شرایط زندگی در دانمارک

[DKNY]

حسین جتان مشکل اینه که تعریف رفاه از دید ما با اینا خیلی فرق میکنه.
کلاً برای 5 میلیون نفر سیستم بیمه رایگان درست کردن و خدمات اجتماعی گذاشتن ، کار سختی نیست. اینجا چون همه حداقل های زندگی رو دارن میگن جامعه مرفه. ولی خودم شاهد هستم که خیلی از مهندس ها و مدیرها اینجا با دوچرخه رفت و آمد میکنن، چون بنزین و انرژی خیلی گرونه. شب ها که خونه های مجاور و نگاه میکنی، بیشتر از یک لامپ روشن تو خونه ها نمیبینی. یعنی کلاً تو تاریکی زندگی میکنم. خنه هاشون اکثراً سرده و با لباس زیاد تو خونه میگردن.
به نظر من اینا رفاه خاصی هم ندارن.
مثلاً برای بیمه و دکتر. به نظر من یکی از مزخرف ترین سیستم های درمانی تو همین دانمارک هست. برای نمونه من خودم نیاز به پزشک متخصص داشتم، وقتی رفتم دکتر خانوادگی با کلی اصرار و التماس نوشت برای پزشک متخصص، بعد از یک هفته یه نامه اومد و توش برای 2 ماه بعد وقت داده بودن که برم بیمارستان پیش دکتر متخصص. یعنی من داشتم از درد و بیماری رنج میبردم و اصلاً برای اینا مهم نبود. آخرش هم اومدم ایران و یک هفته ای همه کارامو کردم.
من بارها شنیدم که خیلی ها به دلیل همین تاخیرها و عدم اهمیت و دادن وقت دکتر با تاخیر ، از شدت بیماری و بروز سرطان ها بدخیم ، مردن. نمونش همسر دوست خودم در همین دانمارک. طرف سرطان داشته، گفتن ما در نزدیک ترین زمان 3 هفته دیکه میتونیم درمان و شروع کنیم. تو همین مدت هم این قدر سرطان رشد میکنه تا بنده خدا به رحمت خدا میره. رفیقم هنوز افسرده شده و بارها میگه کاش خانوممو سریع میبردم ایران !

به نظر من رفاه اینا با تعریف خودشون خوبه بهش عادت کردن. همچین از رفاه هم به نظر من اینجا خبری نیست.

منهم تا حد زیادی با نظر دوستمون رضا موافقم. اون رفاهی که ما تصورش را داریم در دانمارک دیده نمیشه و شاید بیشتر برداشتی که ما داریم از رفاه را در کشوری مثل امارات باید دید! به نظر من مردم دانمارک بیشتر آدمهای قانع و ساده زیستی هستن تا اینکه عادت به تجمل و رفاه داشته باشن. برای ما تحمل دوچرخه سواری در هوای سرد در حالیکه سوز و کوران هوا هم به شدت اذیت میکنه کار راحتی نیست. ما به داشتن اتوموبیل شخصی عادت داریم. نهایتا تاکسی سرویس و تاکسی خطی و دیگه چی بشه اتوبوس. ولی برای دانمارکی ها قضیه کاملا برعکسه! خب چطور ما با اون عادتها در کشوری مثل دانمارک میتونیم بگیم داریم در رفاه زندگی میکنیم؟؟
در مورد بیمه درمانی کشوری مثل انگلیس (با اون ان اچ اس معروفش) هم همین سیستم را داره. مردم به راحتی به پزشک متخصص و داروهای تخصصی دسترسی ندارن. خیلی جاهای دنیا همینجوره. حالا ایران متفاوته ازین نظر. ولی اینکه کارآیی هر سیستم چقدره را نمیشه راحت نظر داد. در ایران هم سرعت تشخیص پزشکی و دقتش خیلی بالا نیست برای همه اقشار.
چیزی که من در دانمارک خیلی زیاد دیدم عبور و مرور زیاد آمبولانس در ساعتهای مختلف شبانه روزه. ولی خداروشکر تجربه استفاده از خدمات درمانیشون را نداشتم که بخوام درمورد کیفیتش نظری بدم!