مشکلی بنام دلتنگی و راه حل،اصلا راه حلی داره؟

[Simon]

اقا ترسوندینمون ولی من هم شنیدم که ایرانی ها در خارج ایرانی که میبینند راه شون رو کج میکنند ولی به خاطر اینکه ایرانی ها سر هم کلاه میزارن و به قول معروف چتر باز میکنند ولی به هر حال من با همسرم عازم دیار قربت هستیم و هنوز نرفته داره گریه میکنه موندم چه کار کنم اونجا رفتیم ؟؟؟؟؟

دوست خوب نگران نباش اين پستها مال چند وقته پيشه. و البته آرزو دارم هر جا هستي شاد و خوشبخت باشيد. متاسفانه عكس العمل ايشون كاملا طبيعيه و نميشه براش كاري كرد تا به قول معروف دوره اش طي شه. اما همدلي شما در اين شرايط ميتونه براشون دلگرم كننده باشه كه اونجا با وجود شما غربت نيست.

[behnaz_usa]

سلام حرف شما(simon) کاملا درسته. راستی آقای Ghahraman دوست عزیز به خانمتان صحبت کنین و بگین پس خانم هائی که دارن میرن چی بگن و همراهی هم ندارن. دیگه سختی داره. اما خوب آدم بایستی قوی باشه و توکل کنه. بالاخره تصمیم گرفته زندگی اش را بهتر کنه. حالا اگه واقعا سخت باشه و نتوانه خوب بر میگرده. اما کار به آنجا نمیکشه. من یک جورائی فکر میکنم با گذر زمان کم کم همه چیز درست میشه. اما خوب هر جای دنیا بایستی برای زندگی تلاش کردن و برای مفید بودن بیشتر پیش رفت. امیدوارم آدم با رفتن هم باز هم تا حدی بتوانه روابط را خوب حفظ کنه. چون من فکر میکنم آدم شاید با کار و درس که مشغول بشه کم کم دلتنگی کم میشه اما خانواده ها و کسانی که ایران هستن جای خالی آدم را بیشنر حس می کنن. حالا باز هم خدا کمک کنه آدم بتوانه سفری هم بیاد و بره. ان شاالله آینده برای همه مان روشن باشه.

دوست خوب نگران نباش اين پستها مال چند وقته پيشه. و البته آرزو دارم هر جا هستي شاد و خوشبخت باشيد. متاسفانه عكس العمل ايشون كاملا طبيعيه و نميشه براش كاري كرد تا به قول معروف دوره اش طي شه. اما همدلي شما در اين شرايط ميتونه براشون دلگرم كننده باشه كه اونجا با وجود شما غربت نيست.

[belen]

سلام من یک سوال برام پیش اومده شماها که چند ساله خارجید فرد مهمی شدید(یعنی شغل درست و حسابی و در امد بالا .....)یا باید برگردید ایران؟

[Simon]

سلام من یک سوال برام پیش اومده شماها که چند ساله خارجید فرد مهمی شدید(یعنی شغل درست و حسابی و در امد بالا .....)یا باید برگردید ایران؟

يه چيزي من بهت بگم؟ دوستم اونا كه رفتن مثلا اون دنيا كسي ازشون خبري داره؟ همه فقط شنيديم. تا نريم معلوم نيست. مثلا الان انتظار داري يكي كه موفق نبوده بياد بعده اين همه رنج كشيدن بگه اي بابا آخرشم چيزي كه خواستم نبود؟ من بعيد ميدونم كسي جز تعريف و تمجيد بگه. به هر حال اين سوالو فقط خودت وقتي بري ميتوني به طور قطع پاسخ بدي.
ضمنا هر هدفي كه دنبال كني همش فايده نيست ممكنه در كنارش مضراتي هم باشه. حالا اين مهمه كه تو مشكلاتي كه اينجا باهاش روبرويي رو دوست داري يا ميخواي بري يه جاي ديگه كه مشكلات سنخيتش با اينجا فرق داره. اونجا برا كسي فرش قرمز پهن نيست اگرم كسي به چيزي رسيده 2 حالت داشته يا خيلي تلاش كرده و اين نتيجه شب بيداريهاشه . يا همين جا كه بوده پولش از پارو بالا ميرفته و رفته اونجا. به هر حال اميدوارم هدفت هر چي هست به دور از نگراني ها بهش برسي. دلتنگي جز لاينفك مهاجرته.

[behnaz_usa]

سلام دوستان. کسانی که رقته اند امکانش هست راجع به احساسشون بعد از ویزا گرفتن تا بازه رفتن بنویسن. من به شخصه فقط امیدوارم تصمیم درستی گرفته باشم. اینکه واقعا در عمل آدم تصمیمش عملی میشه حسی هست در نوع خودش و اینکه با دلتنگی هم همراه هست. اگه دوستان از تجربه شان بعد از ویزا گرفتن تا لحظه رفتن بنویسن ممنون میشم.

[especial]

سلام دوستان. کسانی که رقته اند امکانش هست راجع به احساسشون بعد از ویزا گرفتن تا بازه رفتن بنویسن. من به شخصه فقط امیدوارم تصمیم درستی گرفته باشم. اینکه واقعا در عمل آدم تصمیمش عملی میشه حسی هست در نوع خودش و اینکه با دلتنگی هم همراه هست. اگه دوستان از تجربه شان بعد از ویزا گرفتن تا لحظه رفتن بنویسن ممنون میشم.

همه همین جوری ان! ولی به هر حال شما انتخابتون رو کردین و براش کلی وقت گذاشتین، سرمایه گذاشتین. پس حالا که شروع کردین با قاطعیت ادامه بدین. الان فقط به فکر جمع کردن وسایل سفرتون باشین که چیزی جا نمونه (مخصوصا از کتابا و جزواتی که میخواین ببرین و همچنین مدارک و ترجمه هاشون و چیزایی که مربوط به دانشگاه میشه مثل عکس و این حرفا)، حتما هم یه لیست تهیه کنین که بعدا بتونین چک کنین، آخه این زمان یه مقدار استرس آدم بالاست واسه رفتن، و ممکنه همش به فکر این باشین که برم همه ی فک و فامیلو ببینم که دیگه معلوم نیست کی بیام، برای همین ممکنه یه سری کارا یادتون بره، پس همه چیزو یادداشت کنین که بتونین چک کنین.
نگران هم نباشین. همه چیز براتون عادی میشه، آدم موجود انعطاف پذیریه! ما که آمریکا نرفتیم، آلمانیم ولی با وجود مردم یخ و سرد آلمان (!!) بازم خیلی سریع به شرایط عادت کردیم. پس اصلا نگران این نباشین که وای قراره چی بشه؟ چه جوری میخوام زندگی کنم؟ فلانی رو نبینم چی میشه؟ دلم واسه کی تنگ میشه یا واسه کی تنگ نمی شه! به همه چی عادت میکنین. الانم عصر تکنولوژیه هر روز پای چت و اووو و فیس بوک از حال همه خبر دارین و همه رو می بینین، پس الکی نگران نباشین.

[behnaz_usa]

سلام. ممنون از وقتی که گذاشتین. حرفاتون کاملا درست هست. اما برام جالب هست قبل از رفتن در دورانی که آدم داره تلاش میکنه هر مانعی را با انگیزه و شور زیاد می خواهد کنار بزنه که کارهای رفتنش جور بشه اما لحظه ای که ویزا را در پاسش میبینه یک لحظه میگه آیا ارزشش را داره؟ آیا این همانی هست که واقعا برام مهم بوده؟ میدانین دیگه به این رسیدم چه با رفتن چه با نرفتن خوشبختی تو دل آدم هست. آدم بایستی بتوانه خوب زندگی کنه و نکته مهمی که وجود داره حداقل برای خودم اینه که هر لحظه شاکر باشم یاد بگیرم که همان چیزهائی را که دارم شکرشان را بکنم و بگم حالا برای بهتر شدن تغییر میدم بازهم و پیش میرم. حالا توکل به خدا. امیدوارم تصمیم درستی باشه و اینکه در آینده بتوانم تمام جنبه های زندگی ام را خوب پیش ببرم. میدانم اولاش هم آنجا سخت هست امیدوارم به اندازه کافی قوی باشم. مرسی از حرفاتون. با آرزوی آینده ای روشن برای ایران و ایرانی.

همه همین جوری ان! ولی به هر حال شما انتخابتون رو کردین و براش کلی وقت گذاشتین، سرمایه گذاشتین. پس حالا که شروع کردین با قاطعیت ادامه بدین. الان فقط به فکر جمع کردن وسایل سفرتون باشین که چیزی جا نمونه (مخصوصا از کتابا و جزواتی که میخواین ببرین و همچنین مدارک و ترجمه هاشون و چیزایی که مربوط به دانشگاه میشه مثل عکس و این حرفا)، حتما هم یه لیست تهیه کنین که بعدا بتونین چک کنین، آخه این زمان یه مقدار استرس آدم بالاست واسه رفتن، و ممکنه همش به فکر این باشین که برم همه ی فک و فامیلو ببینم که دیگه معلوم نیست کی بیام، برای همین ممکنه یه سری کارا یادتون بره، پس همه چیزو یادداشت کنین که بتونین چک کنین.
نگران هم نباشین. همه چیز براتون عادی میشه، آدم موجود انعطاف پذیریه! ما که آمریکا نرفتیم، آلمانیم ولی با وجود مردم یخ و سرد آلمان (!!) بازم خیلی سریع به شرایط عادت کردیم. پس اصلا نگران این نباشین که وای قراره چی بشه؟ چه جوری میخوام زندگی کنم؟ فلانی رو نبینم چی میشه؟ دلم واسه کی تنگ میشه یا واسه کی تنگ نمی شه! به همه چی عادت میکنین. الانم عصر تکنولوژیه هر روز پای چت و اووو و فیس بوک از حال همه خبر دارین و همه رو می بینین، پس الکی نگران نباشین.

[bhr]

سلام دوستان. کسانی که رقته اند امکانش هست راجع به احساسشون بعد از ویزا گرفتن تا بازه رفتن بنویسن. من به شخصه فقط امیدوارم تصمیم درستی گرفته باشم. اینکه واقعا در عمل آدم تصمیمش عملی میشه حسی هست در نوع خودش و اینکه با دلتنگی هم همراه هست. اگه دوستان از تجربه شان بعد از ویزا گرفتن تا لحظه رفتن بنویسن ممنون میشم.

دودلی من حتی به گرفتن ویزا و دیدنش توی پاسپورتم نرسید!می تونم بگم شبی که فرداش مصاحبه داشتم سختترین و طاقت فرساترین شب زندگیم بود.2سال از زندگیم،بهترین سالهای عمرم رو گذاشته بودم و درست در یک قدمی رسیدن به هدفم اون سوال مشترک و دردناک رو از خودم پرسیدم:ارزشش رو داشت؟؟؟؟؟

هنوز برای این سوال جوابی پیدا نکردم ولی فهمیدم که چقدر تکان های این جنسی آدم رو بزرگ می کنن... منم همۀ توجیهات و دلایل شما دوستانم رو برای خودم دارم و هر روز مرور می کنم ولی موثرترین چیز که باعث شد به آرامش دست پیدا کنم این جمله بود:
"مرداب از رود پرسید چگونه چنین زلالی؟ رود گفت:گذشتم....."


با آرزوی آرامش و شادی برای همۀ ما...

[maziarmohamadi]

دودلی من حتی به گرفتن ویزا و دیدنش توی پاسپورتم نرسید!می تونم بگم شبی که فرداش مصاحبه داشتم سختترین و طاقت فرساترین شب زندگیم بود.2سال از زندگیم،بهترین سالهای عمرم رو گذاشته بودم و درست در یک قدمی رسیدن به هدفم اون سوال مشترک و دردناک رو از خودم پرسیدم:ارزشش رو داشت؟؟؟؟؟

هنوز برای این سوال جوابی پیدا نکردم ولی فهمیدم که چقدر تکان های این جنسی آدم رو بزرگ می کنن... منم همۀ توجیهات و دلایل شما دوستانم رو برای خودم دارم و هر روز مرور می کنم ولی موثرترین چیز که باعث شد به آرامش دست پیدا کنم این جمله بود:
"مرداب از رود پرسید چگونه چنین زلالی؟ رود گفت:گذشتم....."


با آرزوی آرامش و شادی برای همۀ ما...

حق با شماست منم همین حالت رو داشتم به جایه این که خودم رو برا مصاحبه اماده کنم همش فکر می کردم نکنه اشتباه کردم به خودم می گفتم اگه برگردم دو ساله پیش هرگز شروع به مقاله نوشتن و زبان خوندن و...نمی کنم...
ولی یه چیزه خوبی که من از پیشنهادهای بچه های فروم یاد گرفتم اینه که هر موقع هر بدی تو ایران دیدی اون رو یادداشت کن تا هر وقت یه خورده نسبت به رفتن تردید پیدا کردی یادت بیاد برای چی داری میری
البته این راه هم یه ضرری داره: اگه کلیر نشیم همش اون بدیهای ایران میاد رو مخه ادم ممکنه ادم رو دیوونه کنه

[nt]

سلام
راستش من هم هر روز به این فکر می کنم که آیا تصمیم درستی گرفتم؟ به قول بهناز از وقتی ویزامو دیدم این طوری شدم. گاهی به خودم لعنت می فرستم می گم بابا آبت نبود نونت نبود! داشتی راحت زندگی تو می کردی. آخه می خوای کجا بری آلاخون والاخون کنی خودت را. از طرفی اینگار افتادم تو جریانی که دیگه راه برگشتی نیست. قبل از اینکه تو مسیر اپلای بیافتم خوب کسی ازم انتظاری نداشت. ولی الان احساس ای کیو سان بهم دست داده که مامانش بهش گفته بود تا یک استاد بزرگ نشده حق نداره برگرده پیش مادرش! یعنی نمی تونم حتی به خودم بگم اگر رفتم و نتونستم بر می گردم. اینگار چاره ای نیست باید هم برم هم بتونم. خلاصه اگه می شد نرم نمی رفتم. یک جورایی اینگار حس می کنم جا زدم. ولی چاره ای نیست دیگه. باید رفت!
توکل بر خدا. همه جا سختی هست. گاهی چاره ای نیست که فقط خودت باشی و خدای خودت. البته همین خدا هم کم کسی نیستا. یعنی اگه خدا را داشته باشیم انشاءالله که حله.