شوك فرهنگي / غم غربت - راهكارهاي آن

[saeed_90]

سلام دوستان
چند روز پیش یکی از دوستانم سوالی رو مطرح کرد که دوست دارم شما جواب بدین. سوال این بود:" فرضا تو 90 سال عمر میکنی، آیا ارزششو داره سه چهارم از عمرتو دور از خانواده ات بگزرونی برای اینکه به موفقیت برسی؟؟؟"
با اینکه من هم مثه اکثر دوستان خانواده خیلی خوبی دارم و دوری ازشون برام عذاب آوره...آیا واقعا ارزششو داره؟؟؟؟(البته خانوادم موافق با رفتنم هستند وبنده هم متاهلم)

سلام
ممنون بخاطر سوال و دیدگاه جالبتان

خانواده من آنقدر برایم مهم است که حاضرم تمام عمرم را در هرجا که باشد، باشم... اما آنها سرشان را بالا بگیرند.
این اقتضای جو اجتماع بیمار ماست که من قادر به تغییرش نیستم، پس از خودم مایه میگذارم.

بازهم سپاس

[DibaBasir]

من فکرمی‌کنم دوست های‌ خوبِ ایرانی‌ داشتن راهکار خیلی‌ خوبیه که غصهٔ نبودِ خانواده رو تا حد زیادی حل می‌کنه ، خصوصاً اگه روحیات وعلاقه هاتون با یه گروه ایرانی‌ِ هم سن و سال match باشه.

[hana1364]

چقد به موارد خوبی اشاره شد! دقیقا چیزهایی که من از الان تا 7 ماه دیگه که باید برم مثل خوره به جونم افتاده و عمیقا احساسش میکنم به خصوص که به شدت وابسته مامان بابام هستم... گاهی کابوس میشه برام به طوری که میخوام قید دکترا و همه امتیازات وابستشو بزنم و بمونم همینجا... اونم کشوری مثل ایتالیا که گویا ایرانی ها گروه یا انجمن های منسجمی ندارن. واقعا این حالت من طبیعیه یا من وابستگیم فراتر از حد نرماله؟!!!

[control]

چقد به موارد خوبی اشاره شد! دقیقا چیزهایی که من از الان تا 7 ماه دیگه که باید برم مثل خوره به جونم افتاده و عمیقا احساسش میکنم به خصوص که به شدت وابسته مامان بابام هستم... گاهی کابوس میشه برام به طوری که میخوام قید دکترا و همه امتیازات وابستشو بزنم و بمونم همینجا... اونم کشوری مثل ایتالیا که گویا ایرانی ها گروه یا انجمن های منسجمی ندارن. واقعا این حالت من طبیعیه یا من وابستگیم فراتر از حد نرماله؟!!!

دوست عزیز
خانواده خیلی فاکتور مهمی هست و نکرانی شما کاملا نرمال هست و به نظرم باید به دلتون فکر کنین. اگه ته دلتون می خواد که بمونین همین کار رو بکنین.
کاملا به خودتون و اهدافتون و شرایطی که دارین بستگی داره.

قبل از اونکه تصمیم به رفتن داشته باشین باز هم خوب فکر کنین.
آیا هدفتون از ایتالیا رفتن فقط دکتری هست؟ یا دنبال اقامت هم هستین؟
آیا دوری از خانواده رو می تونین تحمل کنین؟
اگه هدفتون فقط تمرکز روی کرفتن دکتری هست و نه اقامت فقط در صورتیکه از پروژه دکتری و استاد و گروهی قراره باهاشون کار کنین مطمئن هستید از کشور خارج شوید و گرنه اگه فقط به صرف تجربه خارج حتی به هر قیمتی می خواهید خارج شوید من توصیه نمی کنم. چون اگه گروه - پروژه و استادتون درست انتخاب نشده باشن بعدش به مشکلات زیادی می خورین و مساله دلتنگی هم کار رو خیلی سخت می کنه. لذا اگه از موارد علمی مطمئن هستین با امیدواری و کسب تجربه مفید عازم شوید. نگران هم نباشید و از سال دوم برای پدر مادر هم دعوت نامه می فرستین. تا بفهیمن چی شده دکتری رو سه چهار ساله تموم کردید.
اما اگه هدفتون اقامت هست بحث کاملا فرق می کنه و توصیه به کشور های دیگری مثل کانادا-امریکا و استرالیا هست که مهاجر پذیر تر هستند.

موفق باشید.

[sooroorsooroor]

چقد به موارد خوبی اشاره شد! دقیقا چیزهایی که من از الان تا 7 ماه دیگه که باید برم مثل خوره به جونم افتاده و عمیقا احساسش میکنم به خصوص که به شدت وابسته مامان بابام هستم... گاهی کابوس میشه برام به طوری که میخوام قید دکترا و همه امتیازات وابستشو بزنم و بمونم همینجا... اونم کشوری مثل ایتالیا که گویا ایرانی ها گروه یا انجمن های منسجمی ندارن. واقعا این حالت من طبیعیه یا من وابستگیم فراتر از حد نرماله؟!!!

سلام. من هم بدلیل وابستگی و علاقه ی زیادم به مامانم بسیار نگرانم. شما با این مشکل چطوری کنار اومدین؟

[arashmirh]

سلام
من بیشتر پستهای اینجارو خوندم. سووالی که دارم اینه که چطور میشه واقعا فرد مهاجر بعد از مدتی اونجارو مثل خونه اول خودش بدونه؟ یعنی دیگه نشانه هایی از یک مهاجرو نداشته باشه؟
چیزایی که من تاحالا فهمیدم:
1- دونستن زبان و لهجه آن کشور همانند مردم همانجا
2- مطالعه درباره تاریخ و فرهنگ آن ملت
3- تمایل داشتن به پذیرفتن و وفق دادن خود با آن فرهنگ
4- دوست native پیدا کردن و بر خوردن با آدمهای native

[khalas]

سلام
من بیشتر پستهای اینجارو خوندم. سووالی که دارم اینه که چطور میشه واقعا فرد مهاجر بعد از مدتی اونجارو مثل خونه اول خودش بدونه؟ یعنی دیگه نشانه هایی از یک مهاجرو نداشته باشه؟
چیزایی که من تاحالا فهمیدم:
1- دونستن زبان و لهجه آن کشور همانند مردم همانجا
2- مطالعه درباره تاریخ و فرهنگ آن ملت
3- تمایل داشتن به پذیرفتن و وفق دادن خود با آن فرهنگ
4- دوست native پیدا کردن و بر خوردن با آدمهای native

مورد مهم یادتون رفت:
بستگی به ادمش داره. من خودم همه 4 مورد رو که سهله دو برابرش رو هم داشته باشم بازم آمریکا رو نمیتونم خونه خودم بدونم هیچگاه...
یادتون نره دوست native هیچ گاه جای دشمنی از جنس خودت رو نمیده چه برسه به دوستی از جنس خودت!!!
کلا رفاقت موند اونور آب!
این نظر من هست و مطمینا بسیاری افراد علیه اش جبهه میگیرند!

موفق باشی

[arashmirh]

مورد مهم یادتون رفت:
بستگی به ادمش داره. من خودم همه 4 مورد رو که سهله دو برابرش رو هم داشته باشم بازم آمریکا رو نمیتونم خونه خودم بدونم هیچگاه...
یادتون نره دوست native هیچ گاه جای دشمنی از جنس خودت رو نمیده چه برسه به دوستی از جنس خودت!!!
کلا رفاقت موند اونور آب!
این نظر من هست و مطمینا بسیاری افراد علیه اش جبهه میگیرند!

موفق باشی

خوب این موضوعی که شما میگید تو مورد 3 هست دیگه...

[khalas]

خوب این موضوعی که شما میگید تو مورد 3 هست دیگه...

وقتی از کشور خارج بشید متوجه خواهید شد منظورم چیه!
وفق دادن فرهنگ نوعی شعار هست چون فرهنگ مفهوم خودش رو در مهاجرت از دست میده!

موفق باشی

[arashmirh]

وقتی از کشور خارج بشید متوجه خواهید شد منظورم چیه!
وفق دادن فرهنگ نوعی شعار هست چون فرهنگ مفهوم خودش رو در مهاجرت از دست میده!

موفق باشی

میشه یکم بیشتر توضیح بدین؟! شاید الان منظورتونو متوجه شدم...
شما مهاجرتو تجربه کردین؟