POSTDOCTORAL Admission and Visa for USA

[Sabbatical]

سلام

آیا همزمان میشه برای ویزای J دوره فوق دکتری و EB1 اقدام کرد؟

[faran]

سلام دوستان
من دکتری صنایع غذایی گرایش تکنولوژی غذا با تخصص بسته بندی فعال مواد غذایی از دانشگاه تبریز با معدل 19 دارم .مقطع کارشناسی و ارشد هم دانشگاه دولتی بودم. هم اکنون استادیار دانشگاه آزاد هستم. در زمینه تخصصم دو الی سه مقاله ISI با ایمپکت دارم که البته مستخرج از پایان نامه ام است. مدرک آیلتس هم دارم که البته منقضی شده. جدیدا برای یک کنفرانس بین المللی در دانشگاه کالیفرنیا برکلی مقاله ام برای پرزنت پذیرش شده که منظر کلیرنس ویزا هستم. با این شرایط می توانم از یکی از دانشگاههای امریکا بویژه یکی از ده دانشگاه کالیفرنیا برای پست دکتری پذیرش بگیرم؟ لطفا راهنمایی بفرمایید
با سپاس

[Mechatronic]

سلام دوستان
من دکتری صنایع غذایی گرایش تکنولوژی غذا با تخصص بسته بندی فعال مواد غذایی از دانشگاه تبریز با معدل 19 دارم .مقطع کارشناسی و ارشد هم دانشگاه دولتی بودم. هم اکنون استادیار دانشگاه آزاد هستم. در زمینه تخصصم دو الی سه مقاله ISI با ایمپکت دارم که البته مستخرج از پایان نامه ام است. مدرک آیلتس هم دارم که البته منقضی شده. جدیدا برای یک کنفرانس بین المللی در دانشگاه کالیفرنیا برکلی مقاله ام برای پرزنت پذیرش شده که منظر کلیرنس ویزا هستم. با این شرایط می توانم از یکی از دانشگاههای امریکا بویژه یکی از ده دانشگاه کالیفرنیا برای پست دکتری پذیرش بگیرم؟ لطفا راهنمایی بفرمایید
با سپاس

سلام

پست داک نوعی قرارداد کاری/پژوهشی هست بین شما و میزبان شما که در اکثر مواقع، خود استاد هست و در آزمایشگاه/سنتر خودش میزبان شما خواهد بود. برای پذیرفته شدن، نه نیازی به فارغ التحصیلی از دانشگاه تاپ هست نه نیازی به اپلای رسمی به دانشگاه و ارائه مدارک اپلای. اگر شما و استاد مورد نظر به توافق برسید و استاد مربوطه نسبت به توانمندی شما اطمینان حاصل کنه، شانس خواهید داشت. در غیر این صورت، فارغ التحصیل هاروارد بودن هم تأثیری روی شانس شما نخواهد داشت.

در حقیقت، استادی که اعلام نیاز میکنه برای گرفتن پست داک ریسرچر، نیازمند ریسرچری هست که بتونه براش کار کنه و به بهترین نحو، به پیشبرد پروژه های استاد کمک کنه. هر کسی با هر رزومه ای بتونه بهترین گزینه باشه برای استاد، شانس بالایی خواهد داشت.

البته نمیشه انکار کرد که زمانی که برای یک پوزیشن پست داک چند نفر متقاضی وجود داشته باشه، سوابق تحصیلی/پژوهشی فرد هم میتونه تأثیرگذار باشه؛ اما اینطور نیست که استاد برای پست داک پوزیشن خودش، سراغ کسی بره که تخصص دقیقی در نیازمندی استاد نداره و صرفاً به خاطر سابقه دانشگاه های قبلی اونو پذیرش کنه.

نکته: نوشته های من مطلق نیست؛ دنیا هم کاملاً خطی نیست. در نتیجه، هم ممکنه من اشتباه کنم، هم ممکنه اتفاقات غیرخطی زیادی در دنیا دیده بشه.

[explorer27]

با سلام و وقت بخیر
بنده دانشجوی دکتری برق-کنترل ترم 9 دانشگاه شهید بهشتی بوده و همسر بنده نیز دانشجو ترم 2 دکتری داروسازی می باشد. در این فکر هستیم که تا یک سال دیگر، من برای موقعیت کاری پست دکتری و همسرم برای دکتری مجدد دارو سازی اقدام نماییم. در این ارتباط موضاعاتی که زیر خواهم آورد، ذهن من را بسیار مشغول کرده:
1- هدف من از این دوره بدست آوردن لینک، کسب تجربه در محیط هایی که دانش در صنعت استفاده می گردد هم چنین پربار کردن رزومه خود می باشد. من بشدت علاقمندم که لبه های دانش در حوزه تخصصی خود را در محیطی حرفه ای فرا بگیرم اما در کشورم جایی نیست که این دانش را فرا بگیرم. آیا پس از طی دوره و بازگشت به ایران این تجربه بدرد کار و یا جذب هیئت علمی می خورد؟ هر چند که جذب هیئت علمی نیز رو به کاهش است. به شخصه فکر می کنم هزینه این علاقه، عقب ماندن از جذب شدن در بازار کار ایران و هیئت علمی می باشد.
2- یک گزینه این است که تا یک سال دیگر، من برای موقعیت کاری پست دکتری و همسرم برای دکتری مجدد دارو سازی اقدام نماییم. گزینه ی دیگری نیز برای ما مطرح است: تا رسیدن موعد فرصت مطالعاتی همسرم صبر کنم (یک سال و نیم دیگر) و زمان پست دکترای خود را با فرصت مطالعاتی همسرم یکی کنم. طبق صحبتی که آموزش دانشگاه همسرم کردیم، با توجه به اینکه دوره فرصت مطالعاتی کمتر از پست دکتری می باشد و دانشجو باید پس از طی دوره به دانشگاه بازگردد، اعلام کردند که به تبعیت از همسر، تا پایان پست دکترای من اجازه ماندن در آن کشور را به خانمم می دهند. به نظر شما کدام گزینه بهتر است؟
در پایان با عرض معذرت از طولانی شدن عرایضم منتظر نظرهای سودمند شما هستم و ممنون می شوم نظر و تجربه های خود را به ما منتقل نمایید.
با احترام

[LOL]

با سلام و وقت بخیر
بنده دانشجوی دکتری برق-کنترل ترم 9 دانشگاه شهید بهشتی بوده و همسر بنده نیز دانشجو ترم 2 دکتری داروسازی می باشد. در این فکر هستیم که تا یک سال دیگر، من برای موقعیت کاری پست دکتری و همسرم برای دکتری مجدد دارو سازی اقدام نماییم. در این ارتباط موضاعاتی که زیر خواهم آورد، ذهن من را بسیار مشغول کرده:
1- هدف من از این دوره بدست آوردن لینک، کسب تجربه در محیط هایی که دانش در صنعت استفاده می گردد هم چنین پربار کردن رزومه خود می باشد. من بشدت علاقمندم که لبه های دانش در حوزه تخصصی خود را در محیطی حرفه ای فرا بگیرم اما در کشورم جایی نیست که این دانش را فرا بگیرم. آیا پس از طی دوره و بازگشت به ایران این تجربه بدرد کار و یا جذب هیئت علمی می خورد؟ هر چند که جذب هیئت علمی نیز رو به کاهش است. به شخصه فکر می کنم هزینه این علاقه، عقب ماندن از جذب شدن در بازار کار ایران و هیئت علمی می باشد.
2- یک گزینه این است که تا یک سال دیگر، من برای موقعیت کاری پست دکتری و همسرم برای دکتری مجدد دارو سازی اقدام نماییم. گزینه ی دیگری نیز برای ما مطرح است: تا رسیدن موعد فرصت مطالعاتی همسرم صبر کنم (یک سال و نیم دیگر) و زمان پست دکترای خود را با فرصت مطالعاتی همسرم یکی کنم. طبق صحبتی که آموزش دانشگاه همسرم کردیم، با توجه به اینکه دوره فرصت مطالعاتی کمتر از پست دکتری می باشد و دانشجو باید پس از طی دوره به دانشگاه بازگردد، اعلام کردند که به تبعیت از همسر، تا پایان پست دکترای من اجازه ماندن در آن کشور را به خانمم می دهند. به نظر شما کدام گزینه بهتر است؟
در پایان با عرض معذرت از طولانی شدن عرایضم منتظر نظرهای سودمند شما هستم و ممنون می شوم نظر و تجربه های خود را به ما منتقل نمایید.
با احترام

دوره پست دکترا حتما تجربه خوبی خواهد بود و برای جذب هیئت علمی مفید است. بازار کار اما بعید میدانم به حتی داشتن دکترا اهمیتی بدهد، چه برسد به پست دکترا!

به نظر بنده یافتن موقعیتی که هم شما هم همسرتان بتونید در یک دانشگاه باشید کار را بسیار سخت میکند. وقتی گزینه دوم برای شما وجود دارد، چرا گزینه اول را در نظر دارید؟

[Ali7788]

با سلام و وقت بخیر
بنده دانشجوی دکتری برق-کنترل ترم 9 دانشگاه شهید بهشتی بوده و همسر بنده نیز دانشجو ترم 2 دکتری داروسازی می باشد. در این فکر هستیم که تا یک سال دیگر، من برای موقعیت کاری پست دکتری و همسرم برای دکتری مجدد دارو سازی اقدام نماییم. در این ارتباط موضاعاتی که زیر خواهم آورد، ذهن من را بسیار مشغول کرده:
1- هدف من از این دوره بدست آوردن لینک، کسب تجربه در محیط هایی که دانش در صنعت استفاده می گردد هم چنین پربار کردن رزومه خود می باشد. من بشدت علاقمندم که لبه های دانش در حوزه تخصصی خود را در محیطی حرفه ای فرا بگیرم اما در کشورم جایی نیست که این دانش را فرا بگیرم. آیا پس از طی دوره و بازگشت به ایران این تجربه بدرد کار و یا جذب هیئت علمی می خورد؟ هر چند که جذب هیئت علمی نیز رو به کاهش است. به شخصه فکر می کنم هزینه این علاقه، عقب ماندن از جذب شدن در بازار کار ایران و هیئت علمی می باشد.
2- یک گزینه این است که تا یک سال دیگر، من برای موقعیت کاری پست دکتری و همسرم برای دکتری مجدد دارو سازی اقدام نماییم. گزینه ی دیگری نیز برای ما مطرح است: تا رسیدن موعد فرصت مطالعاتی همسرم صبر کنم (یک سال و نیم دیگر) و زمان پست دکترای خود را با فرصت مطالعاتی همسرم یکی کنم. طبق صحبتی که آموزش دانشگاه همسرم کردیم، با توجه به اینکه دوره فرصت مطالعاتی کمتر از پست دکتری می باشد و دانشجو باید پس از طی دوره به دانشگاه بازگردد، اعلام کردند که به تبعیت از همسر، تا پایان پست دکترای من اجازه ماندن در آن کشور را به خانمم می دهند. به نظر شما کدام گزینه بهتر است؟
در پایان با عرض معذرت از طولانی شدن عرایضم منتظر نظرهای سودمند شما هستم و ممنون می شوم نظر و تجربه های خود را به ما منتقل نمایید.
با احترام

سلام دوست عزیز,


در مورد گذراندن دوره فوق دکترا یا پست داک, تا جایی که من میدونم انجام دادن این دوره برای رشته های مهندسی خیلی کمتر از رشته های علوم پایه مرسوم هست. به عبارتی وقتی شما در آمریکا دکترا میگیرید, اگر رشته شیمی, زیست یا ... هستید تقریبا بدون شک برای وارد بازار کار آکادمیک شدن نیاز به انجام دوره پست داک دارید. اما در رشته های مهندسی مثل برق, مکانیک یا ... اغلب بچه ها بدون گذروندن این دوره وارد محیط آکادمیک میشن. در مورد مشاغل غیر آکادمیک و صنعتی هم تقریبا اصلا دوره پست داک نیاز نیست.


نکته دیگه اینکه اگر شما قصد بازگشت به ایران را دارید, داشتن یک دوره پست داک و کسب تجربه و علم به روز و البته کاربردی قابلیت رقابتی شما را بالا خواهد برد. به ویژه اگر بتونید در این دوره ارتباط خودتون را با ایران حفظ کنید یا حتی فضای یک کار مشترک با دانشگاهی در ایران را فراهم کنید احتمال اینکه پس از بازگشت در دانشگاه مشغول به کار بشید بالا میره. به هر حال فضای گزینش و استاد دانشگاه شدن در ایران را خودتون باید بهتر بدونید و بر اساس اون برنامه ریزی کنید.


در مورد همسرتون, غیر منطقی هست دکترا در ایران را رها کنند و بیان اینجا مجدد دکترا بگیرن. منطقی ترین کار این هست که ایشون همراه شما بیان آمریکا, و بعد دنبال پست داک باشن. معمولا زوج ها در دوره پست داک چنین کاری میکنند. چون برای همسر شما گرفتن پست داک در شرایطی که در محل حضور دارن و میتونن خیلی راحت به استاد های مختلف دپارتمان های مختلف و حتی دانشگاه های مختلف (اگر شهر برگی برید مثلا جایی مثل بوستون که تعداد خیلی زیادی دانشگاه و مرکز تحقیقاتی هست یا دیگر شهر های بزرگ) دسترسی داشته باشن. استاد ها خیلی راحت بدون هزینه میتونن خانوم شما را مصاحبه کنن و در دانشگاه خود شما میتونید با آشنایی شانس موفقیت ایشون را خیلی بالا ببرید.


من پیشنهاد میکنم, شما اول موقعیت پست داک خودتون را تضمین کنید. وقتی اومدید اینجا, همسرتون در چند ماه اول میتونن یک پوزیشن پیدا کنند. این کاری هست که بچه های متاهل, حتی وقتی اینجا دکترا گرفتن, انجام میدن و یکی از زوجین که شانس بیشتر و بهتری برای گرتفن پست داک در دانشگاه معتبر داره, اول اقدام میکنه. و نفر دوم بعد از اون پست داک یا در مواردی حتی جاب میگیره.


موفق باشید

[explorer27]

دوره پست دکترا حتما تجربه خوبی خواهد بود و برای جذب هیئت علمی مفید است. بازار کار اما بعید میدانم به حتی داشتن دکترا اهمیتی بدهد، چه برسد به پست دکترا!

به نظر بنده یافتن موقعیتی که هم شما هم همسرتان بتونید در یک دانشگاه باشید کار را بسیار سخت میکند. وقتی گزینه دوم برای شما وجود دارد، چرا گزینه اول را در نظر دارید؟

باسلام مجدد
آیا در صورت لحاظ کردن گزینه دوم، یکی کردن مکان فرصت مطالعاتی همسرم و موقعیت پست دکترای من، راحت تر از یکی کردن محل تحصیل همسر و محل کار من می باشد؟

[explorer27]

سلام دوست عزیز,


در مورد گذراندن دوره فوق دکترا یا پست داک, تا جایی که من میدونم انجام دادن این دوره برای رشته های مهندسی خیلی کمتر از رشته های علوم پایه مرسوم هست. به عبارتی وقتی شما در آمریکا دکترا میگیرید, اگر رشته شیمی, زیست یا ... هستید تقریبا بدون شک برای وارد بازار کار آکادمیک شدن نیاز به انجام دوره پست داک دارید. اما در رشته های مهندسی مثل برق, مکانیک یا ... اغلب بچه ها بدون گذروندن این دوره وارد محیط آکادمیک میشن. در مورد مشاغل غیر آکادمیک و صنعتی هم تقریبا اصلا دوره پست داک نیاز نیست.


نکته دیگه اینکه اگر شما قصد بازگشت به ایران را دارید, داشتن یک دوره پست داک و کسب تجربه و علم به روز و البته کاربردی قابلیت رقابتی شما را بالا خواهد برد. به ویژه اگر بتونید در این دوره ارتباط خودتون را با ایران حفظ کنید یا حتی فضای یک کار مشترک با دانشگاهی در ایران را فراهم کنید احتمال اینکه پس از بازگشت در دانشگاه مشغول به کار بشید بالا میره. به هر حال فضای گزینش و استاد دانشگاه شدن در ایران را خودتون باید بهتر بدونید و بر اساس اون برنامه ریزی کنید.


در مورد همسرتون, غیر منطقی هست دکترا در ایران را رها کنند و بیان اینجا مجدد دکترا بگیرن. منطقی ترین کار این هست که ایشون همراه شما بیان آمریکا, و بعد دنبال پست داک باشن. معمولا زوج ها در دوره پست داک چنین کاری میکنند. چون برای همسر شما گرفتن پست داک در شرایطی که در محل حضور دارن و میتونن خیلی راحت به استاد های مختلف دپارتمان های مختلف و حتی دانشگاه های مختلف (اگر شهر برگی برید مثلا جایی مثل بوستون که تعداد خیلی زیادی دانشگاه و مرکز تحقیقاتی هست یا دیگر شهر های بزرگ) دسترسی داشته باشن. استاد ها خیلی راحت بدون هزینه میتونن خانوم شما را مصاحبه کنن و در دانشگاه خود شما میتونید با آشنایی شانس موفقیت ایشون را خیلی بالا ببرید.


من پیشنهاد میکنم, شما اول موقعیت پست داک خودتون را تضمین کنید. وقتی اومدید اینجا, همسرتون در چند ماه اول میتونن یک پوزیشن پیدا کنند. این کاری هست که بچه های متاهل, حتی وقتی اینجا دکترا گرفتن, انجام میدن و یکی از زوجین که شانس بیشتر و بهتری برای گرتفن پست داک در دانشگاه معتبر داره, اول اقدام میکنه. و نفر دوم بعد از اون پست داک یا در مواردی حتی جاب میگیره.


موفق باشید

ممنون از توضیحات کامل شما
اما از آنجایی که همسرم هم اکنون ترم دو دکترا هستند امکان اقدام برای پست دکترای ایشان میسر نیست به همین دلیل به این فکر افتادیم که ایشان دکترای داخل را رها کرده و در شهری که من برای شغل پست دکتری اقدام می کنم مجددا تحصیل کنند.

[baransaba]

با سلام. نمیدونم سئوالم جای درستی نوشتم یا نه!!!
دکترا دارم. بعد از موافقت اولیه یک استاد در یوسی دیویس به شرط پیدا کردن فلوشیپ، برای دکترای دوم در دپارتمان استاد مربوطه اپلای کردم که بعد از چند ماه انتظار ریجکت شدم. به استاد که اطلاع دادم گفت میتونی تو ازمایشگام پست داک بگذرونی ولی فقط نامه پذیرش به خودت میدم بدون دخالت دانشگاه. قبول کردم با فاند شخصی برم که شامل دو سال برگشت به ایران نشم و بهشون گفتم برای ویزای جی 1 فرم ds-2019 باید از طریق یک ارگان اسپانسر کننده جی 1 بدستم برسه. هیچ اطلاعی نداشت قرار شد چک کنه که بعد حدود 3 هفته جوابی نداده. خیلی سرچ کردم و متوجه شدم فرم ds-2019 برای پست داک باید توسط اسپانسر اکادمیک/دانشگاه باشه و اسپانسرهای بخش خصوصی به کارم نمیاد. واقعا نمیدونم چی کار کنم؟چرا با دانشگاه نمیخاد همکاری کنه؟ کسی راه حلی نداره. ممنون میشم از توجه و پاسختتان. موفق باشید.

[farzanehjoon]

سلام دوستان
بنده دکترا از ایران دارم و چند سالیست هیات علمی در یک دانشگاه خوب دولتی مشغول هستم. تصمیم به اخذ پست داک گرفتم تا بتونم شانسم را در خارج کشور برای کار احتمالی بعدی امتحان کنم. از دانشگاه هاروارد پذیرش پست داک گرفتم. حقوقش بد نیست (در نمونه خودش سطح خوبیه) ولی کفاف زندگی خانواده 3 نفره ما رو تو شهر گرن بوستون نمیده احتمالا. یعنی چون اینجا حقوق هیات علمی گرفتیم دیگه نمیتونیم سختی بدیم به خودمون. فکر میکنیم توجیه نداره. از طرفی دانشگاه هاروارده و دیگه ازین موقعیت ها پیش نمیاد.
همسرم اصلا موافق نیست و میگه هیچی این کار مشخص نیست! آینده ریسکه و ممکنه نتونیم بعد دو سال و دست از پا دراز تر برگردیم.
من هم موندم با مخارج زندگی در بوستون و دردسرهای ویزا و از دست دادن شغلم اینجا و ... و از طرفی دانشگاه هاروارد و موقعیت استثناییش!
اونها قول دادن در پیدا کردن کار بعد پست داک کمکم کنن.
ویزا هم H1b میگیرن واسم
ولی میدونین که همسرم با ویزای من نمیتونه هیچ کار کنه! شاید بشه به تحصیلی تغییرش داد که اونم پروسه خودش رو داره.
اگر مجرد بودم شک نمیکردم و میرفتم
ولی متاهلم و یک بچه دارم و نمیتونم راحت و بی دغدغه تصمیم بگیرم.
دیدم تو تاپیک برخی دوستان شرایط مشابه داشتن
خوشحال میشم کمکم کنین.
ممنون