کمک برای انتخاب کشور و تحصیل (بررسی شانس پذیرش ممنوع است)

[apply1361]

ببینید حرفتونو قبول دارم ولی الان یک سری صندلی های هییت علمی خالی مونده و چندین ساله که خود دانشگاه ما درخواست زده پیدا نکرده اون فرد با اون تخصص رو...چون در ایران کسی اون تخصص نبوده که دسشو بخونه و مدرکشو بگیره
بخش اعظم استخدام پارتی هست ولی یک بخش هایی پارتی هیچکاری نمیتونه بکنه چون تخصص میخواد
ما یکی از استادامون فقط سه نفرند تو ایران این رشته رو خوندن و همه جا میخوانشون با اینکه استخدام دانشگاه تهرانند
بحث دوم هزینه هست
من فکر فاند نمیتونه از سرم بیاد بیرون قید فاد رو بزنم و به 300 هزار تومان پژوهانه دانشگاه تهران اکتفا کنم

اگر مطمینید بعد برگشت صندلی خالی یکیش مال شماست برین مشکلی نیست. ولی تا جایی که یادمه تو ایران فقط بحث نیاز و تخصص نیست چیزهلی مهمتر از اون هم داشتیم!
البته بودند ادمایی مثل شما که بعد رفتن و گذشتن چندین دهه تازه یادشون افتاده اصلا کجا زندگی میکردن

[ali728]

دوستان سلام، دو تا سوال از خوندن فرومها ذهنم خیلی درگیر کرده
تا چند وقت پیش کل فکرم حضور در دانشگاه امریکا بود ولی چند تا از پستهای بچه ها رو خوندم دیدم گفته مثلا تا ساعت 9 شب باید تو ازمایشگاه کار کنی تو چشم استاد باشی و فلان و فلان
نهایتش ماهی 1600 دلار دستمو بگیره
در حالیکه دانشگاه هلند قشنگ نوشته پوزیشن فلان 38 ساعت در هفته و سال اول ماهی 2870 یورو

من قصد اقامت و ماندن ندارم میخوام بعد تحصیل برگردم به کشورم
حتی اگر خارج بهشت باشه...من مردم خودمونو خیلی دوست دارم

منتها بیشتر برای اینکه اخرین مدرکم بالا بره و شانس استخدامم توی دانشگاه های داخل بیشتر باشه و برای یک خستگی دوست دارم برم خارج . شرایطشم دارم
توی ایران الان جز نخبگان هستم
من بین واخنینگن هلند و ریورساید امریکا دو دل شدم

امریکا بخواد تا ساعت 9 شب ازم کار بکشه که رنگ زندگی رو چهار سال نمیبینم
من دوره فوق لیسانس برای اینکه رتبه امو نگه دارم خصوصا دم دفاع تا ساعت 9 گاهی تا 11 شب تو ازمایشگاه بودم و نگهبانی میومد درو میبست و بیرونم میکرد
و شب پدرم شاکی میشد تا کی وایمیسی
خیلی دوره ارشد اذیت شدم
دوره لیسانس هم که بس جو رقابتی بود تا دم صبح تو پارکینگ راه میرفتم مرور میکردم نکنه خوابم ببره

دیگه نمیخوام تا این حد دکترا تلخ باشه برام
شاید یه تایمی هم دلم بخواد استراحت کنم
از طرفی بابت این اتفاقات اروپا میترسم کمی پذیرش دانشجو سخت باشه

الان که زمان تماس با استاداست کلا معلقم
چکار کنم؟؟

دوست داشتم یک کم برمیگردم از اونطرف پس اندازم باخودم بیارم
ادم صرفه جویی هستم

گفتم برم خارج هم مدرکه بالاتر از دکترای داخل بگیرم که دیدم توی دانشگاه سر و دست برای دانشجوهایی که اونطرف رفتند میشکونند و عملا الان دارند هییت علمی فقط از بچه های خارج رفته میگیرند

هم با یک پس انداز برگردم
والا تو دانشگاه تهرانم سیستم این بود که هرکی خر خوبی بود و بیشتر میتونستن ازش بیگاری بکشن اونو نگه میداشتن
چهار سال دکترا با اینکه درسم از همه بهتر بود استاده با کمال پررویی برام ایمیل میزد پاورپوینت فلان کلاسمو برای فلان روز اماده کن..میخوام برم فلان کنفرانس برام پوسترشو درست کن..یکی دیگه میدید من واسه فلانی کار میکنم میگفت بیا پروپوزال فلان دانشجو رو برام بنویس تو ایده های خوبی داری...
اون یکی میگفت این ورقه ها رو برام ترجمه کن

به جان مادر و پدرم همه اینا بعد این بود که با طرف درس گذرونده بودم ولی نه اینکه تو اون دانشگاه ارشدم منو گرفته بودن فکر میکردن منت سرم دارند در حالیکه من برای جزوراتم صدای استادا رو ضبط میکردم و تو خونه تبدیل میکردم بعد اسکن میکردم و با ایمیل برای کل بچه ها کلاس میفرستادم و در اصل کل دانشگاه الان جزواتم پخشه
درسم خوب بود ولی استادا خیلی سواستفاده کردند و جرات نه گفتن هم ندارم
نمیخوام خارجی ها همین سیستم رو سرم پیاده کنند.
از شش سال تحصیل ایران فقط شب بیدار نشینی هاش و کمک کردن به این و اون و اصلا رنگ عید و تعطیلی ندیدم

اگر خارجم همینه قیدشو بزنم

دوست عزیز
من نظر خودمو میدم شما نظر باقی دوستان رو هم بگیر
اول اینکه این مواردی که از کار کردن تا ساعت ۱۱ و ۹ شب فرمودید ممکنه موردی باشه و برای بعضی از دوستان اتفاق افتاده باشه (دوستی در امریکا هستن که استادشون چینیه و ازشون میخواست بعضی روزهای تعطیل هم برن دانشگاه و توی ازمایشگاه تست بگیرن) ولی کلی نیست و ممکنه کسی خودش دلش بخواد و علاقه مند باشه و این کار رو بکنه بیشتر هم در موارد دوستان چینی این اتفاق میفته ولی خیلی ها نرمال زندگی میکنن و اصلا این خبرا نیست. تعطیلات و اروپا گردی و امریکا گردی خیلی از دوستان به راهه. ورزش رفتن و تفریح کردن هم به همچنین. دوستان تارک دنیا و افیس نشین و رنگ افتاب ندیده هم زیاد هستن و به این بسته به خودتون داره شرایط رو چجوری مدیریت کنید
استادهای این ور هم همگی یا حداقل اکثرشون ادم هستن و شما رو به بردگی نگرفتن
دوم شمایی که به قول خودتون جزو نخبگان هستین (!) و جزواتتون توی کل دانشگاه پخشه چرا همچین استایل تحصیلی داشتین که رنگ عید و تعطیلی رو برای ۶ سال نبینید ؟!
واقعا چی رو مرور میکردید تا صبح؟!
چه ایران چه خارج. مورد خوب و بد همه جا هست. دلیلی نداره چون کسی به هر دلیلی نتوسته با استاداش رابطه منطقی داشته باشه همه جا همین باشه (قسم پدر و مادری هم نیاز نیست)
به نظرم حتما استایل و فکرتون رو عوض کنید و بعد راجع به خارج اومدن تصمیم بگیرید. این ور توی خیلی ازین موارد همچین خبرایی نیست. . حالا چند شبی یا هفته و ماهی به خاطر چند تا امتحان و پایان نامه و ... شب بیداری طبیعیه نه ۶ سال
اروپا حقوقش بالاتره و اگه به هیج وحه قصد موندن ندارید (که این تصمیم بعد ۴ یا ۵ سال این ور بودن ممکنه تغییراتی هم داشته باشه) شاید به دلیل نزدیکی و همون داستان حقوق گزینه بهتری باشه (البته انتخاب کشور شخصیه و به خیلی از موارد بستگی داره. دوستانی به خاظر کمبود آفتاب و گرمی و سردی هوا هم کشور مورد نظرشون رو تغییر میدن که خب برای کسی که هدف بلند مدت داره این نوع از معیارها منطقی هم هست)
هلند به عنوان نمونه به طور خاص بعد از کم شدن مالیات و به صورت معمول چیزی بین ۱۸۰۰ تا ۲۲۰۰ تا تقریبا میگیرید در طی ۴ سال این حقوق توی ۴ سال زیاد میشه و بستگی به نوع پروژه هم داره


موفق باشید

[moshirian]

سلام
از لحاظ فاند و هزینه ها کدام کشور بهتر هست برای مقطع دکتری؟

[ali728]

سلام
از لحاظ فاند و هزینه ها کدام کشور بهتر هست برای مقطع دکتری؟

دوست عزیز
من نظر خودمو میدم شما نظر باقی دوستان رو هم بگیر
این مورد جواب خاصی نداره چون خیلی به استایل زندگی خودتون بستگی داره
ولی به طور خیلی خیلی خیلی کلی شاید بشه گفت کشورهای اروپایی (سویس ...سوید...هلند و ....) فاند و حقوق بهتری میدن
البته خب هزینه ها هم ممکنه متفاوت باشه
ولی شاید بشه اگه فقط از جنبه سیو کردن به موضوع نگاه کرد شاید (که به نظرم این مورد میتونه مهم باشه ولی نباید تصمیم نهایی رو روی این مورد گرفت و اینم نباید فراموش کنید که این حقوق بیشتر توی ۴ سال چقدر میتونه ارزش داشته باشه که یه دانشگاه تاپ رو توی استرالیا و یا امریکا یا کانادا به خاطرش کنار بزنید؟ هرچند همین اروپا هم دانشگاه های تاپ کم نداره ) بشه گفت اروپا بهتره

ولی در نهایت انتخاب کشور (به جز موارد خاص شبیه دوست قبلی که حتما قصد برگشت داشتند و میخواستند پولی هم سیو کنند و همونطور که گفتم اروپا هم دانشگاه تاپ کم نداره) نباید وابسته به این یه مورد فقط بشه


موفق باشید

[nadia65]

دوست عزیز
من نظر خودمو میدم شما نظر باقی دوستان رو هم بگیر
اول اینکه این مواردی که از کار کردن تا ساعت ۱۱ و ۹ شب فرمودید ممکنه موردی باشه و برای بعضی از دوستان اتفاق افتاده باشه (دوستی در امریکا هستن که استادشون چینیه و ازشون میخواست بعضی روزهای تعطیل هم برن دانشگاه و توی ازمایشگاه تست بگیرن) ولی کلی نیست و ممکنه کسی خودش دلش بخواد و علاقه مند باشه و این کار رو بکنه بیشتر هم در موارد دوستان چینی این اتفاق میفته ولی خیلی ها نرمال زندگی میکنن و اصلا این خبرا نیست. تعطیلات و اروپا گردی و امریکا گردی خیلی از دوستان به راهه. ورزش رفتن و تفریح کردن هم به همچنین. دوستان تارک دنیا و افیس نشین و رنگ افتاب ندیده هم زیاد هستن و به این بسته به خودتون داره شرایط رو چجوری مدیریت کنید
استادهای این ور هم همگی یا حداقل اکثرشون ادم هستن و شما رو به بردگی نگرفتن
دوم شمایی که به قول خودتون جزو نخبگان هستین (!) و جزواتتون توی کل دانشگاه پخشه چرا همچین استایل تحصیلی داشتین که رنگ عید و تعطیلی رو برای ۶ سال نبینید ؟!
واقعا چی رو مرور میکردید تا صبح؟!
چه ایران چه خارج. مورد خوب و بد همه جا هست. دلیلی نداره چون کسی به هر دلیلی نتوسته با استاداش رابطه منطقی داشته باشه همه جا همین باشه (قسم پدر و مادری هم نیاز نیست)
به نظرم حتما استایل و فکرتون رو عوض کنید و بعد راجع به خارج اومدن تصمیم بگیرید. این ور توی خیلی ازین موارد همچین خبرایی نیست. . حالا چند شبی یا هفته و ماهی به خاطر چند تا امتحان و پایان نامه و ... شب بیداری طبیعیه نه ۶ سال
اروپا حقوقش بالاتره و اگه به هیج وحه قصد موندن ندارید (که این تصمیم بعد ۴ یا ۵ سال این ور بودن ممکنه تغییراتی هم داشته باشه) شاید به دلیل نزدیکی و همون داستان حقوق گزینه بهتری باشه (البته انتخاب کشور شخصیه و به خیلی از موارد بستگی داره. دوستانی به خاظر کمبود آفتاب و گرمی و سردی هوا هم کشور مورد نظرشون رو تغییر میدن که خب برای کسی که هدف بلند مدت داره این نوع از معیارها منطقی هم هست)
هلند به عنوان نمونه به طور خاص بعد از کم شدن مالیات و به صورت معمول چیزی بین ۱۸۰۰ تا ۲۲۰۰ تا تقریبا میگیرید در طی ۴ سال این حقوق توی ۴ سال زیاد میشه و بستگی به نوع پروژه هم داره


موفق باشید

ممنون از پاسختون، من رشته ام سختی خودشو داره ، از روی تیتر رشت ه نمیشه گفت چی سخت و راحته
بماند که من برای هر درسی سنگ تموم میزارم.زیر بیست برام نمره نبود...حفظیات بینهایت سخته شما یک پروسه بیوشیمی (با مولکولهای زیستی عظیم جثه با فرمولهاشونو) مثل ساخت یک پروتئین رو کافیه بخواین حفظ کنید
نام بیماری های گیاهی با علایمشون گاها به 500 رده هم میرسید
نام حشرات و رده بندی و ویژگیها که اغلب بچه ها کف دستشون تقلب مینوشتند بس نامها سخت بود
بحث ژنتیک و مسائل ان که جداست
نمیدونم ولی تاحالا مثلا در درس بیماری بالا نمره 18 نداشتیم تو کل دانشگاه
اونقدرام ساده نیست
همیشه دوست داشتم هم رشته برادرم مهندس الکترونیک بودم چون حل ریاضی و مسئله دوست داشتم

نمیتونم خارج بمونم چون پدر و مادرم حاضر به مهاجرت نیستند و من هم جایی که اونا نباشند برام جهنمه. چهار سال رو میتونم جدا باشم اما نه یک عمر
اما دوست عزیز شما اروپا حضور دارید یک سری سوال داشتم خیلی ممنون میشم از افرادی جواب بگیرم که واقعا اونجان مثل شما
من تهران زندگی کردم و عادت داشتم فرضا از ساعت 7 تا 9 بیرون برم
اما دوست پدرم میگفت هلند این سیستم نیست ساعت 5 همه جا عملا تعطیله؟
ایا درباره خود پایتختها هم این چنین هست؟

ایا درسته که وسط پروژه استاد میتونه ازت پروژه رو بگیره اگر ببینه از نظر خودش کارت خوب نیست؟
اگر یک موقع اتفاقی ایران برای اعضای خانواده ام بیوفته میتونم فرضا یک هفته بیام کشورم؟ امکان پس انداز وجود داره در اروپا با توجه به اینکه همه میگن خیلی زندگی گرونتر از امریکاست.
سوال اخرم
ایا میشه زودتر از چهار سال دکترا گرفت و برگشت؟ یا حتما 4 سال باید باشه
بر اساس این سایت دنبال پوزیشنهای واخنینگن هستم
https://www.wageningenur.nl/en/Educa...-lighting-.htm

[ali728]

سلام.

واقعا به جایی رسیده ام که دیگه نزدیکه با ده-بیست- سی- چهل یک تصمیم گیری بکنم و خلاص! خواهش میکنم اگر کسی تجربه ای داره، علمی داره، نظری داره، هرچیزی که فکر میکنه میتونه کمک کننده باشه به هر شکلی، رودربایستی نکنه. ممنون از همه اتون که دارید وقت میذارید و میخونید و شاید پاسخ بدید.

من دانشجوی سال آخر ریاضی دانشگاه تهران هستم. اوایل اصلا علاقه ای به رشته ام نداشتم. کلا من از دبیرستان اشتباه کردم که رفتم ریاضی-فیزیک. اون موقع روحیه ام به این چیزها میخورد، ولی الان اصلا دیگه اون آدم سابق نیستم. من معدل کارشناسی ام تا اینجا واقعا پایین هست. (12.80) دلایل خودش رو داره و مهم ترینش بی علاقگی و فشار های عصبی بوده.

من قصد دارم برای ادامه ی تحصیلات برم خارج از ایران. دلیلم هم این هست که فکر میکنم نیاز دارم این استقلال رو تجربه کنم. نه فقط استقلال، بلکه محیطم رو عوض کنم تا ببینم شاید از نظر روحی تغییر کردم. قصدم از ادامه ی تحصیل کسب علم و دانشه، نه صرفا به خاطر اینکه "برم" یا حتی اینکه کار کنم. البته که کار مهم هست، ولی مهم تر از اون برام این هست که بتونم تو زمینه ی آکادمیک آدم موفقی باشم. اما متاسفانه، من واقعا گیج هستم که چه رشته ای رو انتخاب کنم.

فاکتور هایی که برای من مهم هستند تو انتخاب رشته : علاقه، سختی و آسونی رشته، سختی و آسونی قبولی در رشته، اشباع بودن و نبودن رشته، بازار کار و مدل کار آینده و اینکه چقدر دانشگاه رفتن کمک خواهد کرد به اینکه چطور وارد بازار کار بشی. من در مورد رشته هایی که بین اشون میخوام انتخاب کنم، که خیلی بهمدیگه و به خصوص به رشته ی کارشناسی ام بی ربط هستند صحبت میکنم.

مهندسی کامپیوتر :
من با تکنولوژی و کامپیوتر خیلی خوب هستم و واقعا علاقه هم دارم. از طرفی دانش ریاضی ام اینجا حتما مفید خواهد بود.
مشکل اصلی : رقابت برای این رشته بسیار زیاد هست و با توجه به اینکه من با زبان های برنامه نویسی چندان آشنایی ندارم و معدلم کم هست، فکر میکنم شانس خیلی کمی داشته باشم.

حقوق بشر :
این چیزی هست که واقعا برام مهمه و خیلی دوست دارم در موردش بدونم. ولی نمیخوام وکیل بشم! یعنی، اصلا در خودم نمیبینم که بخوام کارهای وکالت رو انجام بدم. در ضمن، ورود به دانشگاه های حقوق چه تو ایران و چه در خارج ایران بسیار سخت هست و موندن توشون، به خصوص برای کسی که سابقه ی مربوط نداره هم خیلی سخت هست.
مشکل اصلی : استانداردهای دانشگاه های حقوق و تغییر رشته ی اساسی.

سینما / طراحی هنر / کارگردانی / نویسندگی :
این بحث علاقه ی بسیار بنده هست و در مورد کار، تنها کاری هست که همیشه بهش علاقه داشته ام. بنا به دلایلی، توی کشورمون جا نیفتاده که کسی سینما بخونه. نه فقط به خاطر وضع تاسف بار سینما، و مشکلات بسیاری که در مقابل همه ی افراد این رشته هست، ولی به خاطر اینکه کار سینمایی کار مطمئن و امنی نیست. شما ممکنه 10 سال کار نتونی درست کنی!
مشکل اصلی : نداشتن کار مطمئن و احتمال پایین گرفتن پذیرش به خاطر نداشتن سابقه ی مربوط و کم بودن دانشگاه هایی که این رشته رو دارند.

رباتیک :
تنها بخشی که من خیلی باهاش مشکل دارم این هست که این رشته توی ایران حداقل، از هر سمتی میشه بهش رسید ولی از هر سمتی یه مشکلی هست. اگر علوم کامپیوتر بخونم برم سمت هوش مصنوعی، برنامه نویسی اونقدر بلد نیستم (در حد دو تا زبان، در حد مبتدی رو به بالا یا متوسط). از طریق مکاترونیک: کنکور ارشد رشته ی برق واقعا سخت و سنگین به نظر میرسه. و دانشگاه های محدودی رشته ی مکاترونیک رو دارند. (همین رشته برای مکانیک هم تعریف شده که اون دیگه واقعا پرته واسه من حداقل. همه اش دروس مکانیک هست. ) و آخریش هم مهندسی کامپیوتر هست، که باز انتخاب بدی به نظر نمیرسه. ولی آینده ی شغلی رباتیک در ایران خیلی غیر مطمئن هست.
همه اش مشکله دیگه.

مدیریت ها :
این هم که امن ترین انتخاب هست. به خصوص به خاطر زبان انگلیسی و پیشینه ی ریاضی ام تقریبا مطمئن هستم هم خوب قبول میشم کنکور ها رو و هم خوب میتونم پیشرفت کنم. ولی آخر آخرش، نمیخوام شرکت بزنم و مدیریت کنم و پول در بیارم و ... . شایدم شد، ولی این هدف اصلی زندگی ام نیست. از اینکه دنبال پول بدوئم بدم میاد. و به نظرم مدیریت خوندن برای کسی مفید هست که کار کرده باشه، و نیاز به یک سری تجربیات از قبل تعیین شده هست و یک سری فن یادگرفتن.
مشکل اصلی : اشباع شدن رشته، گران بودن Business school ها و نداشتن سابقه ی کار (مرتبط یا غیر مرتبط)

-----

یک مطلب مهم هم اضافه کنم، که بنده اصلا برنامه ای برای اینکه کجای دنیا میخوام مستقر بشم ندارم. یعنی، حتی اگر هم برم در اروپا تحصیل کنم، احتمال برگشتن به ایران بسیار زیاد هست. برای همین، بازار کار ایران رو هم مد نظر قرار دادم. کلا، کم بین المللی فکر میکنم نه به یک مقصد خاص. ولی ترجیح بنده با این هست که ارشد رو خارج از ایران بخونم و دلیلم هم کنکور کارشناسی ارشدهست. چون 8 ماه دیگه کنکور برگذار میشه و من نمیخوام به خودم استرس اضافه ی این رو بدم که چرا کنکور فلان رشته ثبت نام کردم وقتی میتونم اون یکی رو بدم.

ممنون از توجهتون

دوست عزیز من نظز خودمو میدم شما نظر باقی دوستان رو هم بگیرید

این مواردی که شما فرمودین شاید توی بعضیا شبیه باشه ولی توی خیلی از موارد پراکنده ست
اینیم که اصلا برنامه ای برای اینکه کجای دنیا مستقر بشید ندارید (!!) اصلا نکته خوبی نیست. حداقل باید یه محدوده ی کلی توی ذهنتون باشه
و من نمیدونم شما الان مینیمم های مورد نیاز رو برای خوندن ارشد در خارج ایران دایرد یا نه؟!
فاند براتون مهمه یا میخوایید با هزینه شخصی برید ؟!
وقتی میگید احتمال برگشتن به ایران زیاد هست این یعنی ۱۰۰ درصد برمیگردین یا ۹۹ درصدیه؟!! که اگه مورد اخری باشه اون ۱ درصد ممکنه خیلی کارا کنه و خیلی چیزا رو عوض کنه وقتی که میایید توی اروپا یا کانادا یا ... و ۲ یا ۳ سالی تحصیل میکنید

به هر حال با تمام این اشفتگی های مفهومی توی کامنتتون

اگه واقعا هیچ علاقه ای به ریاضیات ندارید (یعنی واقعا هیچی) حب اشتباه محضه که توی هموین محدوده ادامه بدید. ولی اگه منظورتون کلیه (خیلی از ماها هم ممکنه اگه برگردیم و بخواییم ودوباره انتخاب کنیم شاید رشته ی دیگه ای رو انتخاب کنیم) شاید بشه همین محدوده رو ادامه بدید
برنامه نویسی ترسی نداره . یه اسکیله که شما بخوایید نخوایید جلوتونه و یاد میگیرید. برای یاد گرفتنشم کل دوران ارشدتون رو وقت دارید. یه اسکیله و یاد گرفتنی. فکر نکنید حتما هوش خیلی خاصی میخواد که واقعا اینجوری نیست و یه ادم با هوش متوسط هم میتونه پروگرمر خوبی باشه. حداقل برای یه پروژه ارشد و دکترا. حالا حرفه ای تر باشید که خب خیلی بهتره. و بدونید گه پروگرمر بودن الان توی دنیا جزو مهم ترین اسکیل های کاریابی حرفه ایه. میتونید گوگل کنید موردیرو که عرض کردم
حالا اجباریم نیست کسی ممکنه علاقه مند نباشه
ولی رفتن از سمت ریاضی به سینما و بعدشم وکیل شدن و .... این پراکندگی ذهنی خوب نیست. میتونید علاقه مند باشید ولی اینی که توی دهنتون هدف بشه خیلی باید محدود تر و خاص تر فکر کنید
شما خودتون نکات منفی (به نظر خودتون البته) رو گفتین توی مواردی که نوشتین. اینم بدونید از الان نمیشه بازار کار ۲ یا ۳ سال دیگه رو تضمین کرد
ممکنه حدس زد ولی قطعیتی نداره
اگه واقعا به هر دیلی میخوایید از ریاضیات بکنید و جدا شید من توصیه میکنم فارغ از هر چی اول به علاقه تون نگاه کنید و اونو دنیال کنید (نظرم کاملا شخصیه) که برای شما میشه همون محدوده هنر ....علاقه خیلی خیلی مهمه
اگه هم میتونید توی همون محدوده ریاضیات ادامه بدین (که اگه میشه باتوجه به ۴ سالی که صرف کردین منطقی میزنه همونو ادامه بدین) بین مدیریت و مهنذسی کامپیوتر و رباتیک بازم سوای هرچیزی به علاقه تون اول فکر کنید و بعدش به باقی مسایل

حالا همه اینا با اینی که میخوایید ارشد متفاوت بخونید توی خارج و داستان های پذیرش گرفتن و .... رو هم باید بررسی کنید (نشدنی نیست ولی ساده هم نیست و باید بررسیش کنید) حالا بازم نمیدونم شما با هزینه خودت میخوایی بری بخونی یا نه



موفق باشید

[MAHAN7]

ممنون از پاسختون، من رشته ام سختی خودشو داره ، از روی تیتر رشت ه نمیشه گفت چی سخت و راحته
بماند که من برای هر درسی سنگ تموم میزارم.زیر بیست برام نمره نبود...حفظیات بینهایت سخته شما یک پروسه بیوشیمی (با مولکولهای زیستی عظیم جثه با فرمولهاشونو) مثل ساخت یک پروتئین رو کافیه بخواین حفظ کنید
نام بیماری های گیاهی با علایمشون گاها به 500 رده هم میرسید
نام حشرات و رده بندی و ویژگیها که اغلب بچه ها کف دستشون تقلب مینوشتند بس نامها سخت بود
بحث ژنتیک و مسائل ان که جداست
نمیدونم ولی تاحالا مثلا در درس بیماری بالا نمره 18 نداشتیم تو کل دانشگاه
اونقدرام ساده نیست
همیشه دوست داشتم هم رشته برادرم مهندس الکترونیک بودم چون حل ریاضی و مسئله دوست داشتم

نمیتونم خارج بمونم چون پدر و مادرم حاضر به مهاجرت نیستند و من هم جایی که اونا نباشند برام جهنمه. چهار سال رو میتونم جدا باشم اما نه یک عمر
اما دوست عزیز شما اروپا حضور دارید یک سری سوال داشتم خیلی ممنون میشم از افرادی جواب بگیرم که واقعا اونجان مثل شما
من تهران زندگی کردم و عادت داشتم فرضا از ساعت 7 تا 9 بیرون برم
اما دوست پدرم میگفت هلند این سیستم نیست ساعت 5 همه جا عملا تعطیله؟
ایا درباره خود پایتختها هم این چنین هست؟

ایا درسته که وسط پروژه استاد میتونه ازت پروژه رو بگیره اگر ببینه از نظر خودش کارت خوب نیست؟
اگر یک موقع اتفاقی ایران برای اعضای خانواده ام بیوفته میتونم فرضا یک هفته بیام کشورم؟ امکان پس انداز وجود داره در اروپا با توجه به اینکه همه میگن خیلی زندگی گرونتر از امریکاست.
سوال اخرم
ایا میشه زودتر از چهار سال دکترا گرفت و برگشت؟ یا حتما 4 سال باید باشه
بر اساس این سایت دنبال پوزیشنهای واخنینگن هستم
https://www.wageningenur.nl/en/Educa...-lighting-.htm

من به دوتا سوال و مشکل شما پاسخ میدم.
شما اگر اتفاقی تو ایران بیافته بله میتونید بیاید اصلا خود دانشگاه یه همچین چیزایی تویه قراردادشون دارند. یک دوستی میگفت، پدرشون وسط ... به رحمت خدا رفته که بیمار هم بوده ظاهرا! برای دو هفته اومده خونشون، یک اتفاثقی افتاده و شده شیش ماه موندش در ایران (از امریکا اومد!) استادش قضیشو تایید کرد، کمکش کرد! اون از ایران کارارو انجام داد! استاد هم هماهنگ کردم که دانشگاه حقوقشو بهش بده و قضیه حل شد! طبق صحبتهایی که میکرد!

مورد بعدی، به فرض عدم تغییر در روحیات و خلاقیات رفتاری شما، در آمریکا بسیار بسیار بسیار قدردان این صداقت کاری شما خواهند بود و اون رو در دانشگاه با فاندهای خاص افرادی مثل شما و در شرکت با پاداش و ترفیع های مختلف به شدت جبران میشه.

یه مورد دیگه، اروپاییها معمولا تمبل هستند و مثل انگلیس زبانها اهل کار کردن نیستند! اینو از افراد زیادی شنیدم! اون ساعت کاری شاید شاید در امریکا رخ بده! البته برای رشته خودم این قضیه تا حدی صادقه! 100 ساعت کار در هفته و شاید بیشتر. ولی امریکاست دیگه! و مطمئنا رشد میکنی و زندگی بهتری خواهید داشت. تفریح 100 خواهید داشت. یک خبری بود، یک شرکت در امریکا در ازای یک ساعت خواب بیشتر به کاکنانش پول میده! در صورتی که واقعا استراحت کنند!

[ali728]

ممنون از پاسختون، من رشته ام سختی خودشو داره ، از روی تیتر رشت ه نمیشه گفت چی سخت و راحته
بماند که من برای هر درسی سنگ تموم میزارم.زیر بیست برام نمره نبود...حفظیات بینهایت سخته شما یک پروسه بیوشیمی (با مولکولهای زیستی عظیم جثه با فرمولهاشونو) مثل ساخت یک پروتئین رو کافیه بخواین حفظ کنید
نام بیماری های گیاهی با علایمشون گاها به 500 رده هم میرسید
نام حشرات و رده بندی و ویژگیها که اغلب بچه ها کف دستشون تقلب مینوشتند بس نامها سخت بود
بحث ژنتیک و مسائل ان که جداست
نمیدونم ولی تاحالا مثلا در درس بیماری بالا نمره 18 نداشتیم تو کل دانشگاه
اونقدرام ساده نیست
همیشه دوست داشتم هم رشته برادرم مهندس الکترونیک بودم چون حل ریاضی و مسئله دوست داشتم

نمیتونم خارج بمونم چون پدر و مادرم حاضر به مهاجرت نیستند و من هم جایی که اونا نباشند برام جهنمه. چهار سال رو میتونم جدا باشم اما نه یک عمر
اما دوست عزیز شما اروپا حضور دارید یک سری سوال داشتم خیلی ممنون میشم از افرادی جواب بگیرم که واقعا اونجان مثل شما
من تهران زندگی کردم و عادت داشتم فرضا از ساعت 7 تا 9 بیرون برم
اما دوست پدرم میگفت هلند این سیستم نیست ساعت 5 همه جا عملا تعطیله؟
ایا درباره خود پایتختها هم این چنین هست؟

ایا درسته که وسط پروژه استاد میتونه ازت پروژه رو بگیره اگر ببینه از نظر خودش کارت خوب نیست؟
اگر یک موقع اتفاقی ایران برای اعضای خانواده ام بیوفته میتونم فرضا یک هفته بیام کشورم؟ امکان پس انداز وجود داره در اروپا با توجه به اینکه همه میگن خیلی زندگی گرونتر از امریکاست.
سوال اخرم
ایا میشه زودتر از چهار سال دکترا گرفت و برگشت؟ یا حتما 4 سال باید باشه
بر اساس این سایت دنبال پوزیشنهای واخنینگن هستم
https://www.wageningenur.nl/en/Educa...-lighting-.htm

اول اینکه من گفتم و الان هم عرض میکنم شما باید طرز فکرتونو عوض کنید
یکیش همین تلاشتون برای قانع کردنه. رشته شما هرچیزی که هست دوست عزیز دوستان دیگه هم دانشجو هستن و هر رشته ای سختی داره. حداقل توی رده بندی عمومی (میتونید گوگل کنید) رشته شما رشته سختی محسوب نمیشه. هرچند این رده بندی ها بیخوده و منطقی نداره.
من اصلا نمیخوام وارد این بحث بشم چون خودتون گفتین و واقعا چون میدونم این طرز فکر بهتون اسیب میزنه دارم عرض میکنم خوبه منم الان معادلات الاستیسیته و پلاستیسیته و فرکچر رو اینجا مثال بزنم که همون نام حشرات شما در مقابلش ممکنه به چشم هم نیاد؟
یا دوستان کامپیوتر و یا همون مهندسین مکانیک و برق ممکنه برای هی پروژه ارشد هزار ها خط کد نویسی کنند که جزو ضروری ترین اسکیل های دنیاست الان و حفظ کردن ۵۰۰ رده اسم گیاهان و نه شما بگو 5000 تا چیزی نیست در مقابل اون
یعنی دوستان پزشکی که ۷سال سوی چشم میذارن رشته شون سختی نداره؟!
من نمیگم رشته شما سخت هست یا نیست. اصلا فرض رو بر این میذاریم که سخته . اصلا این بحث از پایه مورد داره ولی اینا رو به خودتون تلقین نکنید. توی موارد دیگه هم همینه (بد بودن استادها...اسامی مقاله ها و سو استفاده های استادها و .......). اینا میشه نظرات رادیکالی که تهش میشه همون تا صبح مرور کردن دوستان داخلی و ۱۱ شب توی ازمایشگاه امریکا بودن برای دوستان خارج
واقعا و به طور کلی (موارد خاص همه جا هست) این موراد نه توی ایران بابه و نه توی خارج
در مورد سوالتون:
۱. توی خیلی از کشور های اروپایی تفریح توی اخر هفته معنا پیدا میکنه. اینجوریم نیست ساعت ۵ همه جا تعطیل باشه!!!! ولی به هر حال توی روزهای کاری شبیه ایران نیست که اکبر پشه تا ۳ شب ساندویچ بزنه. به هر حال فرهنگ ها فرق میکنه. اینجا ۷ معمولا شاپ ها تعطیل میشه و فروشگاه های زنجیره ای هم تا ۱۰ شب هستن. بعدشم میشه مردم و کافه هایی که ممکنه باز باشن تا پاسی از شب ولی کلیت شهر تقریبا رو به تعطیلی میره. حالا توی پایتخت ها دیرتر. ولی به هر حال داستان خاورمیانه ای اینجا نیست توی اروپا و توی این مورد ممکنه تم کانادا امریکا به ایران شبیه تر باشه. همین مواردی که هم من گفتم کشور به کشور ممکنه فرق کنه و کلیه
۲. توی همه جای دنیا همینه. شما یه کاری دستته یا بلدی انجامش بدی یا نیستی و وقتی که نمیتونی انجامش بدی و پروگرس نداری دلیلی برای همکاری نیست. توی همون ایران هم همینه. اروپا و امریکا و کانادا نداره. یهویی و وسط کار هم نیست. هم استادتون بهتون میگه و هشدار میده و هم خودتون میفهمید که این کار نشدنیه و باید فکر کار دیگه باشید. توی اروپا بعد سال اول شما رو بررسی میکنن (حرفم کلیه و دانشگاه به دانشگاه فرق داره) و اجازه میدن که ادامه بدی یا اینکه ندی. توی کانادا و امریکا هم همینه. توی ایران هم همینه. ولی مواردی که به نقطه قطع همکاری برسه تعدادش نسبت به ادامه همکاری ها خیلی کمه. اصالا موردی نیست که بخوایید بهش فکر کنید
۳. بله میتونید!!!!!!!!! چرا نتونید؟!! زندانی که نیستین!! حالا مواردی مثل محدودیت های ویزایی و رفت و امدی (امریکا به طور خاص) باشه یا نباشه یه داستان دیگه ست.
۴.به استیال زندگی تون بستگی داره. یکی ماشین میخره و میره سفر یکی هم ۱۰ یورو ۲۰ یورو میکنه. به هر حال سیو کردن برای خیلی از ماها مهمه. توی اروپا به طور نرمال من همون هلند رو عرض میکنم میشه بین ۷۰۰ تا ۱۱۰۰ یورو رو در ماه سیو کرد. ولی کلا سیو کردن بی معنیه (نظر شخصی) نه اینکه نباید باشه ولی چیزی نیست که بخواد زندگی اینده کسی رو عوض کنه اونم برای ۵ سال دیگه اونم با وضعیت الان. من سیو میکنم دوستان دیگه هم سیو میکنن ولی داستان سیو کردن توی ذهن ماها این نیست که ته ۴ سال فلان قدر داشته باشم. خارج اومدن خودش مرحله بعدیه توی زندگیتون. سیو کردن باید برای رفتن به مرحله بعدی باشه نه برگشت به مرحله قبلی (برداشت ازاد!) حداقل فکر من و خیلی ها اینه. افکار دیگه هم محترمه و خیلی از دوستان فکر دیگه دارن و انجامشم میدن
۵. به خودتون بستگی داره. شدنش میشه. میتونید زودتر تموم کنید اینا از خداشونه حقوق کمتری بهتون میدن و کارشون زودتر انجام میشه. ولی معمولا دکترا زمان و وقت میگیره. شمردن سال هاش و پیش بینیش کار ساده ای نیست که شاید منطقی هم نداشته باشه. دوستان به ۶ سال هم اینجا داریم که هنوز تموم نکردن و دو ساله دارن از جیب میخورن. چون قراردادشون سر ۴ تموم میشه. دوستانی هم هستن (استرالیا ...کانادا....و ...) که ۳ ساله تموم کردن


موفق باشید

[maxi1]

دوستان سلام، دو تا سوال از خوندن فرومها ذهنم خیلی درگیر کرده
تا چند وقت پیش کل فکرم حضور در دانشگاه امریکا بود ولی چند تا از پستهای بچه ها رو خوندم دیدم گفته مثلا تا ساعت 9 شب باید تو ازمایشگاه کار کنی تو چشم استاد باشی و فلان و فلان
نهایتش ماهی 1600 دلار دستمو بگیره
در حالیکه دانشگاه هلند قشنگ نوشته پوزیشن فلان 38 ساعت در هفته و سال اول ماهی 2870 یورو

من قصد اقامت و ماندن ندارم میخوام بعد تحصیل برگردم به کشورم
حتی اگر خارج بهشت باشه...من مردم خودمونو خیلی دوست دارم

منتها بیشتر برای اینکه اخرین مدرکم بالا بره و شانس استخدامم توی دانشگاه های داخل بیشتر باشه و برای یک خستگی دوست دارم برم خارج . شرایطشم دارم
توی ایران الان جز نخبگان هستم
من بین واخنینگن هلند و ریورساید امریکا دو دل شدم

امریکا بخواد تا ساعت 9 شب ازم کار بکشه که رنگ زندگی رو چهار سال نمیبینم
من دوره فوق لیسانس برای اینکه رتبه امو نگه دارم خصوصا دم دفاع تا ساعت 9 گاهی تا 11 شب تو ازمایشگاه بودم و نگهبانی میومد درو میبست و بیرونم میکرد
و شب پدرم شاکی میشد تا کی وایمیسی
خیلی دوره ارشد اذیت شدم
دوره لیسانس هم که بس جو رقابتی بود تا دم صبح تو پارکینگ راه میرفتم مرور میکردم نکنه خوابم ببره

دیگه نمیخوام تا این حد دکترا تلخ باشه برام
شاید یه تایمی هم دلم بخواد استراحت کنم
از طرفی بابت این اتفاقات اروپا میترسم کمی پذیرش دانشجو سخت باشه

الان که زمان تماس با استاداست کلا معلقم
چکار کنم؟؟

دوست داشتم یک کم برمیگردم از اونطرف پس اندازم باخودم بیارم
ادم صرفه جویی هستم

گفتم برم خارج هم مدرکه بالاتر از دکترای داخل بگیرم که دیدم توی دانشگاه سر و دست برای دانشجوهایی که اونطرف رفتند میشکونند و عملا الان دارند هییت علمی فقط از بچه های خارج رفته میگیرند

هم با یک پس انداز برگردم
والا تو دانشگاه تهرانم سیستم این بود که هرکی خر خوبی بود و بیشتر میتونستن ازش بیگاری بکشن اونو نگه میداشتن
چهار سال دکترا با اینکه درسم از همه بهتر بود استاده با کمال پررویی برام ایمیل میزد پاورپوینت فلان کلاسمو برای فلان روز اماده کن..میخوام برم فلان کنفرانس برام پوسترشو درست کن..یکی دیگه میدید من واسه فلانی کار میکنم میگفت بیا پروپوزال فلان دانشجو رو برام بنویس تو ایده های خوبی داری...
اون یکی میگفت این ورقه ها رو برام ترجمه کن

به جان مادر و پدرم همه اینا بعد این بود که با طرف درس گذرونده بودم ولی نه اینکه تو اون دانشگاه ارشدم منو گرفته بودن فکر میکردن منت سرم دارند در حالیکه من برای جزوراتم صدای استادا رو ضبط میکردم و تو خونه تبدیل میکردم بعد اسکن میکردم و با ایمیل برای کل بچه ها کلاس میفرستادم و در اصل کل دانشگاه الان جزواتم پخشه
درسم خوب بود ولی استادا خیلی سواستفاده کردند و جرات نه گفتن هم ندارم
نمیخوام خارجی ها همین سیستم رو سرم پیاده کنند.
از شش سال تحصیل ایران فقط شب بیدار نشینی هاش و کمک کردن به این و اون و اصلا رنگ عید و تعطیلی ندیدم

اگر خارجم همینه قیدشو بزنم

به نظر من شما از سیستم آموزشی پژوهشی و جو دانشگاه های ایران خسته شدید یک مقدار استراحت کنید در حال حاضر ذهن خسته شما منسجم برایند نمیگیره و به نتیجه نمیرسه. در مورد سیستم ایران بله به همین شکل هست که فرمودید. اگر می تونید با هرینه خودتون یک ریسرچ پزیشن 6 ماهه پیدا کنید یا ایمیل بزنید حتی برای یکی دو ماه به عنوان visiting وارد یک lab شده و از نزدیک واقعیت زندگی و کار رو ببینید با پست داک ها و دانشجوهای سال بالایی دکترا صحبت کنید و به نتیجه برسید که تصمیم دارید چه کاری انجام بدید. شانس استخدام شما به عنوان هیئت علمی در دانشگاه های ایران رابطه مستقیم به قدرت لینک شما داره. شما اگر قدرت ورود و خروج از دانشگاه های مطرح خارج از کشور رو داشته باشید مطمئن باشید ایران شما رو اقناع نخواهد کرد (استثنا وجود داره) . به نظر من شما در ایران دکترا بگیرید با توجه به وابستگی عاطفی راحتتر خواهید بود. در ضمن برای خودتون صادقانه مشخص کنید که تایتل و پول برای شما رضایت بیشتر به همراه داره یا صرفا پیگیری علاقتون با وجود همه سختی ها. دقت کنید شما با هر تصمیمی باید هزینه های اون تصمیم رو بدید. موفق باشید

[maxi1]

سلام.

واقعا به جایی رسیده ام که دیگه نزدیکه با ده-بیست- سی- چهل یک تصمیم گیری بکنم و خلاص! خواهش میکنم اگر کسی تجربه ای داره، علمی داره، نظری داره، هرچیزی که فکر میکنه میتونه کمک کننده باشه به هر شکلی، رودربایستی نکنه. ممنون از همه اتون که دارید وقت میذارید و میخونید و شاید پاسخ بدید.

من دانشجوی سال آخر ریاضی دانشگاه تهران هستم. اوایل اصلا علاقه ای به رشته ام نداشتم. کلا من از دبیرستان اشتباه کردم که رفتم ریاضی-فیزیک. اون موقع روحیه ام به این چیزها میخورد، ولی الان اصلا دیگه اون آدم سابق نیستم. من معدل کارشناسی ام تا اینجا واقعا پایین هست. (12.80) دلایل خودش رو داره و مهم ترینش بی علاقگی و فشار های عصبی بوده.

من قصد دارم برای ادامه ی تحصیلات برم خارج از ایران. دلیلم هم این هست که فکر میکنم نیاز دارم این استقلال رو تجربه کنم. نه فقط استقلال، بلکه محیطم رو عوض کنم تا ببینم شاید از نظر روحی تغییر کردم. قصدم از ادامه ی تحصیل کسب علم و دانشه، نه صرفا به خاطر اینکه "برم" یا حتی اینکه کار کنم. البته که کار مهم هست، ولی مهم تر از اون برام این هست که بتونم تو زمینه ی آکادمیک آدم موفقی باشم. اما متاسفانه، من واقعا گیج هستم که چه رشته ای رو انتخاب کنم.

فاکتور هایی که برای من مهم هستند تو انتخاب رشته : علاقه، سختی و آسونی رشته، سختی و آسونی قبولی در رشته، اشباع بودن و نبودن رشته، بازار کار و مدل کار آینده و اینکه چقدر دانشگاه رفتن کمک خواهد کرد به اینکه چطور وارد بازار کار بشی. من در مورد رشته هایی که بین اشون میخوام انتخاب کنم، که خیلی بهمدیگه و به خصوص به رشته ی کارشناسی ام بی ربط هستند صحبت میکنم.

مهندسی کامپیوتر :
من با تکنولوژی و کامپیوتر خیلی خوب هستم و واقعا علاقه هم دارم. از طرفی دانش ریاضی ام اینجا حتما مفید خواهد بود.
مشکل اصلی : رقابت برای این رشته بسیار زیاد هست و با توجه به اینکه من با زبان های برنامه نویسی چندان آشنایی ندارم و معدلم کم هست، فکر میکنم شانس خیلی کمی داشته باشم.

حقوق بشر :
این چیزی هست که واقعا برام مهمه و خیلی دوست دارم در موردش بدونم. ولی نمیخوام وکیل بشم! یعنی، اصلا در خودم نمیبینم که بخوام کارهای وکالت رو انجام بدم. در ضمن، ورود به دانشگاه های حقوق چه تو ایران و چه در خارج ایران بسیار سخت هست و موندن توشون، به خصوص برای کسی که سابقه ی مربوط نداره هم خیلی سخت هست.
مشکل اصلی : استانداردهای دانشگاه های حقوق و تغییر رشته ی اساسی.

سینما / طراحی هنر / کارگردانی / نویسندگی :
این بحث علاقه ی بسیار بنده هست و در مورد کار، تنها کاری هست که همیشه بهش علاقه داشته ام. بنا به دلایلی، توی کشورمون جا نیفتاده که کسی سینما بخونه. نه فقط به خاطر وضع تاسف بار سینما، و مشکلات بسیاری که در مقابل همه ی افراد این رشته هست، ولی به خاطر اینکه کار سینمایی کار مطمئن و امنی نیست. شما ممکنه 10 سال کار نتونی درست کنی!
مشکل اصلی : نداشتن کار مطمئن و احتمال پایین گرفتن پذیرش به خاطر نداشتن سابقه ی مربوط و کم بودن دانشگاه هایی که این رشته رو دارند.

رباتیک :
تنها بخشی که من خیلی باهاش مشکل دارم این هست که این رشته توی ایران حداقل، از هر سمتی میشه بهش رسید ولی از هر سمتی یه مشکلی هست. اگر علوم کامپیوتر بخونم برم سمت هوش مصنوعی، برنامه نویسی اونقدر بلد نیستم (در حد دو تا زبان، در حد مبتدی رو به بالا یا متوسط). از طریق مکاترونیک: کنکور ارشد رشته ی برق واقعا سخت و سنگین به نظر میرسه. و دانشگاه های محدودی رشته ی مکاترونیک رو دارند. (همین رشته برای مکانیک هم تعریف شده که اون دیگه واقعا پرته واسه من حداقل. همه اش دروس مکانیک هست. ) و آخریش هم مهندسی کامپیوتر هست، که باز انتخاب بدی به نظر نمیرسه. ولی آینده ی شغلی رباتیک در ایران خیلی غیر مطمئن هست.
همه اش مشکله دیگه.

مدیریت ها :
این هم که امن ترین انتخاب هست. به خصوص به خاطر زبان انگلیسی و پیشینه ی ریاضی ام تقریبا مطمئن هستم هم خوب قبول میشم کنکور ها رو و هم خوب میتونم پیشرفت کنم. ولی آخر آخرش، نمیخوام شرکت بزنم و مدیریت کنم و پول در بیارم و ... . شایدم شد، ولی این هدف اصلی زندگی ام نیست. از اینکه دنبال پول بدوئم بدم میاد. و به نظرم مدیریت خوندن برای کسی مفید هست که کار کرده باشه، و نیاز به یک سری تجربیات از قبل تعیین شده هست و یک سری فن یادگرفتن.
مشکل اصلی : اشباع شدن رشته، گران بودن Business school ها و نداشتن سابقه ی کار (مرتبط یا غیر مرتبط)

-----

یک مطلب مهم هم اضافه کنم، که بنده اصلا برنامه ای برای اینکه کجای دنیا میخوام مستقر بشم ندارم. یعنی، حتی اگر هم برم در اروپا تحصیل کنم، احتمال برگشتن به ایران بسیار زیاد هست. برای همین، بازار کار ایران رو هم مد نظر قرار دادم. کلا، کم بین المللی فکر میکنم نه به یک مقصد خاص. ولی ترجیح بنده با این هست که ارشد رو خارج از ایران بخونم و دلیلم هم کنکور کارشناسی ارشدهست. چون 8 ماه دیگه کنکور برگذار میشه و من نمیخوام به خودم استرس اضافه ی این رو بدم که چرا کنکور فلان رشته ثبت نام کردم وقتی میتونم اون یکی رو بدم.

ممنون از توجهتون

سلام

از انجام چه کاری لذت می برید و منوجه گذر زمان نیستید؟ هدف اصلی زندگیتون چی هست؟ یک دورنمای پنج ساله و ده ساله برای خودتون ترسیم کنید

با توجه به تمام فاکتورهایی که ذکر کردید computer science گزینه خوبی برای خارج از ایران هست
در مورد هنر باید در این حوزه کار کنید تا متوجه بشید. دستیاری. ساخت یک فیلم کوتاه. نوشتن متن.مستلزم زیاد دیدن هست
موفقیت در گرایش های مختلف مدیریت خیلی به ویژگی های شخصیتی وابسته هست
فکر می کنم حقوق رو از پایه بخونید و حقوق بشر از گرایش های مقاطع بالاتر باشه و بله شیفت سنگین هست
ولی اگر هدف فرار از کنکور ارشد ایران یا استرس موقعیت/درآمد/سختی یا آسونی شغل آینده هست و بدنبال علاقه اصلیتون نیستید و مدام مشکلات هر رشته رو مرور می کنید همه تصمیمات در نهایت به ناامیدی منجر می شوند
اگر نیاز به کار متفاوت و تجدید روحیه دارید برای internship اقدام کنید.
چرا می خواید ادامه تحصیل بدید؟ در ضمن معدل لیسانس برای اپلای خیلی پایین هست و به شما ضربه میزنه
موفق باشید