شوك فرهنگي / غم غربت - راهكارهاي آن

[rahi2012]

سلام دوستان ،
من 18 سالمه . امسال دارم کارهام رو می کنم بعد کنکور برم آلمان (در واقع یه جورایی دارم از کنکور و سیستم بیخود آموزشی خودمون فرار می کنم اخه من خیلی به تحصیل اهمیت میدم و هدف های بزرگی رو هم دنبال می کنم.) البته نه اینکه تازه تصمیم گرفته باشم بلکه از بچگی رویام بود که برم. خداروشکر مشکل زبان هم اصلا ندارم و تا حدودی با اخلاقیات آلمانی ها آشنا هستم. وابستگی فرهنگی هم به اینجا ندارم چون من کلا از فرهنگ خودمون بدم میاد و اصلا عجین نیستم باهاش (حتی دوست صمیمی هم ندارم و نداشتم). احساس می کنم خیلی با دیگران تو این زمینه متفاوت هستم. ولی خیلی می ترسم!!!! موندم چیکار کنم !!! "بعضی ها به من سرکوفت می زنن که چرا می خوای بری؟ بشین برای کنکور بخون تا تو همین مملکت درس بخونی". خودم هم احساس خوبی ندارم زندگی برام مثل زهر شده!!! تو مملکت خودم احساس غربت دارم یعنی برم اونجا بدتر میشه؟؟؟ (من خیلی از فرهنگ آلمانی ها مثل : وقت شناس بودنشون ، مسئولیت پذیر بودنشون و . . . . . خوشم میاد ولی باز میترسم دچار بحران شم!!!!)
تو رو خدا اگه کسی تجربه داشته منو راهنمایی کنه.
ممنون

ضمن تایید و رد طیف گسترده ای از نظرات! (: یه چیزی بگم .
بشین با خودت ببین چند چندی؟
اگر برای فرار از سختی کنکور و .... بحث آلمان رو ضمیر ناخود اگاهت پیش کشیده بدون که بیفایدست. چون "عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها" اما اگر واقعا از فضای محیطی و اجتماعی ایران خوشت نمیاد. که کاملا هم هر کس حق داره محیط زندگیش . روش زندگیش. اعتقاداتش و خیلی چیزای ریز و درشت دیگه رو تعیین کنه که سعی کن با شرایطت مقدمات رو فراهم کنی. حالا مقصدت هر کجا که میشه یا میتونی و برات مناسبه.
اگر ساکن تهران هستی بگو تا به چند نفر از اساتیدمون که 30-40 سال المان بودند و یا زندگی میکنند و یا کردند معرفیت کنم راهنمایی های جامعی بهت بدند.
در ضم اگر یک مقدار بتونی مسیر دهیت رو درست تنظیم کنی و "نقشه راه" داشته باشی سنت کاملا برای جا افتادن توی جامعه آلمان یا امریکا و کلا کشور مقصدت جواب میدهبرات
برای درک فرهنگ هر کشور برو آثا و کتابای فلاسفه و تاریخشون رو بخون تا بهتر بتونی درکشون کنی. از روی فیلم و دو سه تا مقاله و نقل قول به هیچ عنوان تصمیم نگیر.