مسائل و مشکلات از لحظه ورود به آمریکا تا سازگاری با محیط (علل و راهکارها)

[m.arash]

درود
از دید من مشکلاتی که با ورود به آمریکا ما در مقابل خودمون می بینیم ناشی از دو چیز هست:
1. توقع بیش از حد از شرایط محیطی و اجتماعی آمریکا
2. نپرداختن دقیق به دغدغه ها و رویکردهای خود نسبت به زندگی قبل از ورود به آمریکا

1: اگر تنها مورد یک علت مشکل ما باشه که من مطمئن هستم به خاطر خاصیتی که انسان داره کم کم خودش رو وفق خواهد داد و به شرایط که عادت خواهد کرد که هیچ از بسیاری از پتانسیل های موجود در آمریکا هم لذت خواهد برد!

2: اگر مورد دو علت مشکل ما باشه که از دید من به سادگی قابل حل نیست. متاسفانه انسان در تعیین دغدغه هاش قانع نیست و همین مورد باعث میشه رویکردها مدام تغییر کنه و حتی از رویکردهای آینده هم بیم داشته باشیه چون یا دغدغه ها رو درست نشناخته یا نخواسته که بشناسه. این نشناختن نسبی دغدغه ها باعث میشه که دغدغه ها هر بار خودشون رو در نقش و هدفی نو ظاهر کنند.
آمریکا برای جوون ایرونی واژه ای زیباست و با فکر کردن به بودن در آمریکا کلی صفت رنگی و جذاب هم در ذهن آدم نقش می بنده! حال چون من نوعی آمریکا رو بدونه دانسته ای بر پایه عقل و بینایی خودم ظاهرا مناسب می بینم آمریکا رو هدف قرار می دم و برای رسیدن به اون تلاش می کنم بدون اینکه با خودم خلوت کنم ببینم چه چیز از زندگی و آینده می خوام آیا بودن در آمریکا صرفا می تونه منو نسبت به خواسته هام راضی کنه!!! بعد که رسیدم به این هدف و پامو به خاک آمریکا گذاشتم و در یک کلام به هدفی که بدون تصمیم جدی و عقلانی محض گرفته ام رسیدم مشکلات و نگرانی های تازه ای پیدا می کنم. چرا؟ چون قبلا تمام جنبه ها رو در نظر نگرفته بودم و حالا که رسیدم و خیالم راحت شد که من می توانم(!!!) نا خودآگاه مرحله اصلی زندگی که همون دونستن دغدغه ها هست خودش رو بهم نشون میده! به ناگاه متوجه میشم من به دغدغه هام توجه نکردم چون نگرانی های من با دیدن شرایط محیطی اجتماعی افزوده شد! کسی که می گفت درس برای من ارجحیت داره, ناگاه زندگی کردن اون طوری که دلش می خواد میشه دغدغش! قبلا با این گفته که تحصیلات عالی برای من در صدر همه چیز قرار داره, تنها به دغدغه های دیگش نه گفته! و اجازه بروز به اون ها رو نداده! خوب مسلمه وقتی شما پاتون رسید به آمریکا می بینید چیزهای دیگه ای هم مهم بوده براتون ولی روراست اونها رو در نظر نگرفتید یا آدرس غلط بهشون دادین!!!

کسایی که هنوز نرفتند باید بشینند با خودشون دو دو تا چارتا کنند و ببینند چه چیزهایی در آینده می خوان, دوست دارن چه جوری زندگی کنند, چقدر دوست دارن در اجتماع باشند و با مردم عادی سروکله بزنند و ....
بعد ببینند با توجه به اینکه به عنوان یک خارجی وارد آمریکا میشند آیا می تونند به دغدغه هاشون برسند یا نه!!! شرایط خیلی از کشورها و شهرها و دانشگاه های مختلف رو باید بررسی کنند اگر می خوان حسرت کم تری در آینده بکشند!!!
( یک روزی داشتم با دوستی راجع به همین چیزها حرف می زدم به من گفت که اگر هاروارد به من پذیرش فول فاند بده نمی رم (بهش گفتم حالا جون من بیا این بار برو ) چون من نمی خوام جایی برم که کار زیادی ازم بکشن ... بعدش از یک سری دغدغه هاش واسم گفت که نشون می داد واقعا فکر کرده بشون و علارغم رزومه بسیار عالی که داشت از دانشگاه سطح 2 کانادا پذیرش گرفت که بهترین دانشگاهی بود که اپلای کرده بود ... جالبه که حتی گرایشی رو انتخاب کرد که به قول خودش انرژی زیادی طلب نمی کنه!!! علارغم علاقه ای که به گرایش های سنگین تر داشت. )

کسایی که الان آمریکا هستند هم باید کار مشابهی کنند و ببینند با توجه به دغدغه هاشون باید چیکار کنند که راحت تر و اون طوری که میخوان زندگی کنند! حالا یا نیاز میشه تغییر ایجاد کنند یا توقعاتشون رو بیارند پایین و یا ....


در نهایت هم باید بگم کسایی رو میشناسم که از ابتدایی که در آمریکا بودن تا الان هیچ گونه شکایتی که نداشتند هیچ, هنوز هم طوری از شرایطشون در اونجا صحبت می کنند که انگار در بهشت رندگی می کنند!!! که من دلیلش رو واقع بینی این افراد می دونم...


شاد باشید!