ترك كبك به مقصد استاني ديگر پس از اخذ اقامت - آيا اقامت در كبك اجباري است؟

[imdastyar]

آيا اقامت در كبك پس از اخذ ويزا اجباري است؟

دوستان بخاطر اهميت اين موضوع و سوالهاي زيادي كه بصورت پراكنده در تاپيكهاي مختلف و يا بصورت پيامهاي خصوصي در اين مورد مطرح ميشود، اين تاپيك را ايجاد كردم تا دوستان نظر و يا نگرانيهايشان را در مورد ماندن و يا ترك كبك و مشكلات احتمالي آن بيان كنند.
همچنين از دوستان مقيم كانادا كه اطلاعاتي در اين مورد دارند خواهش ميكم ما رو از راهنمايي خودشون محروم نفرمايند.

يك نظر سنجي هم ايجاد شده تا بصورت متمركز از عقايد دوستان آماري داشته باشيم شايد تصميم گيري براي سايرين راحت تر شود. لطفا نظر دهيد.

[imdastyar]

سوالی است که بارها از طرف دوستان مطرح شده و به طور خصوصی پاسخ داده شده است. به نظر می رسد با توجه به افزایش متقاضیان برنامه های کبک طرح آن در اینجا ضروری باشد.

پیش از پاسخ به این سوال لازم است به سه مطلب اشاره شود که لازمه درک موضوع است:

1) هر متقاضی در زمانی که درخواست مهاجرت به کبک می دهد تمایل خود را به زندگی و کار در این استان اعلام می کند در غیر این صورت کبک بر اساس موافقتنامه ای که با فدرال دارد و به&Quebec Accord موسوم است اساسا اختیار بررسی تقاضا را ندارد.

2) اظهار خلاف واقع در تقاضای مهاجرت جرم است و می تواند موجب ابطال پروسه و حتی بازگرداندن فرد به کشور متبوع شود. اظهار خلاف واقع را در قوانین مهاجرت Misrepresentation گویند.

3) براساس قوانین حقوق بشر و نیز منشور حقوق و آزادیهای کانادا، انتخاب محل زندگی از حقوق اولیه انسانی است و هیچ کس را نمیتواند به زندگی در محل معین مجبور ساخت.

با دانستن این سه موضوع می توان به سوال اینگونه پاسخ داد که:
وقتی متقاضی درخواست مهاجرت به کبک می دهد عملا اعلام کرده است که می خواهد در این استان زندگی کند این اعلام عملی البته با امضای ورقه ای با همین مضمون نیز همراه است. حال اگر این فرد بعد از دریافت ویزا و ورود به کبک بلافاصله راهی تورنتو و یا ونکوور شود در عمل اعلام کرده است که به دولت کانادا و کبک خلاف واقع گفته و از ابتدا قصد اقامت در کبک را نداشته است. دولت کانادا و نیز کبک می توانند موضوع را پیگیری کرده و فرد را از این جهت مورد تعقیب قرار دهند. استدلال فرد در زمینه حقوق بشر نیز پذیرفته نیست چرا که او را مجبور به اقامت در محل معین نکرده اند بلکه ار چگونگی عملکرد فرد در انتخاب محل زندگی اظهار خلاف واقع وی را در زمان تقاضا اثبات کرده اند.
حال اگر متقاضی وارد کبک شود و مدتی را در این استان سر کند و در این مدت هر چند کوتاه احساس کند که در این استان امکان رشد کافی ندارد و یا شرایط محیطی، زبانی و یا دیگر شرایط اسن استان را نمی پسندد و تصمیم به اقامت در محل دیگری را بگیرد به هیچ وجه مشکلی نخواهد داشت چرا که امکان اثبات اظهار خلاف واقع وجود ندارد و وی در عمل همانگونه که اظهار کرده بود برای کار و زندگی به این استان آمده ولی شرایط را مناسب نیافته و با استفاده از حق انتخاب محل زندگی به جای دیگری رفته است.
بنابراین به طور خلاصه اگر دارندگان ویزای اقامت کانادا از طریق کبک مدتی را در این استان بمانند بعدا می توانند بدون هیچ مشکلی به دیگر نقاط کانادا رفته و زندگی خود را بنا نهند.

نکته اینکه این استدلال برای کسانی که از طریق کارافرینی به کبک می آیند و باید شرط تجاری خود را انجام دهند صدق نمی کند و آنان به دلیل دیگری باید در این استان تا زمان رفع شرط بمانند.
شایان توجه است که در عمل تاکنون دولت کبک اقدام به تعقیب افراد به این دلیل نکرده است و یا حداقل بررسی بنده در این زمینه منجر به یافتن کیس عملی در این خصوص نشده است.

نظر شما چيست؟ دوستاني كه اطلاعاتي در اين زمينه دارند اعلام كنند.

[imdastyar]

برگرفته از اخبار:
دولت کانادا سختگیری را در مورد مهاجرانی که بر اساس برنامه مهاجرت استانی یکی از استان‌ها پذیرفته و به خاک کانادا وارد شده‌اند اما در عوض استان دیگری را برای زندگی انتخاب کرده‌اند، بیشتر می‌کند. بر اساس دستورالعمل جدیدی که به تازگی توسط اداره مهاجرت و شهروندی کانادا منتشر شده، برای این گروه از خاطیان ابتدا نامه‌ای هشداردهنده ارسال می‌شود و در صورت بی‌توجهی این احتمال نیز وجود دارد که حق اقامت دائم از آنها سلب شود.

برخی از متخصصان حقوقی معتقدند که این تازه شروع تلاش‌های دولت برای مقابله با پدیده‌ای است که دولت نام آن را «جستن» (trampolining) مهاجران نام نهاده است یعنی پذیرفته شدن در یک استان و اقامت و زندگی در استانی دیگر. بیشترین فشار در حال حاضر در استان کبک (برای متقاضیان کارآفرینی) آغاز شده اما انتظار می‌رود که این روند به استان‌های دیگری نیز که در برنامه مهاجرت استانی مشارکت دارند، تسری پیدا کند.

گرچه در حال حاضر استان‌ها بیش از گذشته مسئولیت انتخاب مهاجران اقتصادی را بر عهده گرفته‌اند تا بدین ترتیب بتوانند نیازهای بازار کار و اقتصاد محلی خود را پاسخگو باشند اما هنوز هم بیشترین مسئولیت جهت صدور ویزای اقامت دائم با دولت مرکزی است.

یکی از وکلای مهاجرت کبکی به نام آقای ریچارد کرلند در این‌باره می‌گوید: «این مهاجران بر اساس نیروی هر استان انتخاب می‌شوند. در ازای این انتخاب و دریافت ویزای مهاجرت به کانادا، آنها به استان مربوطه تعهد می‌دهند که در آن زندگی کنند. درست نیست که یک متقاضی تعهد کند که در استان خاصی کار یا زندگی کند و بعد به استان دیگری برود.»

(تذکر این نکته ضروری است که متقاضیان کبک هنگام ارسال تقاضا برای زندگی در این استان تنها ابراز تمایل می کنند به جز در مورد کارآفرینی که با توجه به تعهد آنها مبنی بر راه اندازی یک بیزنس حداقل برای ۱۲ ماه عملا نوعی تعهد به زندگی حداقل برای ۱۲ ماه در این استان داده اند. این در حالی است که در مورد دیگر استانها نظیر منیتوبا؛ نیوبرانزویک؛ نوا اسکوشیا و ... متقاضی با امضای برگه ای رسما تعهد می کند برای زمان معینی در آن استان زندگی کند که معمولا این مدت دو سال است. در این ارتباط قبلا مقاله ای در همین وب سایت منتشر شده است که می توانید اینجا بخوانید)

بر اساس اطلاعات موجود درباره مهاجران، ۱۱ درصد از ۱ میلیون مهاجر جدیدی که در پنج سال گذشته وارد کشور کانادا شده‌اند و در سال ۲۰۰۶ نیز فرم مالیاتی خود را پر کرده‌اند، از استانی که در بدو امر به عنوان مقصد خود معرفی کرده بودند نقل مکان نموده‌اند. در حال حاضر بیش از ۲۴ هزار نفر یا به عبارتی ۱۴ درصد از مهاجرانی که از طریق استان کبک وارد کانادا شده‌اند، فرم‌های مالیاتی خود را در استان‌های دیگر تکمیل می‌کنند.

به گفته کرلند در ماه‌های اخیر وکلای مهاجرتی با برخی پرونده‌های تازه‌واردانی (با ویزای مشروط) مواجه هستند که پیش‌تر وارد خاک کانادا شده‌اند اما به دلیل این‌که نتوانسته‌اند بلیط هواپیما یا مدرکی در اثبات تعیین محل زندگی خود در استان اصلی اخذ ویزا ارائه دهند، بازگردانده شده‌اند.به گفته کرلند معمولا دادگاه‌ها نیز در این‌گونه موارد طرف افسران مهاجرت را می‌گیرند.



در دستورالعمل جدیدی که از آن یاد شد، از افسران اصلی مهاجرت خواسته شده تا دائما وضعیت کسانی را که با ویزای کارآفرینی در استان کبک پذیرفته شده‌ و به این استان مهاجرت کرده‌اند و در حال حاضر نشانی پستی آنها در جایی خارج از استان کبک است، مد نظر داشته باشند. این موضوع در مورد همه کسانی که بعد از تاریخ ۱۶ اکتبر سال ۲۰۰۶ با ویزای کارآفرینی به کبک آمده‌اند، مصداق پیدا می‌کند. در این دستورالعمل آمده است که : «باید گزارشی جامع و حاوی جزئیات از این موارد آماده شود ... و به دفاتر مهاجرتی ارائه شود تا در مورد آن تصمیمات قانونی اتخاذ گردد.»

مهاجری که از طریق برنامه کارآفرینی استان کبک وارد این استان شده، برای این که واجد شرایط حق اقامت دائم شود باید حداقل ۲۵ درصد از مالکیت یک شرکت را داشته باشد و سرمایه‌‌گذاری او هم کمتر از ۱۰۰ هزار دلار نباشد. این افراد نه تنها باید به طور دائم بر کار و فعالیت مورد نظر خود نظارت داشته باشند، بلکه باید در سه سال اول اقامت خود در این استان حداقل ۱۲ ماه در آن بمانند و زندگی کنند.

به اعتقاد کرلند استان‌های دیگر نیز از این دستورالعمل استفاده خواهند کرد به ویژه اگر این موارد گسترش پیدا کند و به انواع مهاجرتی در دیگر استان‌ها از جمله برنامه ویزاهای سرمایه‌گذاری و نیروهای متخصص نیز تعمیم یابد.

دولت مرکزی برای برنامه‌هایی چون آموزش زبان به تازه‌واردان و جذب بیشتر آنها در هر استان، بنا به تعداد مهاجرانی که مدعی هستند استان مذکور مقصد آنهاست، بودجه ای مشخص اختصاص می‌دهد. در این بودجه‌بندی جایی برای «مهاجرت ثانویه» دیده نشده است.

برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید.

[ashoury]

دوستان عزیز

سلام موردی را که من مستقیما دیدم این بود که همکار من سال 2002 برای کبک اقدام کرد و سال 2009 ویزا یش آمد و لندینگ در کبک داشت و بعد از لندینک مستقیما به تورنتو رفت و حتی PR هم در تورنتو دریافت کرد
ولی در مورد این موضوع از وکیلم که پرسیدم گفت با دریافت لندینگ دیگر مشکلی ندارید ولی بهتر است تا دریافت PR که حدود 1 ماه طول میکشد در کبک بمانید
ولی نمیدانم برای اخذ پاسپورت و شهروندی مشکلی خواهد خورد یا نه

[Mehdi79]

با تشكر از شما براي ايجاد اين تاپيك
به نظر من براي اغلب ماها كه به صورت نيروي كار وارد كبك مي شيم
بايستي زمينه هاي مساعد براي كارمونو بررسي كنيم
چه بسا موقعيت هاي شغل ما در استان كبك مساعد تر باشه
ولي در صورت وجود شرايط بهتر در ساير استان ها ، فكر نمي كنم جا به جايي بعد از 6 ماه مشكلي پيش بياره

[slmz]

اگر کسی در بدو ورود ادرسی در مونترال ارائه کند که کارت اقامت به اون ادرس برود لندینگ هم در کبم باشد ولی بعد ار 1 هفته به ایالت دیگری برود و تا اون مدت مه مارت اقامتش نیومده حساب بانکی هم باز نکند باز هم ایراد دارد ؟

[hoomi_mcitp]

من هم با وکیلم در این مورد صحبت کردم . بهترین کار موندن تو کبک برای مدت 6 ماه تا 1 سال و سپس عزیمت به استان دیگر است

[saman_shahin]

دوستان به نظر من از اونجایی که قانون کبک موضوع ثابتی هست و بحث و جدل بر سر اون منطقی نیست ... موارد زير رو در اين تاپيك دنبال كنيم:
1- دنبال اين قانون بگرديم كه بالاخره بعد از چند ماه يا چند سال ميتونيم از كبك خارج بشيم و البته بايد دليل بياريم يا نه؟
2- اين تاپيك محلي باشه براي دوستاني كه بعد از سه سال در كانادا شهروندي گرفتن و البته بعد از سه ماه و يا هر چند مدت زماني از كبك خارج شدن و در جاي ديگه سكونت دارن!

ممنون و موفق باشيد

[parvizt]

دوستان الان یک ماه هستم که دوستم به تورنتو رسیده از طریق مهاجرت به کبک! الات هم تورنتو هست! میگه داییم اونجاست و یه مدت پیشش میمونم و بعد میخوام برم کالگری فوق لیسانس بخونم! بهش گفتم خبر داری که به قول خودمون نرفتی اون کبک جرم داره و شاید اخراجت کنن از کانادا؟ میدونین به من گفت چون در کبک لندینگ داشتم و از همون کبک و پس از لندینگ در فرودگاه کبک بلیط تورنتو گرفتم و برگشتم به تورنتو جهت ادامه تحصیل در کالگری!!! نظر شما چیه؟ واقعا همچین چیزی صحت داره؟ و تا کی میتونه این قضیه ادامه دار باشه؟ یعنی با این وضعیت بعد از تحصیل باید برگرده کبک؟

ایشون یک روز هم کبک نبوده فقط توی فرودگاهش بوده....

[imdastyar]

خبر جديد!
دوستان با توجه به مصاحبه اخير وزير مهاجرت كه در ادامه گذاشتم بنظر ميرسه هنوز قانون مشخصي براي مهاجران Skill Worker استاني ندارند، زيرا در مصاحبه به كلمه شايد اشاره كرده و گفته:
"... او در این مورد خاص بحث مشروط بودن را مطرح کرد و گفت: اگر مهاجری تحت برنامه مهاجرت استانی، ویزای ورود به کانادا را دریافت کند، شاید بتوان به طور موقت و تا مدت زمان معینی اجازه جابه جایی را از وی سلب نمود. "

و اما متن كامل مصاحبه همراه با منبع اصلي:

"وزیر مهاجرت اخیرا اعلام نمود که کانادا برای پاسخ به نیازهای بازار کار کشور، در سال ۲۰۱۱ در برنامه مهاجرتی استان های خود حدود ۴۰ هزار مهاجر متخصص را در کشور پذیرا خواهد شد.
سال گذشته کانادا ۲۸۱ هزار مهاجر تازه را به خاک خود پذیرفت که این تعداد در ۶۰ سال گذشته بالاترین رقم بوده است و برنامه مهاجرتی استان ها نیز یکی از راه های تضمین ورود مهاجران به کشور است. اگر مهاجری تخصص، تحصیلات و تجربه کاری لازم را برای ورود سریع به بازار کار داشته باشد، یک استان یا قلمرو می تواند با توجه به توافقنامه ای که با دولت فدرال دارد و کنترل کننده روند مهاجرت است، اسپانسر وی شود.
استان کبک و قلمرو نانووات تنها دو منطقه در کشور کانادا هستند که برنامه استانی ندارند. البته در مورد استان کبک دلیل این امر وجود یک برنامه مهاجرپذیری مستقل است که با برنامه های فدرال هماوردی می کند.
در سال گذشته، کانادا طی این برنامه های استانی ۳۸ هزار و ۴۲۸ مهاجر را پذیرفت که ۸ هزار و ۶۰۰ تن از آنها نیروهای کار موقتی بودند که بعدا به مهاجر دائم تبدیل شدند.
مهاجری که از طریق این برنامه وارد کانادا می شود، در واقع پذیرفته است که باید در استان یا قلمرو مورد نظر بماند اما متاسفانه اغلب این افراد یعنی نزدیک به ۷۰ درصد از آنها به شهرهای تورنتو، مونترال و ونکوور، که سه شهر بزرگ و مهم کشور هستند، می روند.
آقای جیسن کنی، وزیر مهاجرت و شهروندی کانادا طی دیداری با هیئت بازرگانی ونکوور اظهار نمود که سه برنامه استانی مهم کشور در برگیرنده استان های مانیتوبا، البرتا و ساسکاچوان است. بر اساس آمار اداره آمار کانادا این استان ها استان های بزرگ مرکزی کشور معروف به پریریز و دارای جمعیتی در حدود ۶ میلیون نفر هستند.
وی به این نکته اشاره کرد که حضور مهاجران از طریق برنامه های استانی در کانادا و در نهایت استقرار آنها در استان های دیگر از جمله بریتیش کلمبیا یا انتاریو از جمله مسائلی است که توجه دولت را به خود معطوف داشته است زیرا این عده در واقع به دلیل توافق ضمنی برای زندگی در استان هایی که آنها را کاندید نموده اند، مجوز ورود به کانادا را گرفته اند. وی افزود واقعیت این است که بنابر منشور آزادی کانادا، حق جابجایی در سرتاسر خاک این کشور یکی از حقوق به رسمیت شناخته شده برای همه کانادایی هاست و کسی نمی تواند کس دیگری را در منطقه ای خاص مجبور به ماندن کند.
او در این مورد خاص بحث مشروط بودن را مطرح کرد و گفت: اگر مهاجری تحت برنامه مهاجرت استانی، ویزای ورود به کانادا را دریافت کند، شاید بتوان به طور موقت و تا مدت زمان معینی اجازه جابه جایی را از وی سلب نمود.
در حال حاضر ۷۰ درصد از جمعیت ۳۴.۱ میلیون نفری کانادا در سن اشتغال هستند. طی ۲۵ سال آینده این عدد به ۶۰ درصد خواهد رسید. به این ترتیب و با توجه به بالا رفتن میزان جمعیت سالخورده در کشور، در واقع ۶۰ درصد از جمعیت باید کار کنند و مالیات بپردازند تا خدمات اجتماعی مورد نیاز برای ۴۰ درصد بقیه فراهم شود.
اکنون کانادا سالانه ۲۵۰ هزار مهاجر به کشور وارد می کند. این در حالی است که برخی از متفکران معتقدند که برای حفظ نسبت سالخوردگی در جمعیت کشور باید این رقم چهار برابر و قریب به یک میلیون نفر در سال شود. اما به اعتقاد آقای کنی به دلیل نبود منابع کافی برای جذب ۱ میلیون نفر در سال در جامعه کانادایی، رسیدن به این رقم چندان شدنی نیست و هدف دولت هم این است که همان تعداد مهاجری را که می پذیرد به خوبی در جامعه جذب نماید.
او گفت: نظرسنجی های اخیر نشان می دهند که ۸۰ درصد از کانادایی ها با بالا رفتن تعداد مهاجران چندان موافق نیستند. حتی اگر فرض را بر این بگذاریم که تعداد مهاجران را افزایش ندهیم اما چاره ای نداریم جز این که در مورد نوع مهاجرانی که به کانادا می پذیریم صحبت کرده و به جمع بندی درستی برسیم.
در میان مهاجرانی که به کانادا می آیند، نیروهای متخصص از همه بیشتر مورد تقاضا هستند. کانادا به برخی حرف و تخصص ها که از میان آنها می توان به مواردی مثل نجار و برقکار نیز اشاره نمود، نیاز زیادی دارد و برنامه های استانی برای تامین همین نیازها تهیه و تدوین شده اند. کنی گفت: ما علاوه بر کسانی که سبب ورود سرمایه به کانادا می شوند، به افرادی هم که بتوانند به خوبی از پس کارهای دستی برآیند و به عبارتی مهارت های یدی داشته باشند، نیاز فراوانی داریم. نیاز ما ترکیب درستی از هر دوی این گروه هاست.
برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید. "