کاملا درسته، منم موافقم.
من برداشتم اینه که تنهایی و مجردی زندگی کردن تو کشورهای اسکاندیناویی برای کسانی که social هستن خیلی سختره نسبت به آمریکا یا استرالیا و کانادا.
یعنی یه جورایی اگه بخوای از امکانات و رفاه و serenity این کشورها لذت ببری، بهتره که یه خونواده ی خوب یا حداقل یه اکیپ همسو با خودت داشته باشی. به هر حال این فردگرایی و سر به لاک بودن این جوامع در طول زمان اثر بدی رو آدمهای اجتماعی میذاره، حالا بماند کسایی که اتفاقا دوس دارند سرشون به لاک خودشون باشه که اونجا رو خیلی هم بیشتر خواهند پسندید.
علاقه مندی ها (Bookmarks)