اعتبار دانشگاه مهمتره یا اعتبار استاد؟

[سهیل]

اولا بگم تو آمریکا هم مثل ایران PhD خوندن و بعد رفتن تو صنعت نرمال نیست، گرچه وجود داره. شاید 10% از فارغ التحصیلان مهندسی، علوم طبیعی، بیزینس و اقتصاد این کار رو بکنند، اما نه بیشتر. کسی که می خواد تو صنعت، حتی های تک ترین صنعت کار کنه (حتی به عنوان ریسرچر) به PhD نیازی نداره.
شما از هر دانشگاهی فارغ التحصیل بشید اگر رزومه و network خوب داشته باشید، در اغلب موارد در دانشگاههای پایین تر یا تقریبا هم سطح با همون دانشگاه شغل پیدا می کنید (البته مثال نقض وجود داره، اما مثلا 1 در 50 مورد.). بنابراین اثر دانشگاه عالی رو میشه از جهات مختلف بررسی کرد:
- اولیش اینه که به شما امکان جستجوی شغل در دانشگاههای عالی رو میده. فارغ التحصیل استنفورد یا میشیگان شانس خوبی برای پیدا کردن شغل در ام آی تی یا کارنگی ملون داره و بالعکس. اما فارغ التحصیل کلرادو-بولدر با وجود اینکه دانشگاه خوبی هم هست و حتی اگر رزومه و network خوب هم داشته باشه، شانس کمی داره (مگر اینکه یه کاری کرده باشه که واقعا جامعه علمی رو تکون داده باشه).
- تحصیل در دانشگاه عالی شانس پیدا کردن شغل رو به مراتب افزایش میده (به این معنی نیست که این تنها عاملیه که شانس رو افزایش میده، اما یکی از عوامل افزایش دهنده است)، چون شما رو میبره بالای هرم و اجازه میده به همه دانشگاههای تقریبا هم سطح و پایین تر رو به عنوان option برای پیدا کردن شغل نگاه کنید. هر چی تو هرم بیایید پایین تر دانشگاههای بالادست رو از دست میدید و نسبت تعداد متقاضی به تعداد position هم هر چه به سمت پایین هرم بریم بیشتر میشه و در نتیجه پیدا کردن شغل دشوارتر.
- نام دانشگاه یه مهریه که تا آخر عمر رو پیشونیتون خورده، هر جا رزومه تون رو بدید اولین چیزی که می نویسید اینه. آدمهایی که مثلا در یک کنفرانس باهاتون صحبت می کنن از اولین چیزایی که ازتون می پرسن اینه که کدوم دانشگاه درس خوندید یا می خونید. عامه مردم هم به اسم دانشگاههای بسیار شناحته شده حساسیت مثبت دارند و فارغ التحصیلانش رو با دید دیگری نگاه می کنند. این نوع دید در صنعت هم وجود داره. اسم و شناخته شدن استادی که باهاش کار کردید گرچه در جاهای دیگه اثرات مثبت زیاد داره (که قبلا خودم اشاره کردم بهشون) اما این کارکردها رو نداره.
- اگر به هر دلیل بخواهید از آمریکا خارج بشید و کانادا یا اروپا یا ایران یا استرالیا یا آفریقا یا هرجا برید، اسم دانشگاه در پیدا کردن شغل نقشش به مراتب پر رنگ تر میشه. در واقع در این حالت اثر network در اغلب موارد ضعیف یا حتی حذف میشه و شما می مونید و رزومه تون که در صدرش اسم دانشگاهتون رو نوشتید و البته تحقیقات و publication رو.

فعلا وقت داشتم اینقدر بنویسم. ولی از زوایای دیگه هم میشه به مسئله نگاه کرد.

[advisor]

اولا بگم تو آمریکا هم مثل ایران PhD خوندن و بعد رفتن تو صنعت نرمال نیست، گرچه وجود داره. شاید 10% از فارغ التحصیلان مهندسی، علوم طبیعی، بیزینس و اقتصاد این کار رو بکنند، اما نه بیشتر. کسی که می خواد تو صنعت، حتی های تک ترین صنعت کار کنه (حتی به عنوان ریسرچر) به PhD نیازی نداره.
شما از هر دانشگاهی فارغ التحصیل بشید اگر رزومه و network خوب داشته باشید، در اغلب موارد در دانشگاههای پایین تر یا تقریبا هم سطح با همون دانشگاه شغل پیدا می کنید (البته مثال نقض وجود داره، اما مثلا 1 در 50 مورد.). بنابراین اثر دانشگاه عالی رو میشه از جهات مختلف بررسی کرد:
- اولیش اینه که به شما امکان جستجوی شغل در دانشگاههای عالی رو میده. فارغ التحصیل استنفورد یا میشیگان شانس خوبی برای پیدا کردن شغل در ام آی تی یا کارنگی ملون داره و بالعکس. اما فارغ التحصیل کلرادو-بولدر با وجود اینکه دانشگاه خوبی هم هست و حتی اگر رزومه و network خوب هم داشته باشه، شانس کمی داره (مگر اینکه یه کاری کرده باشه که واقعا جامعه علمی رو تکون داده باشه).
- تحصیل در دانشگاه عالی شانس پیدا کردن شغل رو به مراتب افزایش میده (به این معنی نیست که این تنها عاملیه که شانس رو افزایش میده، اما یکی از عوامل افزایش دهنده است)، چون شما رو میبره بالای هرم و اجازه میده به همه دانشگاههای تقریبا هم سطح و پایین تر رو به عنوان option برای پیدا کردن شغل نگاه کنید. هر چی تو هرم بیایید پایین تر دانشگاههای بالادست رو از دست میدید و نسبت تعداد متقاضی به تعداد position هم هر چه به سمت پایین هرم بریم بیشتر میشه و در نتیجه پیدا کردن شغل دشوارتر.
- نام دانشگاه یه مهریه که تا آخر عمر رو پیشونیتون خورده، هر جا رزومه تون رو بدید اولین چیزی که می نویسید اینه. آدمهایی که مثلا در یک کنفرانس باهاتون صحبت می کنن از اولین چیزایی که ازتون می پرسن اینه که کدوم دانشگاه درس خوندید یا می خونید. عامه مردم هم به اسم دانشگاههای بسیار شناحته شده حساسیت مثبت دارند و فارغ التحصیلانش رو با دید دیگری نگاه می کنند. این نوع دید در صنعت هم وجود داره. اسم و شناخته شدن استادی که باهاش کار کردید گرچه در جاهای دیگه اثرات مثبت زیاد داره (که قبلا خودم اشاره کردم بهشون) اما این کارکردها رو نداره.
- اگر به هر دلیل بخواهید از آمریکا خارج بشید و کانادا یا اروپا یا ایران یا استرالیا یا آفریقا یا هرجا برید، اسم دانشگاه در پیدا کردن شغل نقشش به مراتب پر رنگ تر میشه. در واقع در این حالت اثر network در اغلب موارد ضعیف یا حتی حذف میشه و شما می مونید و رزومه تون که در صدرش اسم دانشگاهتون رو نوشتید و البته تحقیقات و publication رو.

فعلا وقت داشتم اینقدر بنویسم. ولی از زوایای دیگه هم میشه به مسئله نگاه کرد.

همهٔ صحبتای شما درست اما یه مطلبی هم هست.باید دید برای رسیدن به اون دانشگاه خیلی‌ تاپ باید چه هزینه‌ای پرداخت بشه؟یقیقنا این هزینه برای ورود به رشته‌هایی‌ مثل بیزینس و اقتصاد که بین خود آمریکایی‌‌ها و تمام دنیا و رشته‌ها طرفدار زیادی داره خیلی‌ بالاست.شاید در مواردی حتا برای افراد خیلی‌ با ظرفیت ایرانی‌ غیر ممکن باشه.شاید اون زمانی‌ که برای اپلای هدر می‌شه رو توی یه دانشگاه پایینتر صرف یه تحقیق درست کرد،نتیجه بهتر باشه.

[سهیل]

همهٔ صحبتای شما درست اما یه مطلبی هم هست.باید دید برای رسیدن به اون دانشگاه خیلی‌ تاپ باید چه هزینه‌ای پرداخت بشه؟یقیقنا این هزینه برای ورود به رشته‌هایی‌ مثل بیزینس و اقتصاد که بین خود آمریکایی‌‌ها و تمام دنیا و رشته‌ها طرفدار زیادی داره خیلی‌ بالاست.شاید در مواردی حتا برای افراد خیلی‌ با ظرفیت ایرانی‌ غیر ممکن باشه.شاید اون زمانی‌ که برای اپلای هدر می‌شه رو توی یه دانشگاه پایینتر صرف یه تحقیق درست کرد،نتیجه بهتر باشه.

این یکی از همون زوایای دیگه است که میشه ازش به مسئله نگاه کرد
به هر حال خوشبختانه تو آمریکا اونقدر دانشگاه زیاد هست که کسی که از یک دانشگاه متوسط به بالا دکترا بگیره و رزومه اش هم نسبتا خوب باشه، به احتمال قریب به یقین دانشگاههای زیادی هستن که بتونه برای positionهاشون اپلای کنه و کار پیدا کنه و تقریبا جایی برای نگرانی جدی نیست ...

[aminp30]

سهيل جان،
1- تا حالا نشده توي كنفرانسي شركت كنم و دانشگاهم رو كسي ازم بپرسه (فقط براي معرفي ارائه‌كننده، رزومه كوتاهي از من خواسته بودن كه اونجا دانشگاه‌هاي تحصيل رو ذكر كدم.)
2- من آمريكا نبودم ولي با صحبت با بسياري از دوستام كه اونجا هستن يا آشناشون اونجاست بهتون اطمينان ميدم هرگز اين قدر به اسم دانشگاه اهميت نميدن. شايد براي تدريس توي دانشگاههاي مطرح، مهم باشه ولي غير از اون خيلي اهميت نداره بلكه كار شما هست كه مهمه. اسپانسرها هم مطمئن باش بيشتر از اينكه به دانشگاه محل تحصيل استاد نگاه كنن، به سوابق پروژه‌هايي كه انجام داده نگاه ميكنن. خيلي از فارغ‌التحصيلهاي MIT براي اينكه موقعيت پژوهشي مناسبي توي بعضي دانشگاههاي كوچك و دور افتاده هست، اونجا رو به دانشگاههاي بزرگ ترجيح دادن.
3- اتفاقا بر عكس اينكه شما ميفرماييد، صنعت بخصوص در آمريكا و اروپا به PhD نياز داره مخصوصا براي R&D. تعداد پرسنل شركتهاي بزرگ توي اين بخش هم از پرسنل ميدانيشون بيشتر نباشه كمتر نيست. دوست من توي يه شركت نفتي كه بصورت كارآموز رفته بود اونجا الان با PhD كار ميكنه و شركت در به در دنبال تخصص توي زمينه مشابه ميگرده و تا حالا چند تا announcement داده توي دانشگاه و نمايشگاه صنعت در دانشگاه
4- در بسياري از تماسهايي كه با استادهاي دانشگاههاي مختلف در سراسر جهان (البته نه آفريقا كه اشاره كردين!) داشتم، هيچ مورد اتفاق نيافتاده كه از دانشگاهم چيزي بگن با اينكه تعريفي كنن و ... ولي بسيار اتفاق افتاده كه از سابقه پروژه‌هايي صنعتي كه ليست كرده بودم، به شوق اومده بودن و ازم خواستن در مورد اونها براشون بيشتر توضيح بدم و حتي توي مصاحبه هم همينطور.
5- با نگاهي به خيلي از آدماي موفق ميبينين كه دانشگاهشون اونقدر هم مطرح نبوده ولي .... به نظرم اين نگاه ما ايرانيهاست كه اينقدر به اسم دانشگاه اهميت ميديم. كافيه توي يه شركت دولتي بگي از شريف يا تهران يا پلي تكنيك فارغ‌التحصيل شدي. ديگه ازت نميپرسن آقا يا خانم تا حالا چه كارهايي كردي؟؟؟ ولي اونور... اصلا كاري ندارن شما از كجا اومدي. كافيه كم كاري كني تا مثل يكي از هم دانشگاهي‌هاي من كه شاگرد اول بود، اخراج بشي يا برعكس كافيه خودت رو نشون بدي تا سريع پيشرفت كني.

[Industrial man]

آمریکا به قدری دانشگاه فعال و مطرح در سطح بین المللی داره که مقایسه بین این دانشگاهها مخصوصا بعد از 20 یا 30 دانشگاه اول تو رنکینگها، کار مشکلی هست. به نظر من اگه از 20 تا 50 دانشگاه اول تو رنکینگهای مختلف صرفنظر کنیم بین بقیه دانشگاهها از لحاط انظار عمومی خیلی تفاوت نیست چون تعداد این دانشگاهها به قدری زیاده و سطوح علمی به قدری بالا هست که امکان مقایسه فراهم نیست و این اختلاف نظر رو می تونیم تو رنکینگهای مختلف ببینیم. تو این حالت رزومه حرف اول رو می زنه. من معتقدم در آمریکا به اندازه ایران به این رنکینگها اهمیت نمی دن.

[سهیل]

سهيل جان،
1- تا حالا نشده توي كنفرانسي شركت كنم و دانشگاهم رو كسي ازم بپرسه (فقط براي معرفي ارائه‌كننده، رزومه كوتاهي از من خواسته بودن كه اونجا دانشگاه‌هاي تحصيل رو ذكر كدم.)
2- من آمريكا نبودم ولي با صحبت با بسياري از دوستام كه اونجا هستن يا آشناشون اونجاست بهتون اطمينان ميدم هرگز اين قدر به اسم دانشگاه اهميت نميدن. شايد براي تدريس توي دانشگاههاي مطرح، مهم باشه ولي غير از اون خيلي اهميت نداره بلكه كار شما هست كه مهمه. اسپانسرها هم مطمئن باش بيشتر از اينكه به دانشگاه محل تحصيل استاد نگاه كنن، به سوابق پروژه‌هايي كه انجام داده نگاه ميكنن. خيلي از فارغ‌التحصيلهاي MIT براي اينكه موقعيت پژوهشي مناسبي توي بعضي دانشگاههاي كوچك و دور افتاده هست، اونجا رو به دانشگاههاي بزرگ ترجيح دادن.
3- اتفاقا بر عكس اينكه شما ميفرماييد، صنعت بخصوص در آمريكا و اروپا به PhD نياز داره مخصوصا براي R&D. تعداد پرسنل شركتهاي بزرگ توي اين بخش هم از پرسنل ميدانيشون بيشتر نباشه كمتر نيست. دوست من توي يه شركت نفتي كه بصورت كارآموز رفته بود اونجا الان با PhD كار ميكنه و شركت در به در دنبال تخصص توي زمينه مشابه ميگرده و تا حالا چند تا announcement داده توي دانشگاه و نمايشگاه صنعت در دانشگاه
4- در بسياري از تماسهايي كه با استادهاي دانشگاههاي مختلف در سراسر جهان (البته نه آفريقا كه اشاره كردين!) داشتم، هيچ مورد اتفاق نيافتاده كه از دانشگاهم چيزي بگن با اينكه تعريفي كنن و ... ولي بسيار اتفاق افتاده كه از سابقه پروژه‌هايي صنعتي كه ليست كرده بودم، به شوق اومده بودن و ازم خواستن در مورد اونها براشون بيشتر توضيح بدم و حتي توي مصاحبه هم همينطور.
5- با نگاهي به خيلي از آدماي موفق ميبينين كه دانشگاهشون اونقدر هم مطرح نبوده ولي .... به نظرم اين نگاه ما ايرانيهاست كه اينقدر به اسم دانشگاه اهميت ميديم. كافيه توي يه شركت دولتي بگي از شريف يا تهران يا پلي تكنيك فارغ‌التحصيل شدي. ديگه ازت نميپرسن آقا يا خانم تا حالا چه كارهايي كردي؟؟؟ ولي اونور... اصلا كاري ندارن شما از كجا اومدي. كافيه كم كاري كني تا مثل يكي از هم دانشگاهي‌هاي من كه شاگرد اول بود، اخراج بشي يا برعكس كافيه خودت رو نشون بدي تا سريع پيشرفت كني.

نظر شما محترم.
من ایران که خب بودم، آمریکا بودم، اروپا هم. تو شش تا دانشگاه در سطوح مختلف در جاهای مختلف تحصیل کردم و دارم می کنم. نظرم هموناییه که گفتم. اصراری هم روش نمی کنم.

[Countdown]

Nobody can ignore the importance of someone's internal abilities and talents to advance in academically and career desired road,however we should not downplay the advantage of getting into top schools for either job occupations or faculty positions-Personally, I stress that reputation of schools is tightly important in states. Reputation is like signals to employers as well as GPA, resume and all other credentials.

A mistake made by some people is that they dont want to accept if somebody is educating a high rank school, automatically they will possess a good resume and will be well-polished enough after all, as top ranks are confidently tough enough and render the grads to be well-done! to univs or industries-actually they dont let their student graduate with an empty plate.

But the thing is that not all reputed schools are the best for somebody-they should pursue their higher education at a school fitted to them academically and personally

I believe top schools would streamline people's future from down road to the end
We should take a gamble on this, on our choices of schools, and then should strive to achieve a right place to get into-

Top schools are fiercely competitive and there might exist a flow of advancements through which people have to catch up on to propel themselves, otherwise they would be fired-NO wonder the outputs would be well rounded students-
yet as friends said above, depends on where u r gonna get a job--maybe for many opportunities a school's reputation doesn't matter-

[gdfr7]

آمریکا به قدری دانشگاه فعال و مطرح در سطح بین المللی داره که مقایسه بین این دانشگاهها مخصوصا بعد از 20 یا 30 دانشگاه اول تو رنکینگها، کار مشکلی هست. به نظر من اگه از 20 تا 50 دانشگاه اول تو رنکینگهای مختلف صرفنظر کنیم بین بقیه دانشگاهها از لحاط انظار عمومی خیلی تفاوت نیست چون تعداد این دانشگاهها به قدری زیاده و سطوح علمی به قدری بالا هست که امکان مقایسه فراهم نیست و این اختلاف نظر رو می تونیم تو رنکینگهای مختلف ببینیم. تو این حالت رزومه حرف اول رو می زنه. من معتقدم در آمریکا به اندازه ایران به این رنکینگها اهمیت نمی دن.

یعنی 300 رو شما با 40 یکی می دونید؟؟؟

[Shaparak.r]

اون چیزی که موقع کار پیدا کردن مهمه تعداد مقالات و رنک اونهاست که ۵۰ % به خود طرف و ۵۰% به استاد برمیگرده. البته اعتبار دانشگاه و در نتیجه بودجه اون تاثیر گزاره.
معمولان دانشیارها و یا استادیارهای با سابقه گزینه‌های بهتری نسبت به پروفسور‌ها هستن. چون براشون مهمه که مقالات بیشتری بدن و زودتر پروفسور شن.

[Mehdi.Chem.Eng]

اینو از رنک 13 فیلد خودم گرفتم. میخوام ازش کامل مطمئن شم چی بپرسم خوبه؟
You resume looks very impressive. Did you already apply for our department? If not, please check following links for information
You are welcome to visit my webpage for my current and past research.
و یه سوال غیر مرتبط به این تاپیک: این استاد assistant porf هست اما دانشگاش توپه و فیلدشم محشر!! من از دانشگاهای رنک 50-70 هم تو فیلد خودم جواب داشتم که استاد تمام بودن و استاد معروف تو فیلد خودشون. به نظرتون کدوم خوبه؟کدوم رو ترجیح میدید؟ استاد یا رنک؟

دوست عزیز
به نظر من الان زمان پرسیدن این سوال نیست، زمانی باید این سوال رو بپرسی که توی هر دوشون قبول شدی و میخوای از بینشون یکیو انتخاب کنی
از من میشنوی چون میگی جفتشون خوبن فعلا واسه هردوشون اپلی کن ببین اصلا قبول میشی یا نه ،بعد به این مسائل فکر کن
اینو گفتم چون معمولا اینجور افکار و مسائل مشغولیت های ذهنیه زیادی واسه آدم ایجاد میکنن