شوك فرهنگي / غم غربت - راهكارهاي آن

[ali728]

تشکر از پست مفیدتون
تنها یه نکته ای هست اونم اینکه من ادمای به نسبت زیادی دیدم اینور اب که گفتن ما واقعا اون چیزی که فکرش رو در ایران میکردیم کاملا اشتباه بوده. یعنی مثل این دوستمون بعد اومدن درک کردن چی به چی هست و خیلی از اون چیزایی که فکرشو میکردن واقعا نبوده.
با این حال به نظر من هم مهاجرت به درد این افراد نمیخوره. منظورم دایمی هست.

درسته
ولی انسان هایی با ذهن های قضاوت کننده نمیتونن گزینه خوبی برای مهاجرت باشند
وقتی شما هنوز چیزی رو ندیدی و پیشاپیش براش خوب و بد تعیین میکنی
وقتی هنوز حرفها بوی برتر بودن و پایین تربودن میده
وقتی هنوز انسان ها رو ندیده و نشناخته بهشتی و جهنمی میکنیم
وقتی میخواییم جای اونی بشینیم که قرار بوده خودمون بنده ش باشیم
بهتره توی همون جامعه ای بمونیم که حداقل این اخلاقیات رو قبول میکنه
کامنت دوست و دوستان رو بهتره بخونید و ببینید...میشه خیلی راحت رگه های تنفر و نژاد پرستی رو توشون دید
هرچند مخفی زیر خروارها کلمات خوب و اروم و بی ازار....
من به همه نظرات دوستان احترام میذارم
افکار و اعتقادات هر کسی هم برای محترمه
ولی نمیشه چون من نوعی اینجوری فکر میکنم حالا بگردم و یه نقطه ای از دنیا رو پیدا کنم و برم اونجا و اونا رو هم شبیه خودم کنم
دوستانی که تجربه ی مهاجرت رو داشتن میدونن
اینجا خیلی ازین چیزایی که واسه ما مشکل عمیق خساب میشه عین اب و غذا خورن عادی و نرماله و کسی هم با کسی مشکلی نداره
مثه این میمونه من توی ایران از میوه خوردن مردم تعجب کنم و چشام بزنه بیرون!!!! خب معلومه توی جامعه با این رفتار پذیرفته نمیشم و نمیتونم مردم رو از میوه خوردن منصرف کنم چون فقط برای خودم این کار عجیبه!!!
دوستانی با این عمق از افکار توی مهاجرت به نظرم حتما اذیت میشن و دیگران رو هم توی موقعیت بدی میذارن
نسل بعدی این دوستان دلیلی نداره توی این چلنج نابود بشه
وقتی جایی که هستیم اینهمه خوبی داره (کاری با واقعی و غیر واقعی بودنش ندارم) و ما باهاش راحتیم و اکی هستیم بهتره همونجا بمونیم
دلیلی نداره کسی از وطنش دور بشه و خودشو توی شرایطی بندازه که هر خط و بندش براش غیر قابل قبوله...
و عرض کردم این وقتی عمق پیدا میکنه که همین موارد برای طرف مقابل به صورت خیلی خیلی خیلی شدید و عمیقی نرمال و عادیه


موفق باشید

[elhameli]

شوک فرهنگی عبارت جالبیه
من شخصا در طول دوران کودکیم انقدر شهر و مدرسه عوض کردم (البته داخل کشور خودمون) روحیه ی انعطاف پذیری بیش از حدی دارم.
ولی خب برای چون منی که محجبه هستم و موافق با رقص و مشروب نیستم و تربیت دینی فرزندم برام اهمیت داره و رابطه ی جنسی خارج از خانواده رو حرام میدونم ، احتمالا برای سفر به یک کشور غیر مسلمان باید تمام جوانب رو بسنجم.
وقتی تمام جوانب رو می سنجم نه صرفا از بابت دینم از بابت خیلی چیزها که کمترینش خانواده و فامیلم است باید سنجش بشه.
اینجا در ایران در دانشگاه و خیابان و محل کار به من احترام میگذارند، تا داخل مترو یا اتوبوس مینشینم در کل مسیر با بغل دستی م حرف میزنم و دوستی میکنم.
آب و هوای ایران فوق العاده است نه سرمای زیاد نه گرمای کشنده (البته من تهران هستم)
امکانات مدرن و سنتی همه چیز موجوده، هر لحظه که اراده کنیم میتونیم بهترین تفریحات رو چه ارزون و چه گرون برای خودمون و فرزندمون فراهم کنیم. از پیاده روی و دوچرخه سواری و اسکیت گرفته تا بازدید از برج میلاد و دلفیناریوم و پرواز با پاراگلایدر و غواصی و ...
شبکه های تلویزیونی برای تربیت فرزندم فوق العادست چون به هیچ وجه صحنه های خشونت آمیز و جنسی رو از طریق تی وی نخواهد دید.
هزینه های درمانی ( اگر مساله ای حاد نباشه ) با بیمه تامین اجتماعی بسیار پایینه، حتی تازگی جاهایی رو میشناسم که کاملا رایگان هست.

اینجا مسجد و زیارتگاه داره که ما میتونیم هر وقت دلگیر شدیم و مضطرب در آنجا آرامش بگیریم.
هر وقت اراده کنیم میتونیم مطابق فرهنگ خودمون خرید ها ی سنتی انجام بدهیم مثل نان سنگک ،کباب و کله پاچه و شیرینی نخود چی و قطاب و سوهان و ، ترمه ، چرم ، مس ، فرش ایرانی و ....
توی مترو فقط کافیه بگی کارت متروت رو نیاوردی و عجله داری مامور مترو خودش کارت میزنه و میگه از گیت رد شو ، با هزینه ای حدود پنج هزار تومان میشه با اتوبوس وی آی پی از تهران به قم رفت ! و با مقداری بیشتر میشه به اصفهان و مشهد و شمال رفت.
همه جا پر از خانه معلم هست و حتی در مدرسه هم به مردم اسکان میدهند و امکان مسافرت ارزان فراهم است..... حتی میشه در بعضی پارکها چادر زد و در امنیت کامل سفر کرد ...

ایران واقعا داره پیشرفت میکنه و من از این بابت خوشحالم ......


اما با همه ی این خوبی ها
گاهی در درون آدم روحیه ی ماجراجویی وجو داره
و من شخصا معتقدم آدم در طول صد سال زندگیش باید بتونه با فرهنگ های مختلف آشنا بشه.
من به شدت علاقه مندم در محیطی که جزء اقلیت مذهبی هستم با حجاب حضور پیدا کنم و درس بخونم و دوستانی پیدا کنم از یک کشور و دین دیگه
دوست دارم دینم رو با اخلاق خوبم به مردم سایر کشورها هم بشناسونم (در حد بضاعتم)
و البته استادانی ببینم متفاوت از چیزی که دیدم ( نه بهتر یا خوبتر فقط متفاوت)
من دوست دارم با مردم یک کشور دیگه خودم از نزدیک آشنا بشم و صرفا به حرف ها ی خوب و بد دیگران راجع به یک کشور دیگه گوش ندهم و باور نکنم.

تنها مشکل من با شوک فرهنگی که میفرمایید
توهین به اعتقادات من و نژادمه (هر چند نژاد ما سفیده)
و دنبال کشوری هستم که این موضوع در آن کمتر باشه
هر چند در همین ایران خودمون گاهی انگشت شمار توهین هایی بر حجاب ما روا می آید اما تک و توک توهین در مقابل سیل احترامات ناچیز است.

دوستان لطفا راجع به این مساله راهنمایی کنید کدام کشور بهتر است؟‌


حالا به نظر شما کانادا بهترست یا نیوزلند یا هلند ؟ یا کجا ؟ برای دکترا (با فول فاند )

سلام

با توجه به صحبت های شما، اگر تربیت دینی فرزندتون براتون مهم هست، ایران بهترین گزینه هست. دنیای خارج از کشور خیلی از مسائل اش با ایران متفاوت هست، مخصوصا اروپا که خانواده در اونجا معنی نداره... خواسته یا ناخواسته شما نمیتونید تربیت دینی برای فرزندتون داشته باشید. مگر تا 3-4 سالگی که بتونید فقط پاسپورت خارجی برای فرزندتون دریافت کنید....

خارج از کشور برای افراد مجرد یا متاهلین بدون فرزند خیلی بهتر هست. خارج از مسائلی که مطرح کردید؛ شاید شما و همسرتون بتونید زندگی سالم، بدون مشروب و رقص و غیره ... را داشته باشید ولی نمیتونید جلوی فرزندتون رو در جامعه ای که همه چیز آزاد هست رو بگیرد....

زندگی در خارچ از کشور به راحتی زندگی در ایران نیست.

[ffereshtte]

ممنون از پاسخ تون
آیا واقعا نمیشه فرزندان رو با ارزشهای خانوادگی(نه مذهبی) پرورش داد؟

سلام

با توجه به صحبت های شما، اگر تربیت دینی فرزندتون براتون مهم هست، ایران بهترین گزینه هست. دنیای خارج از کشور خیلی از مسائل اش با ایران متفاوت هست، مخصوصا اروپا که خانواده در اونجا معنی نداره... خواسته یا ناخواسته شما نمیتونید تربیت دینی برای فرزندتون داشته باشید. مگر تا 3-4 سالگی که بتونید فقط پاسپورت خارجی برای فرزندتون دریافت کنید....

خارج از کشور برای افراد مجرد یا متاهلین بدون فرزند خیلی بهتر هست. خارج از مسائلی که مطرح کردید؛ شاید شما و همسرتون بتونید زندگی سالم، بدون مشروب و رقص و غیره ... را داشته باشید ولی نمیتونید جلوی فرزندتون رو در جامعه ای که همه چیز آزاد هست رو بگیرد....

زندگی در خارچ از کشور به راحتی زندگی در ایران نیست.

[ghlobe]

ممنون از پاسخ تون
آیا واقعا نمیشه فرزندان رو با ارزشهای خانوادگی(نه مذهبی) پرورش داد؟

بستگی داره منظورتون از ارزشهای خانوادگی چی باشه. اون مسائلی که ما در ایران بعنوان ارزش تلقی میکردیم عموما ارزشهای مذهبی ایران هستند نه ارزشهای خانوادگی. مثلا در خارج یا بر اساس مذاهب دیگر همین مشروب و رقص و غیره که دوستمان گفتند با زندگی خانوادگی سالم تناقضی نداره.

[rashidian]

شوک فرهنگی عبارت جالبیه
من شخصا در طول دوران کودکیم انقدر شهر و مدرسه عوض کردم (البته داخل کشور خودمون) روحیه ی انعطاف پذیری بیش از حدی دارم.
ولی خب برای چون منی که محجبه هستم و موافق با رقص و مشروب نیستم و تربیت دینی فرزندم برام اهمیت داره و رابطه ی جنسی خارج از خانواده رو حرام میدونم ، احتمالا برای سفر به یک کشور غیر مسلمان باید تمام جوانب رو بسنجم.
وقتی تمام جوانب رو می سنجم نه صرفا از بابت دینم از بابت خیلی چیزها که کمترینش خانواده و فامیلم است باید سنجش بشه.
اینجا در ایران در دانشگاه و خیابان و محل کار به من احترام میگذارند، تا داخل مترو یا اتوبوس مینشینم در کل مسیر با بغل دستی م حرف میزنم و دوستی میکنم.
آب و هوای ایران فوق العاده است نه سرمای زیاد نه گرمای کشنده (البته من تهران هستم)
امکانات مدرن و سنتی همه چیز موجوده، هر لحظه که اراده کنیم میتونیم بهترین تفریحات رو چه ارزون و چه گرون برای خودمون و فرزندمون فراهم کنیم. از پیاده روی و دوچرخه سواری و اسکیت گرفته تا بازدید از برج میلاد و دلفیناریوم و پرواز با پاراگلایدر و غواصی و ...
شبکه های تلویزیونی برای تربیت فرزندم فوق العادست چون به هیچ وجه صحنه های خشونت آمیز و جنسی رو از طریق تی وی نخواهد دید.
هزینه های درمانی ( اگر مساله ای حاد نباشه ) با بیمه تامین اجتماعی بسیار پایینه، حتی تازگی جاهایی رو میشناسم که کاملا رایگان هست.

اینجا مسجد و زیارتگاه داره که ما میتونیم هر وقت دلگیر شدیم و مضطرب در آنجا آرامش بگیریم.
هر وقت اراده کنیم میتونیم مطابق فرهنگ خودمون خرید ها ی سنتی انجام بدهیم مثل نان سنگک ،کباب و کله پاچه و شیرینی نخود چی و قطاب و سوهان و ، ترمه ، چرم ، مس ، فرش ایرانی و ....
توی مترو فقط کافیه بگی کارت متروت رو نیاوردی و عجله داری مامور مترو خودش کارت میزنه و میگه از گیت رد شو ، با هزینه ای حدود پنج هزار تومان میشه با اتوبوس وی آی پی از تهران به قم رفت ! و با مقداری بیشتر میشه به اصفهان و مشهد و شمال رفت.
همه جا پر از خانه معلم هست و حتی در مدرسه هم به مردم اسکان میدهند و امکان مسافرت ارزان فراهم است..... حتی میشه در بعضی پارکها چادر زد و در امنیت کامل سفر کرد ...

ایران واقعا داره پیشرفت میکنه و من از این بابت خوشحالم ......


اما با همه ی این خوبی ها
گاهی در درون آدم روحیه ی ماجراجویی وجو داره
و من شخصا معتقدم آدم در طول صد سال زندگیش باید بتونه با فرهنگ های مختلف آشنا بشه.
من به شدت علاقه مندم در محیطی که جزء اقلیت مذهبی هستم با حجاب حضور پیدا کنم و درس بخونم و دوستانی پیدا کنم از یک کشور و دین دیگه
دوست دارم دینم رو با اخلاق خوبم به مردم سایر کشورها هم بشناسونم (در حد بضاعتم)
و البته استادانی ببینم متفاوت از چیزی که دیدم ( نه بهتر یا خوبتر فقط متفاوت)
من دوست دارم با مردم یک کشور دیگه خودم از نزدیک آشنا بشم و صرفا به حرف ها ی خوب و بد دیگران راجع به یک کشور دیگه گوش ندهم و باور نکنم.

تنها مشکل من با شوک فرهنگی که میفرمایید
توهین به اعتقادات من و نژادمه (هر چند نژاد ما سفیده)
و دنبال کشوری هستم که این موضوع در آن کمتر باشه
هر چند در همین ایران خودمون گاهی انگشت شمار توهین هایی بر حجاب ما روا می آید اما تک و توک توهین در مقابل سیل احترامات ناچیز است.

دوستان لطفا راجع به این مساله راهنمایی کنید کدام کشور بهتر است؟‌


حالا به نظر شما کانادا بهترست یا نیوزلند یا هلند ؟ یا کجا ؟ برای دکترا (با فول فاند )

ببخشید شما در مورد تهران دارید صحبت میکنید?این شهر که پر از ناهنجاریه.والا من خیلی از این چیزایی که شما میگیو ندیدم.شما که اینجوری فکر میکنی چرا میخای بری.همین ارمانشهرتون بمونید

[farjam2013]

من تا همین یک سال پیش فکر مهاجرت نبودم ; ایران رو دوست دارم; ولی به چند دلیل تصمیم به رفتن گرفتم دلایلش هم میگم ; دوستانی هم که اینجا در خارج از کشور تشریف دارن به نظرم در ایران تجربه ی چند سال و چند وقت دنبال کار دویدن و پیدا نکردن شغل و پیدا کردن و اخراج شدن و پارتی بازی و تبعیضات فاحش و...رو نچشیدن و از سر دل سیری پیام دلتنگی میفرستن;یاد جمله ی "عاشق رو گرسنه بزاری عشق و عاشقی یادش میره" افتادم. من بعد از اینکه این مشکلات ایران رو دیدم تصمیم گرفتم به گفته ی پیامبر عمل کنم و هجرت کنم.
من یک نفر رو میشناسم که الان خارج از کشور زندگی میکنه و کار و شغل داره و وضعیت مالی خوبی هم داره;اما وقتی میاد میبینمش از دلتنگی و حب وطن حرف میزنه!!همین آدم اگه بیکار تو ایران میچرخید روزی صد تا فهش و بد و بیراه به مملکت میداد; پس چرا خوشی زده زیر دلشون؟! وطن شما جاییه که شما رو پناه داده و با شما مثل شهروند خودش برخورد میکنه;درسته سختی هایی هم داره اما حرف از دلتنگی زدن و ایران ایران کردن و سنگ ایران رو به سینه کوبیدن واسه چنین ادمایی بیخوده و عجیبه!شما که خیلی عاشق سینه چاک ایرانی چرا رفتی تو مملکت غریب درس میخونی و به هر دری میزنی واسه اقامت و زندگی تو اون کشور; من عاشق ایرانم اما ایران برای من خوب نیست پس باید مهاجرت کنم اگر هم برم ایران رو دوست دارم اما دیگه سینه سپر نمیکنم که آی دلم تنگ شده و خارج بده! چون اگه بد بود اینهمه خودمو پدر مادرم سختی نمیکشیدن تا من بخوام برم ;
در ضمن مسله دلتنگی به نظرم یه نوع بیماریه روانیه; موضوع ; موضوعه جدایی هست! اما جدایی که ایرادی نداره! آدما از طریق جدایی هست که خودشون رو میسازن و از خودشون آدمای قوی تری درست میکنن و از حصار بسته ای که واسه خودشون درست کردن خارج میشن ; به قول دکتر هلاکویی میگه مادر شما موقع تولد شما بند ناف شما رو با بی رحمی بُرید;شما هم بند نافی که شما رو سفت چسبیده ببُرید و خودتون رو رها کنید

[ffereshtte]

دوست عزیز
آیا شما در نظرات من، قضاوت راجع به جایی یا کسی دیدید ؟
من در مورد طرز تفکر خودم گفتم و برام عجیب بود نظراتتون.
لطفا بگید چرا فرمودید که مهاجرت برای ما خوب نیست؟
آیا روحیه ی من شما رو اذیت کرد؟
الان در همه جای دنیا پر از مسلمون های پایبند به دینشونه، چرا من باید به خاطر اعتقاداتم خودم رو محدود در مرزها کنم؟

ولی انسان هایی با ذهن های قضاوت کننده نمیتونن گزینه خوبی برای مهاجرت باشند
وقتی شما هنوز چیزی رو ندیدی و پیشاپیش براش خوب و بد تعیین میکنی
وقتی هنوز حرفها بوی برتر بودن و پایین تربودن میده
وقتی هنوز انسان ها رو ندیده و نشناخته بهشتی و جهنمی میکنیم
وقتی میخواییم جای اونی بشینیم که قرار بوده خودمون بنده ش باشیم
بهتره توی همون جامعه ای بمونیم که حداقل این اخلاقیات رو قبول میکنه
کامنت دوست و دوستان رو بهتره بخونید و ببینید...میشه خیلی راحت رگه های تنفر و نژاد پرستی رو توشون دید
هرچند مخفی زیر خروارها کلمات خوب و اروم و بی ازار....
من به همه نظرات دوستان احترام میذارم
افکار و اعتقادات هر کسی هم برای محترمه
ولی نمیشه چون من نوعی اینجوری فکر میکنم حالا بگردم و یه نقطه ای از دنیا رو پیدا کنم و برم اونجا و اونا رو هم شبیه خودم کنم
دوستانی که تجربه ی مهاجرت رو داشتن میدونن
اینجا خیلی ازین چیزایی که واسه ما مشکل عمیق خساب میشه عین اب و غذا خورن عادی و نرماله و کسی هم با کسی مشکلی نداره
مثه این میمونه من توی ایران از میوه خوردن مردم تعجب کنم و چشام بزنه بیرون!!!! خب معلومه توی جامعه با این رفتار پذیرفته نمیشم و نمیتونم مردم رو از میوه خوردن منصرف کنم چون فقط برای خودم این کار عجیبه!!!
دوستانی با این عمق از افکار توی مهاجرت به نظرم حتما اذیت میشن و دیگران رو هم توی موقعیت بدی میذارن
نسل بعدی این دوستان دلیلی نداره توی این چلنج نابود بشه
وقتی جایی که هستیم اینهمه خوبی داره (کاری با واقعی و غیر واقعی بودنش ندارم) و ما باهاش راحتیم و اکی هستیم بهتره همونجا بمونیم
دلیلی نداره کسی از وطنش دور بشه و خودشو توی شرایطی بندازه که هر خط و بندش براش غیر قابل قبوله...
و عرض کردم این وقتی عمق پیدا میکنه که همین موارد برای طرف مقابل به صورت خیلی خیلی خیلی شدید و عمیقی نرمال و عادیه

[ali728]

دوست عزیز
آیا شما در نظرات من، قضاوت راجع به جایی یا کسی دیدید ؟
من در مورد طرز تفکر خودم گفتم و برام عجیب بود نظراتتون.
لطفا بگید چرا فرمودید که مهاجرت برای ما خوب نیست؟
آیا روحیه ی من شما رو اذیت کرد؟
الان در همه جای دنیا پر از مسلمون های پایبند به دینشونه، چرا من باید به خاطر اعتقاداتم خودم رو محدود در مرزها کنم؟

.

دوست عزیز

اول اینکه چیزی که شما کامنتتون رو روش ریپلای کردی چیزی نیست که من به طور خاص به شما جواب داده باشم. شما کامنت من به کس دیگه ای رو ریپلای کردی ! (عجیب بودنش شاید به همین دلیله براتون که اگه دقت میکردید شاید نمیبود، هرچند هنوزم با احترام به نظرات شما به همون حرف ها معتقدم)
دوم اینکه نه شما و نه روحیه شما منو اذیت نمیکنه. امیدوارم دیگران رو هم نکنه : )
هرکسی آزاده هر اعتقادی که میخواد داشته باشه و به نظر من محترمه. این آزادی و احترام تا جایی معنا داره که هر کسی برای خودش نگه داره نه اینکه بخواد تعمیم بده چیزی که توی ذهنشه.
بنابراین من هم برای شما و هم برای اعتقاداتتون احترام قایلم

سوم اینکه انسان های پایبند به دین و مهاجرت شمای نوعی مسیله نیست. تصمیم خودتونه و زندگی خودتون و هرجوری که بخوایید میتونید انجامش بدید.
ولی دلیلی نداره بگید تلویزیون این آور آب برنامه های خشن و جنسی پخش میکنه و تلویزیون حوالی شما این کار رو نمیکنه
دلیلی نداره چون توی ذهن من و شمای نوعی رقص بده پس همه جای بده. نه من جای خدام نه شما. بهتره جاش قضاوتی نکنیم تا وقتی که اون دنیا میبینیمش...
دلیلی نداره چون شما اسم یه نوع تربیت رو دینی میذاری پس باقی تربیت ها غیر دینی باشه! اصلا همین تقسیم کردنش به دینی و غیر دینی خودش مسیله داره. این حقی نیست که به کسی داده شده باشه
شما به قول خودتون دنبال کشوری هستین که توهین به اعتقادات و نژادتون کمتر باشه ! شمایی که داری میری به همون کشور که خیلی از اعتقاداتشون رو توی ذهنت حروم میدنی چه انتظاری دارید اخه
شما که هنوز نرفته توی ذهنتون دارید به اعتقادات و نژاد اونها توهین میکنید. با این تفکرات خیلی از اون ور آبی ها تک تک سلول هاشون نسل در نسل حروم درست شده
من اصلا بحثم این نیست که تفکر من و شمای نوعی درسته یا غلط!! (این جمله رو دوبار بخونید لطفا) اصلا بحث این نیست.

بحث اینه من شما رو خونه م دعوت میکنم وقتی میایید توی خونه من توی خونه من هستین. شما نیمتونید تعیین کنید من برای شما چه غذایی درست کنم. یه غذایی آماده هست که برای من نوعی خیلی هم مقدسه. حالا یا شما میایید و منو خوشحال میکنید و با هم غذا رو میخوریم. یا اگه دوست ندارید از اول دعوتمو رد میکنید
شما با این تفکرات اذیت میشید این ور
خودتون هم بگذرونید این روند رو نسل بعدی شما و بچه هاتون اذیت میشن . چرا باید اونها رو تیو این دوگانگی با این عمق بندازید که براشون مهاجرت بشه شوک فرهنگی....اونا که گناهی نکردن. میتونن توی همون فضایی با آرامش بزرگ شن که خودتون میخوایید و یک دسته براشون
شما باید برای سفر های خارجیتون بیایید و این ور دنیا رو ببینید.
برای یه فرصت چند ماهه بیایید و فرصت مطالعاتی در اینده بیایید و این ور رو ببینید
ولی دلیلی نداره بیایید این ور و دختر مو قرمزی رو ببینید که دماغش رو حلقه انداخته و نیمه برهنه ست و بعد تو دلتون بگید این میره جهنم (یا فرزندتون با این تفکر بزرگ شه که اونجوری بودن بده)....
اون نمیره جهنم، اون بد نیست....من نوعی که قضاوتش کنم باید برم، من نوعی بد میشم. حداقلش اینه که واسیم تا برسیم به خود خدا

چهارم اینکه حرفای من دلیلی برای درست بودنشون نیست اصلا. امیدوارم طبق متنی که توی امضاتون نوشتید: "دکترای 97 رو آن سوی آب ها باشید" و واقعا موفق باشید
امیدوارم به همه آرزوهاتون برای خودتون و بچه هاتون در اینده ای نزدیک برسید
من اگه چیزی گفتم یا عرض کردم فقط نظرات شخصیم بوده و هست
امیدوارم همه حرفای من اشتباه باشه و شما این ور آب با آرامش مسیری رو که دوست دارید طی کنید


موفق باشید

[ffereshtte]

ممنون از توجهتون ، نظراتتون مطمینا مفیده.
اما نظرات بنده رو با زبان خودتون ترجمه کردید و این درست نیست

بیشتر از اینها نوشتم ولی انگار دکمه ارسال رو اشتباهی زدم و همه چی پرید، اگر لازم شد بعدا به زبان بین المللی اون پست رو ترجمه میکنم.

فقط این رو بگم که من با وجود اعتقادم به دینم به سایر اعتقادات احترام میگذارم و اتفاقا علاقه مندم که دوستی کنم.
و سوالم این بود که آیا سایر ملل هم همینطورن که این مدت با خوندن انجمن فهمیدم همه جا خوب و بد داره.

در مورد تربیت دینی هم عرض کنم، این یک واقعیته که اعتقادات ما با مرزهای جغرافیا عوض نمیشه ولی خب اینکه در ایران لزومی نداره محتوای تی وی رو برای فرزند زیر دوازده سالم مدام چک کنم یکی از خوبیهای اینجاست برای چون منی. ولی مسلما در آن سوی آب ها هم بیکار نمینشینیم. به طور مثال با حذف تی وی روش های هیجان انگیز تری جایگزین کنیم.
اما در کل
شاید تربیت دینی به اون شکل که من بهش معتقدم در کشوری مثل کانادا حتی راحت تر هم باشه، چون اونجا کسی مجبور نیست تظاهر به کاری کنه که اعتقاد نداره و اتفاقا عامل به دین ما هم هستند گاهی و لذا فهموندن دین متعالی اونجا راحت تره . با توجه به اینکه در ایران مردم اکثرا مجبورن ریش بزارن و روسری زورکی بپوشن و .. لذا ممکنه کاری کنند که دین ناب رو فرزندم اشتباه بفهمه، مثلا دروغ بگن ، بی عدالتی کنن ، نفاق داشته باشند و .... (این بحث رو ادامه ندیم بهتره ...)


در هر صورت کسی که آینده ی فرزندش رو فقط در این دنیا نمیبینه کمی باید بیشتر و محتاط تر عمل کنه و این کار ما رو سخت میکنه.

من بی تجربه ( در مورد زندگی در آن سوی آب ها ) با بیان آزادانه اعتقاداتم در این فوروم مطمینا از همه نظرات استفاده میکنم.
البته با مهاجرت تحصیلی و موقت میشه برای موندن یا برگشتن تصمیم گرفت.
و چون شما پیشنهاد موندن در ایران و سفر کردن رو دادید بگم که:
۱- اون حسی که در ماجراجویی و شناخت فرهنگ های مختلف هست با یک سفره چند روزه حاصل نمیشه.
۲- در ایران با وجود همه ی خوبیهایی که گفتم مشکلاتی هست که گاهی به یک تنفس و دوری چند ساله از فضا نیاز هست.

[bb2]

سلام فرشته خانم عزیز،ترجیحا استخاره کنید،ولی شخصا آدم معتقد و محجبه،هستم ،آن طرف آب هم بودم،دوستان راست میگویند،من هم به شما توصیه میکنم مهاجرت نکنید زیرا فرزندتان برگردد،هم خاطرات شادی و نشاط آن طرف را در سن رشد فراموش نمیکند،وروزی شما را به خاطر این که به جای او مجبور به مهاجرت کردید و بعد از مدتی تصمیم به برگشت گرفتید ،بازخواست خواهد کرد،که نمونه آن را در اقوام خودمان که بسیار خانواده های معتقد هستند داریم،فرزندان را هوای نکنید ،بمانید تا آنها روزی خودشان بتوانند همراهی کنند.فرزندان اقوام ما بعد از رفت و برگشت اجباری به علت محیط و عدم برآورده شدن تمایلات متاسفانه بعد از اندکی ،فرزندان به علت تسلط به زبان مقصد و داشتن پاسپورت آن کشور و دوستانی که آنجا داشتند،به آن کشور ثانی برگشتند و والدین تنها ماندند.عاقلانه تصمیم بگیرید نه عجولانه،سن فرزندتان در مرحله رشد دختر 8 تا 14 سالگی و پسر 10 تا 15 خیلی حیاطی است،میتوانید به مشاورین رجوع کنید،سن تشکیل شخصیت،
خواهرم خیلی دقت کنید،همانطور که میبینید حتی والدین محجب،نتوانستن روی حجاب فرزندان خود تسلط داشته باشند دوره کودکان ما با خودمان زمین تا اسمان متفاوت است،طی تجربه 16 سال تدریس و تفاوت نسل ها تجربیات خود را تقدیم کردم ،باز هم صلاح مملکت خویش خسروان دارم.خواهرم موفق باشید