنونم
يه نكته كه لازم ميدونم توضيح بدم اين هست كه توي بحثها صحبت از اين شد كه مقالات ما پر از داده سازي هست.
خب اين درسته. حقيقتو كه نميشه انكار كرد. اما سوال اينجاست كه چرا؟ چرا مقالات دانشجوهاي ما با وجودي اين كه ساعات بسياري رو در آزمايشگاه روي تحقيقشون كار ميكنند، پر از داده سازي هست؟
نكته اي رو Countdown عزيز اشاره كردند كه مثلا ما در ايران clean room خيلي كم داريم. من ميخوام بگم كه كلين روم پيشكش، ما خيلي از امكانات ديگه رو نه اينكه كم داشته باشيم، بلكه كلا نداريم! من در دانشگاهي كه خودم تحصيل كردم و همه ميگن پرامكانات ترين دانشگاه كشور هست، واقعا با مناظر بدي روبرو شدم. فرض كنيد كه يك سال زمان داريد و بايد در پايانش يك پايان نامه كامل با حداقل يك مقاله ISI تحويل بديد تا فارغ التحصيلتون كنند. براي انجام آزمايش بايد تمام مدت يك انكوباتور كاليبره داشته باشيد، دما فرضا بايد به مدت 4 ماه روي 25 درجه ثابت باشه. شما براي اطمينان دو تا دماسنج رو تو انكوباتور ميذاريد، يكيش 30 درجه رو نشون ميده و يكي 23 درجه! با تمام توان از استاد خواهش ميكنيد كه انكوباتور رو كاليبره كنه. اون هم با اطمينان از اين صحبت ميكنه كه 2 سال پيش!!! كاليبره شده و خيالت راحت باشه. بعدش ميگه كه باشه خب ببينم چيكار ميتونم بكنم و نهايتا خبري نميشه. بعد از 4 ماه ميبيني جواب نگرفتي. دوباره تكرار ميكني. دوباره جواب نميگيري. مي بيني كه وقتي نداري و اگه دير دفاع كني، از نمره ي پايان نامه ت كم ميشه. تنها راه باقي مونده چيه اين وسط؟ ميگي اوكي! جواب نميده كه نده! خودم جواب ميسازم براش!
يكي از دوستان من 9 ماه رو روي نمونه ش كار كرد، و وقتي نتيجه ي اون 9 ماه رو تو دستگاه فريز دراير گذاشت كه بعد از يك هفته آخرين مرحله تستها رو روش انجام بده، بعد از يك هفته كه در فريز دراير رو باز كرد ديد تمام نمونه هاش گنديدن. چرا؟ چون فريز دراير دماي 80- رو نشون داده بود رو صفحه، اما در واقع روي دماي محيط بود! خب اون چيكار ميتونست بكنه جز داده سازي؟ قبلش بارها و بارها پرس و جو كرد كه دستگاه درست كار كنه، و همه بهش اطمينان داده بودند!
دانشجوي دكترايي رو ديدم كه دم در اتاق استادش روي زمين نشسته بود و گريه ميكرد! گفت نتيجه 1/5 سال كارش به دليل خرابي انكوباتور از بين رفته! استادش از اون مستاصل تر نگاش ميكرد. اينها رو كه گفتم در مورد تحقيقاتي هست كه روي موجود زنده انجام ميشه. ميتونم قسم بخورم بيش از 90% چنين تحقيقاتي در ايران همش داده سازي هست. اما واقعا دانشجو مقصره؟ واقعا اون كار بي ارزش بوده؟ به نظر من نه. چرا كه اون دانشجو مو به مو كاري كه بايد انجام بده رو انجام داده. زحمتشو كشيده. يه وقتايي آدم به جايي مي رسه كه وجدان براش بي معني ميشه. وقتي مي بيني نتيجه ي ماه ها كارت به هدر رفت، ديگه وقتي نداري، بايد جواب استاد و دانشگاه و ... رو كه زير بار هيچي هم نميرن و هميشه مشكلت رو از كم كاري دانشجو مي بينند بدي، وقتي ميدوني كه نمره ي پايان نامه ت رو از دست ميدي، خب در اين شرايط به خودت ميگي كه حالا مگه چند نفر ميخوان از اون مقاله ي من استفاده كنند كه من اينهمه عذاب وجدان داشته باشم؟
من به شخصه ماه هاي اولي كه روي پايان نامه م كار ميكردم، با هر بار خراب شدن نتيجه ي كارم، كلي گريه ميكردم. بعدش دوباره از فرداش شروع ميكردم. ديدم 8 ماه اين شكلي گذشت و من هنوز اول كار هستم. بهترين كار براي من بي خيال شدن بود. ديگه برام مهم نبود كه چه عددي به دست ميارم. فقط ميخواستم كار پيش بره. جالبه كه من همون عددي رو كه به دست مياوردم به استادم دادم و اون در پايان كار، خودش بعضي از اعداد منو دستكاري كرد! اون يك هفته با من به آزمايشگاه اومد و وقتي ديد واقعا اون ميكروب من جواب لازم رو نميده و به دليل تحريم نميتونيم از خارج از كشور به راحتي تهيه ش كنيم و كلي هزينه بر ميداره، ميدونيد چي گفت؟ بهم گفت برو نذر كن تا جواب بگيري! همين! بعدها خودش اعداد منو دستكاري كرد چرا كه فهميده بود كه مشكل از من نيست، و اون هم دلش ميخواست واسه پيشرفت خودش، من يه مقاله خوب تو يه ژورنال تاپ بدم. بازم من خوش شانس بودم كه جواب نصفه و نيمه گرفته بودم، خيلي ها واقعا جواب نميگرفتند از كارشون و جرات هم نداشتند به استاد بگن.
اين مشكلات توي رشته هاي ديگه شايد كمتر باشه. شايدم نباشه. نميدونم. توي دانشگاه ما يك كلين روم داشتند كه دانشجوهاي فني بنده خدا فقط از دور ميتونستند ببينند اون رو. يه بار واسه بازديد اجازه داده بودند كه برن توش! نه واسه تحقيق. انگار اون اتاق واسه قشنگي بود. مقاله هاي مدل سازي و اينها شايد بهتر باشه. رشته هاي شيمي و شبيه به اون خيلي خوب ميتونن مقاله بدن. شايدم نياز به داده سازي نداشته باشند. اما در برخي از رشته ها واقعا با شرايطي كه داريم، ناشدنيه.
من به شخصه اگر در خارج از كشور بودم، بدون شك ميتونستم جواب بگيرم. چون من تلاشمو كرده بودم. من خطايي در دقت، يا در مراحل آزمايش يا در كاركرد نداشتم، بلكه مشكل از امكانات بود. اين "من" كه ميگم منظورم امثال من هست. منظورم كل دانشجوهاي ايراني هست. ايران مدام ميخواد كميت مقالات رو بالا ببره، با كمترين هزينه. ميخواد ثابت كنه كه در علم پيشرفت زيادي داشته، اما حاضر نيست در اين زمينه امكانات لازم رو فراهم كنه. مگر پيشرفت بدون امكانات ممكنه؟

[krig1960]

سلام.
چند نکته تکمیلی به نظرم رسید که بد ندیدم مطرح کنم.
البته با توجه به اظهار نظر دوستان پیشکسوت، بنده بیش از این وارد جزئیات بحث کیفیت پایین مقالات و ذکر مثال نمی شوم چون شاید امر بر برخی از دوستان مشتبه شود که مطالب بنده به دلیل آن است که نفع یا زیانی از این قضیه می برم که همان طور که پیشتر عرض کردم قصدم دفاع یا تبرئه کسی نیست بلکه بیشتر تمایل داشتم اگر مطلبی از ما در این فروم به جای گذاشته می شود به آن همه جانبه پرداخته شود تا در ذهن آیندگانی که بعد از ما این فروم را خواهند خواند مشتبه نگردد که اینجا صرفاً محلی بوده است برای بیان یک سری نظرات شخصی بدون نقد و تحلیل.
و اما در مورد ریشه این بحث:
آبشخور این بحث تقابل دو تفکر ایده آلیسم و پراگماتیسم است. (البته نه دقیقاً به معنای فلسفی رایج این دو تفکر) یعنی این که یک چیز به ذات دارای ارزش است (آرمانگرایی) یا ارزش آن با هدف و نتیجه اش سنجیده می شود (عملگرایی). مثل تقابل ذهنی که بین دو گروه وجود دارد که آیا اخلاق نسبی است یا مطلق؟ یعنی دروغ گفتن همیشه بد است و نباید دروغ گفت یا این که فقط به آدمهای خوب نباید دروغ گفت و به آدمهای بد می توان دروغ گفت؟ یا این که آیا هدف وسیله را توجیه می کند یا نه؟ و الی آخر که البته در حوصله این بحث نمی گنجد. صرفنظر از این که هر کدام از ما به کدام یک از این دو تفکر معتقد هستیم و کدام یک از این دو خوب است یا بد؟ در مورد بحث حاضر رویکرد اکثر افراد پراگماتیک است یعنی چون در داخل کشور داشتن مقاله (صرفنظر از کیفیت) یک مزیت و نقطه قوت محسوب می گردد (عملی که هدفی را برآورده می کند) پس دارای ارزش است. حال این که دادن مقاله بی کیفیت کاری بدی است از نظر یک فرد پراگماتیک این مسئله اصلاً موضوعیت ندارد چون وی معتقد است خوب و بد بودن هر چیز با هدفش سنجیده می شود و حقیقت هر چیز مجزا از هدف آن نیست یا به قولی "خوب چیزی است که که انسان تعیین می کند. "منتهی فرد آیده آلیستیک چون معتقد است دادن مقاله بی کیفیت ذاتاً کار شایسته ای نیست (حتی اگر هدفی را برآورده سازد.) پس این کار را رد می کند. اکثر افراد تلفیقی از این دو رویکرد را دارند به ویژه در مسائلی که منافع شخصیشان در وسط باشد ممکن است طرز فکرشان از حالت ایده آلیستیک کاملاً به حالت پراگماتیک تغییر کند که البته چیز عجیبی نیست.
ضمن این که در نظر داشته باشیم، یک دانشجوی تحصیلات تکمیلی اهل کشورهای صنعتی به مقاله به عنوان یکی از معمولی ترین فعالیت های پژوهشی در دوران تحصیلش می نگرد و مقاله الزاماً برای وی وسیله ای جهت رسیدن به یک هدف خیلی ارزشمند نیست (برای مثال هدف خیلی ارزشمند می تواند بهره وری از رفاه و آسایش حاصل از زندگی در یک کشور پیشرفته باشد که قبلاً برای آن فرد حاصل شده است) در همین رابطه یک بار که پروفایل دانشجویان دکترا در سایت یک دانشکده مهندسی در یکی از دانشگاههای استرالیا را بررسی می کردم متوجه شدم مجموعه فعالیت پژوهشی اکثر افرادی که در پروفایلشان از آنها با عنوان "نخبه"، "شاگرد اول"، "برنده بورس تحصیلی" و... یاد شده است در داشتن دو سه مقاله کنفرانسی منطقه ای و یکی دو ژورنال داخلی و چند گزارش تحقیقاتی درون دانشگاهی خلاصه شده است که در مقایسه با رزومه بسیاری از دانشجویان فوق لیسانس داخل که ماشالله اکثراً دست کم یکی دو تا مقاله ژورنال خارجی دارند یک روزمه بسیار معمولی محسوب می شود. البته هدف این نیست که مورد اول را بد و مورد دوم را خوب بدانیم، بلکه به راحتی قابل درک است که آن فرد خارجی نیازی به تولید علم با شدت و حدت یک دانشجوی هموطن ما در داخل ندارد. (دلیلش قبلاً بحث شد.)
به نظر بنده در این مورد خاص تکرار یک سری مسائل بدیهی هیچ سودی برای ما ندارد. (ابایی ندارم که بگویم رویکرد بنده در این مورد خاص پراگماتیک است.) یکی از نقاط ضعف ما همین بحث افراط و تفریط است. یعنی یا اصلاً ضعف ها را نمی بینیم که بعداً دچار مشکل می شویم یا آنها را آنقدر بزرگ می کنیم که جلوی حرکت رو به جلو را بگیرند. به هر حال این که با استدلال و منطق به این نتیجه برسیم که " همه تولیدات علمی داخلی کپی برداری، ترجمه صرف، عددسازی و هذیان گویی است." یا در نقطه مقابل آن "همه تولیدات علمی ما اریجینال، با کیفیت عالی و سودمند است." هیچ دردی را از ما دوا نخواهد کرد یا به قولی نان و آبی از آن حاصل نخواهد شد.
امیدوارم منظورم را رسانده باشم.
موفق باشید.