می دونید خیلی مهمه که بدونی از کجا اومدی و چه کارهایی رو قبلا اجداد کشورت انجام دادن.فکر نمی کنم در کل تاریخ قدیم کسی رو بزرگ تر از کورش کبیر داشته باشیم.اصلا اینکه کورش پارسی و آریایی هست برای همه ی جمعیت ایران کافیه تا به نژاد پارسی خودشون افتخار کنن.این باید به عنوان یه اعتقاد قوی در ذهن و قلب ما باشه.اما دنیای پیشرفته ی امروز که داره با تپش قلب انسان ها مدام و مدام تغییر می کنه زیاد وابسته به این مسایل نژادی نیست.این رو به این علت گفتم که بعضی از بچه ها نوشته بودن هرکجای دنیا هم که بری به عنوان یه مهاجر بهت نگاه می کنن و این با چیزهایی که من دیدم و شیندم کاملا متفاوت هست.شاید این حرف برای یک سری از کشور های اروپایی صدق کنه.اگر الان شخصی بشینه و تا صفحه ی صدم این تاپیک هم بنویسه : ایران فلان و ایران بهمان باز هم داره خودش رو خسته می کنه.کل بحث داخل چند کلمه خلاصه میشه.<br>واقعیت اینه.خیلی وقته که این جوریش کردن.افراد مستعدتر از ما هم نتونستن.(همه امیدواریم که یه روز بشه اما ... ) اما فعلا این جوریه و مطمئن باشین در محدوده ی این سال ها همین جوری هم می مونه اما باز هم هیچ کس نمی تونه واقعیت رو عوض کنه.خیلی ها داخل این کشور دارن سعی می کنن با فلسفه بافی و تئوری های منسوخ شده ی خودشون این دید رو تغییر بدن اما حداقل یه عده ای گول نمی خورن.مطمئنم خیلی از بچه هایی هم که دارن از ایران میرن منتظر این نیستن که به محض وارد شدن به اون کشور با زدن یه بشکن و نمی دونم گفتن یه ورد ارزوهای دور ودرازشون لزآورده بشه.<br>نظر همیشگی خود من این بوده که آمریکا سرزمین رویاها نیست ، آمریکا جایی هست که با داشتن مهارت کافی و قرار گرفتن در زمان و موقعیت های مناسب می تونی ماکزیمم استفاده رو از تلاش هات ببری و این زندگی رو زیبا می کنه.
Galaxy Lights, Solar Echoes and Dark Matters Calling Us to Sth Bigger
John Oliver Explains Everything That is Wrong With Standardized Testing
با سلام به دوستان عزیز
فکر کنم لازم باشه دوباره هدف اصلی این تاپیک رو بنویسم، من هیچ وقت نگفتم باید برگشت، من گفتم اونهایی که به هر دلیل برگشتند که ممکنه از مسایل خانوادگی گرفته تا کمک به کشور، راهکارهشون رو یاد بگیرند تا کمتر دجار بحرانهای روحی و اجتماعی و اقتصادی بشوند.
می دونم سخته ولی شدنی هست. صبر و حوصله در بحثها، بیان نظرات و خوب گوش کردن می تونه تاثیرش از انتقادهای تند و تخریب شخصیت مفید تر باشد.من همه ی تاپیک رو نخوندم و نمی دونم چقدر نظر شما تغییر کرده از زمانی که این پست رو نوشته بودید. ولی اگه همینه، آدم رو آدم آهنی حساب کردید.
می گن دو تا دنیای موازی داریم دنیای ما و دنیای تو آینه ها، باز می گن یه عدشون تونستند تو بین ما نفوذ کنند، باز می گن تنها تفاوتشون چپ دست بودنشونه.
Attanew
جدا از هر نظر و عقیده ای که دارید از اینکه می خواید بحث به صورت منطقی یپش بره خوشحالم.و باز هم جدا از اینکه نظریه ی درست و غلط در این بحث چی هست این مشکل بیشتر ایرانی ها است که باید مخالفت کنن در صورتی که دیده میشه دربرخی برنامه های خبری شبکه ی سی ان ان به چه زیبایی و بدون خرد کردن طرف مقابل به راحتی در بحث پیروز میشن.اما باور کنید عوان تاپیک برای خیلی ها می تونه باعث سوتفاهم بشه.فکر می کنم بیشتر بچه های اینجا هم باین قدر در جاهای مختلف از حرف زدن خودداری کردن که اینجا این طور صحبت می کنن.عنوانی که شما نوشتین یه عنوان سوالی هست و شما علت های برگشتن رو دارید از دید همون اکثریت می پرسید و خب اونها هم دارن جواب می دن.اگر امکانش باشه و بخواید می تونید عنوان رو طوری عوض کنید که بحث به سمتی بره که بتونه راه حل هایی برای گروهی که شما مد نظر دراین ارائه کنه (اما از دیدگاه و تجربه ی خودم این گروه تعداد خیلی کمی دارن و این هم به خاطر روحیات خیلی شدید ناسیونالیستی اونها هست اما صرف نظر از درست یا غلط بودن کارشون براشون احترام زیادی قایلم)
Galaxy Lights, Solar Echoes and Dark Matters Calling Us to Sth Bigger
John Oliver Explains Everything That is Wrong With Standardized Testing
کسرای عزیز با سلام
حق با شما، نحوه ی سوال باعث این انحراف شده هست که من زیاد بهش توجه نکرده بودم. اگه مدیران ارشد موافقت کنند عنوان تاپیک به " مسایل و مشکلات در ایران برای آنهایی که بر خواهند گشت ( راهکارها)" تغییر پیدا کند.
*اتفاقا در مورد بحث کردن، من هم با شما موافقم نوع بحث کردن های ما همواره برای پیروز شدن هست در حالیکه در خارج این کار فقط در فعالیتهای سیاسی رخ می دهد آنهم با رعایت اصول بحث کردن.
** در مورد برگشت، هستند کسانی که با بورسیه دولت به خارج می روند، که درصد بالایی بر می گردند، همچنین کسانی که مشکلات خانوادگی دارند به این افراد افرادی رو اضافه کنید که علاقه خدمت به کشورشان را دارند.
می گن دو تا دنیای موازی داریم دنیای ما و دنیای تو آینه ها، باز می گن یه عدشون تونستند تو بین ما نفوذ کنند، باز می گن تنها تفاوتشون چپ دست بودنشونه.
نه دوست عزیز آمارهای دولتی رو باور نکنید. اکثریت قاطع بورسیه هائی که در سالهای دهه 1370 به امریکای شمالی و انگلیس و استرالیا رفتند برنگشتند (خودم دهها نمونه دارم). وزارت آمار اینها رو با اعزامی های به اوکراین و هند و فیلیپین و روسیه قاطی میکنه که وانمود کنه درصد بالایی برمیگردند. یک دلیل عمده منع اعزام جدید به امریکا و انگلیس و کانادا هم همین بود.
دوست من، من قصدم تخریب شخصیت نبود، برداشتم از نوشته ی شما رو نوشتم. نوشته بودید کهمن فکر می کنم این دیدگاه، به افراد نه به عنوان انسان، بلکه به عنوان یه وسیله نگاه می کنه. انسان یه مجموعه ست، و این چیزایی که شما گفتید همه شون با هم در ارتباط هستن. انسان یا آزاد هست و رشد می کنه، یا مجبوره یه مقدار زیادی انرژی بذاره روی انجام یه کار غیر طبیعی مثل مقید کردن خودش به تفکیک باورهاش و زندگی روزمره ش ! البته این فقط نظر منه.انتقال علم رو با انتقال فرهنگ اجتماعی و سیاسی و ... قاطی نکنیم
حماقت بودن برگشت حتی اگر بر مبنای میلیارد ها دلیل بسیار موجه موجود هم نخواد باشه، همین دلیل که اینجا به شان رشتت توهین کنند شرط لازم و کافی برای بر نگشتن قرار خواهد گرفت به نظر من
من پیشنهادی که برای دانشجویان علاقمند به اقامت در خارج از کشور رو دارند ، دارم این هست که بعد از اینکه آبها از آسیاب افتاد و شما تونستید زندگیتون رو سرو سامان بدین سعی کنید تو کنفرانس های داخلی آخرین دستاورد های علمی خودتون رو به جامعه دانشجویی ارائه کنید . در این صورت هم جامعه پیشرفت می کنه ، شما رو تشویق می کنه در فراگیری هرچه بیشتر رشته ی خودتون و هم دیداری با خانواده دارید. صدالبته که باید قبلش تو رشته ی خودتون تسلط و مهارت کافی رو داشته باشید.
من نظرات بقیه رو نخوندم راستش,میخوام نظر شخصیمو بگم : به نظر من اگر کسی بعد از اتمام تحصیلاتش به طور کامل از اونجا دل بکنه و برگرده ایران حماقته,ولی اگر جوری بشه که مثلا پاسپورت اون کشور رو بگیره و امکان رفت و آمد داشته باشه، طوری که یه زندگی هم اونجا داشته باشه کاملا عاقلانست،چون دلم کندن کامل هم ساخته،تا وقتی بحث سر تحصیل هست گذر زمان رو متوجه نمیشیم ولی به محض اینکه فارغالتحصیل بشیم دیگه میبینیم بهونه برای ماندن نداریم و دلمون میخواد برگردیم به کشورمون،البته باز هم میگم این نظر منه.
علاقه مندی ها (Bookmarks)