اهمیت مقاله در برابر معدل

[shahrouz]

دوستان من یه نظری دارم: این جا زیاد حرف مقاله ی ISI زده میشه. درسته که ژورنال هایی که در ISI ایندکس شدن اعتبارشون بیشتر از اون هاست که نشدن، ولی خیلی از ژورنال های ISI هم ارزششون پایینه. در نتیجه به این هم توجه کنید که اون استاد یا اساتیدی که فایل شما میره زیر دستشون خودشون با همه ی ژورنال های درست حسابی رشته/گرایش شما آشنا هستند و به صرف این که مقاله ی ISI در اپلیکِیشن کسی باشه، در چشم اون ها کار طرف یه ارزش خیلی خیلی زیادی پیدا نمی کنه. به خصوص که می دونن با یه مقدار contribution در محیط های آکادمیکی که خیلی کار ها طبق اصول پیش نمیره، اسم یکی رو میذارن جزء authors!! (در مورد first-author ها البته این احتمال کمتره)

منظورتون از اینکه با کمی Contribution در محیط آکادمیک مثلا می شه نویسنده اول اسمشو بگنجونه چیه؟ در ضمن هر چند شاید غیراخلاقی ولی لطفا تعداد نویسنده های یک مقاله چینی، کره ای و .. رو با یک مقاله ایرانی مقایسه کنید. اصلا ایرانی ها چشم موفقیت همدیگه رو ندارند، چه برسه به اینکه اسم واسه همدیگه بذارند! دستشون بیاد اسم رو هم حذف می کنند.

[amirhbll]

منظورتون از اینکه با کمی Contribution در محیط آکادمیک مثلا می شه نویسنده اول اسمشو بگنجونه چیه؟ در ضمن هر چند شاید غیراخلاقی ولی لطفا تعداد نویسنده های یک مقاله چینی، کره ای و .. رو با یک مقاله ایرانی مقایسه کنید. اصلا ایرانی ها چشم موفقیت همدیگه رو ندارند، چه برسه به اینکه اسم واسه همدیگه بذارند! دستشون بیاد اسم رو هم حذف می کنند.

من این جمله ای که فرمودید رو در پست قبلیم نمی بینم، اما با توجه به برداشتی که کردم این توضیح رو می دم که: من تعداد زیادی از افراد رو در دانشگاه ها مطرح کشور دیدم که کار ناچیزی در یه پروژه انجام دادند، و بعضن هـــیچ کاری انجام ندادن ولی اسمشون رفته تو مقاله. در مورد چینی کره ای ها هم مقایسه ی خاصی نکردم ولی، مواردی که گفتم رو واقعن زیاد تجربه کردم!

[aminjoon]

دوستان من یه نظری دارم: این جا زیاد حرف مقاله ی ISI زده میشه. درسته که ژورنال هایی که در ISI ایندکس شدن اعتبارشون بیشتر از اون هاست که نشدن، ولی خیلی از ژورنال های ISI هم ارزششون پایینه. در نتیجه به این هم توجه کنید که اون استاد یا اساتیدی که فایل شما میره زیر دستشون خودشون با همه ی ژورنال های درست حسابی رشته/گرایش شما آشنا هستند و به صرف این که مقاله ی ISI در اپلیکِیشن کسی باشه، در چشم اون ها کار طرف یه ارزش خیلی خیلی زیادی پیدا نمی کنه. به خصوص که می دونن با یه مقدار contribution در محیط های آکادمیکی که خیلی کار ها طبق اصول پیش نمیره، اسم یکی رو میذارن جزء authors!! (در مورد first-author ها البته این احتمال کمتره)

البته این قضیه برای بچه های کارشناسی صادق نیست.بچه های کارشناسی همین که حتی یه مقاله کنفرانسی هم بدن خیلی توجه استاد رو جلب می کنن.حالا اگه مقاله ژورنالی باشه اون هم ISI ،استاد به راحتی ازشون نمی گذره چون می دونه که اگه الان به فرض تونسته 2 تا مقاله کار کنه،توی زمان تحصیلش می تونه حداقل 6 تا مقاله ISI بده .در ضمن استاده دیوانه نیست که دانشجویی که اسمش آخر مقاله بوده رو به همین راحتی ها قبول کنه چون از همین قضیه contribution با خبره و می دونه که ممکنه یه نفر اسم طرف رو همینجوری نوشته باشه پای مقالش.اکثرا یه تاریخ رو مشخص می کنن واسه مصاحبه و سوالاتی در مورد همون مقالاتی که نوشتن می پرسن.سوالات کلی هستن و خیلی توی جزئیات نمی رن.مثلا می گن چرا از این متدولوژی استفاده کردی؟چرا از فلان متد استفاده نکردی؟و از این قبیل سوالات کلی

[mahmoudb]

دوستان این بحث ترتیب اسامی باور کنید فقط تو ایران و در خارج ایران فقط بین جماعت ایرانی مطرح هست. غیر ایرانی ها این مسائل زیاد براشون مهم نیست. در این لینک، مقالات این استاد دانشگاه منچستر رو ملاحظه کنید تو هر مقاله اسم چند نفر هست! در ضمن ISI بودن یه ژورنال هم احساس میکنم زیاد مهم نیست. یه سری ژورنالا و کنفرانسها تو فیلدای تخصصی هر رشته ای شناخته شده هستن. استادا اونارو خوب میشناسن دیگه کاری ندارن ایمکت اون ژورنالا چنده. واسه بقیه ژورنالا هم خود مقالتون مهم هست که به کار اون استاد بخوره.

[panizza]

دوستان این بحث ترتیب اسامی باور کنید فقط تو ایران و در خارج ایران فقط بین جماعت ایرانی مطرح هست. غیر ایرانی ها این مسائل زیاد براشون مهم نیست. در این لینک، مقالات این استاد دانشگاه منچستر رو ملاحظه کنید تو هر مقاله اسم چند نفر هست! در ضمن ISI بودن یه ژورنال هم احساس میکنم زیاد مهم نیست. یه سری ژورنالا و کنفرانسها تو فیلدای تخصصی هر رشته ای شناخته شده هستن. استادا اونارو خوب میشناسن دیگه کاری ندارن ایمکت اون ژورنالا چنده. واسه بقیه ژورنالا هم خود مقالتون مهم هست که به کار اون استاد بخوره.

صد در صد موافقم
برای اینکه فقط در ایران ه که نفر اول کار می کنه بقیه کار خاصی انجام نمی دن فقط یه جورایی نقش ناظر رو دارند!
در صورتی که در خارج از کشور بقیه هم فعالیت زیادی می کنند واسه یه تحقیق ولی نقش نفر اول یه کم پررنگ تره
حالا اگه توی یه مقاله ای اسم شما آخر باشه استادای خارجی فکر می کنند شما در یه تحقیق جسابی شرکت کردین و کلی فعالیت تحقیقاتی انجام دادین

[Msaffari]

منم با این موضوع موافقم
من حتی شده مقاله هایی نوشتم فقط و فقط تنها ولی رو حساب اینکه باید نمره اون درس رو می گرفتم اسم استاد و هم گروهی های خودمو هم مجبور شدم بنویسم .... احساس خیلی بدی داره اونم تو شرایطی که از هیچ جایی پشتیبانی نمیشیم ... امیدوارم در خارج از مرز ها به این مورد حل بشه کلا ً

[amirhbll]

البته این قضیه برای بچه های کارشناسی صادق نیست.بچه های کارشناسی همین که حتی یه مقاله کنفرانسی هم بدن خیلی توجه استاد رو جلب می کنن.حالا اگه مقاله ژورنالی باشه اون هم ISI ،استاد به راحتی ازشون نمی گذره چون می دونه که اگه الان به فرض تونسته 2 تا مقاله کار کنه،توی زمان تحصیلش می تونه حداقل 6 تا مقاله ISI بده .در ضمن استاده دیوانه نیست که دانشجویی که اسمش آخر مقاله بوده رو به همین راحتی ها قبول کنه چون از همین قضیه contribution با خبره و می دونه که ممکنه یه نفر اسم طرف رو همینجوری نوشته باشه پای مقالش.اکثرا یه تاریخ رو مشخص می کنن واسه مصاحبه و سوالاتی در مورد همون مقالاتی که نوشتن می پرسن.سوالات کلی هستن و خیلی توی جزئیات نمی رن.مثلا می گن چرا از این متدولوژی استفاده کردی؟چرا از فلان متد استفاده نکردی؟و از این قبیل سوالات کلی

اتفاقن منظورم همین مقاله ی کارشناسی بود... از دوستان می شناسم تعداد زیادی رو که تلاش فراوان کردند که اسمشون رو ببرن توی یه تعدادی مقاله، حتا برای مصاحبه هم می رفتن یه مقدار می خوندن شب قبلش که ببینن چی به چیه و همون طور که شما میگید، سوالات کلی رو درست جواب می دادن!
این که از دانشجوی لیسانس انتظار ندارند هم علیرغم این که این صحبت زیاد مطرح میشه، من به تجربه فهمیدم که کاملن به رشته و دانشگاهی که اپلای می کنید بستگی داره... در بعضی دانشگاه های تاپ همه ی اپلیکنت ها خیلی قوی هستند و تعداد زیادشون مقاله دارند، در نتیجه خیلی نمیشه گفت کسی انتظار نداره، ولی خب در عین این طور هم نیست که براشون تبدیل به یه شرط لازم شده باشه؛ بقیه ی پرونده ی طرف رو هم ملاک قرار میدن.

[shahrouz]

ببینید پس واقعا ما در ایران با یک سری نابغه ( مثل بنده حقیر!!!!!((شکسته نفسی رو!!)) سر و کار داریم . چون مثلا در ژورنالی که فلان استاد منچستر و 20 نفر از دانشجوهاش با هم یک مقاله می دن در ایران یک نفر کل کارها رو انجام می ده و مقاله می ده. انصافا first author همچنین مقالاتی اگر از ایران باشه چون تمام کارها رو انجام داده حقش نیست معدلشو بقیه نکات منفی رو نادیده بگیرند؟

[panizza]

ببینید پس واقعا ما در ایران با یک سری نابغه ( مثل بنده حقیر!!!!!((شکسته نفسی رو!!)) سر و کار داریم . چون مثلا در ژورنالی که فلان استاد منچستر و 20 نفر از دانشجوهاش با هم یک مقاله می دن در ایران یک نفر کل کارها رو انجام می ده و مقاله می ده. انصافا first author همچنین مقالاتی اگر از ایران باشه چون تمام کارها رو انجام داده حقش نیست معدلشو بقیه نکات منفی رو نادیده بگیرند؟

اتفاقا به نظرمن اگه تعداد نویسنده های مقاله بیشتر باشند نشون می ده که از عهده کار گروهی هم خوب بر می یان! اگه اونا بیست نفری یه مقاله می دن دلیلش این نیست که یه نفر نمی تونسته این کارا رو انجام بده و دادنش به 20 نفر! بلکه به خاطر اینه که اونا معمولا یه پروژه خیلی بزرگ دارند که پروژه هر دانشجو بخشی از اون هست و به جای اینکه هر کدوم از 20 نفر یه مقاله تکی بدن در نوشتن 20 تا مقاله با هم شریک می شن و هر کسی از دید و تخصص خودش مقاله رو بررسی می کنه!
در ثانی هیچ جای دنیا مثل ما مجبور نیستن به مقاله متوسل بشن! اونا کارای خودشون رو انجام می دن اگه فرصت داشتند تحقیقاتشون رو با مقاله پرزنت می کنند نه مثل ما که تحقیق می کنیم که مقاله بدیم! اونا اهداف مهم تر از ین دارند که به خاطرشون فاند می گیرند

[mahmoudb]

البته اینطور نیست برای اونا مقاله مهم نباشه. کلا assistant professor ها به مقاله اهمیت میدن که هم درجه علمیشون بالا بره و هم بتونن فاند بگیرن. ایرانی هایی که مقاله زیاد دارن از assistant professor ها بهتر جواب میگیرن. جدیدا برای یه پروژه هم با استادی در ارتباط هستم و تو پروپوزال تحقیقاتیش تاکید کرده که این کار باید به publication واسه فلان کنفرانس و فلان ژورنال برسه.