شوك فرهنگي / غم غربت - راهكارهاي آن

[motahhar]

شوك بازگشت به وطن

براي بسياري از افرادي كه بعد مدتها تحصيل و يا زندگي از يك كشور باز ميگردند اين تجربه تلخ وجود دارد،‌ كه اطرافيان خيلي خواهان شنيدن خاطرات و تجربيان شما نيستند آنها با آغوشي باز پذيراي شما هستند اما نه با چشمي باز ! ! !

مواجهه با "تازه هاي" خانه و عدم ميل اطرافيانتان به شنيدن تجربيات شما بيشتر جو را غريب ميكند.

بر اساس تحقيقات استاد دانشگاه Judith Martin شك بازگشت به خانه بسيار سخت تر است. وقتي شما به خارج از كشور مي رويد انتظار داريد كه با محيطي متفاوت روبرو شويد اما هنگامي كه شما باز مي گريد كسي انتظار ندارد كه در شما تفاوتي ايجاد شده باشد !

اين مساله تا جايي جدي است كه برخي از دانشگاه ها براي شاگرداني كه بعد مدتي دوباره به وطنشان باز ميگردنند كلاسهايي براي آشنايي آنها و بالا بردن دركشان از شرايط موجود ميگذراند. آشنايي در مورد تفاوتهاي ايجاد شده در فرهنگ كشور و فاصله آن با شما و تفاوتهايي كه در شما ايجاد شده. اين دانشگاهها كلاسها را به منظور آينده بهتر و موفقيت آميزتر آكادميك و شغلي شاگردان بر قرار مي كند.

[motahhar]

. . . استفاده از تجربيات تازه اي كه از كشور ديگري به همراه داريد مي تواند شما را بسيار كمك كند و صحبت كردن در مورد سالهاي دور از خانه ميتواند به شما در بهبود اين شك فرهنگي كمك كند در اينجا ما راهكارهايي را به شما ارائه ميكنيم كه بتوانيد در مورد تجربياتتان صحبت كنيد:


از يك معلم زبانهاي خارجي درخواست كنيد كه اجازه دهد شما در كلاس او يك ارائه مختصر داشته باشيد. ‌اين تجربيات براي كساني كه در حال يادگيري زبان جديد هستند جالب است.


بسياري از جوانان و نو جوانان از شنيدن تجربيات شما در خارج از كشور خوشحال ميشوند.


با كساني كه به تازگي تجربياتي مانند شما داشتند و يا ميخواهند كسب كنند ، هم صحبت شويد مطمئن باشيد هر دو از هم صحبتي هم لذت مي بريد. و از اين طريق مي توانيد زودتر بر اين شك جديد غلبه كنيد ( اين فروم و اعضاء اون به خوبي ميتونند اين نقش را ايفا كنند، )


موفق باشيد

[pimi810]

این که میکس نشد. نالیدن از همه جا و بد و بیراه گفتن به همه جا جزء لاینفک فرهنگ زیبای ایرانی خودمونه . اون ایرانی امریکائی ها هم در واقع فرهنگ ایرانی رو به کمال حفظ کرده اند

از شوخی گذشته این حرف درست است که یک نفر همیشه تک فرهنگی است. شما اگر فرضا بیست یا بیست و پنج ساله به بالا باشید دیگه شخصیت و فرهنگتون شکل گرفته. چیزهای جدید یاد میگیرین ولی فرهنگتون رو نمیتونید عوض کنید. منتهی دقت کنید فرهنگ واقعا یک بعد شخصی هم داره. هر فرد شخصیت و فرهنگ خودش رو بر اساس محیط و تجربیاتش ساخته. فرهنگ بنده ایرانی و شمای ایرانی البته شباهتهائی داره ولی یکسان نیست. چه بسا یک امریکائی پیدا کنید که خصوصیات فرهنگی و اخلاقی اش به شما نزدیک تر باشه از یک ایرانی دیگر. یکی از خصوصیتهای کشوری مثل امریکا اینست که یک فرهنگ ثابت و غالب نداره. اونچه که بعنوان فرهنگ امریکایی ازش نام برده میشه در واقع روال طبیعی یک جامعه مصرفی مدرن است که افراد با فرهنگهای مختلف با اون خو میگیرند.

اینم حرفیه!
واقعیتش من خودم در بین 3 قوم کاملا متفاوت ایرانی (با گویش متفاوت) زندگی کردم و بعدش که به تهران اومدم خیلی خیلی بیشتر احساس آزادی و راحتی می کنم. اما به نظرم جایی که آدم کودکی نوجوانی و تا حدی اوایل جوونیش رو اونجا بوده بیشترین نقش رو تو اون فرهنگ به قول شما شکل گرفته بازی می کنه.

اما به هر حال دامنه ی تغییرات در مهاجرت از یه کشور به کشور دیگه خیلی بالاتره و مطمئنا" کسانی مثل ما که در این سن و سال داریم مهاجرت می کنیم نوع زندگی، کار، ازدواج، جهان بینی و ... مون دچار دگرگونی میشه و نباید انتظار داشته باشیم زندگیمون شبیه یه آدم domestic باشه. جالب اینه مه تو فرهنگ خودت به هر چی بیشتر اعتقاد و گرایش داشته باشی بعد از مهاجرت بیشترین چالش هاب درونی رو بابت همون مسایل خواهی داشت.

[pimi810]

سلام دوست عزيز

به نظر من در پاسخ سوال شما بايد سه بعد را در نظر گرفت

اگر باوري خيلي محكم در درون ما نهادينه شده باشه و به اون ايمان داشته باشيم هر جا بري آسمان خدا برات همون رنگه و تزلزلي در اونها به اين سادگي به وجود نمياد ، اما مسائلي هست كه آنها را در رده، رسم و رسومات بي پايه و اساس، خرده فرهنگها و يا گاها خرافات ميشه جاي داد، شايد وقتي دنيا ديده بشي متوجه اشتباه بودن و يا بومي بودن آنها بشي ، در واقع تو ديد وسيعي پيدا مي كني و با اشراف كاملتري به دنياي اطرافت نگاه ميكني ، اين اسمش ميكس نيست اسمش را مي شه گذشت زياد شدن ابعاد درونيت و تكامل و تجربه و پختگي. و اين را بدون همه جاي دنيا به آدمهاي با ثبات و در عين حال دنيا ديده احترام مي ذارند.

اما مطلبي هست كه نبايد اون را با اين مساله اشتباه بگيريم ، اگر ما به دو كشور و دو فرهنگ بتويم اشراف داشته باشيم، در واقع مي تونيم صاحب نظر باشيم و مي تونيم واقع بينانه مسائل را بررسي و مورد انتقاد قرار بديم. بذاريد جور ديگه اي بگم، انسان تا وقتي خودش در موقعيتي هست نمي تونه اشرافي به موقعيت موجود داشته باشه اما اگر كمي از شرايط دور باشه با كمرنگ شدن تعصبات و يا فشارهاي فرهنگي و عادتها و يا حتي تجربه يك زندگي جديد متوجه اشتباه بودن برخي از روالهاي قديمي زندگي خودش ميشه و تازه متوجه اشتباه بودن اونها ميشه. يك مثال ساده بوق زدن توي ايران و نزدن در خيلي كشورها است كه تا وقتي اينجايي متوجه آرامش رانندگي در اونجا و عصبيت و آشفتگي رانندگي در اينجا نميشي.


مساله مهم ديگه اي كه هست و شايد از ديد كساني كه تجربه زندگي در دو كشور نداشتند پنهان مي مانه مساله بازگشت شك فرهنگي در وطنه كه اتفاقا همانطور كه بالاتر گفتم مقاله بعدي در باره همين موضوعه، يعني فرد وقتي بعد از مدتها زندگي در كشور ديگه به وطنش بر ميگرده دچار شك فرهنگي خيلي بدي ميشه كه علائمش تقريبا مثل همان چيزهايي كه در بالا توضيح دادم،‌بنابراين شروع به انتقاد از وضع موجود ميكنه و اين نوعي سپره كه فرد ناخودآگاه براي دفاع از سردرگمي از تغييرات ناگهانيه تصورات ذهني قديميش از وطنش از خودش بروز مي ده.

اميدوارم در حد اطلاعات ناقصم تونسته باشم جواب شما را داده باشم.

در آخر من جناب نيستم من خانمم

سلام.
معذرت که جناب خطابتون کردم

ممنون بابت جواب خوبتون. تا حدود زیادی موافقم. کسی که چندین فرهنگ مختلف رو دیده قطعا" اگه این مراحلی که گفتین رو به سلامت طی کنه یه دید جهانی خیلی ارزشمند بدست میاره و به قول معروف یه ادم Beynol! میشه (مخفف بین المللی).

اما بحثی که هست این تجارب فرهنگی گاها" هدف اصلی مهاجر نیست! مثلا من علم و تکنولوژی آمریکایی ها رو خیلی دوست دارم اما از فرهنگ حاکم بر روابط خانوادگی و فردگرایی اونها (حداقل در مقایسه با فرهنگی که تو اون بزرگ شدم) خوشم نمیاد. اینجاست که با خودت میگی مثلا" چقدر خوب میشد من تو فرهنگ خودم بودم و سوار اون ماشین میشدم یا این دستمزد بالا رو تو ایران داشتم!!! (من این گلایه رو از خیلی کسایی که تو خارج موقعیت های بسیار عالی دارن شنیدم....).

طبیعتا اینا یه سری چیزایی هستن که با هم جمع نمی شن و خیلی دوست دارم یه راه حلی هم برای این آشفتگی فکری ارایه بدین.
مرسی.

[motahhar]

سلام.

اما بحثی که هست این تجارب فرهنگی گاها" هدف اصلی مهاجر نیست! مثلا من علم و تکنولوژی آمریکایی ها رو خیلی دوست دارم اما از فرهنگ حاکم بر روابط خانوادگی و فردگرایی اونها (حداقل در مقایسه با فرهنگی که تو اون بزرگ شدم) خوشم نمیاد. اینجاست که با خودت میگی مثلا" چقدر خوب میشد من تو فرهنگ خودم بودم و سوار اون ماشین میشدم یا این دستمزد بالا رو تو ایران داشتم!!! (من این گلایه رو از خیلی کسایی که تو خارج موقعیت های بسیار عالی دارن شنیدم....).

طبیعتا اینا یه سری چیزایی هستن که با هم جمع نمی شن و خیلی دوست دارم یه راه حلی هم برای این آشفتگی فکری ارایه بدین.
مرسی.

يه چيزي را صاقانه بهتون بگم، هميشه هر وقت كسي از من ميخواست كه اونور را توصيف كنم اين جمله را مي گفتم اونجا همه چيز داره اما غم غربت را هم داره . و اينجا شايد خيلي از چيزهايي كه ما دنبالش هستيم را نداره اما غم غربت را هم نداره.

چشم تا جايكه وقتم اجازه بده سعي ميكنم در آينده در مورد راهكارهاي اين موضوع مقاله اي علمي و مفيد پيدا كنم و ترجمه اون را بزارم.

اما اگر حرف از تجربه باشه من توي يه تاپيك ديگه هم گفتم دو وطنه شدن جز لاينفك زندگي طولاني مدت در خارج از كشوره ، مي دونيد چرا اين حالت پيش مياد: انسانها وقتي از شرايط دور ميشند به ياد خاطرات خوبشون ميفتند و يادشون ميره كه به چه دليل كشور را ترك كردند وقتي بر ميگردند با يه تلنگر جدي همه چيز يادشون مياد.

از طرفي آدميزاد يه كم پر روهه، زياده طلبه ، هم خدا را ميخواد هم خرما، آره پيش خودمون اين را ميگيم. اما بايد ديد اون آدم الويتش توي زندگي چيه، اين مساله خيلي مهمه اين الويت بندي به آدم انگيزه و توان جنگيدن را ميده.

يادمه يه بار يه دكتر روانشناس ميگفت: "اين كه هميشه ببينيم دل آدم چي را ميخواد مهم نيست مهم اينه كه چي مصلحت آدمه. مثال جالب و ملموسي را هم زد گفت ممكنه من از يه بازيگر خوشم بياد اما به اين معني نيست كه بايد داشته باشمش ، خوب اينجا ما توصيه نمي كنيم با دلتون بجنگيد بذاريد دلتون اون چيز را دوست داشته باشه اما با عقلتون باهاش حرف بزنيد و مصلحتتون را بهش گوشزد كنيد تا از اين آشفتگي كمي راحت شيد."

راه حل دومي كه در چنين مواردي ميگفت و خيلي موثر هست اين بود: "هر وقت دلتون چيزي را خواست كه به نفع شما نبود نكات منفي اون چيز را به ياد خودتون بياريد تا يادتون بيفته چرا اون چيز به نفعتون نبوده، ميگفت ذهن آدم دوست داره خودش را براي چيزهايي كه ميخواد گول بزنه و اگر اين كار را باهاش نكنيد آخرش ممكنه فريبش را بخوريد"

راهكار بسيار مفيد ديگه همراهي با انجمن هاي هم وطني هاي خودمونه،‌ در بسياري از كشورها سفارت خونه هاي ايران برنامه هاي فرهنگي خيلي زياد و متنوعي برگزار ميكنند، مثل مراسم مذهبي،‌مراسم موسيقي محلي به مناسب هاي مختلف و و و. جداي از اينكه هر كس چه عقيده اي داره،‌ براي خيلي از آدمها و با عقايد متفاوت چنين جمعهايي به خاطر رنگ و بوي شديد ايراني كه داره حس فوق العاده اي داره.

موفق باشيد

[motahhar]

خوب دوستان و اما :‌

موارد مهمي كه شما را در تطبيق با محيط جديد موفق مي نمايد

داشتن ذهني باز : توانايي داشتن ذهني انعطاف پذير و پذيرا در مقابل شرايط جديد.

داشتن حس شوخ طبعي : شرايطي وجود دارد كه شما در اثر آن عصبي، خجل، و يا بي انگيزه مي شويد. توانايي خنديدن به اين شرايط سپر دفاعي خوبي است كه آنها را ناپديد ميكند.

توانايي مقابله با شكست : اين توانايي خيلي مهم است چون هر فردي در شرايط جديد دچار اشتباهاتي ميشود. معمولا افرادي كه به كشوري ديگر مي روند جزء افرادي هستند كه در كشور خود زندگي موفقي داشتند و شروع تجربيات جديد با شكستهاي جديد امري است دشوار.

خوش بر خوردي : توانايي و اراده برقراري ارتباط، احساسي است كه از درون فرد نشات مي گيرد، فردي كه چنين تمايلي در خود مي بيند اين ارتباط را مي تواند به صورت كلامي و غير كلامي ايجاد كند. اين توانايي بسيار بسيار مهم ميباشد.

داشتن حس كنجكاوي : كنجكاوي راهي است براي دانستن شرايط جديد. و هر چه بيشتر بدانيد بيشتر با محيط خود انس پيدا ميكنيد.

انتظارات واقعي و مثبت :‌ تحقيقات نشان داده همبستگي مثبتي بين انتظارات مثبت با تعاملات فرهنگي و موفقيت در تطبيق با محيط جديد وجود دارد.

تحمل تفاوتها و ابهامات و احترام به ديگران : وجود حس همدردي براي اعتقادات و يا تمرين براي تحمل تفاوتهاي فردي و احترام به ديگران، راه بسيار خوبي براي پذيرفتن شرايط جديد خواهد بود.

داشتن شناختي قوي از خود : داشتن احساس و شناختي شفاف و عميق نسبت به خودمان باعث مي شود در مواجهه با ديگران نه دچار ضعف و سستي شويم و نه دچار اعتماد به نفسي كاذب. افرادي كه در شناخت خود به ثبات و استحكام رسيده اند، براي باورهايشان به دور از تعصبات بيهوده، ايستادگي مي كنند؛ و در مقابل جريان اطلاعات تازه مقاوت بيهوده نشان نمي دهند، و با احترام و دركي بالا با شرايط و مسائل جديد روبرو مي شوند.

[motahhar]

سلام

كسي را تو شوك نداريم ، برامون تجربه اش را بگه ؟

خوب خدا را شكر . معلومه ! مگه ميشه كسي اين همه اطلاعات از اين فروم خوب بگيره بازم بخواد شوك بشه.

حالا كه حال و احوال همه خوبه يه نوشته كوچولوي ديگه براتون ميذارم:

[motahhar]

برخي از نشانه هاي فيزيكي شوك فرهنگي :

سر درد / معده درد / شما نسبت به سلامت خود حساس مي شود و بيشتر از قبل نگران خود هستيد / تمركزتان نسبت به قبل كمتر مي شود بنابراين ممكن است روند كاري و يا درسي شما با مشكل مواجه شود / زود رنج و حساس مي شويد / زود به گريه مي افتيد / و كلا احساسات شما نسبت به قبل دچار تغييرات بيشتري مي شود.

كه تمام اين نشانه در مجموع اضطراب را در شما افزايش ميدهد.

اينم منبع اين متن كوچولو براي اونها كه مي خواند بدونند از كجا اومده

UK Council for International Student Affairs

[motahhar]

يك روش براي ارزيابي خود و آنكه بدانيد هدف شما براي تحصيل در خارج از كشور واقع بينانه بوده يا نه.

دوستان خوبه من با پاسخ دادن به پرسشنامه زير مي توانيد شناختي بهتر از خودتان پيدا كنيد. پاسخ هاي شما نشان ميدهد الان ؛ يعني قبل از رفتن به يك كشور ديگر؛ چه احساسي داريد. بعد از نوشتن يك پرينت از آن بگيريد و يا در كامپيوتر آنرا نگه داريد تا مدتي بعد بتوانيد به سراغش برويد. پس از ورود به كشور جديد همان سوالها را دوباره جواب بدهيد خواهيد ديد كه تغيير زيادي در شما به وجود آمده. البته اين تغيير خود را بعد از 4 ماه تا نهايتا يك سال بعد نشان خواهد داد.

ما اعتقاد داريم اگر اين تمرين كوچك را جدي بگيريد به شما كمك ميكند روند تطبيق خود را در كشور جديد ببينيد و از طرفي به سطحي از شناخت نسبت به شخصيت خود مي رسيد كه متوجه خواهيد شد ديدگاه شما واقع بينانه بوده است يا خير؟ بعد ميتوانيد احساس و تفكر خود را در گذشته ارزيابي كنيد:


1) پنج مورد از مهمترين دلايلي را كه باعث شده به دنبال ادامه تحصيل در خارج از كشور برويد را بنويسيد:

2) پنج موردي كه پس از رفتن بيشتر از همه دلتان برايش تنگ خواهد شد را بنويسيد:

3) پنج موردي كه پس از رفتن كمتر از همه دلتان برايش تنگ خواهد شد را بنويسيد:

4) در حال حاضر چه چيزي بيشتر از همه شما را نگران رفتن به خارج از كشور ميكند؟ 5 مورد

5) بيشترين چالش (challenge)من در خارج از كشور مورد زير خواهد بود :


مرسي موفق باشيد

[pimi810]

چقدر خوب میشه در مورد پارامترهایی از کشور مقصد که بیشترین نقش رو در به وجود اومدن این شوک ایجاد می کنند هم بحث بشه. به نظر شما میزان شوک علاوه بر خود فرد به کشور مقصد هم بستگی نداره؟ مثلا کسانی که به کشور غیر انگلیسی زبان میرن و به زبان اونجا هم تسلط ندارن در مقایسه با کسان که آمریکا کانادا و ... میرن.