خیلی راحتتر از اونی که فکر میکنید. خیلی از خودشون هم اصولا الکل مصرف نمیکنند و غیر از مسلمانان، یهودیان و هندو ها هم گوشت خوک نمی خورند. خیلی راحت میگید که شما الکل یا گوشت خوک نمیخورید.نوشته اصلی توسط moyamos
پاسخ : شرایط فرهنگی برای ما ایرانی ها، در دانشگاه های خارج چطور است ؟
خیلی راحتتر از اونی که فکر میکنید. خیلی از خودشون هم اصولا الکل مصرف نمیکنند و غیر از مسلمانان، یهودیان و هندو ها هم گوشت خوک نمی خورند. خیلی راحت میگید که شما الکل یا گوشت خوک نمیخورید.
پاسخ : شرایط فرهنگی برای ما ایرانی ها، در دانشگاه های خارج چطور است ؟
به نظر من مساله اینه که کلا، متفاوت از اطرافیان و گروه دوستان بودن و رفتار کردن برای آدمیزاد سخته. اگر کسی به راحتی بتونه در جمع، متفاوت از دیگران و بر خلاف عادت جامعه، حرف بزنه یا عمل کنه؛ تو همین ایران خودمون هم میتونه متفاوت حرف بزنه و رفتار کنه. بهرحال باید همه قبول کنیم که بعضی از همین تفاوت های کم اهمیت مثل مشروب و گوشت خوک خوردن یا نخوردن، میتونه در شرایطی خیلی مهم و عذاب آور بشه. آیا شما میتونید دلیل تمام تصمیمات کوچک و بزرگ خودتون رو برای پدرومادرتون که بهتر از کسی شما رو میشناسند توضیح بدید! (اگر میتونید خیلی آدم خوشبختی هستید) چطور میخواهید برای استاد و دوستانتون توضیح بدید که مثلا چرا سر میز شام با تمام گرسنگی، دست به ظرف گوشت که اتفافا خیلی هم خوشمزه بوده، نبردید و فقط سیب زمینی خوردید! میخواید سرشون رو با این حرفا که مثلا چون روش ذبح این گاو اسلامی نبوده و نام خدا برده نشده؛ درد بیارید! فکر می کنید میشه با تمام تفاوت ها باز هم احساس صمیمیت و نزدیکی کرد! به نظر من که سخته! به عنوان مثال، فرض کنید در همین ایران که میگیم آزادی هم وجود نداره، شما در دانشگاه یا محل کار در بین دوستان علنا وجود خدا رو انکار کنی یا مثلا نمازخون ها رو مسخره کنی یا مثلا تو ماه رمضان به قول ملاها تظاهر به روزه خواری کنی (آدامس بجوی، سیگار بکشی!) آیا شما رو گردن میزنن یا از دانشگاه یا محل کار اخراج میکنن! آیا همچین قانونی وجود داره؟! فکر نمی کنم وجود داشته باشه، البته تو 1000 نفر؛ چنین کارهایی نمی کنه چون یک کار غیرعادی هست. به نظر من نه به خاطر نبود آزادی، بلکه به خاطر محدودیت های و عرف های تعریف شده در جامعه. دوستان عرف هر جامعه رو دست کم نگیرید.
علی کوچولو، یک مرد کوچک
پاسخ : شرایط فرهنگی برای ما ایرانی ها، در دانشگاه های خارج چطور است ؟
حرفهاتون تا اندازه ی زیادی درسته ولی اساسی ترین تفاوت این ور و اونور آب تو همین زمینه هست، شما برای انجام خیلی از کارهایتان نیازی ندارید توضیح دهید و حتی اگر خودتان توضیح دادید اونها سعی نمی کنند که قانع بشوند یا شما را مجاب به انجام یا عدم انجام کاری بکنند.
اکثرا تو خارج مردم کمتر تو مسایل شخصی افراد دخالت می کنند، این خود بخود باعث میشه که شما احساس آرامش کنید، به راحتی نظراتتون رو بگید و نظراتشون رو بشنوید حالا این به خود شما بستگی دارد که آیا نیاز به تغییر در نظرات ، افکار و رفتارتون می ببنید یا خیر.
در مورد عرف هم درست می فرمایید شما باید حداقلهایی رو رعایت کنید و در اکثر موارد عرف های رایج در خارج چیزی نیست که با عقاید افراد جامعه تناقض داشته باشد. یعنی مثلا شما می تونید براحتی تو جمع اونها باشید در حالیکه تماما به اصول اعتقادی خود پایبند باشید. البته ایدال نباید نگاه کنیم همانطور که شما گفتید برخی وقتها این تلاقی رخ می دهد به همین دلیل هست که اکثر ایرانی ها از جامعه جدا می شوند و توانایی نفوذ در جامعه جدید رو ندارند. جالب هست که که بیشتر این تناقضها نه در اعتقادات بلکه در مسایل فرهنگی و اخلاقی رایج هست مثل صداقت، عدم تکبر، عدم خودخواهی و ... چون مسایل اعتقادی قبل از ما توست دیگران سالها قبل به چالش کشیده شده به حد متعادل رسیده هست.
راهکار همه ی این مسایل رو می شود در این جمله خلاصه کرد، باید یاد بگیریم که چطور میشه به هر نوع عقیده ی احترام گذاشت.
می گن دو تا دنیای موازی داریم دنیای ما و دنیای تو آینه ها، باز می گن یه عدشون تونستند تو بین ما نفوذ کنند، باز می گن تنها تفاوتشون چپ دست بودنشونه.
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)