شوك فرهنگي / غم غربت - راهكارهاي آن

[orang]

یکی از دوستان از تشخیص من عصبانی شده و پیغام خصوصی داده چرا در حیطه کار پزشکی دخالت کردم: در جواب ایشون عرض میکنم بنده با استناد معیارهای DSM- V
http://en.wikipedia.org/wiki/DSM-5 اظهار نظر نمودم . در ضمن شما از کجا میدونید من پزشک یا روانپزشک نیستم. اگر هم میبیند لحن من با ایشون مودبانه نیست دلیلش اینه خود ایشون این طرز برخوردو انتخاب کرده:

وابستگی فرهنگی هم به اینجا ندارم چون من کلا از فرهنگ خودمون بدم میاد

خیلی از بچه های امروز اصولا بی ادب و بی مسوولیت بار اومدن . به یه تلنگر احتیاج دارن تا خودشونو اصلاح کنند. نمیشه به فرهنگ یک کشور راحت توهین کرد و در برابرشون سکوت کرد. این آدمها وقتی خارج هم میان دایم مشغول مسخره کردن کشور و فرهنگ خودشون میشن

البته من به شما پیام خصوصی ندادم ولی اساسا با حرفتون موافق نیستم که دارین با قطعیت در مورد ایشون نظر میدین: http://www.tabnak.ir/fa/news/309432/...87%DB%8C%D9%85
حتی ما اگه قبول کنیم که شما یک روانپزشک با تجربه هم هستین اصول اولیه طبابت حکم میکنه که بر اساس یک کامنت یک مریض نمیشه نظر داد و اپلی ابرود هم مطب دکتر نیست....این دوستمون که سن و سال زیادی هم نداره اومده و مشکلش رو اینجا گفته حالا چه طرز فکری داره و اینکه طرز فکرش درست یا غلط هست به خودش مربوط هست و نخواسته ما در موردش قضاوت کنیم.
به نظر من این جور برخوردها باعث سرخورده شدنش میشه تا اینکه براش کمکی باشه در جهت اینکه حداقل یک خورده پخته تر بشه و بهتر بتونه تصمیم بگیره