شوك فرهنگي / غم غربت - راهكارهاي آن

[nt]

sam به نظرم همه بچه کنکوری ها یک جورایی افسردگی دارن. ولی بعد کنکور خوب می شن. قبول کن فشار کنکور روی دانش آموز واقعا زیاده و باعث میشه روحیه طرف واقعا ضعیف بشه.
نکته دیگه اینکه واضجه که خانواده ایشون موافق رفتن ایشون در این مقطع نیستند. وقتی خونواده حمایت نمی کنن، رفتن یک اشتباهه.

[Haak]

برای خود من حتی در مقطع دکتری هم خانواده مشکل دارن و بعد از یک سال میشه گفت کاملا کنار نیومدن با قضیه! این خودش باعث میشد که وضعیت روحی مناسبی نداشته باشم و همه کارام تحت تاثیر قرار بگیره، فکر نمیکنم این جور وقتا الزاما نیازی به روانپزشک وجود داشته باشه.

[Sam33]

sam به نظرم همه بچه کنکوری ها یک جورایی افسردگی دارن. ولی بعد کنکور خوب می شن. قبول کن فشار کنکور روی دانش آموز واقعا زیاده و باعث میشه روحیه طرف واقعا ضعیف بشه.
نکته دیگه اینکه واضجه که خانواده ایشون موافق رفتن ایشون در این مقطع نیستند. وقتی خونواده حمایت نمی کنن، رفتن یک اشتباهه.

ممنون. خود من هم این فشارها را تجربه کردم . مجموع صحبتهای ایشون در کنار این جمله:

حتی دوست صمیمی هم ندارم و نداشتم

منو به ابن فکر فرو برد ممکنه مساله ممکنه فراتر از یک افسردگی کوتاه مدت باشد. ولی ظاهرا در ایران اونقدر افسردگی شایع است که تا کسی اقدام به خودکشی نکنه بقیه نگران نمیشن:
http://www.fardanews.com/fa/news/139502

ايازي همچنين گفت: در يك نظرسنجي از جامعه هدف اين نظرسنجي 34% افراد داراي علائم اختلالات رواني خصوصا اضطراب و افسردگي بودند و اين نظرسنجي و پژوهش كه در سال 87 انجام شده است نسبت به نظرسنجي مشابه در سال 78 كه 22% بوده 12% رشد را در گسترش استرس و اضطراب نشان مي دهد كه جاي نگراني دارد.

[amirs2k]

من دفعه سوم که برای تفریح به تایلند رفته بودم ...روز سوم حوصلم سر رفت خواستم برگردم! شب ساعت 10 هتل و صبح ها تو اتاق اینترنت بازی میکردم!
بی برنامه مهاجرت نکنید خارج (چه اروپا و تایلند و امریکاش) تفریح و تحصیل زندگی پایش یه چیزه بعضی موقع ها فقط ظاهر و نوعش فرق میکنه !!!
یادمه یکی باسه تحصیل میخاست بره اتریش میگفت بابا میریم شب ها تو خوابگاه بساط به راه میکنیم و هر شب پارتی ودیسکو و خلاصه انگیزه پیدا میکنم و عشق و حال ...بعد 6 ماه جوری از خارج زده شده بود اسمش رو جلوش میاوردی تا چند ساعت حال و حوصله حرف زدنش میپردید! کلی پولی و سرمایه و وقت و جوانی ...!!!

[ManHatan]

سلام دوستان
چند روز پیش یکی از دوستانم سوالی رو مطرح کرد که دوست دارم شما جواب بدین. سوال این بود:" فرضا تو 90 سال عمر میکنی، آیا ارزششو داره سه چهارم از عمرتو دور از خانواده ات بگزرونی برای اینکه به موفقیت برسی؟؟؟"
با اینکه من هم مثه اکثر دوستان خانواده خیلی خوبی دارم و دوری ازشون برام عذاب آوره...آیا واقعا ارزششو داره؟؟؟؟(البته خانوادم موافق با رفتنم هستند وبنده هم متاهلم)

[ghlobe]

سلام دوستان
چند روز پیش یکی از دوستانم سوالی رو مطرح کرد که دوست دارم شما جواب بدین. سوال این بود:" فرضا تو 90 سال عمر میکنی، آیا ارزششو داره سه چهارم از عمرتو دور از خانواده ات بگزرونی برای اینکه به موفقیت برسی؟؟؟"
با اینکه من هم مثه اکثر دوستان خانواده خیلی خوبی دارم و دوری ازشون برام عذاب آوره...آیا واقعا ارزششو داره؟؟؟؟(البته خانوادم موافق با رفتنم هستند وبنده هم متاهلم)

یکنفر هم ممکنه سوال رو اینجوری مطرح کنه: ما نهایتش 90 سال عمر میکنیم، آیا ارزش داره تمام این عمر را ور دل خانواده بچسبیم؟! نه دنیا را ببینیم و نه چیزهای جدید تجربه کنیم؟ گلدان حیاط نیستیم که لازم باشه هر روز ببیننمون!

[DibaBasir]

من فکرمی‌کنم دوست های‌ خوبِ ایرانی‌ داشتن راهکار خیلی‌ خوبیه که غصهٔ نبودِ خانواده رو تا حد زیادی حل می‌کنه ، خصوصاً اگه روحیات وعلاقه هاتون با یه گروه ایرانی‌ِ هم سن و سال match باشه.

[ahmadrezaamin]

سلام دوستان
چند روز پیش یکی از دوستانم سوالی رو مطرح کرد که دوست دارم شما جواب بدین. سوال این بود:" فرضا تو 90 سال عمر میکنی، آیا ارزششو داره سه چهارم از عمرتو دور از خانواده ات بگزرونی برای اینکه به موفقیت برسی؟؟؟"
با اینکه من هم مثه اکثر دوستان خانواده خیلی خوبی دارم و دوری ازشون برام عذاب آوره...آیا واقعا ارزششو داره؟؟؟؟(البته خانوادم موافق با رفتنم هستند وبنده هم متاهلم)

اینکه ارزش داره یا نداره رو خودتون تعیین می کنید. بر فرض شما می گید خانواده من انقدر مهمه که با 100 تا دکتری از بهترین دانشگاه های دنیا و کار در شرکت های چند ملیتی و شناخت فرهنگ های جدید، خوردن و تجربه غذاهای متفاوت، مسافرت به کشورهای مختلف دنیا و... عوض نمی کنم. خوب اگر این طوره که اصلا نباید به فکر اپلای و خارج شدن از کشور بیفتید.

اما اگر این تجربیات متفاوت براتون مهم هست و می خواهید در طول زندگی اینا رو با هر سختی که هست به دست بیارید پس خودتون رو آماده کنید. من همیشه فکر می کنم کسانی که با دید درست مهاجرت می کنن هیچوفت پشیمون نمی شن. شاید دلشون تنگ بشه اما پشیمون نمی شن. چون این افراد برای هر مدتی که در کشورشون نیستن چه دائم باشه چه موقت برای خودشون از کشور مقصد یک مدینه فاضله نمی سازن و سعی می کنن خودشون رو با مقتضیات کشور جدید وفق بدن.

نظر من به Ghlobe عزیز نزدیک تر هست. فکر می کنم هر چقدر خانواده های عزیزی داشته باشیم یک روزی باید چیزهایی رو تجربه کنیم که همیشه فرصتش مهیا نیست.

موفق باشید

[orang]

سلام دوستان
چند روز پیش یکی از دوستانم سوالی رو مطرح کرد که دوست دارم شما جواب بدین. سوال این بود:" فرضا تو 90 سال عمر میکنی، آیا ارزششو داره سه چهارم از عمرتو دور از خانواده ات بگزرونی برای اینکه به موفقیت برسی؟؟؟"
با اینکه من هم مثه اکثر دوستان خانواده خیلی خوبی دارم و دوری ازشون برام عذاب آوره...آیا واقعا ارزششو داره؟؟؟؟(البته خانوادم موافق با رفتنم هستند وبنده هم متاهلم)

برای کشف اقیانوس های جدید باید شهامت ترک ساحل آرام خود را داشته باشید.
منبع: امضای یکی از کاربران که الان اسمشو یادم نیست

[sportbee]

سلام دوستان ،
من 18 سالمه . امسال دارم کارهام رو می کنم بعد کنکور برم آلمان (در واقع یه جورایی دارم از کنکور و سیستم بیخود آموزشی خودمون فرار می کنم اخه من خیلی به تحصیل اهمیت میدم و هدف های بزرگی رو هم دنبال می کنم.) البته نه اینکه تازه تصمیم گرفته باشم بلکه از بچگی رویام بود که برم. خداروشکر مشکل زبان هم اصلا ندارم و تا حدودی با اخلاقیات آلمانی ها آشنا هستم. وابستگی فرهنگی هم به اینجا ندارم چون من کلا از فرهنگ خودمون بدم میاد و اصلا عجین نیستم باهاش (حتی دوست صمیمی هم ندارم و نداشتم). احساس می کنم خیلی با دیگران تو این زمینه متفاوت هستم. ولی خیلی می ترسم!!!! موندم چیکار کنم !!! "بعضی ها به من سرکوفت می زنن که چرا می خوای بری؟ بشین برای کنکور بخون تا تو همین مملکت درس بخونی". خودم هم احساس خوبی ندارم زندگی برام مثل زهر شده!!! تو مملکت خودم احساس غربت دارم یعنی برم اونجا بدتر میشه؟؟؟ (من خیلی از فرهنگ آلمانی ها مثل : وقت شناس بودنشون ، مسئولیت پذیر بودنشون و . . . . . خوشم میاد ولی باز میترسم دچار بحران شم!!!!)
تو رو خدا اگه کسی تجربه داشته منو راهنمایی کنه.
ممنون

به نظر من این احساسی که شما در حال حاضر توی ایران داری قطعا از اطرافیان ، خانواده و نزدیکان به شما منعکس شده ؛یعنی توی این سن و سال طبیعتا شما اگه تحصیلتون و زندگی و .. در ایران بوده ،فقط تجربه اینجا رو داری و شخصا نمیتونی دیدگاه شخصی و مقایسه ای با جای دیگری داشته باشی..البته پیچیده اش نمیکنیم و از مشکلات روحی و روانشناسی و دپرشن هم حرفی نمیزنیم که زیاد گفته شده..
در کل اگر پشتوانه داری ،امکان خروج داری و این همه انگیزه هم....حتما اقدام کن..از هوای ابری و شرجی هم نترس.چون قطعا عاملی باعث شده که به آلمان گرایش پیدا کردی همون مقصد رو هدف قرار بده..
فرهنگ ایران خودمون رو هم زیاد ایراد نگیر و ابراز تنفر نکن برادر من چون به hate crime متهم میشی و برات نسخه پیچیده میشه. خوب یا بد.. همینه دیگه!