تولیدمقالات با کیفیت پایین توسط دانشجویان ایرانی!

**macula_densa** · September 7th, 2010 01:24 AM

سلام
اول من موضع خودم رو روشن کنم: صد در صد موافقم که پذیرش ماها فراتر از سیاست های دانشگاه هاست و ما اونقدرها هم بد نیستیم و هزار بار موافقم که تو بی امکاناتی و بدبختی مقاله می نوشتیم.
در مورد کار و مقاله و داده سازی:
دوست عزیز zari ، شما احتمالا باید جز بچه های زیر شاخه پزشکی یا پیراپزشکی باشی. منم به اندازه شما پوستم کنده شده. منم فردای چارشنبه سوری رفتم دانشگاه دیدم تو بلوار دانشجوی اوین ترقه بازی بوده . چون "حیوون0-خونه" نزدیک بلوار بود و نه توی قسمت مرکزی دانشگاه، خرگوشام از ترس مرده بودند؛ چون خرگوش اصولا موجود ترسوییه. الان خیلی خنده داره این خاطره اما اون روز تقریبا دچار سکته قلبی شدم وقتی دیدم تو بیست و چار تا قفس خرگوشام ، تو هرکدوم، یه خرگوش مرده هست و زحمت چند ماهم هدر رفته.
اما با همه این حرفا و همه ی چیزایی که دیدیم و دیدید و سرمون اومده، داده سازی حتی در کوچکترین و "به نظر" بی اهمیت ترین فرم توجیه نداره. بدون امکانات نمی شه پیشرفت کرد اما محقق بودن job نیست، profession هست. شما تو profession واسه پیشرفت خودت کار نمی کنی، واسه پیشرفت ، رفاه و آسایش جامعه کار می کنی و وقتی محققی جامعه ات می شه "علم" که با دروغ پس رفت می کنه. ما حق نداریم نتایج رو باژگون یا متفاوت نشون بدیم. شاید نفر بعدی تحقیقاتش رو بر اساس کار ما بنا کنه. evidence based medicine امروز هیچ توجیهی واسه "یک سال و نیم زحمتم هدر رفت و استاد راهنمام عددهام رو دستکاری کرد چون می دونست زحمت کشیدم" نمی ذاره. شما بگو یک میلیونیوم میلی لیتر دستکاری شده.من می گم دروغ اندازه نداره و اصلا اگه تغییر انقدر بی اهمیت بود چرا انجام شد؟ شما بگو مطمئن بودیم که جواب می گیریم، من می گم اگه مطمئن بودی واسه چی اصلا کار کردی؟ منم می دونم هیچ چاره ی دیگه ای نیست اما این فرم توجیه غلطه. این بر خلاف همه ی اصول انسانیه. ما حق نداریم تو مقاله هامون دروغ بگیم. واسه همین من اون بالا از داده سازی با دید تحقیر آمیز اسم بردم و از الان تا پس فردا هم اگه برام خاطره تعریف کنند که فلانی فلانطور شد و هستیش به باد رفت و پی اچ دیش بر آب شد و تاچارا داده سازی کرد، من محاله نظرم عوض شه و بپذیرم. کار دم دستی با کار دروغ و دغل آمیز متفاوته. count down مثال کار دم دستی ارائه دادند یا حالا کار کم کیفیت. اما چیزی که شما داری می گی بی اخلاقی محضه و مذمومه و کسی نباید انجام بده. به هیچ قیمتی.
ببخشید که دارم خیلی تند و تیز می گم و امیدوارم شخصی نگیرین حرفم رو، من نمی دونم باید چیکار کرد با کمی امکانات. من فقط می دونم نباید داده سازی کرد و از اون مهمتر، نباید داده سازی رو توجیه کرد. باید یه فکری کنیم که چطور می شه بدون اینکه بخوایم "مرزهای علم و دانش رو با انزو فراری قرمز در نوردیم" با هر اونچه که داریم کار کنیم. مثلا تو آمریکا ، مهد امکانات و فلان، میان نزدیک نیم قرن خونواده ها رو از نظر قند خون و فشار خون و چمیدونم همین آزمایشهای ساده دم دستی که تو هر دهات کوره ای امکان پذیره مانیتور می کنند و می شه بزرگترین مطالعه جامعه نگر دنیا به اسم فرامینگهام؛ که خیلی هم مفید بوده و امکانات خاصی نخواسته. یه کاری مثل مطالعه فرامینگهام تو ایران انجام نشده هیچ وقت، چون هیچ کس چندین سال وقت نمی ذاره، چون می خوایم مقاله بنویسیم و در بریم از اون کشور. ( مطالعه قند و لیپید تهران رو نادیده گرفتم چون مقایسه اش با فرامینگهام فقط باعث شرمندگیه).
من هم کمبود امکانات می بینم اما در عین حال اون روح آریایی بازیمون رو هم می بینم که نمی خواد باور کنه که ملتی هستیم که بلد نیست با واقعیتش کنار بیاد و هنوز می زنه تو سرش که عربها هزار و اندی سال پیش کشور ما رو تاراج کردن. برادر من هزار و اندی سال وقت داشتی درستش کنی، بدتر خرابش کردی خب. استرالیا همه اش دیویس ساله تاسیس شده. آقا جون امکانات نداریم؛ خب بعد؟ باید دروغ بگیم؟ تازگیها دارم یه manuscript رو سابمیت می کنم؛ فرستادم angle orthodontics، تو کمتر از بیست و چار ساعت reject شد. گفتن چون affiliation نویسنده مسوول ایرانیه و چون مقاله های ایران مشکل داره و قابل اعتماد نیست دیگه بررسی نمی کنیم. می دونین این مساله اگه همه گیر بشه چه آبرو ریزی ایه؟
بله. بنده هم نموندم ایران و به طرز مذبوحانه ای فرار کردم اومدم جایی که به سوپروایزرم می گم فلان چیز رو می خوام و می گه گرنت بنویس و بگیرش و دو ماه بعد گرفتمش. منم نموندم که چیزی رو عوض کنم چون خودخواهم. اما به نظرم مشکل کمی امکانات نه دروغ گفتن و داده سازی رو توجیه می کنه و نه با یه تاپیک تو AA قابل حله. چیکار کنیم؟ نمی دونم.
بازم امیدوارم کسی حرفام رو شخصی نگیره اگه تند و تیزه.
موفق و شاد باشید.

**zari** · September 7th, 2010 01:50 AM

سلام
در اين كه حق با شماست حرفي نيست
اما شما اگر بودي و 9 ماه كارت هدر ميرفت و مجبور بودي به موقع دفاع كني وگرنه اخراج ميشدي، و اينها در شرايطي بود كه اگر اعداد واقعي رو ميخواستي ارائه كني، كل پايان نامه ت زير سوال مي رفت و چه بسا كلا رد ميشد، شما بودي چيكار ميكردي؟ خب همه ميدونيم كار بديه، اما ميخوام بدونم در چنين شرايطي كه براي چندين نفر از دوستان من پيش اومده بود، چه ميشه كرد؟ چون بدون شك اگر راه بهتري بود، همه به سراغش مي رفتند. به نظرتون مشكل بيشتر به دليل سيستم بيماري نيست كه سبب چنين شرايطي ميشه؟
من خودم كاملا مخالف اين مساله هستم. كاملا. از تقلب يا كارهايي كه بي اخلاقي در علم محسوب ميشه متنفرم. اما نميتونم به خيلي از دانشجوهايي كه از سر ناچاري، واقعا از سر ناچاري مجبور ميشن دستكاري كنند ايراد بگيرم. من توجيه نميكنم. من ميگم كه شرايط دانشگاه ها و توقعات، خيلي ها رو به اين سمت سوق داده. خب همه كه نميتونن بگن كه من ول ميكنم و ميرم. شما بودي با استادت در ميفتادي و ميگفتي بيخود كردي اعداد منو دستكاري كردي؟ البته اين كه ميگم دستكاري، تصور نشه كه خداي نكرده منظور دستكاري بزرگي هست كه باعث گمراهي ميشه. مثلا در مورد خود من، Lack of fit يكي از مراحل كارم، معني دار ميشد. استادم يكي از اعداد كه مربوط به يكي از سه تكرار آزمايشاتم بود رو دستكاري كرد، در حد چند صدم. و اون مشكل حل شد. براي اينكه خيالتون راحت بشه، لازمه اينو بگم كه در مقاله ي من اصلا اسمي از اون 3 عدد ذكر نشده كه بخواد باعث گمراهي كسي بشه. من حتي از استادم خواستم كه با اينكه نتايج آزمايشات من از نمونه هاي مشابه جهاني كمي پايين تر هست (به دليل عدم كارايي ميكروبهام)، اما همونها رو بدون ذره اي تغيير تو مقاله بياريم. اينها رو تنها از اين جهت گفتم كه اطمينان بدم كه من نخواستم از كاري كه خودم انجام دادم دفاع كنم، چرا كه فكر نميكنم كسي كار من رو تقلب بدونه. اما واقعا داده سازي رو خيلي خيلي ديدم. بيشتر از اونكه بشه ناديده گرفت. اين معضلي هست كه بايد ريشه اي براي حلش تلاش كرد.
من نگفتم داده سازي كار درستي هست، چرا كه بدون شك نادرسته. اما اينو گفتم كه در اين مورد، كمترين تقصير رو به عهده ي دانشجو ميذارم. در شرايطي كه دانشجو "مجبور" به توليد علم هست و امكاناتش نيست، نتيجه ش ميشه همين مشكلات. البته تمام مثالهاي من در شرايطي بود كه مقاله از پايان نامه استخراج ميشه و دانشجو ناچاره كه فشارهاي زيادي رو تحمل كنه. وگرنه در شرايطي كه اون فشارهاي پايان نامه در كار نيست، و تحقيق در شرايطي غير از انجام پايان نامه انجام ميشه، به قول شما كسي مجبور به توليد علم نيست و من هم 100% فرد محقق رو مقصر ميدونم.

**amir-11** · September 8th, 2010 12:54 AM

سلام دوستان
مطالب زیاد و البته مفیدی رو مطرح کردید . لازم دیدم به مواردی اشاره داشته باشم .

داده سازی در مطالعاتی که مبتنی بر داده برداری باشند ممکن است روی دهد . در این خصوص باید توجه داشت که در مطالعاتی که به صورت تحلیلی و یا عددی بوده و در آنها مدلی آماده می شود داده برداری نقش تعیین کننده ای ندارد و این گونه مقالات بر اساس صحت، قدرت و نو بودن بحث مورد پذیرش قرار می گیرند . چه بسا در این گونه مقالات استفاده از داده های محققین تراز اول دنیا بهتر و منطقی تر باشد . این داده ها به راحتی در دسترس می باشند .
مطلب دیگه این هست که آنچه مسلم است محققین اروپایی، آمریکایی و استرالیایی محققین تراز اول می باشند و مقایسه محققین ایرانی با آنها کار درستی نیست . محققین ایرانی در مسیری قرار دارند که محققین اروپایی، آمریکایی و استرالیایی شاید دو دهه پیش در آن مسیر قرار داشته اند . هر چند در همین ایران خودمون محققینی هستند که در سطح جهانی شناخته شده می باشند و مقالاتی را ارائه می کنند که تا سالها مقالات بعدی به آنها مرجع می دهند . به همین دلیل درست نیست که تحقیقات داخل کشور را دربست رد کنیم .
یک مطلب دیگه اینکه حذف داده های اشتباه و پرت؛ روشی هست که مورد استفاده محققین خارجی در گذشته و حال بوده است . البته همواره به انجام این کار در مقاله اشاره نموده اند . شناسایی داده های پرت یک مطالعه و شناسایی دلایل آن از وظایف محقق می باشد که در مرحله داده برداری و تحلیل باید انجام شود . و چنانچه داده ای کنار گذاشته شد باید در مقاله به آن اشاره شود . من میتوانم مقالات زیادی را آدرس بدهم که این کار در آنها انجام شده است . این مقالات در معتبر ترین مجالات چاپ شده است . چنانچه مقالات محققین خارجی و بحث های صورت گرفته بر آنها را با دقت و صرف وقت مناسب مطالعه کنید به این مطلب می رسید .
و مطلب آخر اینکه اگر خدای نکرده؛ یک محقق وطنی و غیر وطنی دست به داده سازی زد . تمام مجلات داورانی دارند که می توانند مچ آدم متقلب را بگیرند . چون برای هر نوع داده برداری؛ روش هایی وجود دارد که بر اساس آن می توان به سادگی به ساختگی بودن داده ها و یا نامناسب بودن ستاپ آزمایشگاهی پی برد .

**shahrouz** · September 8th, 2010 01:05 AM

درود
هیچ مقاله ای در ژورنال معتبر رو نمی تونید شما با داده سازی چاپ کنید. شاید کسی بتونه با تغییرات جزئی در بعضی داده ها مقاله ای رو چاپ کنه ولی پروسه زجر آور چاپ یک مقاله در یک ژورنال ، ریوایز های مکرر، عدم پاسخگویی اونها و....رو اگر گذرانده باشیم به ماهیت دشوار کار پژوهشی پی می بردیم.
ضمنا مهمترین نکته در یک مقاله ایده شما و نوآوری شماست . با هیچ داده سازی کسی نمی تونه ایده نوینی رو ارائه کنه!! اون چیزی که به مقاله ارزش می ده این ایده است. یک ایده ممکنه نتیجه ماهها و یا حتی سالها مطالعه باشه.

**macula_densa** · September 8th, 2010 04:14 AM

نوشته اصلی توسط shahrouz

درود
هیچ مقاله ای در ژورنال معتبر رو نمی تونید شما با داده سازی چاپ کنید. شاید کسی بتونه با تغییرات جزئی در بعضی داده ها مقاله ای رو چاپ کنه ولی پروسه زجر آور چاپ یک مقاله در یک ژورنال ، ریوایز های مکرر، عدم پاسخگویی اونها و....رو اگر گذرانده باشیم به ماهیت دشوار کار پژوهشی پی می بردیم.
ضمنا مهمترین نکته در یک مقاله ایده شما و نوآوری شماست . با هیچ داده سازی کسی نمی تونه ایده نوینی رو ارائه کنه!! اون چیزی که به مقاله ارزش می ده این ایده است. یک ایده ممکنه نتیجه ماهها و یا حتی سالها مطالعه باشه.

سلام
اگرچه هیچ ربطی به این تاپیک نداره اما بد نیست بدونیم که تاریخ پره از آدمهایی که موفق شدن مقاله های مبتنی بر داده سازیشون رو در بهترین ژورنالهای دنیا چاپ بکنند و چند سال طول کشیده تا ادیتورها و سایرین متوجه بشن. از نمونه های ایرانی که کوس رسواییش در عالم همین اخیرا به صدا در اومد گذشته، توجهتون رو به چند نمونه معروف خارجی که زیاد هم قدیمی نیستند جلب می کنم:

JON SUDBØ

شاید معروفترین متقلب تاریخ چاپ مقاله. پزشک و محقق نروژی که در سال 2006 اعتراف کرد که مقاله ای که در سال 2005 در Lancet چاپ کرده پر از داده سازی و کپی برداری از سایر مطالعه هاست. اون تغییر جزئی نداده بود، آقای دکتر مذکور اطلاعات نهصد تا بیمار رو از خودش در آورده بود و در یکی از بهترین ژورنالهای علوم پزشکی دنیا چاپ کرده بود.

JAN HENDRIK SCHÖN

فیزیکدان. در سال 2002 متهم به داده سازی شد و نه تنها اون مطالعه که کل پروژه ای که برای PhD ش در سالهای میانی 1990 انجام داده بود، زیر سوال رفت.

WOO SUK HWANG

محقق در زمینه سلولهای بنیادی. اهل کره جنوبی. از همه پرونده اش سنگین تره. در دو مقاله ی بسیار cite شده در ژورنال science در سال 2004 ادعا کرد که تونسته از جنین، سلولهای بنیادی رو ایزوله کنه. در سال 2006 بعد از 4 هفته بررسی ، کمیته نمی دونم چی کره اعلام کرد که تمام حرفاش دروغ بوده.

این لیست می تونه ادامه پیدا کنه و به ده-دوازده برسه. درسته که این روزها می تونند داده سازی رو متوجه بشن اما هنوز هستند کسانی که با داده سازی مقاله چاپ می کنند و خب... اینایی که من اسم بردم فقط کسانی بودند که مچشون گرفته شده بود و ممکنه کسانی بوده باشند که قصر در رفته باشند؛ پس حکم قطعی بر محال بودن نمی شه داد.
در مورد ایده هم: من فکر می کنم که همه مطالعه ها یه فرضیه اولیه دارند، که بررسی می شه تا به داده و نتیجه برسه. هر کسی ، حتی تو خیابون هم می تونه هایپوتز بده. بنده با بی سوادی محض خودم در زمینه عمران و شهرسازی و مواد ، الان فرضیه می دم که آقا جون تو سیمان نمک کلرات پتاسیم بریزی، پل مستحکم تر می شه. بعد چون خیلی از خویشتن خویش ممنونم و مطمئنم به خودم می شینم گوشه آزمایشگاه و به دروغ دو تا سیمان رو با هم مقایسه می کنم و عدد تولید می کنم و می فرستم ژورنال. پس اتفاقا عددسازی جلوی ایده ی نوین رو نمی گیره. بلکه از قضا، اثبات ایده های فضایی رو راحت تر هم می کنه. اصلا علت اصلی عدد سازی همینه. دلمون می خواد فرضیه هامون جواب بدن.

موفق باشید.

**amir-11** · September 8th, 2010 09:16 AM

[QUOTE]

نوشته اصلی توسط macula_densa

سلام
اگرچه هیچ ربطی به این تاپیک نداره اما بد نیست بدونیم که تاریخ پره از آدمهایی که موفق شدن مقاله های مبتنی بر داده سازیشون رو در بهترین ژورنالهای دنیا چاپ بکنند و چند سال طول کشیده تا ادیتورها و سایرین متوجه بشن. از نمونه های ایرانی که کوس رسواییش در عالم همین اخیرا به صدا در اومد گذشته، توجهتون رو به چند نمونه معروف خارجی که زیاد هم قدیمی نیستند جلب می کنم:

JON SUDBØ

شاید معروفترین متقلب تاریخ چاپ مقاله. پزشک و محقق نروژی که در سال 2006 اعتراف کرد که مقاله ای که در سال 2005 در Lancet چاپ کرده پر از داده سازی و کپی برداری از سایر مطالعه هاست. اون تغییر جزئی نداده بود، آقای دکتر مذکور اطلاعات نهصد تا بیمار رو از خودش در آورده بود و در یکی از بهترین ژورنالهای علوم پزشکی دنیا چاپ کرده بود.

JAN HENDRIK SCHÖN

فیزیکدان. در سال 2002 متهم به داده سازی شد و نه تنها اون مطالعه که کل پروژه ای که برای PhD ش در سالهای میانی 1990 انجام داده بود، زیر سوال رفت.

WOO SUK HWANG

محقق در زمینه سلولهای بنیادی. اهل کره جنوبی. از همه پرونده اش سنگین تره. در دو مقاله ی بسیار cite شده در ژورنال science در سال 2004 ادعا کرد که تونسته از جنین، سلولهای بنیادی رو ایزوله کنه. در سال 2006 بعد از 4 هفته بررسی ، کمیته نمی دونم چی کره اعلام کرد که تمام حرفاش دروغ بوده.

این لیست می تونه ادامه پیدا کنه و به ده-دوازده برسه. درسته که این روزها می تونند داده سازی رو متوجه بشن اما هنوز هستند کسانی که با داده سازی مقاله چاپ می کنند و خب... اینایی که من اسم بردم فقط کسانی بودند که مچشون گرفته شده بود و ممکنه کسانی بوده باشند که قصر در رفته باشند؛ پس حکم قطعی بر محال بودن نمی شه داد.

مطلبی که اشاره کردید مربوط به مقالاتی که چاپ شده است می باشد . مقالات زیادی در همان مراحل اولیه داوری به دلیل مشکوک بودن به داده سازی و یا شرایط آزمایشگاهی نامناسب رد می شوند .
در خصوص پشتیبانی داده سازی از فرضیه ، به این مطلب توجه داشته باشید که در دنیای امروز، دانش بشر به سمت و سویی سوق پیدا کرده است که هر فرضیه باید از یک پشتیبانی علمی مناسب برخوردار باشد تا پذیرفته شود . ( یعنی دوران به اصطلاح "میخ ملایی" خیلی وقت به سر اومده ).
همچنین تایید یا رد یک ایده در یک مقاله تنها بر اساس داده های برداشت شده محقق ارائه کننده آن ایده ، پذیرفته نیست بلکه باید مجموعه ای از داده های محققین پیشین و حاضر با ارائه تحلیل و تفسیر منطقی ارائه شود تا آن مقاله و ایده پذیرفته گردد . در خصوص ایده باید اضافه کنم که داوران مجلات خارجی مقاومت زیادی نسبت به ایده های ارائه شده از سوی محققین جهان سومی از خود نشان می دهند و وقتی یک ایده را از ایران می پذیرند و مقاله مربوطه رو چاپ می کنند که یا اون ایده خیلی تاپ بوده یا داورها منصف بودند .

**macula_densa** · September 8th, 2010 10:04 AM

[QUOTE=amir-11;296829]

مطلبی که اشاره کردید مربوط به مقالاتی که چاپ شده است می باشد . مقالات زیادی در همان مراحل اولیه داوری به دلیل مشکوک بودن به داده سازی و یا شرایط آزمایشگاهی نامناسب رد می شوند .
در خصوص پشتیبانی داده سازی از فرضیه ، به این مطلب توجه داشته باشید که در دنیای امروز، دانش بشر به سمت و سویی سوق پیدا کرده است که هر فرضیه باید از یک پشتیبانی علمی مناسب برخوردار باشد تا پذیرفته شود . ( یعنی دوران به اصطلاح "میخ ملایی" خیلی وقت به سر اومده ).
همچنین تایید یا رد یک ایده در یک مقاله تنها بر اساس داده های برداشت شده محقق ارائه کننده آن ایده ، پذیرفته نیست بلکه باید مجموعه ای از داده های محققین پیشین و حاضر با ارائه تحلیل و تفسیر منطقی ارائه شود تا آن مقاله و ایده پذیرفته گردد . در خصوص ایده باید اضافه کنم که داوران مجلات خارجی مقاومت زیادی نسبت به ایده های ارائه شده از سوی محققین جهان سومی از خود نشان می دهند و وقتی یک ایده را از ایران می پذیرند و مقاله مربوطه رو چاپ می کنند که یا اون ایده خیلی تاپ بوده یا داورها منصف بودند .

خب اصلا قصدم از نقلش این بود که بگم با داده سازی هم می شه مقاله چاپ کرد. حالا ممکنه بعدا بفهمند. اما اینم قبول دارم که وسط راه چنان پوستی از آدم کنده می شه که اگه دل شیر نداشته باشی و داده سازی کرده باشی، می زنی به چاک.
بعدش هم با همه ی احترامی که قائلم، باید بگم تفاوت وجود داره بین مقاله و ایده. کلا اینجوری ببینیم که اگه ایده خوب باشه می شه مطالعه، مطالعه به مقاله و مقاله اگه خیلی خوش شانس باشه می شه یه خط از یه راهکار یا توضیح توی یه تکست بوک. بعدش هم اون چیزی که یک مقاله رو حداقل تو حیطه کاری من که اکسپریمنتاله و نه نظری، ارزشمند می کنه، result ئه و نه background و جالبه که هفته پیش یه ایمیل ماینور ریویژن گرفتم که discussion ت خیلی سایرین رو بحث کرده. خودت کجایی؟ در مورد کار خودت بیشتر بنویس.
یعنی اگه کلش هم مبتنی بر کار سایرین باشه که خب اصلا چه کاریه که مقاله بنویسیم؟ اونا که نوشتن همه چی رو. بعد هم بحث این نیست که مقاله کجاس ایده کجاس. من دارم می گم که با ایده ی خام و عدد سازی می شه مقاله چاپ کرد و محال هم نیست. حالا اینکه تو مراسم سابمیت یا بررسی سالانه یا پل صراط به دام می افتی دیگه تو این فروم جاش نیست.
در مورد فرضیه های ایرانی ها هم که خودم اون بالا گفتم دیگه. مقاله ام رو تو کمتر از یه روز رد کردن چون از ایران بود!
به نظرم داریم به بیراهه می ریم. سوال این تاپیک اینه که آیا مقالاتمون بی کیفیته؟
جواب من هم این بود:
بله و خیر. اگه با/بی کیفیته یا داده سازیه یا نیست یا هرچی، وقتی ژورنال آبرومند چاپش می کنه یعنی انقدر کار درست بودیم که حتی بتونیم دروغمون رو هم بفروشیم. البته من هم منکر تفاوت سطح کار بچه ها وقتی از ایران میآن بیرون نیستم. حالا تو این وانفسا جایگاه اخلاق و تعهد حرفه ای کجاس؟ قطعا تو تاپیکهای AA نیست؛ همین الانش هم زدیم به صحرای کربلا.
خوشحال باشیم همه

پ.ن: در مورد اینکه رویکرد علمیمون چه کمدی-درامی هست این عکس به نظرم سنگ تمومه. گذشته از اینکه کنفرانس با ژورنال متفاوته و چنین چیزی از زیر تیغ ادیتورهای ژورنالای آبرومند در نمی ره؛ سوال اینه: چرا با آبروی خودمون بازی می کنیم؟ به نظر شما تا وقتی کارایی از این دست ازمون سر می‌زنه آیا هنوز حق داریم که بخوایم بر اساس ملیت اظهار نظر نکنن در مورد ما؟ ( تو رو خدا نیاین بگین که همه رو نباید به یه چوب زد که بحث از اینم که هست منحرف تر می شه)

**amir-11** · September 13th, 2010 03:54 PM

نوشته اصلی توسط macula_densa

خب اصلا قصدم از نقلش این بود که بگم با داده سازی هم می شه مقاله چاپ کرد. حالا ممکنه بعدا بفهمند. اما اینم قبول دارم که وسط راه چنان پوستی از آدم کنده می شه که اگه دل شیر نداشته باشی و داده سازی کرده باشی، می زنی به چاک.
بعدش هم با همه ی احترامی که قائلم، باید بگم تفاوت وجود داره بین مقاله و ایده. کلا اینجوری ببینیم که اگه ایده خوب باشه می شه مطالعه، مطالعه به مقاله و مقاله اگه خیلی خوش شانس باشه می شه یه خط از یه راهکار یا توضیح توی یه تکست بوک. بعدش هم اون چیزی که یک مقاله رو حداقل تو حیطه کاری من که اکسپریمنتاله و نه نظری، ارزشمند می کنه، result ئه و نه background و جالبه که هفته پیش یه ایمیل ماینور ریویژن گرفتم که discussion ت خیلی سایرین رو بحث کرده. خودت کجایی؟ در مورد کار خودت بیشتر بنویس.
یعنی اگه کلش هم مبتنی بر کار سایرین باشه که خب اصلا چه کاریه که مقاله بنویسیم؟ اونا که نوشتن همه چی رو. بعد هم بحث این نیست که مقاله کجاس ایده کجاس. من دارم می گم که با ایده ی خام و عدد سازی می شه مقاله چاپ کرد و محال هم نیست. حالا اینکه تو مراسم سابمیت یا بررسی سالانه یا پل صراط به دام می افتی دیگه تو این فروم جاش نیست.
در مورد فرضیه های ایرانی ها هم که خودم اون بالا گفتم دیگه. مقاله ام رو تو کمتر از یه روز رد کردن چون از ایران بود!
به نظرم داریم به بیراهه می ریم. سوال این تاپیک اینه که آیا مقالاتمون بی کیفیته؟
جواب من هم این بود:
بله و خیر. اگه با/بی کیفیته یا داده سازیه یا نیست یا هرچی، وقتی ژورنال آبرومند چاپش می کنه یعنی انقدر کار درست بودیم که حتی بتونیم دروغمون رو هم بفروشیم. البته من هم منکر تفاوت سطح کار بچه ها وقتی از ایران میآن بیرون نیستم. حالا تو این وانفسا جایگاه اخلاق و تعهد حرفه ای کجاس؟ قطعا تو تاپیکهای AA نیست؛ همین الانش هم زدیم به صحرای کربلا.
خوشحال باشیم همه

پ.ن: در مورد اینکه رویکرد علمیمون چه کمدی-درامی هست این عکس به نظرم سنگ تمومه. گذشته از اینکه کنفرانس با ژورنال متفاوته و چنین چیزی از زیر تیغ ادیتورهای ژورنالای آبرومند در نمی ره؛ سوال اینه: چرا با آبروی خودمون بازی می کنیم؟ به نظر شما تا وقتی کارایی از این دست ازمون سر می‌زنه آیا هنوز حق داریم که بخوایم بر اساس ملیت اظهار نظر نکنن در مورد ما؟ ( تو رو خدا نیاین بگین که همه رو نباید به یه چوب زد که بحث از اینم که هست منحرف تر می شه)

سلام
چند روزی رو درگیر مقاله سومم بودم. خیلی فوری بود به همین خاطر نتونستم پاسخ بدم .ببینید من قبول دارم که ممکن هست افرادی دست به عدد سازی بزنند . اما چیزی که بیشتر به اون اعتقاد دارم اینه که شرایط انجام کار پژوهشی مناسب در ایران وجود نداره . در بهترین دانشگاه ها فقط یه دمویی از ساختار مورد نیاز یک کار پژوهشی وجود داره و در دانشگاه های شهرستان هم که وضعیت مشخصه . به همین خاطر روی کارهای exprimental در ایران نباید حساب باز کرد و باید به کارهای تئوری رو آورد. البته این در رشته های فنی صادق هست . در رشته های غیر فنی مثل پزشکی یا زیست شناسی صادق نیست . اما یک مطلب مهم :
از نظر من، عدد سازی به شک گسترده و حتی جزیی فقط از دست افرادی بر میاد که فاقد وجدان علمی باشند. در مجوعه افرادی که من در محیط های دانشگاهی می شناسم به هیچ وجه چنین روحیه ای وجود نداره . همانطور که شما هم کفتید، عددسازی از یک شکل از مشکل اخلاقی و یا شخصیتی ناشی می شه که در دانشگاه های معتبر ایران صادق نیست .

پیروز باشید.

**Royal2009** · September 13th, 2010 10:42 PM

نوشته اصلی توسط amir-11

سلام
چند روزی رو درگیر مقاله سومم بودم. خیلی فوری بود به همین خاطر نتونستم پاسخ بدم .ببینید من قبول دارم که ممکن هست افرادی دست به عدد سازی بزنند . اما چیزی که بیشتر به اون اعتقاد دارم اینه که شرایط انجام کار پژوهشی مناسب در ایران وجود نداره . در بهترین دانشگاه ها فقط یه دمویی از ساختار مورد نیاز یک کار پژوهشی وجود داره و در دانشگاه های شهرستان هم که وضعیت مشخصه . به همین خاطر روی کارهای exprimental در ایران نباید حساب باز کرد و باید به کارهای تئوری رو آورد. البته این در رشته های فنی صادق هست . در رشته های غیر فنی مثل پزشکی یا زیست شناسی صادق نیست . اما یک مطلب مهم :
از نظر من، عدد سازی به شک گسترده و حتی جزیی فقط از دست افرادی بر میاد که فاقد وجدان علمی باشند. در مجوعه افرادی که من در محیط های دانشگاهی می شناسم به هیچ وجه چنین روحیه ای وجود نداره . همانطور که شما هم کفتید، عددسازی از یک شکل از مشکل اخلاقی و یا شخصیتی ناشی می شه که در دانشگاه های معتبر ایران صادق نیست .

پیروز باشید.

رشته های علوم پزشکی و کارهای سلولی و مولکولی به افراد خبره بعنوان سوپروایزر نیاز است. درتمام دانشگاهای تهران و سایر دانشگاههای معروف شهرستان درتمام مقاطع و اکثر رشته ها از نزدیک در ارتباط بوده ام و هستم فقط شعارهههههههه.........تحقیقات تقریبا تعطیله، کسانی هم که تقلا می کنند خیلی زود سرخورده می شوند و جرگه بزرگ بی خیالان می پیوندند.
کار تحقیقاتی به یک تیم نیاز داره ( و تحت نظارت یک سوپروایز با تجربه و کارکشته )از نوشتن پروپوزال گرفته تا کارهای آماری و چاپ مقاله.
دانشجویی که تازه از لیسانس اومده بهش میگن پروپوزال بنویس! خوب اونم میره 4 تا مقاله می خونه و می نویسه حالا با کی می خواد کار کنه؟طرف تا میاد بفهمه چی به چی 3 سال شد و سریع باید دفاع کنه! وچون دوستش سه ترمه ارشد تموم کرده و دکترا قبول شده!..

بچه ها در ارشد پایان نامه رو سمبل می کنند و واسه کنکور دکترا می خونند! کسانی که در علوم پزشکی دکترا موفق بود ه اند عجیب در پیچوندن پایان نامه ها مهارت دارند.استادا هم چون ... اصلا نمیدونن چی به چی!با نمره عالی پایان نامه ها را نمره می دهند !
دیگه ما از پاستورو رویان در ایران سرتر نداریم فقط کارمند اونجا باشی خوبه و اسمتو در مقاله بزنند تازه اگر اینکار رو بکنند وگرنه اصلا پایان نامه اونم ارشد اصلا صرف نمیکنه ، طرح تحقیقاتی هم اونجا هیچ کس را راه نمیدن مگر دختر یا پسر یکی از دکترای اونجا باشی! این از موسسات خفن ما.
دانشگاهها هم که اساتیدشون درگیر تدریسن کی حوصله تحقیق داره!اصلا کسی هم بازخواستشون نمیکنه . دانشجو هم زودی درسش تموم بشه بره دنبال کارش!مقاله هم یکجایی چاپ میشه دیگه!

پزشکی ، دندان و دارو هم که پایان نامه بیشتر جنبه سرگرمی داره!