چرا برگشتن بعد از اتمام تحصیلات حماقت ( حداقل در نظر اکثریت) هست!؟

[civil2016]

سلام. من فکر کنم مصداق این تاپیک هستم (یعنی یکسال دیگه که درسم تموم بشه خواهم بود!). این 3 صفحه رو هم خوندم. از یکسری مفاهیم ذهنی و انتزاعی مثل آزادی و امید و آینده و ... که بگذریم، به همه دوستان توصیه می کنم که در مورد تصوراتشون از جامعه مقصدی که قصد دارند به اونجا برن کاملا واقع بینانه رفتار کنند. خیلی از مسائلی که مطرح شده اینجا مثل نبود شایسته سالاری و نبود فرصت برابر، برای شما بعنوان یک خاورمیانه ای در غرب بشکل خیلی خیلی عظیم تری اتفاق خواهد افتاد. واقعا اگر دلیل رفتنتون از ایران این چیزهاست خیلی خیلی زود اینطرف جا می زنید و افسرده می شید.

چه خوب شما اینجا اومدین
آقا آرش ممنون میشیم اگه شما بیشتر توضیح بدین
کجا درس میخونین؟
الان راضی هستید از رفتن؟به نظرتون بعد از برگشتن اینجا جایی دارید؟ یعنی روابطتون حفظ شده؟و...
هرچی لازمه شما بهمون بگید بهتره
ممنونم

[arash18s]

من آلمان هستم. رضایت از رفتن واقعا بستگی به خیلی چیزا داره. به هر حال این نزدیک 4 سال کلی تجربه داشته برای من چه از لحاظ شخصی و چه کاری و مهارتی. می تونم بگم راضی هستم و با تصمیمی که گرفتم مشکلی ندارم اما خوب اون موقع که می خواستم بیام هدفم اصلا برگشت نبود و قصد داشتم به هر قیمتی که شده بمونم. واقعیتش دقیق نمی دونم بعد از برگشت چکار میخوام بکنم، دارم شروع می کنم یکسری مشورت گرفتن اما فعلا قصدم اینه که یک کسب و کاری رو خودم شروع کنم. متاسفانه به همون دلیلی که گفتم که قصد برگشت نداشتم یکسری پلها رو پشت سرم خراب کردم که حالا باید از نو بسازم اما دیدم بچه هایی اینجا که هنوز با دانشگاه و استادشون در ایران در ارتباطند و واقعا حسرت میخورم که چرا خودم این کار رو نکردم. دلیل تصمیم به برگشتنم هم خیلی ساده بود. به این نتیجه رسیدم که اینقدر انرژی که من دارم اینجا صرف می کنم و پیشرفت لاک پشتی دارم رو در ایران هیچ وقت صرف نکردم که بخوام یک مقایسه منطقی بکنم! من در آلمان برای یک کار آموزی با حداقل حقوق (حتی کفاف اجاره خونم را هم نمی داد) بیشتر از 100 تا اپلیکیشن فرستادم و با اعصاب فولادی ریجکتی ها رو یکی بعد از دیگری تحمل کردم. شما رو نمی دونم اما من این سطح پشتکار رو در ایران هیچ وقت نداشتم! خیلی چیزها رو چون فکر می کردم سخته یا مشکلات سر راهش هست اصلا سراغش نرفتم. اما توی آلمان برای خیلی چیزها 100 برابر جون کندم. منطقی بود که حداقل ایران رو هم امتحان کنم.

چه خوب شما اینجا اومدین
آقا آرش ممنون میشیم اگه شما بیشتر توضیح بدین
کجا درس میخونین؟
الان راضی هستید از رفتن؟به نظرتون بعد از برگشتن اینجا جایی دارید؟ یعنی روابطتون حفظ شده؟و...
هرچی لازمه شما بهمون بگید بهتره
ممنونم

[ehsan4medicine]

سلام. من فکر کنم مصداق این تاپیک هستم (یعنی یکسال دیگه که درسم تموم بشه خواهم بود!). این 3 صفحه رو هم خوندم. از یکسری مفاهیم ذهنی و انتزاعی مثل آزادی و امید و آینده و ... که بگذریم، به همه دوستان توصیه می کنم که در مورد تصوراتشون از جامعه مقصدی که قصد دارند به اونجا برن کاملا واقع بینانه رفتار کنند. خیلی از مسائلی که مطرح شده اینجا مثل نبود شایسته سالاری و نبود فرصت برابر، برای شما بعنوان یک خاورمیانه ای در غرب بشکل خیلی خیلی عظیم تری اتفاق خواهد افتاد. واقعا اگر دلیل رفتنتون از ایران این چیزهاست خیلی خیلی زود اینطرف جا می زنید و افسرده می شید.

والا من هم بیشتر تلاشم همین بوده که همین حرف شما رو به این عزیزان بگم، ولی ظاهرا هالیوود و فیلم هاش چنان تاثیری در ذهن بعضی از دوستان گذاشته که باورش مشکله. فقط یه نکته رو هم اضافه کنم، در مورد علاقه فرمودند یکی از دوستان، خواستم بگم که همه چیز علاقه نیست، این فاکتور علاقه رو هم باید به طور منطقی باهاش برخورد کرد، مثلا یه نفر بود که میگفت من میخوام برم ارتش، چون ارتش رو خیلی دوست دارم، ولی باید ازش پرسید، آیا به زندگی بعدیت فکر کردی؟ آیا میدونی چه مشکلاتی در انتظارت هست؟، یکی از استادهای خود من وقتی ایران بودم، رفته بود از آمریکا مدرک گرفته بود، برگشته بود و شده بود استاد زبان، و وقتی باهاش حرف میزدم، به صورت عجیبی از این کارش پشیمون بود، و به خودش توهین میکرد که چرا من فقط به خاطر علاقه رفتم یه رشته ای رو خوندم که الان به هیچ دردم نمیخوره. حتی در حد یه دبیر دبیرستان هم نمیتونست کار کنه با اون رشتش، حواستون هم باشه، در رشته های علمی، هر چیزی رو که شما بیشتر راجبش بدونید، بیشتر بهش علاقه مند میشید، من خودم علاوه بر پزشکی، به ریاضی و کامپیوتر علاقه شدیدی دارم، و ان شاء الله بعد یا در حین گذارند یکی از مراحل تحصیلم، حتما یه مدرک کامپیوتر رو هم میگیرم (و ریاضی رو هم برای خودم مطالعه میکنم) چون راجع بشون خیلی زیاد میدونم (به نسبت سایرین البته). خلاصه کنم، شما بهتره که همه موارد رو با هم بررسی کنید، یه موقع به خاطر علاقه زیاد کار اشتباهی نکنید که بدجوری میخوره تو روحیتون ها، از من گفتن بود.

پی نوشت: دوباره تاکید میکنم، هدف من از این پست باز داشتن شما از علایقتان نیست، بلکه تاکید به بررسی علایق شما به همراه سایر عوامل هست.

[BenFranklin]

سلام. من فکر کنم مصداق این تاپیک هستم (یعنی یکسال دیگه که درسم تموم بشه خواهم بود!). این 3 صفحه رو هم خوندم. از یکسری مفاهیم ذهنی و انتزاعی مثل آزادی و امید و آینده و ... که بگذریم، به همه دوستان توصیه می کنم که در مورد تصوراتشون از جامعه مقصدی که قصد دارند به اونجا برن کاملا واقع بینانه رفتار کنند. خیلی از مسائلی که مطرح شده اینجا مثل نبود شایسته سالاری و نبود فرصت برابر، برای شما بعنوان یک خاورمیانه ای در غرب بشکل خیلی خیلی عظیم تری اتفاق خواهد افتاد. واقعا اگر دلیل رفتنتون از ایران این چیزهاست خیلی خیلی زود اینطرف جا می زنید و افسرده می شید.

من آلمان هستم. رضایت از رفتن واقعا بستگی به خیلی چیزا داره. به هر حال این نزدیک 4 سال کلی تجربه داشته برای من چه از لحاظ شخصی و چه کاری و مهارتی. می تونم بگم راضی هستم و با تصمیمی که گرفتم مشکلی ندارم اما خوب اون موقع که می خواستم بیام هدفم اصلا برگشت نبود و قصد داشتم به هر قیمتی که شده بمونم. واقعیتش دقیق نمی دونم بعد از برگشت چکار میخوام بکنم، دارم شروع می کنم یکسری مشورت گرفتن اما فعلا قصدم اینه که یک کسب و کاری رو خودم شروع کنم. متاسفانه به همون دلیلی که گفتم که قصد برگشت نداشتم یکسری پلها رو پشت سرم خراب کردم که حالا باید از نو بسازم اما دیدم بچه هایی اینجا که هنوز با دانشگاه و استادشون در ایران در ارتباطند و واقعا حسرت میخورم که چرا خودم این کار رو نکردم. دلیل تصمیم به برگشتنم هم خیلی ساده بود. به این نتیجه رسیدم که اینقدر انرژی که من دارم اینجا صرف می کنم و پیشرفت لاک پشتی دارم رو در ایران هیچ وقت صرف نکردم که بخوام یک مقایسه منطقی بکنم! من در آلمان برای یک کار آموزی با حداقل حقوق (حتی کفاف اجاره خونم را هم نمی داد) بیشتر از 100 تا اپلیکیشن فرستادم و با اعصاب فولادی ریجکتی ها رو یکی بعد از دیگری تحمل کردم. شما رو نمی دونم اما من این سطح پشتکار رو در ایران هیچ وقت نداشتم! خیلی چیزها رو چون فکر می کردم سخته یا مشکلات سر راهش هست اصلا سراغش نرفتم. اما توی آلمان برای خیلی چیزها 100 برابر جون کندم. منطقی بود که حداقل ایران رو هم امتحان کنم.

بحث خوبی رو مطرح کردید. اما یک سوال: شما که در ایران این سطح پشت کار رو نداشتی آیا مدارک و شواهدی داری مبنی بر اینکه اگر اینجا همان تلاش آنجا را داشته همان پیش رفت لاک پشتی رو خواهی داشت؟ من که اینجا تلاش کرده ام و همان پیش رفت لاک پشتی رو هم نداشته ام. شاید من خیلی بوق و بی استعداد باشم. اما بوق تر و بی استعداد تر من ها که 2-3 سال جلوتر از من هستند الان موقعیت بسیار خوبی دارند و من اینجا هنوز در حال در جا زدن. البته یک سری فاکتور های جانبی که خیلی مهم هستند اینجا مطرح میشوند. از جمله مثلا شرایط خانوادگی، فرهنگی، اقتصادی و ... شما در ایران. من نمیدانم شما که هستید و چه هستید اما رفتن میتواند برای بسیاری کاری اشتباه و برای بسیاری هم کاری درست باشد.

[BenFranklin]

والا من هم بیشتر تلاشم همین بوده که همین حرف شما رو به این عزیزان بگم، ولی ظاهرا هالیوود و فیلم هاش چنان تاثیری در ذهن بعضی از دوستان گذاشته که باورش مشکله. فقط یه نکته رو هم اضافه کنم، در مورد علاقه فرمودند یکی از دوستان، خواستم بگم که همه چیز علاقه نیست، این فاکتور علاقه رو هم باید به طور منطقی باهاش برخورد کرد، مثلا یه نفر بود که میگفت من میخوام برم ارتش، چون ارتش رو خیلی دوست دارم، ولی باید ازش پرسید، آیا به زندگی بعدیت فکر کردی؟ آیا میدونی چه مشکلاتی در انتظارت هست؟، یکی از استادهای خود من وقتی ایران بودم، رفته بود از آمریکا مدرک گرفته بود، برگشته بود و شده بود استاد زبان، و وقتی باهاش حرف میزدم، به صورت عجیبی از این کارش پشیمون بود، و به خودش توهین میکرد که چرا من فقط به خاطر علاقه رفتم یه رشته ای رو خوندم که الان به هیچ دردم نمیخوره. حتی در حد یه دبیر دبیرستان هم نمیتونست کار کنه با اون رشتش، حواستون هم باشه، در رشته های علمی، هر چیزی رو که شما بیشتر راجبش بدونید، بیشتر بهش علاقه مند میشید، من خودم علاوه بر پزشکی، به ریاضی و کامپیوتر علاقه شدیدی دارم، و ان شاء الله بعد یا در حین گذارند یکی از مراحل تحصیلم، حتما یه مدرک کامپیوتر رو هم میگیرم (و ریاضی رو هم برای خودم مطالعه میکنم) چون راجع بشون خیلی زیاد میدونم (به نسبت سایرین البته). خلاصه کنم، شما بهتره که همه موارد رو با هم بررسی کنید، یه موقع به خاطر علاقه زیاد کار اشتباهی نکنید که بدجوری میخوره تو روحیتون ها، از من گفتن بود.

پی نوشت: دوباره تاکید میکنم، هدف من از این پست باز داشتن شما از علایقتان نیست، بلکه تاکید به بررسی علایق شما به همراه سایر عوامل هست.

دوست عزیز اینها تصورات جهان سومی است که فقط پزشکی پول ساز است یا کامپیوتر خوب است. صد البته بحث عرضه و تقاضا مطرح است ولی در کشورهای جهان اولی موقعیت برای کسب خوشبختی و پول و ... برای کسی که ادبیات خوانده یا گیاه شناسی خوانده یا مثلا استخدام ارتش کشورش شده کاملا باز است. به همان تعدادی که مثلا west point دانشجو میگیرد به همان تعداد هم موقعیت برای موفقیت افراد هست.
ضمنا رشته خود من برق است و اگرچه با چشم خیلی باز این رشته را انتخاب نکردم اما کاملا راضی و خشنود هستم از آن. با این حال اگر در یک کشور جهان اولی متولد و بزرگ شده بودم احتمالا مسیر کاملا متفاوتی را میرفتم (مثلا شاید روانشناسی میخواندم یا اصلا شاید هیچ وقت به دانشگاه نمیرفتم) و مطمئن هستم که زندگی خیلی بهتری می داشتم.

[apply1361]

دوست عزیز اینها تصورات جهان سومی است که فقط پزشکی پول ساز است یا کامپیوتر خوب است. صد البته بحث عرضه و تقاضا مطرح است ولی در کشورهای جهان اولی موقعیت برای کسب خوشبختی و پول و ... برای کسی که ادبیات خوانده یا گیاه شناسی خوانده یا مثلا استخدام ارتش کشورش شده کاملا باز است. به همان تعدادی که مثلا west point دانشجو میگیرد به همان تعداد هم موقعیت برای موفقیت افراد هست.
ضمنا رشته خود من برق است و اگرچه با چشم خیلی باز این رشته را انتخاب نکردم اما کاملا راضی و خشنود هستم از آن. با این حال اگر در یک کشور جهان اولی متولد و بزرگ شده بودم احتمالا مسیر کاملا متفاوتی را میرفتم (مثلا شاید روانشناسی میخواندم یا اصلا شاید هیچ وقت به دانشگاه نمیرفتم) و مطمئن هستم که زندگی خیلی بهتری می داشتم.

جانا سخن از دل ما میگویی! من هم اگر واقعا در اینجا نبودم قطعا به جای رشته مهندسی، رشته جامعه شناسی میخوندم و مطمینم موفق تر هم بودم. با اینکه الان حدود 3 و نیم سالی میشه آمریکا هستم.

[arash18s]

یک مساله را باید حتما بگم که من قصدم این نیست که بگم ایران خوبه، اروپا بد یا بالعکس. اتفاقا من هم 4-5 سال پیش توی همین فروم همین استدلالها را به نفع رفتن از ایران می نوشتم! منکر سختی هم اصلا نیستم. حرف من اینه:
1- متاسفانه به عنوان یک خاورمیانه ای شما هرجای دنیا هم که بری بشکل پیش فرض یکسری مشکلات خواهی داشت. ممکنه برای اروپایی ها فرصت برابر وجود داشته باشه اما حتما برای شما یکسری تبعیض ها وجود داره که وقتی میذاریش کنار چیزهای دیگه مثل زبان، فرهنگ و یکسری توانایی ها و مهارت های فردی موقعیت شما چه در ایران و چه در اروپا یکسان خواهد بود. در ایران بدلیل فساد سیستم، در اروپا بدلیل تبعیض ساختاری.
2- من همانطور که گفتم آدم اینقدر با پشتکاری در ایران نبودم. شخصا معتقدم اگر اینقدر سرسختی که در این 4 سال داشتم را در ایران داشتم حتما وضعم بهتر بود. این فقط حرف خودم نیست با خیلی از دانشجوها اینجا که صحبت می کنم همین نظر را دارند که تلاششون اینطرف چندین برابر ایران بوده و اگر این را در ایران داشتند اوضاعشون می تونست فرق کنه. از نظر خودم این فاکتور خیلی مهمیه. حالا شما اگر واقعا اینقدر فرد سخت کوشی هستید و در ایران نتیجه نگرفتید خوب منطقیه که برید، حرفی درش نیست! اما واقعا اینقدر سختکوش هستید؟؟

بحث خوبی رو مطرح کردید. اما یک سوال: شما که در ایران این سطح پشت کار رو نداشتی آیا مدارک و شواهدی داری مبنی بر اینکه اگر اینجا همان تلاش آنجا را داشته همان پیش رفت لاک پشتی رو خواهی داشت؟ من که اینجا تلاش کرده ام و همان پیش رفت لاک پشتی رو هم نداشته ام. شاید من خیلی بوق و بی استعداد باشم. اما بوق تر و بی استعداد تر من ها که 2-3 سال جلوتر از من هستند الان موقعیت بسیار خوبی دارند و من اینجا هنوز در حال در جا زدن. البته یک سری فاکتور های جانبی که خیلی مهم هستند اینجا مطرح میشوند. از جمله مثلا شرایط خانوادگی، فرهنگی، اقتصادی و ... شما در ایران. من نمیدانم شما که هستید و چه هستید اما رفتن میتواند برای بسیاری کاری اشتباه و برای بسیاری هم کاری درست باشد.

[apply1361]

سلام. من فکر کنم مصداق این تاپیک هستم (یعنی یکسال دیگه که درسم تموم بشه خواهم بود!). این 3 صفحه رو هم خوندم. از یکسری مفاهیم ذهنی و انتزاعی مثل آزادی و امید و آینده و ... که بگذریم، به همه دوستان توصیه می کنم که در مورد تصوراتشون از جامعه مقصدی که قصد دارند به اونجا برن کاملا واقع بینانه رفتار کنند. خیلی از مسائلی که مطرح شده اینجا مثل نبود شایسته سالاری و نبود فرصت برابر، برای شما بعنوان یک خاورمیانه ای در غرب بشکل خیلی خیلی عظیم تری اتفاق خواهد افتاد. واقعا اگر دلیل رفتنتون از ایران این چیزهاست خیلی خیلی زود اینطرف جا می زنید و افسرده می شید.

بعضی واقعیت ها و نباید پنهان کرد! این جملتون:
"نبود شایسته سالاری و نبود فرصت برابر، برای شما بعنوان یک خاورمیانه ای در غرب بشکل خیلی خیلی عظیم تری اتفاق خواهد افتاد" واللا من که برعکسشو دیدم. قبلا هم گفتم معمولا افراد راضی به این فروم نمیان و اکثر کسایی هم که تعریف میکنن از آمریکا اکثرا هنوز خارج نشدن ولی این جمله شما برام عجیب بود.
همین که واسه من در مقطع دکتری 1800 تا فاند میدن کافی هست تا کل این جمله شما برای من نقض بشه حداقل در مورد مقایسه! حالا ممکنه شما بگید شما پولی نگاه میکنید ولی من میخوام بگم اتفاقا اصل بنای خیلی چیزا روی پول بنانهاده شده است و اتفاقا هر چیز دیگری رو هم در نظر بگیرید وضعش در ایران بدتر از این مثال پولی میشه!
میگین مثل... کار میکنی!؟ میگم خوب در ایران 10 برابر کار کردم رکام ندادن!
در ضمن من هالیوودی اینا هم نیستم این رو هم بگم.

[apply1361]

یک مساله را باید حتما بگم که من قصدم این نیست که بگم ایران خوبه، اروپا بد یا بالعکس. اتفاقا من هم 4-5 سال پیش توی همین فروم همین استدلالها را به نفع رفتن از ایران می نوشتم! منکر سختی هم اصلا نیستم. حرف من اینه:
1- متاسفانه به عنوان یک خاورمیانه ای شما هرجای دنیا هم که بری بشکل پیش فرض یکسری مشکلات خواهی داشت. ممکنه برای اروپایی ها فرصت برابر وجود داشته باشه اما حتما برای شما یکسری تبعیض ها وجود داره که وقتی میذاریش کنار چیزهای دیگه مثل زبان، فرهنگ و یکسری توانایی ها و مهارت های فردی موقعیت شما چه در ایران و چه در اروپا یکسان خواهد بود. در ایران بدلیل فساد سیستم، در اروپا بدلیل تبعیض ساختاری.
2- من همانطور که گفتم آدم اینقدر با پشتکاری در ایران نبودم. شخصا معتقدم اگر اینقدر سرسختی که در این 4 سال داشتم را در ایران داشتم حتما وضعم بهتر بود. این فقط حرف خودم نیست با خیلی از دانشجوها اینجا که صحبت می کنم همین نظر را دارند که تلاششون اینطرف چندین برابر ایران بوده و اگر این را در ایران داشتند اوضاعشون می تونست فرق کنه. از نظر خودم این فاکتور خیلی مهمیه. حالا شما اگر واقعا اینقدر فرد سخت کوشی هستید و در ایران نتیجه نگرفتید خوب منطقیه که برید، حرفی درش نیست! اما واقعا اینقدر سختکوش هستید؟؟

لطفا بیشتر در مورد خودتون توضیح بدید. من برعکس این چیزا رو از دوستانم شنیدم
چگونه میشد؟؟؟! "خیلی از دانشجوها اینجا که صحبت می کنم همین نظر را دارند که تلاششون اینطرف چندین برابر ایران بوده و اگر این را در ایران داشتند اوضاعشون می تونست فرق کنه" چطوری فرق میکرد دقیقا؟!
در ضمن تا جایی که یادم میاد در ایران تبعیض اصلا تعریفی نداشت که بشه در موردش بحث کرد

[arash18s]

مشکلی نیست به هر حال این هم دید شماست. من از تجربه خودم میگم. شما می تونی مثال نقض من باشی که پشتکارت توی آمریکا ثابت مونده و پیشرفتت بیشتر. من هم الان یکمی بیشتر از شما فاند میگیرم اما جونی که اینجا می کنم را در ایران "هرگز" نکندم!

بعضی واقعیت ها و نباید پنهان کرد! این جملتون:
"نبود شایسته سالاری و نبود فرصت برابر، برای شما بعنوان یک خاورمیانه ای در غرب بشکل خیلی خیلی عظیم تری اتفاق خواهد افتاد" واللا من که برعکسشو دیدم. قبلا هم گفتم معمولا افراد راضی به این فروم نمیان و اکثر کسایی هم که تعریف میکنن از آمریکا اکثرا هنوز خارج نشدن ولی این جمله شما برام عجیب بود.
همین که واسه من در مقطع دکتری 1800 تا فاند میدن کافی هست تا کل این جمله شما برای من نقض بشه حداقل در مورد مقایسه! حالا ممکنه شما بگید شما پولی نگاه میکنید ولی من میخوام بگم اتفاقا اصل بنای خیلی چیزا روی پول بنانهاده شده است و اتفاقا هر چیز دیگری رو هم در نظر بگیرید وضعش در ایران بدتر از این مثال پولی میشه!
میگین مثل... کار میکنی!؟ میگم خوب در ایران 10 برابر کار کردم رکام ندادن!
در ضمن من هالیوودی اینا هم نیستم این رو هم بگم.