انگیزتون کم نشه . آدمیزاد تواناییش خیلی بیشتر از اون چیزیه که الان دارند توی ایران ازش استفاده میکنند . شما مطمئن باش بعد از یک مدت کوتاه خودت را میتونی با شرایط وفق بدی . به خودت افتخار کنی که تونستی از زوایای پنهان وجود خودت استفاده کنی . فوقش اوایل کمی بی خوابی و استراس اما به مرور میفتی روی غلطک. در مورد ساعاتی هم که گفتند چندان بی راه نگفتند . اما از دور بهش نگاه نکن . شما وقتی قرار شد وارد یه مبحث بشی و در موردش تحقیق کنی چهار تا کتاب اول و مقاله اولش به نظرت سنگین و زیاد میاد اون هم شاید در شروع تحصیلت اما بعد که دانشت در مودر اون مساله خاص عمیق تر شد خودت کنجکاو میشی که بیشتر بدونی و بیشتر در موردش اطلاعات کسب کنی . گاها خودت نمیفهمی که چند ساعته که نشستی پای اینترنت به خودت میایی میبینی صبح شده و تو هنوز داری سرچ میکنی که یه مطلب جدیدتر بخونی .
از طرفی جو علمی حاکم در دانشگاه های خارج کاملا با ایران متفاوته. اونجا اکثرا برای خود علم و علاقه به علم آمدن دانشگاه و همین باعث میشه شما ناخودآگاه در مسیر قرار بگیری و در یک رقابت سالم با دیگران تلاش بیشتری بکنی .
خبر موفقیتت و تجربیاتت را هم برای ما بعد بیا بگو . خوشحالمون میکنی.
شاد باشی
علاقه مندی ها (Bookmarks)