سلام دوستان
من یک مشکلی دارم: حدود 1 سال و چند ماهی میشه در آلمان زندگی می کنم. تو شهر کوچکی هم نیستم و نمیشه گفت شهر خیلی آلمانیه(منظورم اینه که افرادی با ملیت های محتلف زیادی اینجا هستند در مقایسه با اکثر شهر های آلمان). اما .....
من هنوز که هنوزه اینجا زندگی برایم راحت و خوشایند نیست؛ بزرگترین خوشیم همینه که سرم به درس مشغول بشه یا جور دیگه ای خودم را سرگرم کنم. اکثر مواقع که میرم بیرون، معمولا حس خوبی بین آدم های اینجا ندارم. البته در مقایسه با 1 سال قبل خیلی بهتر شده، اما واقعا هنوز حتی so-so هم نشده.
به نظر شما:
الف- من آدم حساسی هستم و کلا هر جایی در اروپا یا آمریکا یا کانادا باشم همینه، غربته و سخته
ب- آلمان جای چندان راحتی نیست به خصوص برای کسانی که از کشوری مثل ایران میان و آدمی که نسبتا هم درونگرا باشه
نمی تونم بگم دقیقا چه چیزی اذیتم می کنه؛ رفتار مشخص یا زننده خاصی نیست. احساس می کنم غریبه ام و بازخورد عاطفی از محیط نمی گیرم. "همه" بیشتر می خواهند دوری کنند (منظورم از همه بیشتر آلمانی ها یا "سفید" ها به قولی). احساس می کنم اعتماد به من نیست، علاقه ای وجود نداره و ...
البته انتظار ندارم کسی برای من اینجا ذوق کنه و ابراز احساسات کنه؛ نه، فقط در حد یک رابطه معمولی روزانه هم احساس می کنم اینجا بودن خیلی "سنگینه".
گاهی با خودم فکر می کنم شاید چون درونگرا هستم، بهتره بروم به کشورهای شرق، مثل مالزی، چین، کره، فیلیپین، اندونزی، سنگاپور و ....
بعضی وقت ها می گم آلمانی ها شاید خیلی خشک و سرد هستند و فرانسه بروم شاید بهتر باشه و ...
گاهی به آمریکا و کانادا فکر می کنم و ....
اصلا به نظر شما من به درد خارج بودن می خورم، یا بهتره برگردم ایران. نمی تونم تو این وضعیت روانی و عاطفی خیلی اینجا مفید باشم. وضعیتم اورژانسی نیست ها. اما بالاخره صبر هم لبریز میشه.
موندم ایرانی ها چطوری اینجا سپری می کنند، که سختشون نیست.
اینم بگم، زبان آلمانی بلد نیستم. چون درسم به انگلیسی هست.
متشکر
علاقه مندی ها (Bookmarks)