اوضاع واقعی کار و روش‌های سرمایه‌گذاری به روایت دوستان ساکن آمریکا

[ghlobe]

پس با 4-5 سال سابقه کار typical یه مهندس برق کارمند 70-80 هزارتا میگیره. می تونید یه Projection از امکانات و سطح زندگی دو نفره همچین فردی ( همسر بیکار بدون بچه) مثلا تو ایالتی با دخل و خرج شبیه تگزاس ارایه بدید، بعد از کسر مالیات و ....
اگر آدمهای خاص و اتفاقات رو بذاریم کنار این رقم بعد از 15 یا 20 سال سابقه کار به چه حدی می تونه میل بکنه؟ من دیدم کسانی که با 20 سال سابقه دارن 200 هزار ا هم میگیرن، عمومیت داره یا باید خیلی تاپ باشی؟

والا در مورد خرج و دخل اطلاعات من بیشتر به کانادا محدوده. 70 هزار دلار در سال برای زندگی متوسط یک خانواده کوچک در کانادا کافیه و خرج خرید خونه و ماشین و نظیر اون رو تامین میکنه. متوسط درآمد خانوار در کانادا 60 هزار دلار در سال است.
در مورد درآمدهای بالا رقمی مثل 200 هزار دلار در رشته های مهندسی فقط در صورتی بدست میاد که در رده های بالای مدیریتی شرکتهای بزرگ باشید. در رشته های دیگری مثل بیزینس و سرمایه گذاری، حقوق یا پزشکی چرا امکان پذیره. رشد درآمد خطی نیست و هرچه بالاتر بره سرعت رشدش کندتر میشه. ولی بطور معقول با 10-15 سال سابقه کار در کارهای ارشد مهندسی بشرط اینکه کارتون خوب باشه میشه 100-120 هزار دلار در سال رو تامین کرد. استادهای دانشگاه در کانادا معمولا تا موقع بازنشستگی به حقوقهای 150-160 هزار دلار در سال میرسند.

[ghlobe]

با فرض داشتن دکترا، بدون سابقه کار، در گرایش خودم، این حقوق برام رد شد:
The salary result for your search is: $87,109

بله STARTING SALARY استادهای دانشگاه با مدرک دکترا هم در همین حدودهاست (البته به رشته هم بستگی داره).

[pimi810]

والا در مورد خرج و دخل اطلاعات من بیشتر به کانادا محدوده. 70 هزار دلار در سال برای زندگی متوسط یک خانواده کوچک در کانادا کافیه و خرج خرید خونه و ماشین و نظیر اون رو تامین میکنه. متوسط درآمد خانوار در کانادا 60 هزار دلار در سال است.
در مورد درآمدهای بالا رقمی مثل 200 هزار دلار در رشته های مهندسی فقط در صورتی بدست میاد که در رده های بالای مدیریتی شرکتهای بزرگ باشید. در رشته های دیگری مثل بیزینس و سرمایه گذاری، حقوق یا پزشکی چرا امکان پذیره. رشد درآمد خطی نیست و هرچه بالاتر بره سرعت رشدش کندتر میشه. ولی بطور معقول با 10-15 سال سابقه کار در کارهای ارشد مهندسی بشرط اینکه کارتون خوب باشه میشه 100-120 هزار دلار در سال رو تامین کرد. استادهای دانشگاه در کانادا معمولا تا موقع بازنشستگی به حقوقهای 150-160 هزار دلار در سال میرسند.

با این اوصاف به نظر من استادی دانشگاه خیلی بی دغدغه تره اگه بیزینس شخصی نداشته باشی. جون اونطور که شما گفتید درآمد خیلی بالایی هم نیست و قطعا مثل ایران هم نیست که چند شغله باشی و .... باز اگه امنیت شغلی خیلی بالا بود (مثلا در حد کسی که تو ایران کارمند رسمی میشد!) یه چیزی ولی درآمد در حد زندگی متوسط با احتمالات فراوان تعدیل و .... یه ذره نگران کننده ست.

کار آکادمیک رو اگه بذاریم کنار، کسی پتانسیل این رو در خودش ببینه که بعد 10 سال بیزینس شخصی 200 هزار تا در سال تو خاورمیانه داشته باشه به نظر شما می ارزه ول کنه بیاد آمریکا کارند شه و 70 هزار تا بگیره؟!
باز از اول لیسانست اونجا میبودی خیلی قضیه فرق میکرد اما به هر حال تو شرhیط ما 5 سال که با phd تلف میشه و تا به starting Salary برسی 30 سالت شده و بعد اون هم که دیگه یواش یواش درآمدت saturate میشه.
اونطور که من دارم میبینم تو همین ایران و حومه هستند کسانی که درآمدشون خیی از این رقمها بالاتره ولی باز من میبینم دنبال مهاجرتند! من دوستای خودم دارن پروژه انجام میدن تو ایران، ترکیه.... قشنگ میبینم که پتانسیل این رو دارن که بعد 5 6 سال به همین درآمد برسن با این تفاوت که روز به روز اعتبار شرکتشون میره بالا و پروژههایی که میگیرن بزرگتر و پردرآمد تر میشه. فقط هم بحث پول نیست به هر حال بیزینس شخصی برای بعضی ها خیلی ارضا کننده تر از کارمندیه. چیزی که رسیدن بهش برای مهاجرهای بی سرمایه خیلی مشکله.

واقعا به لحاظ کاری آمریکای شمالی چه مزیتی داره که با پول نمیشه مقایسه ش کرد؟

رقابت که شدیدتره، مالیات هم بیشتره، مارکتش تمیز تره و دغل بازی و کلاه برداری کمتره؟ زیاد مطمئن نیستم، به کارمنداشون بیشتر احترام میذارن باز نمی دونم، خونه ماشین قسطیه؟ خوب خیلی جاهای دیگه ی دنیا هم همینه، مملکت قشنگیه که بازم به نظرم پول تعیین میکنه چقدر از این قشنگیا سهم تو میشه....

[ghlobe]

ببینید از نظر صرف مالی و پیشرفت مادی اصولا مهاجرت برای افرادی مناسبه که جزو اون طبقه ثروتمند جامعه نیستند و سرمایه پدری بالا ندارند یا دستشون به دم گاوی و باندی بند نیست. اکثر ما جزو این گروهیم و جامعه جدید به ما این فرصت رو میده که بر اساس توانمندی های خودمون زندگی و کارمون رو پیشرفت بدیم. نداشتن شبکه ارتباطی در خارج هم برای این دسته مهم نیست چون در ایران هم ارتباطات وسیع و پول درآر نداشته اند. برای افراد این گروه هرچقدر سطح زندگی و ارتباطات کاری در ایران بالاتر باشه دلیل مادی کمتری برای خارج اومدن هست.

گروه دیگر هم افراد ثروتمندی هستند که برای پیشرفت و تحصیل بچه هاشون یا برای گرفتن پاسپورت مهاجرت میکنند. این گروه بیزینس های خودشون رو در ایران نگه میدارند و صرفا پولش رو موقتا در امریکا و کانادا خرج میکنند تا پاسپورتشون رو بگیرند و آقازاده هم درسش تموم شه و بعد برمیگردن همون جای اول.

البته غیر از این گروهها افرادی هم هستند که برای فرار از شرایط احتماعی و سیاسی ایران به خارج میایند. در مورد این گروه پیشرفت مادی دلیل اصلی نخواهد بود یعنی اگر هم در ایران وضع خوبی داشته باشند برای آمدن به جامعه بازتر و آزادتر حاضرند شرایطشون رو قربانی کنند. طبعا شرایط کاری دلیل خروج این افراد نیست.

اگر کسی در ایران بیزینسی داره که سالی 100 هزار دلار یا بیشتر درآمد داره از نظر مادی دلیل خاصی برای مهاجرت نداره. مگر اینکه شرایط ناپایدار اقتصادی سیاسی ایران و اینده نا مطمئن رو دلیل بگیریم.

[pimi810]

جامعه جدید به ما این فرصت رو میده که بر اساس توانمندی های خودمون زندگی و کارمون رو پیشرفت بدیم.

مشکل اینه که ماها (هم سن و سال من) داریم یه خورده دیر به جامعه ی جدید می پیوندیم و تا مجاز شیم از این فرصتها استفاده کنیم کلی سال طول میکشه.... تازه این قشر ثروتمند با سرمایه پدری بالا و کسانی که دستشون به جاهای دیگه بنده اونجا هم هستند دیگه منتهی از نوع Native ش.

کلا احساس می کنم نهایتا سطح مادی زندگی طبقه ی ما بعد مهاجرت هم اختلاف چندان زیادی نخواهد داشت نسبت به کسی که همینجا مونده. چون به هر حال سطح درآمد،هزینه و مالیات و .. تقریبا روشنه.

[dental.persian]

سلام اول اینو بگم که درست گفتین که پول شما تعیین میکنه که چقدر از اود قشنگی ها سهم شما بشه یعنی همه جای دنیا حرف اول و اخرو پول میزنه اما راجع به تفاوت از لحاظ کاری اینو بخونید
http://en.wikipedia.org/wiki/Ease_of_doing_business
ولی من چند تا سوال برام پیش اومده با اینکه خودم ادمی هستم که واقعا دنبال اینم که برای خودم کار کنم ولی این سوالا بعضی اوقات میاد سراغم
اصلا چه مرضیه که ادم بخواد بیزینس خودشو داشته باشه و پدر خودشه در بیاره تا درامد بالای 100 هزار تا تو ایران داشته باشه ؟ وقتی میشه با یه کارمندی ساده همون سطح زندگی رو داشت
من کسایی رو میشناسم تو همین ایران درامد بالای یک میلیون دلار در سال دارن اما رفاهشون انداره 200 هزار تای امریکا نیست!!
در کل اگه عدد و رقمو بگذاریم کنا رو ببینیم با تلاش یکسان چه رفاهی رو میشه ساخت اونوقت به داغون بودن کشورمون پی میبیریم! یکی از اشنا های ما در کانادا مشاور تحصیلی هست بنده خونشو که دیدم تو ونکور خیلی تعجب کردم که حتی تو ایران ادم های سرمایه دار هم اون خونه رو ندارن و اگه ایشون تو ایران همون شغل رو داشت شاید بعد از 30 سال کار یه اپارتمان 60 متری میخرید!
در پی تحقیقات بنده هم اگه واقعا بالاترین رفاهو میخواین از لحاظ مادی هیچ جای دنیا قابل مقایسه با امریکا نیست و به طور خلاصه میگم علتشم انه که کمترین مالیات رو داره نسبت به کشور های دیگه و بیشترین قدرت خرید رو دارین با واحد پولش و اینو میتونین با مقایسه قیمت خودرو و مسکن راحت متوجه بشین
و این برای کسانی هست که بخوان خیای تلاش کنن اما کشور های دیگه مثل کانادا یا استرالیا برای زندگی اروم تر و راحت تر بهترن
البته شرایط کاری امریکا رقابتی تر هست و واقعا باید حرفی برای گفتن داشته باشین

[ghlobe]

مشکل اینه که ماها (هم سن و سال من) داریم یه خورده دیر به جامعه ی جدید می پیوندیم و تا مجاز شیم از این فرصتها استفاده کنیم کلی سال طول میکشه.... تازه این قشر ثروتمند با سرمایه پدری بالا و کسانی که دستشون به جاهای دیگه بنده اونجا هم هستند دیگه منتهی از نوع Native ش.

کلا احساس می کنم نهایتا سطح مادی زندگی طبقه ی ما بعد مهاجرت هم اختلاف چندان زیادی نخواهد داشت نسبت به کسی که همینجا مونده. چون به هر حال سطح درآمد،هزینه و مالیات و .. تقریبا روشنه.

نه واقعا اینطور ها هم نیست. حتی اگر هم به اون رده های بالا نرسید رفاه مادی اش وجود داره. فرض کنید شما از قشر متوسط تحصیلکرده ولی حقوق بگیر در ایران هستید. چند سال طول میکشه که یک آپارتمان فسقلی بخرید (مگر اینکه پدر کمکتون کنه)؟ ماشین؟ خرج تحصیل بچه هاتون و غیره؟
در امریکا و کانادا با همون درامد متوسط 70-80 هزار دلار هم میتونید خونه (نه فقط آپارتمان) و ماشین خوب بخرید. البته قسطی یه ولی ثبات اقتصادی اجازه میده که نگران آینده نباشید. وضع امکانات بچه هاتون هم که معلومه.

اگر کارتون خیلی خوب باشه حتی امکان پیشرفت سریع هم هست. یکی از زفقای قدیمی من که در همین سن و سالهای 25-30 برای ادامه تحصیل اومد امریکا بعد از ده دوازده سال کار الآن مدیر بخش طراحی پلاتفورمهای نرم افزاری یکی از بزرگترین شرکتهای امریکاست. یکی دیگه مدیر یکی از بزرگترین پروژه های وایمکس در امریکاست. چندتاشون شرکتهای خودشون رو راه انداختند. یعنی حتی در عرض 10-15 سال بعد از پایان تحصیل هم میشه موفقیت بالا بدست آورد و سن 30-35 برای شروع واقعا دیر نیست.

از طرف دیگه بله همونطور که عرض کردم اگر در ایران خونه شخصی دارید و ماشین خوب زیر پاتونه و بیزینسی دارید که احتمال میدید در سالهای آینده رشد خوبی بکنه از نظر مالی دلیلی برای مهاجرت ندارید. بنظر من نمیشه یک نسخه ثابت برای همه پیچید. واقعا به شرایط هرفرد بستگی داره.

[pimi810]

سلام اول اینو بگم که درست گفتین که پول شما تعیین میکنه که چقدر از اود قشنگی ها سهم شما بشه یعنی همه جای دنیا حرف اول و اخرو پول میزنه اما راجع به تفاوت از لحاظ کاری اینو بخونید
http://en.wikipedia.org/wiki/Ease_of_doing_business
ولی من چند تا سوال برام پیش اومده با اینکه خودم ادمی هستم که واقعا دنبال اینم که برای خودم کار کنم ولی این سوالا بعضی اوقات میاد سراغم
اصلا چه مرضیه که ادم بخواد بیزینس خودشو داشته باشه و پدر خودشه در بیاره تا درامد بالای 100 هزار تا تو ایران داشته باشه ؟ وقتی میشه با یه کارمندی ساده همون سطح زندگی رو داشت
من کسایی رو میشناسم تو همین ایران درامد بالای یک میلیون دلار در سال دارن اما رفاهشون انداره 200 هزار تای امریکا نیست!!
در کل اگه عدد و رقمو بگذاریم کنا رو ببینیم با تلاش یکسان چه رفاهی رو میشه ساخت اونوقت به داغون بودن کشورمون پی میبیریم! یکی از اشنا های ما در کانادا مشاور تحصیلی هست بنده خونشو که دیدم تو ونکور خیلی تعجب کردم که حتی تو ایران ادم های سرمایه دار هم اون خونه رو ندارن و اگه ایشون تو ایران همون شغل رو داشت شاید بعد از 30 سال کار یه اپارتمان 60 متری میخرید!
در پی تحقیقات بنده هم اگه واقعا بالاترین رفاهو میخواین از لحاظ مادی هیچ جای دنیا قابل مقایسه با امریکا نیست و به طور خلاصه میگم علتشم انه که کمترین مالیات رو داره نسبت به کشور های دیگه و بیشترین قدرت خرید رو دارین با واحد پولش و اینو میتونین با مقایسه قیمت خودرو و مسکن راحت متوجه بشین
و این برای کسانی هست که بخوان خیای تلاش کنن اما کشور های دیگه مثل کانادا یا استرالیا برای زندگی اروم تر و راحت تر بهترن
البته شرایط کاری امریکا رقابتی تر هست و واقعا باید حرفی برای گفتن داشته باشین

البته که حرفات قابل تامله.

آره ممکنه بگی چه مریضیه و خوب البته خیلی ها هم دنبالش نیستن اما بعضی ها مثل من دوست دارن! من واقعا لذت میبرم از اینکه تو رشته خودم بیزینس شخصی ولو کوچیک داشته باشم، از همون دوران لیسانس هم تو فکرش بودم.

تازه کارمند شدن و کارمند موندن هم اونقدرها آسون نیست یا شرایطش رویایی نیست که دیگه اصلا به این قضیه فکر نکرد. همین استادی دانشگاه می دونی چقدرmobility داره، من بعضا رزومه ی استادا رو نگاه می کنم بین قاره ای دارن کار میکنن! کار تو صنعت هم همین طور.... اونقدری که من تحقیق کردم این حقوق 70-80 هزار دلاری رو خیلی باید براش جون بکنی و حسابی کار کنی، گه اینطور نیست که ما تجدید نظر کنیم!
آره ایران رو قبول دارم اصلا روش نباید بحث کنیم چون قابل دفاع نیست.

[dental.persian]

شما مطمئن باش داشتن یه بیزینس موفق ! تازه نه خیلی موفق هم نیاز به زمان داره و هم سختیش به مراتب بیستر از کارمندی و استادی و این حرفاس
یه جا میخوندم در حدود 99% شرکت هایی که تاسیس میشه در دنیا ورشکسته میشن
البته رفرنس ندارم ولی اینو بگم اگه دنبال بیزینس داشتن موفقید هر چی کشور عقب مونده تر راحت تر ! خوب شاید نشه تو کشور های عقب مونده کار خیلی علمی بکنید اما کلا راحت تر و با دانش و تلاش کمتر میشه پول بیشتر در اورد وموفق شد
اما اگه یه بیزینس اصیل و واقعی میخواین و همینطور علمی و خوب حاضرید سختی هاشو بپزیرید کشور های غربی
کارمند شدون و کارمند موندن تو امریکا شرایطش چرا رویایی نیست؟ وقتی طرف خونه حباط دار و بزرگشو داره ماشین اسپرتشو داره و مسافرت های انچنانی خوب دیگه چی میخواد؟
من خودم دقیقا در استانه انتخاب هستم و خوب فکر میکنم شاید اگکه راهه داشتن یه بیزینس موفق رو ادم پیش بگیره بعد چند سال میبینه جوونیشو گذاشته پاش و خوب هم دوره ای هاش که رفتن خارجه بعد چند سال درس خوندن هم رفاهشون بالاتره هم عشق و حال زندگیشون بیشتر!

[pimi810]

شما مطمئن باش داشتن یه بیزینس موفق ! تازه نه خیلی موفق هم نیاز به زمان داره و هم سختیش به مراتب بیستر از کارمندی و استادی و این حرفاس
یه جا میخوندم در حدود 99% شرکت هایی که تاسیس میشه در دنیا ورشکسته میشن
البته رفرنس ندارم ولی اینو بگم اگه دنبال بیزینس داشتن موفقید هر چی کشور عقب مونده تر راحت تر ! خوب شاید نشه تو کشور های عقب مونده کار خیلی علمی بکنید اما کلا راحت تر و با دانش و تلاش کمتر میشه پول بیشتر در اورد وموفق شد
اما اگه یه بیزینس اصیل و واقعی میخواین و همینطور علمی و خوب حاضرید سختی هاشو بپزیرید کشور های غربی
کارمند شدون و کارمند موندن تو امریکا شرایطش چرا رویایی نیست؟ وقتی طرف خونه حباط دار و بزرگشو داره ماشین اسپرتشو داره و مسافرت های انچنانی خوب دیگه چی میخواد؟
من خودم دقیقا در استانه انتخاب هستم و خوب فکر میکنم شاید اگکه راهه داشتن یه بیزینس موفق رو ادم پیش بگیره بعد چند سال میبینه جوونیشو گذاشته پاش و خوب هم دوره ای هاش که رفتن خارجه بعد چند سال درس خوندن هم رفاهشون بالاتره هم عشق و حال زندگیشون بیشتر!

نه من منظورم بیزینس ازنوع مایکروسافت و dell نیست. صاحبان این بیزینسها تا 25 سالگی تو ایران زندگی نکردن و تو امریکا هم رو ویزای F1 نبودن و مشکل اقامت هم نداشتن تازه به زبان و فرهنگ هم کاملا مسلط بودن.
من خودم دارم کار میکنم نه تو ایران دور و بر ایران شاید شما حدس بزنی! و واقعا دارم میبینم که خیلی راحت میشه پول درآورد صرفا به خاطر بکر بودن مارکت.

این خونه ی بزرگ و ماشین اسپورت رو کی داره الان؟ نمی دونم یا این دوستای ما دور از جون خیلی بی عرضه ن که الان 10 سال آمریکان و شرایطشون خیلی با اینی که میگی فاصله داره یا دوستای شما خیلی آدمهای خاصی هستند. من اطلاعاتم محدوده اما اگه با حقوق بگیری تو آمریکا انقدر سطح زندگی بالاست به نظر من نمیشه به سادگی از کنارش گذشت.