کی و چطور موضوع رفتن رو با خانواده در میان بگذاریم؟

[attanew]

مشكل من يه چيز ديگست ، اينكه خودشون ميخوان با من بيان.. هاهاها .. حالا تصور كنين يه آدم گنده روز اول با مامان و باباش پاشه بره اونجا .... اين خيلي غير عادي نيست ؟ به نظرتون من چكار كنم ؟

دقیقا این اتفاق برای من وقتی دانشگاه یک شهر دیگه قبول شدم اتفاق افتادم، تازه داشتیم جوونی می کردیم فرداش دیدیم همشون اومدن ولی نگرانی نداره. تو خارج جامعه بهت اجازه میده که زندگی خودت رو داشته باشی حتی با فرهنگ خانوادگی ایران. پس ازش لذت ببر.

[ali12345]

اگر خونوادتو قبلا محك زدي و ميدوني خيلي سخت گيرن به نظرم بزار وقتي واسه دانشگاه مدارك پذيرشتو فرستادي بهشون بگو (فاصله بين پذيرش و نتايج) و كم كم آمادشون كن كه هر لحظه ممكنه كه نتيجه قبولي من بياد . اينجوري هم توي تنگنا قرار ميگيرن هم بخاطر اينكه يه غمل انجام شده هست و دست كم 300-500 هزارتومن خرجش كردي ميفهمن كه واست ارزش داشته (كلا خوانواده هايي كه خيلي مقاومت ميكنن در مقابل رفتن فرزندشون به نظر من يه كم بهشون شوك وارد بشه بد نيست) sorrry

مشكل من يه چيز ديگست ، اينكه خودشون ميخوان با من بيان.. هاهاها .. حالا تصور كنين يه آدم گنده روز اول با مامان و باباش پاشه بره اونجا .... اين خيلي غير عادي نيست ؟ به نظرتون من چكار كنم ؟

بابا من از خدام بود که مامانم میومد اونجا خیلی بهتر بود )) اگه بقیه خانواده هم می تونستن بیان که دیگه اصن خیلی عالی می شد )) اگه می تونن ویزا بگیرنو باهات بیان بورو یه شهر رو شیرینی بده که اونجا هم فقط دغدغه درسو داری و بقیه چیزات ردیفه )))

من برعکس همه شماها خانواده (بخصوص مادرم) هی رو حیه می دن که برو وگرنه اشاره می کردن بمون می موندم ))

[strayphd]

فقط 2-3 هفته ميان كه به اصطلاح منو برسونن وكارها رديف بشه بعد برن .
من با اومدنشون مشكلي ندارم اما نه اينكه بيان منو برسونن، بعد از يكي دوماه واسشون دعوتنامه ميفرستم بيان 4 سال بمونن ، خيلي هم عالي ميشه به قول آقا علي فقط ميشيني درستو ميخوني...
توي اين كشور ناامن خودمون يه شهر ديگه قبول شدم نيومندن برسونن منو اونم تازه 18 سالم بود ، حالا كه يه كشور امن و مرتب كه از الان تمام مسائل رفتن و اقامت و.. اوكي شده ميخوان بيان يكم احساس خجالت ميكنم !!

[Behdad]

من از اول دبیرستان تقریبا هر روز به پدر مادرم گیر میدادم و حرف میزدم و بعد از 2 سال موفق شدم و برای پاییز یا زمستان میرم.

[samiii22]

مشكل من يه چيز ديگست ، اينكه خودشون ميخوان با من بيان.. هاهاها .. حالا تصور كنين يه آدم گنده روز اول با مامان و باباش پاشه بره اونجا .... اين خيلي غير عادي نيست ؟ به نظرتون من چكار كنم ؟

فکر میکنم این بهترین چیزیه که ممکنه برای من اتفاق بیوفته! شاید خیلی هیجان داشته باشی که زندگی تنهایی رو در یک جای آزاد تجربه کنی! اما فقط برای یه مدت کوتاه اینطوریه و بعد همه چیز عادی میشه! اگه می شد سفیر های محترم رو راضی به این کار کرد من دم سفارتشون زنبیل میذاشتم. jk

[chvlt]

باسلام خدمت دوستان و تشکر از مدیران این سایت خوب .
من آمادگی کامل برای مهیا نمودن شرایط ادامه تحصیل در خارج کشور را دارم و سال آخر ارشد هستم و در حال یادگیری زبان .ولی مدتی هست که به شدت با ابن قضیه مشکل پیدا کردم که بخوام پدر و مادرم را تنها بگذارم .در حالی که تک پسر هستم و اکنون که به من نیاز دارند و در مقابل ساپورتی که از من تاکنون داشتند می بایست در کنارشان باشم.
البته در شهر دیگری در مقطع روزانه درس می خونم و به مستقل زندگی کردن عادت دارم( البته 5-6 ساعت بیشتر هم باهاشون فاصله ندارم.).
اگر شما تجربه ای و راه حلی برای این موضوع دارید ممنون میشوم با من در میان بگذارید.

[pimi810]

خیلی شخصی این سوال.
من می شناسم دو تا داداش جفتشون الان US هستن و به فاصله ی 5 سال از هم رفتن الانم پدر و مادر تنها هستن تو ایران، از اونورم دیدم کسی رو که 5 برادر و چند خواهر بودن اینم بچه وسطی ولی آخرشم نتونست پدر مادر رو راضی کنه واسه رفتن و موند ایران!

اگه موضوع فقط دلتنگی باشه قابل حله اما اگه شرایط پدر و مادر طوریه که وجود شما الزامیه قضیه فرق میکنه...

[chvlt]

ممنون از توجهتون . کاملا حق با شماست و یک موضوع کاملا شخصی هست و از سر ناچارای این موضوع رو به اشتراک گذاشتم .والا با شناختی که از خودم دارم مشکل دلتنگی نیست و خدا رو شکر از لحاظ سلامتی هم کاملا سرحال هستند .اما مثل یه جور ادای دین می مونه در مقابل توجهی که تا حالا داشتند. و انگیزه من از خارج رفتن ، زندگی و کار در جامعه ای با فرهنگ و مدنیت بالاتر و شرایط اقتصادی شفاف و با ثبات تر هست.

[rise]

تاپیک مشابهی که می تونه به شما کمک کنه اینجاست

[behzaad]

فقط شما نیستی که این مشکل رو داری. تک پسر بودن هم مطرح نیست. من خیلی ها رو میشناسم که همه ی بچه هاشون اینور و اونور دنیا دارند درس میخونند. راه حلش اینه که روی ذهنشون کار کنی. بهشون بگی که آیندت با خارج رفتن بهتر میشه و موفق‌تر خواهی بود. یه کار خوب اینه که توی دوستا و آشناها براشون موردهای مشابه رو مثال بزنی.اینجوری این کار براشون طبیعی‌تر جلوه میکنه. پدر و مادر در نهایت صلاح بچه شونو ترجیح میدند و قانع میشن. البته اولش برای هر دو طرف سخته اما کم کم عادی میشه.