چرا برگشتن بعد از اتمام تحصیلات حماقت ( حداقل در نظر اکثریت) هست!؟

[Soilarez]

تایید میشه!



استادی دانشگاه تو ایران، به صورت فول تایم و بدون شغل کاذب داشتن، حداقل تو چندین سال اول به هیچ وجه شغل پردرآمدی محسوب نمیشه، علی رغم اینکه پرستیژ داره... برای همین هم اگر کسی واقعا عاشق علمه و دوست داره کلا سرش تو تحقیق باشه، ایران جای مناسبی برای اینکار نیست، حداقل جای مناسبی برای شروع نیست.

این شغلهایی که شما فرمودین نیاز به سرمایه داره و معمولا" اساتید با سابقه، با دوختن سرمایه و موقعیتشون به هم وارد اینجور کارها میشن. این کار برای اساتید تازه کار بدون سرمایه امکان پذیر نیست...
راه بهتر: تاسیس شرکت در رشته ی مربوطه همزمان با کار در دانشگاه. باز اگه رشته تون خاص باشه و مشتریتون دولت باید لینک بزنید و وارد بازی اونا بشین و خیلی سریع پولدار خواهید شد....اگه مشتریتون ملت باشه مشکلات بیشتره و پروسه ی پولدار شدن هم به خیلی بیشتر به طول می انجامه.

ضمنا اگه تو ایران تیرچه بلوک و مرغداری و خونه سازی گردش مالی بالا دارن به خاطر اینه که هر سه از اقلام مصرفی مهمند و مردم بهشون نیاز دارن، بنابراین جزو مشاغل شریف محسوب میشند (البته نه اون شریفی که شما گفتین!!) هر سه ی این کارها هم به سرمایه و تجربه ی بالا نیاز داره و کار هر کسی هم نیست، دلیلی هم نداره اگه کسی دکترا گرفت تو مارکت تیرچه بلوک هم موفق باشه.

منم منظورم همین که شما گفتین بود یعنی اینکه شما تو خارج با یک شغل و با تمرکز بیشتر و خیال راحتتر میتونین اون 100 تا حقوق در سال رو داشته باشین ولی تو ایران باید 2 یا 3 تا شغل و دردسرهای همراهش که خیلی بیشتر از بالایی هست رو تحمل کنین تا به اون موقعیت برسین.کدوم یکی راحتتره و بهتره:یک شغل مثلا مهندس مکانیک بودن تو یه شرکت که حقوق 80 یا 90 هزار دلار در سال میده یا تو ایران استاد دانشگاه باشی و ماهی 1 میلیون بهت بدن+یه شرکت بزنی و با کارای اون مشغول شی( خودش یه عالمه دردسر داره)+مشغول خرید و فروش مثلا زمین و یا تیرچه و.... باشی(خیلی زرنگ باشی یا همون که شما گفتی کار هر کسی نیست) تا شاید به اون در آمد رسیدی.
اگه به اون 1 میلیون حقوق استاد دانشگاهی رضایت داری که هیچ. اگه نه به نظر من ارزشش رو نداره.

[soroush007]

باز هم می گم، دوستان عزیز، هدف از این بحثها این نیست که اهداف شما رو تغییر بدیم، یا کسایی که نمیخوان برگردنند رو مجبور به برگشت کنیم:

یک عده ای در مقابل این تاپیک جبهه گرفتند، چرا!؟ چون بحثی رو باز می کنه که برایشان خوش آیند نیست، چون با ظاهری که می خوان برای خود بسازند تناقض داره. شما با خودتان اگه رو راست باشید که نباید از دانستن اینکه برای راحتی خود می رید، بار آسایش خود می رید، کشور براتون مهم نیست، .... ناراحت بشید. ولی متاسفانه یک حبابی از وطن پرستی برای خودمون درست کردیم. و همواره به خودمان دروغ می گیم. خیلی راحت مرد باشیم و بگیم بلند هم داد بزنیم " آقا من می خوام برم چون خودم مقدم تر هستم". اتفاقا اصلا هم خطا نیست، چون شخص می خواد به خودش فکر کنه. آرش عزیز خیلی راحت حرفش رو بیان کرد و به خدا قابل احترامه و من کلاه از سرهم براش بر می دارم. ولی نیاییم برای توجیه خود سفسطه کنیم، بحث علم بدون مرز رو پیش بکشیم....

شاید این تاپیک داره کار آینه رو میکنه برای ماهایی که ادعای وطن پرستیمون لقه لقه ی زبونمونه. اگر اینطوره آینه شکستن خطاست. ولی به هرچی بگید قسم هدف از این تاپیک این نیست. اگر از آینه بدت میاد، اون دکمه ضربدر رو بزن و راحت باش. ولی حقایق رو وارونه جلوه دادن جالب نیست.

ببین دوست عزیز مسئله اینجاست که این کشور از ریشه خرابه و شما بخوای با انسانیت کارت رو انجام بدی چون حافظ و قاری قرآن نیستی در این مملکت جایی نداری ، بیشتر افراد روشن فکر به خاطر همین می رن به خاطر اینکه کشور داره با خرافات اداره میشه وگرنه هیچ بنی بشری دوست نداره این لحظه ها یی که الان ایران دچارشه رو بیبینه و کاری نکنه اگر بخواد کاری بکنه سریع فرهنگ *****ینگ کارش رو می سازه ولی ما باید تمام سعی مون رو بکنیم تا ایران به روزهای اوجش برسه و دلیل بعدی که ایرانی ها همچنان در بدبختی بسر می برند اینه که پشت هم نیستند و حتی در دانشگاهش هم دوست دارند زیر آب همدیگر رو بزنند.

[samiii22]

شاید خیلی از دوستان از چیزی که من میگم خوششون نیاد ولی در نظر من مگه آدم چند بار زندگی میکنه؟
بیاد اینهمه تلاش کنه درس بخونه تا به جایی برسه! و جایی باشه که برای فکرش ارزش قائل هستن! جایی که بهش احترام میزارن! بعد موقع استفاده و بهره گیری از زحماتش که رسید تازه برگرده سر پله ی اول. شاید خیلی ها این از خود گذشتگی رو داشته باشن! دست تک تک شون رو هم میفشاریم که اگه نبودن الان وضعیتی به مراتب بدتر داشتیم. اما من در مورد خودم فکر میکنم که انقدر از خود گذشتگی رو نداشته باشم.
وقتی آینده ی شغلی، حرفه ای و مهم تر از همه آینده ی روحی و روانیم و حتی شاید خانوادم تضمین باشه بخوام کاری کنم که به یکباره همه رو از دست بدم.

[rouzvash]

من به طور خلاصه نظرم رو می گم و حس می کنم که این به نوعی یه حس مشترک بین خیلی از هم نسل های ما هست، ببینید دوستان ما از مردمان کشوری هستیم که به دلیل شرایط اقتصادی، سیاسی خاص کشورمان از حقوق، لذت های خیلی اولیه و ابتدایی بیشتر مردم جهان بی بهره مانده ایم (یا دستکم من این حس رو می کنم و بین دوستای خودم هم این رو می بینم) و طبیعیه که اگه کشوری به من این امکان رو بده که از همین حقوق اولیه بهره مند بشم و رفاه اقتصادی داشته باشم، همون جا می مونم. عمر متاسفانه خیلی کوتاهه و انگیزه ی خدمت و وطن پرستی هم دست کم در من اونقدر قوی نیست و ارضای روحی برام نداره که بخوام در هر شرایطی در یک کشور زندگی کنم. روزی که در این کشور من بتونم در یک شهری زندگی بکنم که برای یه آخر هفته بدون ترس بتونم به یه مسافرت برم و هرچه می خواهم بنوشم و بپوشم (طبعا منظورم لخت گشتن توی خیابون نیست، منظورم آزادیی در حد کشور دوبی حتی)، کاری داشته باشم که به طورنسبی من رو ارضا بکنه (به لحاظ مالی و کاری هر دو) اون موقع راجع به برگشت به این کشور فکر می کنم.

[inbox]

خوشحالم که اکثریت اعتراف کردن که به خاطر خودشون، به خاطر منافعی که موندن در خارج براشون داره دیگه فکر برگشتن رو نمیکنند. حالا هر چقدر هم مثال بیاریم و از بی عدالتی هایی که همه مون می دونیم بنالیم معتقدم همه چیز قابل تغییر و اصلاح هست. برگشتن حماقت نیست. برگشتن از خودگذشتگی و تحمل سختی ها برای ساختن فرداست.

[soroush007]

خوشحالم که اکثریت اعتراف کردن که به خاطر خودشون، به خاطر منافعی که موندن در خارج براشون داره دیگه فکر برگشتن رو نمیکنند. حالا هر چقدر هم مثال بیاریم و از بی عدالتی هایی که همه مون می دونیم بنالیم معتقدم همه چیز قابل تغییر و اصلاح هست. برگشتن حماقت نیست. برگشتن از خودگذشتگی و تحمل سختی ها برای ساختن فرداست.

ما همگی عاشق وطنمونیم اما مشکل اینجاست که انگار دست و پات رو بستند هیچ حرکتی نمی تونی بکنی اگر بکنی با نقاب اسلام می ندازنت تو زندان ، درد ما اینه وگرنه هر انسانی دوست داره به کشورش خدمت بکنه و اونو پیشرفت بده

[education]

مگه ایران و اسمش چی کار واسه منو خونوادم کرده جز اینکه الان اونور آب به چشم بد بهمون نگاه میکنن!!! حالا من بخاطرش این حماقت(بقول بعضی ها ازخود گذشتگی) رو بکنم و برگردم؟؟؟؟؟ مگه چندبار زندگی میکنم؟ کی از احترام و عزت و شایسته سالاری بدش میاد؟>؟؟؟؟کی از آرامش و عدالت و آزادی بدش میاد>>؟؟؟؟ همه چیز که درس نیست........

[Apdentist]

مگه ایران و اسمش چی کار واسه منو خونوادم کرده جز اینکه الان اونور آب به چشم بد بهمون نگاه میکنن!!! حالا من بخاطرش این حماقت(بقول بعضی ها ازخود گذشتگی) رو بکنم و برگردم؟؟؟؟؟ مگه چندبار زندگی میکنم؟ کی از احترام و عزت و شایسته سالاری بدش میاد؟>؟؟؟؟کی از آرامش و عدالت و آزادی بدش میاد>>؟؟؟؟ همه چیز که درس نیست........

دوست عزیز فکر کرده ای اینطرف آب خیلی عزت خواهی داشت !
ایران هر چقدر که بد باشه فقط از لحاظ حکومتی مالی نیست که با امید با اینده این هم نسخه اش بسته میشه !
اما خب هر چی باشه زبونش زبون خودته /مردم مردم خودت هستند و ...

[education]

اون سمت اگه تلاش کنی و به جایی برسی 100% عزت خواهیم داشت!!!!

دوست عزیز فکر کرده ای اینطرف آب خیلی عزت خواهی داشت !
ایران هر چقدر که بد باشه فقط از لحاظ حکومتی مالی نیست که با امید با اینده این هم نسخه اش بسته میشه !
اما خب هر چی باشه زبونش زبون خودته /مردم مردم خودت هستند و ...

[x_farhad]

با سلام دوست عزیز

اگه بخوام هدف تاپیک رو از نگاه دیگه بگیم، هدفش واقع بینی بود به جای شعار. جملات شما صداقت داشت به دور از هر شعاری. متاسفانه همه ی ماها شعارزده شدیم و به خاطر همون شعارها در صورت برگشت هزینه ی سنگینی رو خواهیم داد. چون جامعه نخبه کش ( بجز نخبگان سیاسی) نیست، جامعه امیرکبیر ها، ستارخان ها، مصدق ها و ... رو تحمل نمی کنه نه مهندس عمران رو.

این تاپیک می خواد به مهندس عمران بگه، مهندس عمران باش و گاندی بودن رو بذار برای گاندی ها!

پ.ن: دوست عزیز، جسارت نشه جهت اطلاع کلی ( چون خود من هم نمی دونستم و از یکی شنیدم) : مترجم کتاب هاوکینگ اشتباهی عنوان کتاب را در ترجمه کرده هست. عنوان این کتاب باید ترجمه می شد جهان در چند کلمه یا یک همچین چیزی . in a nutshell In a few words، امیدوارم جسارت نکرده باشم.

در آخر از نظرات صادقانه و با جسارتتان تشکر می کنم.
موفق باشید.

اتفاقاً تجربه ی من اینه که این جامعه انسان بودن رو فراموش کرده.
دید من اینه و نظر یکی از دکترای روان شناس و جامعه شناس معروف (+) ایرانی هم اینه، که درصد بالایی از مردم این جامعه بیمار هستن.

اگه زبون بازی بلد نباشید، اگه درک بالایی از چرایی رفتارهای بیمارگونه ی دیگرون نداشته باشید، اگه اعصاب آهنین نداشته باشید، اگه یه خانواده ی صمیمی و نزدیک و سالم نداشته باشید، مطمئن باشید بعد یه مدت تبدیل می شید به یکی از همین افراد مریض. وقتی یه حکومتی فعالانه سعی بر بیمار کردن افراد جامعه داشته باشه، و چرخه ی اقتصادی رو به هم بزنه و فقر رو هر روز بیشتر و بیشتر کنه، این که موندن من و شما می تونه اونقدر ها مفید باشه، واقع بینانه نیست. اینکه شما 1 سال بعد از برگشتنون هنوز همین انسان آزاده و فداکاری باشید که امروز هستید هم تضمین شده نیست.

اگه زبان انگلیسی تون خوب باشه (fluent باشید کاملاً) ، و فقط یک بار 10-15 روز برید توی یه کشور اروپایی، یا اصلاً ترکیه! و برخورد مردم با هم و با خودتون رو ببینید، و یه ترازو بگیرید دستتون، راحت متوجه منظورم می شید.