دوستان عزیزم سلام
. لذت بردم ازین تاپیک ولی متاسفانه 7،8 ماهه خبری نیست از کسی. اصلا مطمئن نیستم کسی پست منو می خونه یا نه ولی می نویسم شاید کسی خوند.
خوشبختانه خود من با اینکه عاشق آمریکا هستم هیچوقت دچار American dream نشدم و به مدد تمام امکانات امروزی علی الخصوص اینرنت پرگهر کلی از تصورهای اشتباهم از امریکا رو تصحیح کردم.
من می گم رویای امریکایی یه خوابه، ولی از کابوس کنونی من در اینجا بهتره! این بود مخلص کلام.
من می دونم توی فلوریدایی که میرم شاید مثل تهران نشه با 1000 یا 2000 تومن با اتوبوس و مترو کل تهران رو گشت ولی اینم می دونم که تو همون دانشگاه 6 کیلومتری مربعی که دارم می رم و اندازه ی وسعت شهری که الان توش هستم فقط امکانات تفریحی و و ورزشی داره شایدم نیازی به گشتن در کل ایالت نباشه. لااقل تا وقتی که آشنا شم و احتمالا دوستانی پیدا کنم که با ماشینشون من رو هم اینور و انور ببرن.
اونجا همه چیز کامل نیست ولی فکر می کنم احترام ها و حقوق شهروندی خیلی بیشتره. فکر نمی کنم تعداد قابل قیاس اتفاق بیفته مثل اینجا که طرف با ماشین راهتو بگیره و تازه چپ چپ نگات کنه و درحالی که چوب دستیش رو اماده می کنه و دستش رو دستگیره ماشین آماده اس منتظر کوچیکترین اعتراضی از شما باشه تا پیاده شده و فرهنگ نمایی کنه
. آیا تو اون متروهای قدیمی و داغونی بوستون که دوستان گفتن هم شکستن عینک و له شدن پیرمری و مو برداشتن ساق پای آدمها اتفاقی طبیعیست؟ آقاجون شما که می گی کجای فرهنگ ما از امریکایی ها سره؟ کجاش؟ اعتقاد شما محترم ولی ما که جلوه ای از این اعتقاد رو تو زندگیمون ندیدیم. اگه حرفت رو می ذاری رو این اساس که امریکا 300 ساله بوجود امده و مملکت ما هزاران سال فرهنگ داره، باید به اطلاعت برسونم صد در صد در شاتباهی برادر. حرف شما درسته فقط و فقط اگر کسایی که 300 سال پیش امریکا رو ساختن همون سوسمارخورهایی باشن که کشورهای عربی رو ساختن یا اونایی که با رسیدن به حکومت تاریخ قبلی رو عوض کردن. نه! کسایی 300 سال پیش امریکا رو ساختن که 3000 سال خودشون فرهنگ داشتن. اگه افریقایی ها اومدن تگزاس پنبه زار راه انداختن، اروپایی ها اومدن new england و 90% اختراعات حیاتی بشر رو پدید آوردند.
کم لطفی کرده همشهری من که میگه جوونای امریکایی دنبال عیش و نوش و پارتی هستن و جوون ایرانی دنبال درس و موسیقی! برادر من اگه اینجا خانه فساد و کاباره نیست دلیل نمیشه که درصد کسایی که می رن کاباره و فاسدن کمتر باشه! فرقش اینه اینجا آمار دورغین و ریاکارانه هست و اونجا آمار دقیق. اگه "جوونای امریکایی" دنبال این چیزان پس همه این اختراعات و پیشرفت ها رو توی پارتی ها و توی مستی شون ایجاد کردن؟ نمونه ی شما چیه برای این حرف؟ نکنه مثلا رفتی توی شهری مثل لاس وگاس نمونه گیری کردی یا تو سایتی مثل فیس بوک. کسایی که مثال نقض به تعمیم نادرست شما هستن هیچوقت براحتی تو این جور جاها پیدا نمیشن که احتمالا توی نمونه ی شما جا بگیرن.
من خودم 100 ها صفحه درباره ی امریکا خوندم. یه مستند 12 قسمتی با بیش از 900 دقیقه درباره امریکا دیدم و حداقل 10 دوست نیتیو امریکایی دارم. پس فکر نکنید رو هوا حرف می زنم. من هیچوقت نمیرم امریکا که برم بهشت. ولی می رم امریکا که تو جهنم نمونم. به نظر من اینکه شما چقدر از امریکا و امریکا رفتن راضی باشی بستگی به سطح اندیشه وبلوغت و مرتبه ی نیازهات داره. کسایی که منتظرن برن امریکا و تو یه کوچه 2 متری با اتوبوس دولوکس اسکانیا توی شهر کوچیکی در 100 کیلومتری یه شهر متوسط جابجاشن مسلما ناامید میشن. ولی اگه کسی میره امریکا که اگه بهش گفتن همون اتوبوس کوچیک قدیمی راس ساعت فلان میاد، واقعا بیاد، ناامید نمیشه. اگه کسی میره امریکا که ببینه مردم برای جون و مال هم احترام می گذارن و حق خوری و لایی کشی زرنگی محسوب نمیشه، ناامید نمیشه. اگه کسی میره که درس بخونه و در حد معلومات و تواناییهاش بهش احترام بگذارن، ناامید نمیشه.
با اینکه من می خوام برم امریکا که بعد درسم یا بعد مدتی بعد درسم مقیم شم جایی، بنظرم می تونم با مدرک دانشگاه امریکا تو هر کشوری بخوام مشغول کار شم. منظورم این نیست مدرک امریکا گارانتی میده بلکه اینکه استانداردهای همه کشورها را meet میکنه. به نظر من سیستم آموزشی امریکا هیچ جا پیدا نمیشه. لااقل برای دکترا می تونم بگم برنامه های research محور اروپا در برابر برنامه های course+research محور امریکا بسیار حقیره و مخصوصا برای ما ها که سطح دانشگاه های مقاطع قبلیمون پایینه، حتی شریف و تهران (یونی خودمه پس به کسی بر نخوره
) دو سال اول برنامه های امریکا غنیمته.
خلاصه که دوستان عزیز، مبنای قضاوتمون رو یه نمونه ی جزیی و غیر واقع بینانه قرار ندیم و به بقیه هم فاز منفی هدیه ندیم دم عیدی
علاقه مندی ها (Bookmarks)