چرا برگشتن بعد از اتمام تحصیلات حماقت ( حداقل در نظر اکثریت) هست!؟

[spoot]

تو رشته ما (معدن) که برگشتن به ایران حماقت از نوع محضه. چون معدن تو ایران و کشور های دیگه دو نقطه مقابل هم هستند. مهندس معدن تو ایران باید مسافرکشی کنه تا زنده بمونه ، مهندس معدن تو کشور های دیگه بعد از نفت بالاترین درآمد رو داره. بهترین شرایط رو برای مهندس معدن تامین میکنن تا طرف رو حفظ کنن اما تو ایران مهندسایی که من از نزدیک تو معادن دیدم با وجود شرایط اسف بار کاری و کمترین امنیت جانی واقعآ دو دستی کارشون رو چسبیدن تا بیچاره نشن.

[bestofbestzizi]

الان موندن و نرفتن هم حماقت هست چه برسه کسی که بره و برگرده اونم با اون همه سخت یکه واسه رفتن تحمل میکنه

[wot]

الان موندن و نرفتن هم حماقت هست چه برسه کسی که بره و برگرده اونم با اون همه سخت یکه واسه رفتن تحمل میکنه

دوست عزیز این تصمیم بستگی به خیلی پارامتر ها داره.
مثلا من یکی از دوستانم از ETH تازگی فارغ التحصیل دوره دکتری شده (یکی از 10 دانشگاه برتر). می گفت می خواد برگرده. گفتم چرا؟ گفت من با مدرکی که دارم می تونم خرج زندگی خودم رو همه جا در بیارم و زندگی راحتی داشته باشم. درسته آمریکا دیگه آخرش هست واسه زندگی اما من در ایران چیزی دارم که در آمریکا ندارم. اونم آرامش و لذت بودن با خانوادم هست.
با همین اوضاع دوست دیگه من قاچاقی رفت آلمان و پناهنده شد. با اونهمه مشکلاتی که داره می گه من بر نمی گردم حتی اگه بتونم.

به نظرم آدم باید اونجایی باشه که دوست داره. هرکسی باید برای خودش تصمیم بگیره. هر کسی پارامتر های خودش رو داره.

[siavash_86]

پدر من و اسپانیا درس خونده بود و اقامت داشت.واسه ازدواج با مادرم بعد از 8 سال برگشت ایران و بعدش هر کاری کرد مادرم راضی نشد باهاش بره و ایران ماندگارشدند.حالا هر موقع حرف میشه ما به مادرمون غر میزنیم که اگه اون موقع رفته بودید ( 35 سال پیش) ما الان با این بدبختی زندگی نمی کردیم که از غصه درس و کار و پول و ....... تو جوونی افسردگی حاد بگیریم.من اگه اصرار دارم که برم واسه اینه که اگه دیگه از خودم گذشته به اندازه کافی تو این زندگی کشیدم دیگه دلم نمی خواد همین بلا سر بچه ام بیاد که وقت بزرگ شد سرزنشم کنه که چرا وقتی امکانش بود نرفتید

...شما چقدر وضعیتتون شبیه منه!منم 20 و اندی سال پیش از اسپانیا اوردنم ایران و هنوز که هنوز در تلاش برای رفتن مجددم!ولی نباید نا امید شد با غر زدن و دنبال مقصر گشتن هیچی درست نمیشه..never give up...

[bestofbestzizi]

دوست عزیز این تصمیم بستگی به خیلی پارامتر ها داره.
مثلا من یکی از دوستانم از ETH تازگی فارغ التحصیل دوره دکتری شده (یکی از 10 دانشگاه برتر). می گفت می خواد برگرده. گفتم چرا؟ گفت من با مدرکی که دارم می تونم خرج زندگی خودم رو همه جا در بیارم و زندگی راحتی داشته باشم. درسته آمریکا دیگه آخرش هست واسه زندگی اما من در ایران چیزی دارم که در آمریکا ندارم. اونم آرامش و لذت بودن با خانوادم هست.
با همین اوضاع دوست دیگه من قاچاقی رفت آلمان و پناهنده شد. با اونهمه مشکلاتی که داره می گه من بر نمی گردم حتی اگه بتونم.

به نظرم آدم باید اونجایی باشه که دوست داره. هرکسی باید برای خودش تصمیم بگیره. هر کسی پارامتر های خودش رو داره.

آره خب منم چون هیچ وابستگی خانوادگی ندارم دوست برم وگرنه قبول کنید به جز خانواده برای بعضی ها ( که خب عاطفی هستند ) هیچ چیز دیگه ایران نمی ده البته خارج موندن هم به این راحتی نیست گاهی وقتها بهونه اولی برای دومی به کار میره رقابت برای بدست آوردن کار اونجا به عنوان یه خارجی چند برابر سختتر از اینجاس
خیلی ها به این دلیل برمی گردند

[farhad69]

آنهایی که رفته اند همانطور که دارند یک غذای سر دستی درست میکنند تا تنهایی بخورند، فکر میکنند آنهایی که مانده اند الان دارند دور هم قورمه سبزی با برنج زعفرانی میخورند و جمعشان جمع است و میگویند و میخندند…

آنهایی که مانده اند در ایران همان طور که دارند یک غذای سر دستی درست میکنند فکر میکنند آنهایی که رفته اند الان دارند با دوستان جدیدشان گل میگویند و گل میشنوند و از آن غذاهایی میخورند که توی کتاب های آشپزی عکسش هست…

آنهایی که رفته اند فکر میکنند آنهایی که مانده اند همه اش با هم بیرونند. کافی شاپ، لواسان، بام تهران و درکه میروند .خرید میروند…با هم کیف دنیا را میکنند و آنها را که آن گوشه دنیا تک افتاده اند فراموش کرده اند…

آنهایی که مانده اند فکر میکنند آنهایی که رفته اند همه اش بار و دیسکو میروند و خیلی بهشان خوش میگذرد و آنها را که توی این جهنم گیر افتاده اند فراموش کرده اند…

آنهایی که رفته اند میفهمند که هیچ کدام از آن مشروب ها باب طبعشان نیست و دلشان میخواهد یک چای دم کرده حسابی بخورند…

آنهایی که مانده اند دلشان میخواهد یکبار هم که شده بروند یک مغازه ای که از سر تا تهش مشروب باشد که بتوانند هر چیزی را میخواهند انتخاب کنند…

آنهایی که رفته اند همانطور که توی صف اداره پلیس برای کارت اقامتشان ایستاده اند و میبینند که پلیس با باتوم خارجی ها را هل میدهد فکر میکنند که آن جهنمیکه تویش بودند حداقل کشور خودشان بود…

آنهایی که مانده اند همانطور که گشت ارشاد با باتوم دختر ها را سوار ماشین میکنند فکر میکنند که آنهایی که رفته اند الان مثل آدم های محترم میروند به یک اداره مرتب و کارت اقامتشان را تحویل میگیرند…

آنهایی که رفته اند ، پای اینترنت دنبال شبکه ۳ و فوتبال با گزارش عادل یا سریالهای ایرانی و اخبارهایی با کلام پارسی و ایرانی هستند…

آن هایی که مانده اند در حسرت دیدن کانالهای ماهواره بدون پارازیت کلافه میشوند و دائم پشت دیش هستند…

آنهایی که رفته اند میخواهند برگردند، آنهایی که مانده اند میخواهند بروند…

آنهایی که رفته اند به کشورشان با حسرت فکر میکنند،
آنهایی که مانده اند از آن طرف ، دنیایی رویایی میسازند…

اما هم آنهایی که رفته اند و هم آنهایی که مانده اند در یک چیز مشترکند:

آنهایی که رفته اند احساس تنهایی میکنند
آنهایی که مانده اند هم احساس تنهایی میکنند

آنها که می‌روند وطن‌فروش نیستند
آن‌هایی که می‌مانند عقب مانده نیستند

آن‌هایی که می‌روند، نمی‌روند آن طرف که مشروب بخورند
آنهایی که می‌مانند، نمانده‌اند که دینشان را حفظ کنند

همه‌ی آنهایی که می‌روند سبز نیستند
همه ی آن‌هایی که می‌مانند پرچم به دست ندارند

آن‌هایی که می‌روند، یک ماه مانده به رفتنشان غمگین می‌شوند. یک هفته مانده می‌گریند و یک روز مانده به این فکر می کنند که ای کاش وطن جایی برای ماندن بود.
و آن‌هایی که می‌مانند، می مانند تا شاید وطن را جایی برای ماندن کنند…

[eghbali2266]

سلام، من برای ادامه تحصیل میخام برم آمریکا یا کانادا، کلاً اونایی کهرفتن و برگشتن به ایران بعد از اتمام نحصیلاتشون، چطوری ارزیابی میکنن برگشت رو؟

[attanew]

به این دلیل حماقته که تو انگاری هرچی تو این مدت اونور آب دشت کردی اینور وزنی و ارزشی نداره!
به این خاطر حماقته که چه دوست داشته باشی چه نداشته باشی وقتی برگشتی همون جایی پیاده میشی که پرواز ایران ایرت ازش بلند شده!

در ضمن این تاپیک رو ایجاد کرده بودم برای اونهایی که به هر دلیلی مجبور بودند برگردند! نه برای اونهایی که سر سفره ی خارجیشون یک دفعه هوای تیراختور ( چه شد امسال ) می کنند.

باید بگم وقتی برگشتی باید دوباره شروع کنی از ساختن رو که انگاری دینار اونطرف اینجا خریدار نداره!

[khofoloo]

من میخوام تجربه خودمو بگم.من زمنای که ایران بودم واین تاپیک رو دیدم به نظرخودم هم برگشت درسن نبود.اما الان نظرم عوض شده.من در مورد شخص خودم حرف میزنم البته.فکر میکنم ادم باید خودش تجربه کنه.در عین حال اونکه تصمیم داره بمونه یا اونکه میخواد برگرده هیچ کس احمق نیست.اما شخصا اگر بتونم ایران کاری پیدا کنم که زندگی راحتی داشته باشم اون رو ترجیح میدم به خارج ایران موندن و درامد خیلی بیشتر.که این شخصیه. وهر ادمی معادلات خودشو.اینکه چی از دست میده و چی به دست میاره.من و همسرم مجبور نیستیم برگردیم.اتفاقا از نظر کار هم مشکلی نداریم اما...

[mechboy]

دوستان من بخشی از پاسخ ها رو خوندم و البته هر کدوم از همون زاویه ای که خود نویسنده به موضوع نگاه می کرد منطقی بودند و خوب البته همیشه هم همین طوریه . اما نباید این مسئله رو از ذهن دور نگه داشت که بسته به تعریف مسئله، پاسخ اش هم متفاوت می شه و می تونه هم برگشتن و هم ماندن توجیه داشته باشه و پاسخ درست باشه.
من برای خودم مسئله رو این طور تعریف کردم که من به این دلیل دارم می رم آمریکا دکترا بخوانم که اول از همه زندگی توی یک محیط جهانی و بزرگ رو تجربه کنم دوم یک مدرک معتبر بگیرم سوم اینکه یک منزلت جهانی پیدا کنم ( به راحتی بعدش می تونم توی دنیا کار پیدا کنم و به هر جای دنیا که بخوام سفر کنم ) و در نهایت اینکه از این سه دستاوردم استفاده کنم و توی ایران توی کاری که انتخاب می کنم پیشرفت کنم . مثلا خیلی دوست دارم سرمایه ای جمع کنم ، دوستان پولداری پیدا کنم ، چند تا دوست قدرتمند پیدا کنم ، برای نمایندگی مجلس خودم رو کاندید کنم و همه تلاشم رو بکنم که بتونم وارد حلقه محدود مدیران ارشد بشم . این آرزوها رو من در هیچ جای دنیا و با هیچ حقوقی نمی تونم بهش جامه عمل بپوشونم و حتما پیش نیازش بودن در ایرانه ، پس من باید حتما برگردم
متوجه هستید که اگر جور دیگری مسئله ام رو تعریف می کردم به جواب متفاوتی می رسیدم
این رو هم کاملا قبول دارم که مشکلات ایران زیاده و ممکنه بعد از برگشتم کاملا مایوس بشم ، ولی زمان می تونه قاعدتا به من کمک کنه که خیلی از این مشکلات ام رو حل کنم و از دستاوردهای تحصیل ام در خارج از کشور برای رسیدن به اهدافی که رسیدن بهش در هیچ کجای دنیا ممکن نیست، استفاده کنم و تبدیل بشم به اون چیزی که همیشه آرزوی رسیدن بهش رو داشتم برسم

تو اگه قصدت ساختن این چیزایی که میگی هست به نظرم رفتنت چیزی رو اینجا برات مهیا نمی کنه ... زندگی همه ی افراد گنده ای که صاحب منسب هستن الان توی مملکت رو بخونی و ببینی کسانی هستن که پله پله توی همین مملکت رشد کردن نه کسانی که سالیان دراز آمریکا و ... بوده ان !