شما معدل لیسانستون رو نگفتید (حدس می زنم خیلی خوب نبوده باشه)، نمره GRE هم مثل اینکه Q157, V143 گرفتید که باز هم نمره ضعیفی است و حدس می زنم AW خوبی هم نگرفته باشید (که خیلی با این سابقه درخشان پژوهش هماهنگ نیست که طبیعتا انتظار میره کسی که این همه سابقه داشته Critical Thinking و Reasoning قوی ای داشته باشه). شما باید رقیب هاتون رو نگاه کنید، وقتی اکثرا Q169-170 می گیرند 157 شما مسلما خیلی ضعیف به نظر میاد. در رشته های مهندسی Q عالی، V متوسط (حدود 150-155) و AW عالی نمره ایده آل و کاملا دست یافتنی به حساب میاد.
من قبلا هم گفتم یک یا دو مقاله با 300 تا مقاله اونقدرا تفاوتی نمی کنه، وجودش نشون می ده شما سابقه پژوهش و پتانسیل کار تحقیقاتی رو دارید ولی زیاد شدنش همینطور شانس شما رو بیشتر نمی کنه. دکترا در آمریکا در درجه اول یه مقطع تحصیلیه و بعد از اون شغل تحقیقاتی. بعضی ها شانس دارند و رشته شون GRE Subject داره که راهیه برای جبران معدل پایین ولی اونهایی که ندارند ضعف معدل اصلا قابل جبران نیست. اگه بعد از دکترا دنبال کار تحقیقاتی بودید اون موقع مقالات زیاد بسیار کمک می کنه.
یک اپلیکیشن متعادل راه حل موفقیت در اپلای کردنه. با وضع رقابت فعلی هر نقطه ضعف یا علامت سوالی باعث پایین اومدن شانس شما خواهد شد.
صحبتهای آقای S03 معقولانه هست.
به نظر من بهتر بود 2 تا دانشگاه رنک متوسط و دو تا دانشگاه رنک ضعیف را هم اقدام میکردید
در ضمن شما نوشته بودید که مقاله های زیادی دارید و داشتن مقاله مهمتر از معدل هست. اما این را هم توجه داشته باشید که هر کسی که وقت بذاره مقاله هم میتونه بده. اما به نظر من گرفتن معدل خوب کار سختتری هست تا چاپ کردن مقاله چون معدل بالا نشان دهنده ی سرعت عمل شما در امتحانات و درک خوب مطالب سر کلاس و ... هست. البته این فقط نظر من هست. سی وی شما خوب هست و امیدوارم نتیجه ی خوبی در آینده بگیرید
سلام
بر اساس چیزای که دیدم و بقیه فایل های بچه ها و تجربه ها معدل پایین بسیار خطرناک تر از مقاله پایین هست-
دوستان مساله کیفیت مقالات رو هم درنظر داشته باشند. متاسفانه مقاله دادن هم خیلی جاها کیلویی شده و شما میبینید طرف از هند یا بنگلادش میاد با ده تا مقاله بقول خودش ISIولی اصلا کار واقعی تحقیقاتی نکرده. ایران هم متاسفانه همینطور. یکبار برای یک کنفرانس یک مقاله از یکی از معتبرترین دانشگاههای ایران (اسمش رو نمیبرم!) ریویو میکردم که کیفیتش در حد تمرین کلاسی یک درس فوق لیسانس بود! طبعا وقتی هر رزومه ای که میاد با پنج شش مقاله همراهه ارزش مقاله پایین میاد. ممکنه شما ده تا مقاله داشته باشین ولی بقیه اپلیکنت ها غیر از چندتامقاله نمره خوب GRE هم داشته باشند که طبعا اونها رو بر شما برتری میده.
بنده با نظر دوستمون S03 موافقم که بخصوص برای پذیرش دکترا دوسه تا مقاله لازمه که نشون بده شما سابقه کار پژوهشی دارین. بیشتر از اون فقط در صورتی مفیده که شما دنبال زدن مخ یک استاد خاص در همون زمینه کاری مقاله هاتون باشید. مزیت GRE اینه که یک آزمون استاندارد جهانی است و سطح کاری شما رو دقیقا در مقایسه با بقیه مشخص میکنه و از این نظر در پروسه پذیرش ارزشمند میشه.
خب این مساله از دانشگاه تا دانشگاه و کشور به کشور خیلی فرق می کنه. برای مثال برای استرالیا دانشگاهی که توش درس خوندی خیلی مهمه. امیرکبیر و تهران خیلی توی استرالیا می تونن پذرش های خوبی بگیرن
حمید جان می تونم بپرسم رشته ات چی هست؟
ببین با توجه به تجربه من 20 30 درصد پذیرش به شانس بستگی داره! و اینکه دیگه با توجه به تعداد اپلیکنت های زیاد فقط باید یه نقطه منفی تویه رزومت باشه یا شانس داشته باشی! یه مثال بهت بگم دو سال پیش یکی از دوستام رفت یکی از دانشگاههای رنک 66 با یه مقاله توی کنفرانس چینی، معدل 16 لیسانس و معدل 18 ارشد، با تافل 550 و جی آر ای (720+200)، با یه استادی صحبت کرده بود که فاندش درست نشد بعد یه استاد دیگه بهش زنگ زد گفت استاد فلانی کارش درست نشده اگه من بخوام بگیرمت میای یا نه! همینطوری کارش درست شد رفت!
اما یکی دیگه از دوستام پارسال توی همین رنک 66 یه دانشگاه دیگه، با اینکه معدل لیسانسش 18.4 بودو ارشدشم 19 بودو تو دوتاشم شاگرد اول بود! و ielts 7.5 هم داشتو جی آر ای شم 800+340 بودو 6 7 تا هم کنفرانسو 2 تا هم ژورنال داشتو ثبت اختراعو جشنواره خوارزمیو اینا..... کلی به یه استاد چسبید (به تمام معنا) تا تونست پذیرش و فاند بگیره! و وضعیت داره همینطور سخت تر می شه!
خلاصه یا شانس!
یا جی آر ای خوب + تافل 100 + معدل!
معدل لیسانس 15.5 دانشگاه دولتی بیرجند - تافل 577 و AW=3.0 رشته مهندسی کامپیوتر-نرم افزار
مشکل اینجاست که 5 6 تا از دانشگاههایی که شرکت کردم آخرای رنکینگ بودن و 2 3 تاشون درجه 2 محسوب میشدن و 3تا استاد پایه هم پیدا کردم اما بعد از اپلای یکی یکی ایمیل دادند که شرمنده ایم کمیته پذیرش قبول نکرد اما چرا ؟ جواب نمیدن ...
ویرایش توسط hamidreza_ : May 9th, 2012 در ساعت 09:59 AM
من به نکات بالا که گفتم جنسیت هم اضافه می کنم!
اینو از یکی از دوستانم که در UCLA تحصیل کرده بود شنیدم و اگر نتایج پذیرش ها رو کنار هم بذاریم می بینیم کم بیراه نیست!
دانشگاهها حواسشون به تعداد زن و مرد در دانشکده ها هست! این قضیه برای رشته های مهندسی که دانشجوی دختر کمتری داره حتی مهمتره!
مثلا اگر 30% جمعیت اون دانشکده رو دختر تشکیل بده ! اگر برای سال بعد بیشترش نکنن نمی ذارن کمتر بشه که این شانس دخترها را برای پذیرش بویژه در رشته های مهندسی بالا می بره!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
چون همونطور که می دانید یک policy کلی توی امریکا بوجود اومده که مهندس های خانم رو بیشتر کنن! به خاطر همین تمهیدات ویژه ای هم دیدن و دارن می بینن مثلا یه society توی IEEE با عنوان مهندس های زن بوجود اومده و حتی یک سری فلوشپ هم تو بعضی دانشگاهها برای خانم ها اختصاص دادن ........
راستی روز زن و مادر هم مبارک باشه!!!!!!!
سلام
من امسال پروسه اپلای بسیار سخت و طولانی داشتم اما درنهایت نتیجه خوبی گرفتم. تجربه من اینه که اولا هر سال شرایط داره سخت تر میشه و جای هیچ لغزشی رو نمیذاره، یعنی توصیه میکنم که اگه تا اینجا چیزیی رو از دست دادین که بیخیال اما اگه هنوز واسه بقیه مثلا نمره های زبان یا مقاله وقت دارین به جد تلاش کنید. درصد کمی از بچه ها شانس میارن و از جاهای عالی با پول خوب ادمیشن میگیرن اما اکثر ماها باید یه پروسه استرس زا و طولانی رو بگذرونیم. اگه قصد اپلای کردن دارین حتما با تمام انرژی واسش وقت بذارین و تا آخرین لحظه هم نا امید نشین.
یه چیز دیگه اینکه متاسفانه از خارج از آمریکا اپلای کردن سخته و باید واقع بین بود، توصیه میکنم که خیلی ایده آل گرا نباشید.
با امید موفقیت برای همه
علاقه مندی ها (Bookmarks)