مشکلی بنام دلتنگی و راه حل،اصلا راه حلی داره؟

[behnaz_usa]

سلام. خیلی خوبه اینجا آدم ها از تجربیات مثبتشان و انسانیت هم چیزهائی برای گفتن دارن. ممنون از دلگرمی دادن. موضوع اینه کسانی که اینجا هنوز در فرایند آمدن به آن طرف هستند همین جوری اش نگرانی دارن. حالا تجریبات افراد هم می توانه خیلی در این تصمیم موثر باشه. در هر صورت من فکر می کنم آدم هر جای دنیا هست انسانیت را نباید فراموش کنه و اگه داره که کمک کنه این کار را بهتره بکنه. درس اول اخلاق و انسانیت هست حالا دکتر فول پروفسور هم طرف باشه اما اخلاق نداشته باشه فایده ای نداره. درسته آدم بایستی فکر وضعیت خودش هم باشه اما لااقل اگه حتی پول هم نداره اما می توانه با امید دادن و ارائه راهکار هائی به طرف کمک کنه. حالا از نطر مالی هم تا آنجائی که در توانش هست کمک کنه. موضوع اینه که درس خواندن خوبه اما درس اول آدم اینه اگه می توانه دست کسی را بگیره چون یک جاهائی هم قضیه بر عکس میشه آدم خودش نیاز به کمک داره.

ولي من از اين قسمت كه نتونستيد به آدمي كمك كنيد و بعد به اين راحتي از وضعي كه براش پيش اومد تعريف كرديد يه كم شكه شدم. حداقل آدم وقتي نميتونه يا نميخواد كمك كنه يه كم شرايط منتجه رو با ظرافت تعريف ميكنه. فكر كنم هر كسي اين صفحه رو بخونه تا چند ساعت تو كماي فكري بره. اميدوارم به اين شدتم نباشه كه انسانيت كلا در اولويتهاي پايين تر قرار بگيره. من دوستاني در كانادا دارم كه به قول معروف بهشون ميگن دوستان ايميلي. ما هميدگه رو اصلا نديديم اما 7-8 ساله كه دوستيم و اين در طرز فكر من نسبت به فرهنگ اونها خيلي موثر بوده. شايد باورش سخت باشه اما هر سال كريستمس يا تولدم برام هديه ميفرستند و من واقعا توانايي اين كارو ندارم فقط يكبار براشون صنايع دستي اصفهان رو فرستادم كه خيلي خوششون اومد. زماني من نياز به پول داشتم و واقعا كسي رو نداشتم و با اينكه يسته هايي كه به ايران مياد كنترل ميشه و ريسكش بالا بود برام پول فرستاد البته مقدارش خيلي نبود مخصوصا براي اونكه ماهي 7000 دلار حقوق داشت. (باور كنيد يكبار يك مجله علمي برام فرستاده بودن اداره پست نشسته بود تمام 400 صفحه هر جا خانوما كمي كم حجاب بودن يا يقشون باز بود چسب زده بودن كه فكر كنم 1 هفته اي وقت برده بود)ميخوام بگم همونطور كه دوستمون گفت اعتماد و اطمينان به طرف مقابل چه كارها كه نميكنه.
موفق باشيد و نگران نباشيد در هر شرايطي هميشه يكي هواتونو داره.

[sorosh]

ببينيد دوستان تنهايى اين نيست كه آدم ها اطراف شما نباشند. شما ممكنه هزار تا دوست داشته باشيد و تنها باشيد!!!.تنهايى در ايران و خارج يك تفاوت عمده با هم داره:

در ايران اگر شما مشكلى داشته باشيد اطرافيان شما بهتون كمك ميكنند. اگر تو خيابون تصادف كنيد يا حالتون بد بشه آدم ها دورتون جمع ميشن . يا اگه مشكل مالى داشته باشيد به دوستى مراجعه كنيد احتمالا كمكتون ميكنن.

در آمريكا و كانادا اطرافيان شما تا زمانى كه مشكلى نداشته باشيد كنار شما هستند و اگر احساس كنند مشكلى داريد يا داريد مشكلى پيدا ميكنيد سريع از شما فاصله ميگيرند.

فكر كردن اينكه اگه آدم مشكلى پيدا كنه و نزديك ترين دوست/فاميلش بيست هزار كيلومتر از اون فاصله داشته باشه مثل يك كابوس ترسناكه!

من دوستى در ايران داشتم كه از يك خانواده ضعيف بود و با فاند كامل اومده بود كانادا. تو يك بازه زمانى فاندش قطع شد و خانواده اش در ايران هم توان كمك بهش رو نداشتند. از من من كمك خواست كه من هم كمكش نكردم. چون فكر ميكردم حتى اگه بخواد هم پولى كه قرض ميخواد رو نميتونه بده. سه ماه بعدوقتى ديدمش نشناختمش!
حدود 10 كيلو لاغر شده بود بارنگ پريده و چشم هاى گود افتاده. يادمه كه گوشه ناخن هاش پوست پوست شده بود و ميگفت سه ماهه ميوه نخورده.

يا اگه مريض بشين و گوشه خونه بيفتين...
يكى از دوستاى من تو امريكا خورد زمين و دستش از دو جا شكست. هزينه عمل جراحيش 50،000 دلار شد كه بيمه اش كاور نميكردش!چه بلاهايى كه سرش نيومد تا بدهيش رو پى آف كرد.

چند سال پيش يكى از دانشجو هاى ايرانى تو كانادا فوت كرده بود(فكر كنم طرف دانشجو دانشگاه آلبرتا بود)و به خاطر هزار دلار مردش رو زمين مونده بود.سفارت ايران به دولت كانادا تعارف ميزد كه تو اين امر خير پيش قدم بشه، دولت كانادا هم به سفارت ايران. طرف چندين هفته بود كه تو سرد خونه بود. آخرش دانشجو ها پول جمع كردن فرستادنش ايران.

به قول يكى از دوستاى مذهبيم آمريكا/كانادا مثل برزخ ميمونه. آدم خودشه و خداى خودش. چه مذهبى باشيد چه نباشيد. چه آدم ها دوره آدم باشند چه نباشند.

فکر میکنم بسیار غلیظ کردید مسئله رو!!!اولا اون آدم هایی که در ایران اگر حالتون خراب بشه دورتون جمع میشند بسیار بی مسئولیت تر از اونی هستند که به شما کمک کنند!
این قانونی که اطرافیان آدم در امریکا یا هر جای دیگه در صورت نیاز به کمک فراری میشند رو هم بازهم افراط کردید!من دوستان و آشنایان زیادی در بسیاری از کشورها دارم که با دوستانشون رابطه بسیار خوب و محبت آمیزی دارند و خیلی جا ها هم حتی کمکی که میشده از ایران انجام بشه در همون جا انجام شده(البته خب در هر جامعه ای هم خوب و هم بد وجود دارند) البته اینکه در ایران کسی نیاز به کمک داشته باشه و بهش کمک نشه خیلی رایج تر هست !!و حتی در بین جامعه ایرانی در خارج از کشور نمونه بارز اون خود شما به لطف بی دریغی که به دوستتون کردید!!!!
دایره انسانیت خیلی گسترده هست اگر بخواهیم درونش باشیم و زندگی کنیم!
خب دوری از خانوداه البته سخت هست اما مگر قراره همیشه آدم کنار خانواده باشه؟ازدواج.مستقل شدن.مرگ.... همه اینها منجر به جدایی میشه و چه خوبه که انسان در راه علم اندوزی این جدایی ها رو تحمل کنه.
خیلی از راونشناسان و متخصصان علوم رفتاری تاکید دارند که در زمان دانشجویی خوبه که در صورت امکان مدتی از محیط خانواده دور بود چرا که هم به استقلال روحی کمک میکنه و هم به تاکید اونها صمیمیت ها بسیار بیشتر میشه .آخه ادم بمونه ور دل پدر و مادر و پیشرفتی نداشته باشه خوبه یا دوری از عزیزانش رو که طبیعت انسان اینطوره که بعد از مدتی کاملا عادی میشه رو تحمل کنه و پیشرفت داشته باشه؟!

[Simon]

كاملا درسته. من خودم اكثر مواقع اگر از نظر مالي براي كسي خير و بركت نداشته باشم حداقل راهي به ذهنم ميرسه كه اگر انجام بده كمي از مشكلش حل شه. به هر حال من خودم در ايران يك چيز رو خوب ياد گرفتم كه تجربيات ديگران رو بشنوم اما به قاضي نرم و زود در مورد ديگران قضاوت نكنم. هر تجربه اي مربوط به يك انسان واحده و ديگران تنها وقتي كاملا شرايط مشابه داشته باشند و همون آدم باشند ميتونند تجربه رو تكرار كنند. پس ما كه هنوز نه رفتيم نه ديديم و همه چيز در حد شنيده هاست بهتره با شنيده ها براي روزهاي سخت آماده باشيم اما دلهره به خودمون راه نديم و مثبت باشيم و اميدوار كه براي ما قرار نيست همچين وضعي پيش بياد. من واقعا به قانون جاذبه اعتقاد دارم و اينكه به هر چي فكر كني و بترسي بر سرت خواهد اومد.
پس درس اول براي زندگي در يك كشور غريب آگاه بودن در كنار مثبت انديشيه . مثبت انديشي نه به معني ساده لوح بودن و سرخوش بودن. به معناي اميد داشتن به اينكه من موفق ميشم و من با انسانها ارتباط مثبت و متقابل خوبي برقرا خواهم كرد و اگر يك خارجي با حيوانات تا اين حد دوست و مهربون ميشه من كه يك انسانم و جاي خود دارم.
Best

[sorosh]

فکر کنم خوندنش ضرری نداشته باشه
بو علی سینا در "شطحیات" میگه یه عده ای از انسانها در محشر حشر ندارند و وقتی ندا میاد ای انسانها برخیزید اینها رو شمال نمیشه و جزو دسته نباتات محسوب میشوند! و حیف روح متعالی انسان که در اونها متجلی شده باشه.
دوم اینکه خانوم دکتر چمران توی خاطراتش میگه یه شب مصطفی اومد خونه توی هوای بسیار سرد اون موقع در امریکا یک رو انداز بسیار نازک که با دقت هم انتخاب کرد با خودش برد توی حیط توی برف خوابید و تا دو هفته از شدت بیماری نمیتونست تکون بخوره!!!
بعد که ازش پرسیدم چرا این کارو کردی گفت توی راه که داشتم میومدم یه بیخانمان سیاه پوست رو دیدم تقریبا با یه رواندازی مثل اینی که بردم توی اون سرما خوابیده بود ویه کمکی هم تا اونجا که از دستم بر میومد ظاهرا به قدر پول غذای یه مدتی و تهیه یک دست لباس گرم بهش دادم اما وقتی برگشتم بازهم از خودم خجالت میکشیدم که بروم کنار شومینه با خیال راحت چایی بخورم وقتی هم نوع من اون وضعیت رو داره و برای درک اون شخص که اتفاق نه هموطنش بوده نه چیز دیگه میره این کارو انجام میده!این کارو چمرانی انجام میده که دکترای فیزیک اون موقع در آمریکا رو داره و از درس کسی مثل بازرگان 22!!! میگیره توی کارنامه!
فکر کنم یه کمی بشه !!! درس گرفت....

[Ghahraman2012]

اقا ترسوندینمون ولی من هم شنیدم که ایرانی ها در خارج ایرانی که میبینند راه شون رو کج میکنند ولی به خاطر اینکه ایرانی ها سر هم کلاه میزارن و به قول معروف چتر باز میکنند ولی به هر حال من با همسرم عازم دیار قربت هستیم و هنوز نرفته داره گریه میکنه موندم چه کار کنم اونجا رفتیم ؟؟؟؟؟

[Simon]

اقا ترسوندینمون ولی من هم شنیدم که ایرانی ها در خارج ایرانی که میبینند راه شون رو کج میکنند ولی به خاطر اینکه ایرانی ها سر هم کلاه میزارن و به قول معروف چتر باز میکنند ولی به هر حال من با همسرم عازم دیار قربت هستیم و هنوز نرفته داره گریه میکنه موندم چه کار کنم اونجا رفتیم ؟؟؟؟؟

دوست خوب نگران نباش اين پستها مال چند وقته پيشه. و البته آرزو دارم هر جا هستي شاد و خوشبخت باشيد. متاسفانه عكس العمل ايشون كاملا طبيعيه و نميشه براش كاري كرد تا به قول معروف دوره اش طي شه. اما همدلي شما در اين شرايط ميتونه براشون دلگرم كننده باشه كه اونجا با وجود شما غربت نيست.

[behnaz_usa]

سلام حرف شما(simon) کاملا درسته. راستی آقای Ghahraman دوست عزیز به خانمتان صحبت کنین و بگین پس خانم هائی که دارن میرن چی بگن و همراهی هم ندارن. دیگه سختی داره. اما خوب آدم بایستی قوی باشه و توکل کنه. بالاخره تصمیم گرفته زندگی اش را بهتر کنه. حالا اگه واقعا سخت باشه و نتوانه خوب بر میگرده. اما کار به آنجا نمیکشه. من یک جورائی فکر میکنم با گذر زمان کم کم همه چیز درست میشه. اما خوب هر جای دنیا بایستی برای زندگی تلاش کردن و برای مفید بودن بیشتر پیش رفت. امیدوارم آدم با رفتن هم باز هم تا حدی بتوانه روابط را خوب حفظ کنه. چون من فکر میکنم آدم شاید با کار و درس که مشغول بشه کم کم دلتنگی کم میشه اما خانواده ها و کسانی که ایران هستن جای خالی آدم را بیشنر حس می کنن. حالا باز هم خدا کمک کنه آدم بتوانه سفری هم بیاد و بره. ان شاالله آینده برای همه مان روشن باشه.

دوست خوب نگران نباش اين پستها مال چند وقته پيشه. و البته آرزو دارم هر جا هستي شاد و خوشبخت باشيد. متاسفانه عكس العمل ايشون كاملا طبيعيه و نميشه براش كاري كرد تا به قول معروف دوره اش طي شه. اما همدلي شما در اين شرايط ميتونه براشون دلگرم كننده باشه كه اونجا با وجود شما غربت نيست.

[belen]

سلام من یک سوال برام پیش اومده شماها که چند ساله خارجید فرد مهمی شدید(یعنی شغل درست و حسابی و در امد بالا .....)یا باید برگردید ایران؟

[Simon]

سلام من یک سوال برام پیش اومده شماها که چند ساله خارجید فرد مهمی شدید(یعنی شغل درست و حسابی و در امد بالا .....)یا باید برگردید ایران؟

يه چيزي من بهت بگم؟ دوستم اونا كه رفتن مثلا اون دنيا كسي ازشون خبري داره؟ همه فقط شنيديم. تا نريم معلوم نيست. مثلا الان انتظار داري يكي كه موفق نبوده بياد بعده اين همه رنج كشيدن بگه اي بابا آخرشم چيزي كه خواستم نبود؟ من بعيد ميدونم كسي جز تعريف و تمجيد بگه. به هر حال اين سوالو فقط خودت وقتي بري ميتوني به طور قطع پاسخ بدي.
ضمنا هر هدفي كه دنبال كني همش فايده نيست ممكنه در كنارش مضراتي هم باشه. حالا اين مهمه كه تو مشكلاتي كه اينجا باهاش روبرويي رو دوست داري يا ميخواي بري يه جاي ديگه كه مشكلات سنخيتش با اينجا فرق داره. اونجا برا كسي فرش قرمز پهن نيست اگرم كسي به چيزي رسيده 2 حالت داشته يا خيلي تلاش كرده و اين نتيجه شب بيداريهاشه . يا همين جا كه بوده پولش از پارو بالا ميرفته و رفته اونجا. به هر حال اميدوارم هدفت هر چي هست به دور از نگراني ها بهش برسي. دلتنگي جز لاينفك مهاجرته.

[behnaz_usa]

سلام دوستان. کسانی که رقته اند امکانش هست راجع به احساسشون بعد از ویزا گرفتن تا بازه رفتن بنویسن. من به شخصه فقط امیدوارم تصمیم درستی گرفته باشم. اینکه واقعا در عمل آدم تصمیمش عملی میشه حسی هست در نوع خودش و اینکه با دلتنگی هم همراه هست. اگه دوستان از تجربه شان بعد از ویزا گرفتن تا لحظه رفتن بنویسن ممنون میشم.