مباحث کلی پذیرش در رشته حقوق

[emmet]

من امسال رتبه 86 منطقه 2 رو آوردم نمیدونم طبق چه معیار احمقانه ای تهران قبول نشدم! در صورتی که تهران بهشتی علامه رو زده بودم به ترتیب و بعدش اصفهان.
نتیجه اومده اصفهان قبول شدم. اما خوب حق نیست دیگه!

میشه واسه کارشناسی هم رفت با فاند و بورس و اینا؟ اصلا کار درستی هست؟ مالزی و اینا نه اما خوب اروپا یا آمریکا و کانادا برای این مسئله رتبه ارزشی قائل هستن؟
معدل پیش دانشگاهیم 19.56 و معدل کلم 18.93

[mo_eini]

من امسال رتبه 86 منطقه 2 رو آوردم نمیدونم طبق چه معیار احمقانه ای تهران قبول نشدم! در صورتی که تهران بهشتی علامه رو زده بودم به ترتیب و بعدش اصفهان.
نتیجه اومده اصفهان قبول شدم. اما خوب حق نیست دیگه!

میشه واسه کارشناسی هم رفت با فاند و بورس و اینا؟ اصلا کار درستی هست؟ مالزی و اینا نه اما خوب اروپا یا آمریکا و کانادا برای این مسئله رتبه ارزشی قائل هستن؟
معدل پیش دانشگاهیم 19.56 و معدل کلم 18.93

کلا با توجه به تباین سیستم های حقوقی ایران و کشورهایی مثل کانادا حتی در مقطع ارشد هم توقع بورس وکمک هزینه نباید داشت همین که پذیرش بدن دست گلشون درد نکنه دست کم سالی000 10-15000دلار هزینه زندگی و 20-30هزار دلار هزینه دانشگاه را باید از جیب مبارک پرداخت کنید.
حالا اروپا و بخصوص فرانسه و سوئد بحث دیگریست.
اگر لیسانس حقوق ندارید در کانادا باید آزمون LSATبدهید که کمی بیشتر کار را پیچیده می کند.

[salehifar]

سلام دوستان بزرگوار (نظرتون رو میخام لطفاً)
من سال 81 دیپلم تجربی گرفتم ولی در همان سال بنا به دلایلی فکر کردم حقوق بخوانم بهتر است. بنابراین لیسانس را در رشته حقوق و فوق لیسانس را در رشته حقوق خصوصی به پایان رساندم. تا رسیدم به امروز که 26 سالمه. بحمدالله همه سدهای فراروی خروج از کشور ( سربازی، زبان، مسایل مادی و ...) را برداشته و عزمم را برای تحصیل در رشته دکترای حقوق جزم کرده بودم تا اینکه...
دوباره اخیراً هوای 10 سال پیش و ادامه تحصیل در رشته دندانپزشکی به سرم افتاده....و بخودم میگم : «اگر بخام PhD بگیرم ، باید 6 سال دیگه بخونم 2 سال یک فوق لیسانس دیگه و 4 سال هم PhD البته کار آموزی وکالت رو هم بهش اضافه باید کرد ولی دندانپزشکی که فقط 6 ساله و عوضش بلا فاصله مطب میزنی و نیازی به کارآموزی و پیش این و اون کار کردن نداری. از شر تنش های دادگاهها و موکل های سمج و بی اطلاع از اوضاع دادگاهها راحت هستی» (که الان بخاطر همین مسائل تقریباً وکالت رو کنار گذاشتم)! به هردو هم علاقه دارم زمینه برای هردو فراهم هست، البته برای دندانپزشکی فراهم تر هم هست. شما بودید چه میکردید؟

[salehifar]

شاید بفرمایید حیفه که 8-7 سال از عمرت که حقوق خوندی رو بخواهی رها کنی؟ ولی مگه آخرش ما با این زندگی می خواهیم چه کنیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
امیدوارم با پاسخ های شما از سردر گمی در بیام. شاید یک نفر در همین فروم ها پاسخی بده که زندگی دیگری رو کاملا تغییر بده....
از همه ممنون

[m-lawyer]

شما مطمئنید که دندانپزشکی احتیاج به گذروندن طرح و ...ندارد؟ فکر نمی کنم اینطور باشد ( اگر قصد بازگشت به ایران را هم که داشته باشید، مسائل مربوط به تطبیق .. را که گریبانگیر رشته های پزشکی است را به این اضافه کنید.) و نسبت به بازار کار این رشته بعد از فارغ التحصیلی چقدر اطمینان دارید؟ منظورم بعد از گذروندن 6 سال که قرار است تنها دندانپزشک عمومی بشوید. از دوستان شنیده ام که بازار این رشته در ایران هم اشباع شده است مخصوصا برای کسانی که در حد دندانپزشک عمومی هستند. بعد هم در نظر بگیرید که شما در سن 26 سالگی با ادامه رشته حقوق، قرار است مراحل تکمیلی این رشته را بگذرانید. اما 26 سالگی برای شروع یک رشته کاملا جدید به نظرتان کمی دیر نیست؟...واقعا آمادگی گذراندن واحدها و مفاهیم کاملا مقدماتی یک رشته جدید را دارید؟ البته فکر می کنم نهایتا همه چیز بستگی به انگیزه شما و هدفتان دارد و البته مهم تر از همه چیز واقع بینی شما نسبت به انگیزه ها و انرژی تان.

[salehifar]

شما مطمئنید که دندانپزشکی احتیاج به گذروندن طرح و ...ندارد؟ فکر نمی کنم اینطور باشد ( اگر قصد بازگشت به ایران را هم که داشته باشید، مسائل مربوط به تطبیق .. را که گریبانگیر رشته های پزشکی است را به این اضافه کنید.) و نسبت به بازار کار این رشته بعد از فارغ التحصیلی چقدر اطمینان دارید؟ منظورم بعد از گذروندن 6 سال که قرار است تنها دندانپزشک عمومی بشوید. از دوستان شنیده ام که بازار این رشته در ایران هم اشباع شده است مخصوصا برای کسانی که در حد دندانپزشک عمومی هستند. بعد هم در نظر بگیرید که شما در سن 26 سالگی با ادامه رشته حقوق، قرار است مراحل تکمیلی این رشته را بگذرانید. اما 26 سالگی برای شروع یک رشته کاملا جدید به نظرتان کمی دیر نیست؟...واقعا آمادگی گذراندن واحدها و مفاهیم کاملا مقدماتی یک رشته جدید را دارید؟ البته فکر می کنم نهایتا همه چیز بستگی به انگیزه شما و هدفتان دارد و البته مهم تر از همه چیز واقع بینی شما نسبت به انگیزه ها و انرژی تان.

سلام M-Lawyer عزیز
ممنونم از شما که اینقدر انسان گلی هستید وهمیشه در این فروم سعی می کنید به همه کمک کنید. این فروم حقیقتا مدیون اطلاعات خوب شماست...به نکات خوبی اشاره کردید. دندانپزشکی در خارج از ایران طرح نداره ما به آن دانشگاه شهریه میدیم بنابراین نیازی به طرح و 2 سال مجانی کارکردن برای جبران الطاف دولت نیست، قصد بازگشت به ایران را هم که ندارم (مقصد نهایی من انشالله کاناداست). اما در مورد بازار کار حرف خوبی زدید باید یه جستجویی کنم ببینم بازار کار کدوم بهتره. اما تا جایی که میدونم کانادا و استرالیا در لیست مشاغل مورد نیاز مهاجرت همیشه دندانپزشکی را در اولویت دارند ولی حقوق هرگز در لیستشان نبوده.اما نسبت به این فرمایش شما، واقعا من فکر میکنم که 26 سال سن، زیاد نیست اگه باشه پس بار 50 سال احتمالی دیگه رو چه جوری باید به دوش کشید؟! (انسان یک سوم زندگی اش را هم در خواب به سر میبره بنابراین الان 17 سالمه!) من غیر از مطالعه و درس دلخوشی ندارم و در حقوق هم بجز تدریس هیچ چیزی من رو راضی نکرده، واقعا نمیدانم...
بهرحال ممنون از شما باید بیشتر فکر کرد

[mo_eini]

سلام M-Lawyer عزیز
ممنونم از شما که اینقدر انسان گلی هستید وهمیشه در این فروم سعی می کنید به همه کمک کنید. این فروم حقیقتا مدیون اطلاعات خوب شماست...به نکات خوبی اشاره کردید. دندانپزشکی در خارج از ایران طرح نداره ما به آن دانشگاه شهریه میدیم بنابراین نیازی به طرح و 2 سال مجانی کارکردن برای جبران الطاف دولت نیست، قصد بازگشت به ایران را هم که ندارم (مقصد نهایی من انشالله کاناداست). اما در مورد بازار کار حرف خوبی زدید باید یه جستجویی کنم ببینم بازار کار کدوم بهتره. اما تا جایی که میدونم کانادا و استرالیا در لیست مشاغل مورد نیاز مهاجرت همیشه دندانپزشکی را در اولویت دارند ولی حقوق هرگز در لیستشان نبوده.اما نسبت به این فرمایش شما، واقعا من فکر میکنم که 26 سال سن، زیاد نیست اگه باشه پس بار 50 سال احتمالی دیگه رو چه جوری باید به دوش کشید؟! (انسان یک سوم زندگی اش را هم در خواب به سر میبره بنابراین الان 17 سالمه!) من غیر از مطالعه و درس دلخوشی ندارم و در حقوق هم بجز تدریس هیچ چیزی من رو راضی نکرده، واقعا نمیدانم...
بهرحال ممنون از شما باید بیشتر فکر کرد

دوست گرامی
اگر مقصد شما آمریکای شمالی است بنابراین اخذ مدرک دکترا از سایر کشورها چندان گره گشای کارتون نیست چرا که بخصوص کانادا فقط مدرک خودش و آمریکا را قبول دارد.
اخذ پذیرش از رشته های این چنینی بسیار سخت است و اغلب پذیرای دانشجویان اینترنشنال نیست و نیاز به کسب اقامت دائم دارد.
در ثانی شما با فاصله 7ساله از زمان اخذ دیپلم و رشته نامرتبط شانس چندانی در این رقابت تنگاتنگ ندارید .
رشته دندانپزشکی تازه به لیست مهاجرین کانادا راه یافته ودر حال حاضر مستلزم طی مسیری 2-3ساله است و اخذ اقامت جوازی برای کار و یا ادامه تحصیل شما نیست.
خیلی از دکترهای عمومی و متخصص ما با وجود کسب اقامت دائم هنوز نتوانسته اند در سیستم درمانی کانادا جایی برای خود بیابند نظام بهداشتی وسیستم درمانی هر کشوری مختص خود است وبرای وارد شدن به آن نیاز به موفقیت در آزمونهای چند مرحله ای و اخذ پذیرش و ادامه تحصیلات است که امر سهل و اسانی نیست.
تازه بفرض پذیرش
هزینه تحصیل و اقامت هم در عرض 5سال بیشتر از سیصد ملیون تومان می شود.
کار دندانپزشکی بر خلاف تلقی عموم که ان را حرفه ای لوکس می دانند کار شاق و طاقت فرسایی است ساعتها باید بایستی و به دهان بیمار ور بروی و با خون و بزاق و گاهی بوی بد دهان بیمار کنار بیایی و نگران هپاتیت و ایدز باشی.
وسایل اولیه برای تجهیز مطب و مواد مصرفی اکثرا وارداتی و دارای قیمت بالاست و بیمه ها در ایران هیچ ساپورتی نمی کنند مضافا اینکه در سبد هزینه های خانوارهای ایرانی به دلیل فقر فرهنگی و عدم توانایی مالی معمولا هزینه های دندانپزشکی اولویت چندانی ندارد.
تربیت و پرورش بی وقفه هزاران دانشجوی این رشته در دانشگاه های سراسری و آزاد و دانشگاه های خارج از کشور بخصوص هند در سالیان آتی ایجاد اشکال خواهد کرد.
گرچه دانشجویان شهریه ای طرح ند ارند ولی خوب این باعث می شود امتیازی هم نداشته باشند و اخذ پروانه مطب در شهر دلخواه و غیر محروم سالهایی از عمر آنها را بگیرد.
توصیه می کنم
قبل از هرگونه اقدامی 6ماهی را به عنوان دستیار دندانپزشک یا در جایی مثل جهاد دنشگاهی شهید بهشتی آموزش ببینید و یا در کنار یک دندانپزشک فعالیت کنید تا تجربه کافی و وافی برای انتخاب چنین راهی در 26سالگی را تحصیل کنیدو با چشمان باز راه خودرا انتخاب کنید.

[m-lawyer]

Salehifar عزیز!
با تشکر از لطف شما.
1) راجع به مهاجرت به کانادا و ادامه کار در آنجا و نیاز این کشور به دندانپزشکان، به نظرم همانطور که mo-eini عزیز فرمودند، کار شاید دشوارتر هم باشد. در ضمن،شاید بد نباشد که نگاهی هم به این تاپیک بیندازید:
http://www.applyabroad.org/forum/sho...AA%D8%A7%D9%86

به نظر می رسد که تجربیات دوستان بسیار بصیرت زاست.

2) راجع به اینکه 26-27 سالگی آیا کمی برای چنین تغییر رشته پایه ای دیر است یا خیر، باید بگویم که اتفاقا من هم علاقه فراوانی به آموختن دارم و همین عشق به علم و دانش مرا واداشته که چند سالی در راه طاقت فرسای اپلای وقت بگذارم و مسلما معتقدم که هیچ گاه برای آموختن دیر نیست. اما به نظرم در این مسیر، واقع بینی هیچ اشکالی ندارد و منافاتی با این عشق و علاقه برای خواندن ندارد. توجه داشته باشید که شروع یک رشته کاملا جدید و البته زمان بر در این سن، نیاز به ساپورت مالی خیلی خوب و وقت و انرژی بسیار دارد. چرا که حداقل تصور من این است که با انتخاب این راه، شما حداقل باید باید برای 7-8 سال آینده خود ساپورت مالی خوبی داشته باشید و بعد از آن هم واقعا با توجه به تجربیات دوستان مهاجر و البته دوستان داخل ایران، هیچ تضمینی برای یک آینده شغلی مطمئن در این رشته وجود ندارد.

[salehifar]

ممنون از دوستان خوبمMoe-ini و M_Lawyer
من واقعا از دانسته هایتان استفاده کردم. با دید عمیقی موضوع را بررسی کرده بودید و فکر می کنم شما درست می فرمایید.
برداشت من این است که در هر صورت ما راه دشوار و سختی را در پیش داریم ؛ چیزی که البته ما از آن ترس و هراسی نداریم و گرنه در اینجا به بحث و تبادل نظر نمی پرداختیم. ادامه تحصیل در خارج از کشور و به طریق اولی تصمیم به مهاجرت و اقامت، خبر از سالهایی سخت و مشقت آور می دهد. هر چند اگر با دید بلند مدت به این موضوع بنگریم می بینیم که نهایتا مثل اکثر هموطنانی که حتی شاید چند سال را در رشته های مادون حرفه خود مشغول به کار شده اند ولی نهایتا به شغل درخور شان و تحصیلاتشان دست یافته اند این سختی ها که خیلی ها را از ادامه راه منصرف می کند لازمه موفقیت است والاّ امروزه همه موفق بودند!
من به عنوان کوچکتر از همه، نظرم این است که این حاشیه امن فعلی (به لحاظ استقرار موقعیت شغلی و ...) نباید ما را اغوا نماید و ما را راضی به پذیرش وضع فعلی کند. من شخصا یک حقوقدان ایرانی را صبور ترین فرد می دانم، چون در قالب وکیل، مشاور و یا حتی قاضی مواردی را می بیند و با بزرگواری یا به هر دلیل دیگری مجبور میشود سکوت کند یا خشم خود را فرو بخورد که در نهایت امر می بینیم در قبال خیلی از رفتارها (از برخوردهای سربازان درب دادگاه ها بگیرید الی آخر...) با سکوت می گذریم. ولی این ها برای خیلی از ما بر تافتنی نیست چون پول و مادیات برای ما همه چیز نیست.

[salehifar]

به علاوه من مطمئنم خیلی از ما به خاطر احساس مسئولیت در قبال خانواده و یا حتی آینده فرزندانی که شاید هم در حال حاضر نداشته باشیم ولی بهرحال روزی خواهیم داشت، این دشواری ها را بر خود روا می داریم و حاضر به این فداکاری ها می شویم. شاید استانداردها، امکانات، ملاک ها و ارزش هایی که در کشور عزیزمان وجود دارد و باب شده را نمی توانیم تحمل کنیم و به دنبال چیزی فراتر یا متفاوت از آن هستیم برای همین عزم جلای وطن کرده ایم، چیزی که در اعماق قلبمان برای ما تلخ است ولی چاره دیگری هم نمی بینیم.بهر حال هر انسانی مرهون همت و تلاش و از همه مهمتر استقامت و پافشاری خویش است این بدیهی ترین واقعیتی است که همه ما هر روز در اطرافمان می بینیم فقط جسارت و امیدواری لازم است و اینکه نخواهیم تا انتهای مسیر را از بدو شروع واضح و شفاف ببینیم تا خیالمان راحت شود که راه را داریم درست می رویم. به قول چرچیل؛

It is a mistake to look too far ahead. Only one link in the chain of destiny can be handled at a time

اگر بخواهیم تا آخر مسیر را ببینیم هرگز حرکت نمی کنیم شاید بفرمایید این حرف، خوش بینانه است و واقع گرایانه نیست؛ من به نظر شما احترام می گذارم ولی می گویم پس بگذارید خوش بین باشیم!
برای همین هرچند دیگر در خصوص دندانپزشکی نظر قبلی را ندارم! ولی این راهی را که شروع کرده و برای آن هم هزینه ها کرده ام را تا جایی که امکان دارد ادامه خواهم داد والبته از راهنمایی های شما دوستان که بهترین یاران بی توقع هستید هم بهره خواهم برد و در عوض آن، از خداوند می خواهم که به زندگی شما و هر که برایتان عزیز است عزت و برکت عطا کند ...
موفق و تندرست باشید.