اوضاع واقعی کار و روش‌های سرمایه‌گذاری به روایت دوستان ساکن كانادا

[ashkan_a]

واقعا تاپیک مفیدی رو باز کردید
این اطلاعات باعث میشه آدم با چشمانی بازتر قدم برداره و اگر کسی با دونستن این واقعیت ها از راه دور افسرده و نا امید بشه حسابش رو بکنه که وقتی توی اون شرایط از نزدیک قرار میگیره چه کار میکنه
واقعا ممنون از راه اندازی این تاپیک

[Artin Raad]

یعنی چی ؟یعنی اینها بیکارند مردم رو مچل خودشون میکنن دکتر و مهندس وارد میکنن بعد بیل و کلنگ هم دستشون نمی دن؟عاقبتمون مثل بنگلادشی های تو ایران نشه

دوست عزیز
مچل نیستند خیلی هم زرنگ هستند
تحلیل کارهای اداره مهاجرت کانادا سخت نیست همه مهاجران بعد چند ماه از ورود متوجه میشن

1-آمار مهاجرینی که برمیگردند خیلی بالاست اما بهش توجهی نمیشود یا نمیخواهند که بشه!
هر مهاجری که میاد کلی دلار میاره کلی وسیله میخره کلی اجاره میده کلی خوراکی و... و همه همه خرج و دادن تکس و مالیات 13 درصدی که صاف میره تو جیب دولت بعد هم درصد زیادی برمیگردند

2-کانادا به بچه های مهاجرین نیاز داره نه خودشون!
از اونجاییکه همه کبکی ها سگ و گربه دارند نیاز به نوزاد انسان دارند!

3-آمار افرادی که بازنشسته میشن رو به افزایشه(معلم ما 200 سالشه نمیدونم کی بازنشسته میشه!)پس نیرو میخوان که کار کنند مالیات بدن که حقوق اینهارو بدن

4-افراد تحصیل کرده وارد میشن خوب هزاران دلار صرف یه جوون شده تا به اینجا برسه حالا یه درصد کمی میرند سرکار و بخش عمده نمیتونند پس اونها برای کارهای جنرال بکار میگیرند اینجوری سطح فرهنگ و تحصیلات عمومی بالا نگه میدارند,از بچه های اینا برای ساختن آینده سود میبرند و پولهایی کشور مادرشون را هم برای شکوفایی اقتصاد کانادا خرج میکنند

از همه مهمتر هر مهاجر متخصصی با خود ژن های خوب وارد کشور میکنه که باعث افزایش میانگین ضریب هوشی در نسل حاضر و آینده میشه خوب بدین ترتیب کشور مبدا به مرور خالی از ژن های مولد و کاهش ضریب هوشی میشه و به مرور کشورهای مبدا مصرفیتر و کشور مقصد تولیدیتر و مولدتر میشه
این نکته ای که متاسفانه کشور ما بهش توجه نمیکنه.
(برید خوب تحقیق کنید رتبه میانگین ضریب هوشی ایران با افت زیاد 84 شده در صورتیکه کانادا و کشورهای صنعتی 100 به بالا هستند)

[alinejad]

به روزنامه ایرانیان مونترال نگاه کنید ببینید چه نیروهایی استخدام میشوند صفحات آخر)
http://paivand.ca/
http://www.hafteh.ca/
دلاتان رابه کبابی خراسان و سوپر مارکت اخوان خوش نکنید چون الکیه ! 2 ساله که هر هفته چاپ میشود !!
واقعا" شرمنده ام ودیگه نمیخوام ادامه بدم !

[Artin Raad]

به روزنامه ایرانیان مونترال نگاه کنید ببینید چه نیروهایی استخدام میشوند صفحات آخر)
http://paivand.ca/
http://www.hafteh.ca/
دلاتان رابه کبابی خراسان و سوپر مارکت اخوان خوش نکنید چون الکیه ! 2 ساله که هر هفته چاپ میشود !!
واقعا" شرمنده ام ودیگه نمیخوام ادامه بدم !

کبابی ها فقط دخترهای خوشگل میگیره برای گارسونی و اقایان باید برن ظرفشوری!
یه خانم محترمی هم گله میکرد صاحب یکی از همین فروشگاه های ایرانی ازش خواستگاری کرده!خودتون میدونید یعنی چه!
عذر میخوام سرتون درد آوردم منم ادامه نمیدم
موفق باشید

[hossein_lwo]

آقای علینژاد
مرسی از اطلاعاتی که دادید.
منتظر این جور صحبتها بودم,میتونم ازتون وضع کار دوستهای هواپیمایی و هوافضایی رو بدونم اگه اطلاعاتی دارید.
بازم ممنونم.

[ghlobe]

شما این جا دعوت به مصاحبه میشوی ، 1 ساعته میری ... آلبرتا فرضا" شما رو دعوت به مصاحبه کنه ؟ 6 ساعت با هواپیما بری که بگن نه !؟ بایستی یا مخترع باشی ( نوابغ) که رفتی دست پر برگردی یا کلا" جمع کنی بری دوباره 6 ماه دنبال کار بگردی ! ها ! دوباره بری انگلیسی تقویت کنی ! من IELTS-AC 7 دارم که پس از 3 ماه کلاس روزی 8 ساعت فرانسه روبه نابود شدنه ! تازه من جفتشو با هم میخونم !

من الان شطرنجی میکنن ! ( خودم گریم گرفته)

خوب دوست عزیز این نکته رو هم در نظر بگیرید: اگر بنده در شهر خودم بنشینم، زبانم هم خوب نباشه، کار رو هم خوب بلد نباشم، حاضر نباشم ایالتهای دیگه رو هم چک کنم، معلومه که کار گیرم نمی اید. شما فکر میکنید خود این کانادایی ها کم دنبال کار میگردند و تلاش میکنند تا موقعیت مناسب پیدا کنند؟ یک دوست کانادائی من برای مصاحبه شغلی چند بار به تکزاس و کالیفرنیا رفت (یکبار به هزینه خودش) تا بالاخره در کالیفرنیا یک کار خوب با یک شرکت بزرگ پیدا کرد. اگر میخواست بنشینه تو خونه اش و بگه پیشنهاد کار برام بفرستید در خونه که هنوز پای بخاری نشسته بود که!!

همه این مشکلات درست ولی ما ایرانیها هم یک کمی همه چیز رو آسون میخوایم.

[ghlobe]

دوست عزیز julien نکته خوبی رو اشاره کردند. بجای صرفا شرح مشکلات دادن، شاید بهتر باشه از روشهای موفقیت هم بگیم. مواردی که برای خودمون بوده یا دیدیم و شنیدیم. من اینجا تجربه خودم رو میگذارم و بعد نمونه های دیگری که دیدم رو هم مثال میزنم.

با حذف اطلاعات شخصی: بنده چندین سال پیش با ویزای دانشجویی اومدم مونتریال برای فوق. وقتی تموم شد استادم یک کار در رشته خودم در یک شرکت کوچک در انتاریو برام پیداکرد. رفتم اونجا و در این فاصله PR رو هم گرفتم. از اون به بعد تا بحال در شرکتهای مختلف کارهای نسبتا خوبی داشته ام.

مهمترین نکته ای که در مورد کارخودم بنظرم میاید اینکه با وجودیکه چند بار کار عوض کرده ام ولی بجز یک مورد هرگز گرفتن کار از طریق فرستادن رزومه یا شرکتهای کاریابی نبود. همیشه از طریق networking دوستان و معرفی بود یعنی با تحقیق و تفحص از دوستان متوجه میشدم یک جایی موقعیت شغلی مناسبی هست و بعد از طریق دوستان رزومه میفرستادم. معرفی خیلی موثره. اگر میخواستم در یک شرکت خاص کار بگیرم اینقدر این در و اون در میزدم تا یکی رو اونجا پیدا کنم. هیچ وقت هم کاری رو ول نکردم قبل از اینکه کار بهتری پیدا کنم. در یک مورد بخاطر بسته شدن شرکت کارم رو از دست دادم، سریع در دوره دکترای یک دانشگاه ثبت نام کردم تا از طریق کمک هزینه دانشجویی و تدریس و TA در دانشگاه خرجم بگذره تا کار جدید پیدا کنم (که در این مورد حدود یکسال طول کشید).

یکی دیگه هم این که زبان (انگلیسی) رو به سرعت قوی کردم با تمرکز بیشتر بر دوستان خارجی

[alinejad]

خوب دوست عزیز این نکته رو هم در نظر بگیرید: اگر بنده در شهر خودم بنشینم، زبانم هم خوب نباشه، کار رو هم خوب بلد نباشم، حاضر نباشم ایالتهای دیگه رو هم چک کنم، معلومه که کار گیرم نمی اید. شما فکر میکنید خود این کانادایی ها کم دنبال کار میگردند و تلاش میکنند تا موقعیت مناسب پیدا کنند؟ یک دوست کانادائی من برای مصاحبه شغلی چند بار به تکزاس و کالیفرنیا رفت (یکبار به هزینه خودش) تا بالاخره در کالیفرنیا یک کار خوب با یک شرکت بزرگ پیدا کرد. اگر میخواست بنشینه تو خونه اش و بگه پیشنهاد کار برام بفرستید در خونه که هنوز پای بخاری نشسته بود که!!

همه این مشکلات درست ولی ما ایرانیها هم یک کمی همه چیز رو آسون میخوایم.

نه ! واقعیت اینست که بیش از آنکه فکرش را کنید بنده جستجو میکنم . در داخل مونترال ، اوتاوا ، مونیتوبا ، کلگری و حتی نیویورک ! شما خودتان اینجا هستید و میدانید 4 اینترویو رفتن در 3 ماه رکورد بسیار خوبی است . میدانیم که کسانی هستند که بعد از 2 سال ، یک اینترویو نرفتن و پشت تلفن ریجکت شده اند . بنده هم بدلیل مدارک زیمنس هست که دعوت میشوم . از این دوستانی گفتم آمار بالایی موجود است . در مصاحبه ها نکات ضعف شناسایی شده و در حال حاظر درحال حل آنها هستم .
بحث بنده این است که دوستان فکر نکنند لااقل مونترال جامعه صنعتی و پیشرفته و صاحب تکنولوژی است ! بلکه یک جامعه کاملا" وابسته به دولت فدرال و مصرفی و وارداتی است !
شما تو شمال ایران چن تا کارخونه سراغ داری ؟! مردم اینجا عللخصوص کبکی ها " رفاه طلب" با سرمایه اجدادی و البته کاردولتی حقوق بالا هستند و جامعه مهاجر بندرت درون آنها نفوذ میکند حتی اگر فرانسه بداند !

[ghlobe]

یک نکته دیگر اینکه گرفتن کار اول بی نهایت دشوار است چون اینجا تجربه کار کانادائی خیلی مهم است. اینجاست که گسترش دادن شبکه تماس و دوستان مهم میشود. ولی غیر از آن باید آماده برای هر نوع کاری و در هر جا باشید. توجه کنید دهسال کار باربری هم شما را برای گرفتن کار بهتر آماده نمی کند، بنابراین نوع کار را با دقت انتخاب کنید. کارهائی مثل customer support و نظیر آن خیلی برای شروع مناسبند و البته زبان قوی می خواهند.

البته بنده در مورد کار اولم خوش شانس بودم که استادم برایم پیدا کرد. ولی حتی در آن مورد هم اگر من بهانه دوری محل کار (ایالت دیگر) و حقوق پائینتر از معمول (شرکت خیلی کوچکی بود و پول نداشتند) و نوع کار (دقیقا رشته ام نبود گرچه مربوط بود) می آوردم که الآن اینجا نبودم. برای کار اول باید کاملا قابل انعطاف باشید بخصوص از نظر محل کار. من خودم در یک مورد بیش از یک سال دور از زن و بچه ام کار کردم چون شرایط برای منتقل کردن شان از شهر محل سکونت مان به محل جدید مناسب نبود. الآن دوستی دارم که در نیویورک کار می کند در حالیکه خانواده اش تورنتو هستندو فقط هفته ای دو بار آنها را می بیند. این قبیل مشکلات را باید بطور موقت تحمل کرد تا کار پیش برود. خود کانادائی ها هم غیر از این نیستند.

[ghlobe]

مثال دیگر در مورد کسانی است که تغییر شغل داده اند.

همسر یکی از دوستان من مهندس کامپیوتر بود و با وجودی که در اینجا ادامه تحصیل هم داد ولی چون در زمینه های پیشرفته این رشته تجربه ای نداشت نمی توانست کار پیدا کند. پس از چند بار تلاش و کارهای پروژه ای کوتاه مدت تصمیم گرفت کلا دور کار کامپیوتر را خط بکشد. یک دوره نه ماهه تربیت دبیر bachelor of education گذراند و الآن فعلا بعنوان معلم جانشین در دبیرستانهای منطقه تورنتو تدریس ریاضی می کند. حقوقش زیاد نیست و بسته به ساعات کار است ولی امیدوارست ظرف دو سه سال رسمی بشود و کارش روی روال بیفتد. از معلمی هم خیلی خوشش آمده.

فرد دیگری را می شناسم که پزشک است و اینجا طبعا گرفتن اجازه کار برایش مشکل یا تقریبا غیر ممکن بود. ایشان با همسرشان با سرمایه کمی که آورده بودند یک شرکت نظافت و تمیز کردن مجتمع ها و آپارتمانهای بزرگ تاسیس کردند و دو سه تا کارگر استخدام کردند. خودشان فقط مشتری یابی و مدیریت کار را انجام میدهند. از طریق دوست و آشنا کارهای کنتراتی گرفتند و خوشبختانه کارشان در حال پیشرفت است. هنوز همه بدهیها را نداده اند ولی خرج و دخلشان جور است و کار هم آرام آرام پیش میرود.

اکثر ما رشته هایمان را بر اساس فشار خانواده یا نتیجه کنکور انتخاب کرده ایم. بعضی وقتها شاید تغییر شغل به کاری که واقعا دوست داریم یا استعداد داریم بهتر باشد.