ترجیح میدین اینجا ازدواج کنید یا خارج از کشور ( مسائل فرهنگی و اجتماعی )

[pimi810]

در این مورد یک خاطره جالب دارم
یکی‌ از استاد‌های رشته برق دانشگاهمون، آمریکا درس خونده بود،برگشت ایران ازدواج کرد رفت آمریکا
خود استاد سر کلاسش تو دانشگاه اینجا همیشه تعریف می‌کنه:بد از یک مدت که اونجا دانشگاه تدریس می‌کردم، زنم گفت قاسم دلم واسه شهرم تنگ شده!!!!قاسم بیا برگردیم شهرمون..
الان که چند ساله مجبور شده برگرده،هر روز می‌زنه توی سر خودش که چه غلطی کردم برگشتم.
همسر اگه هدفش تو یک راستا با خودمون نباشه، بسیار مشکل ساز خواهد بود.

حالا همسر هم راستا از کجا بیاریم!

من شخصا ترجیح میدم اول برم اونجا ببینم چه خبره بعد تصمیم بگیرم. من پیشنهاد می کنم پسرهایی که الان کس خاصی تو زندگیشون نیست و تا 1 سال دیگه می خوان برن و سنشون هم حول و حوش 24 25 هستش، همین کار رو بکنن. مخصوصا" اونایی که احساس می کنن هنوز "زن لازم" نشدن!

من اگه الان عاشق کسی بودم صد در صد ازدواج می کردم و به خاطر آمریکا یا هر جای دیگه ای روند طبیعی زندگیم رو به هم نمی زدم. اینو از رو تجربه دوستم میگم که دم خواستگاری در حالی که قطع امید کرده بود یه هو پذیرشش اومد و اونم همه چیز رو بهم زد و رفت الان بعد 5 سال از کاری که کرده پشیمونه و همیشه میگه ارزشش رو نداشت و کاش می تونستم هر دو رو با هم هندل کنم.

[rezatheory]

سکه شده 531 هزار تومن ...

حالا برید زن ایرانی بگیرید =)))

آقا بهداد میدونی که اینجا هم باید انگشتر الماس بخری؟ سفر به cancun و Paris و Lake Tahoe ووو به جای خود(برای اینکه با هم خاطرات مشترک داشته باشیم عزیزم )) غذا خوردنها تو رستورانی که ویکتوریا بکام میره(عزیزم من که برا خودم نمیگ برای تو میگم که خستگی کار از تنت بره بیرون!!)

بعد از لحظه ی که مزدوج میشید هر چه کار میکنید بانو هم سهمی میبرن

نه عزیز. میخوای با زن جماعت بتابی باید پیاده شی. چه ایرانی چه خارجی یه date تو یه رستوران متوسط حداقل 60 دلار.

تا به حال don't be cheap رو شنیدی؟؟

[osroosh]

حق کاملا با دوستمون (rezatheory) هست! به نظر من حتی هزینه ای که بابت تجملات و جشن عروسی برای ازدواج با یه خارجی (بزرگ شده تو فرهنگ آمریکا خصوصا) بهتون تحمیل میشه می تونه بمراتب از ایران بیشتر باشه.

در نظر داشته باشید که زن در برابر کوچکترین تضییع حقی که بخواد ازش بشه بوسیله قانون محافظت میشه... اگر خونه امدید و زنتون رو با دوست پسر سابقش دیدید تعجب نکنید چون دلش براش تنگ شده و ممکنه بخواد شمارو به خاطر اون ترک کنه! اگر خواست با کسی برقصه نمی تونید مانعش بشید! و اگر احیانا به هر دلیل شیطون گولش زد و مرتکب ادالتری شد فقط میتونید طلاقش بدید (اگر بتونید ثابت کنید هیچی وگرنه که 50 درصد اموالتونم باید واسه طلاق بدید)! یادتون باشه اگر با زنتون دعواتون بشه این شمایید که باید بزارید و از خونه برید و اگر رفتید (separation) عرف امریکا به زنتون اجازه میده که با مرد دیگه رابطه داشته باشه تا دوباره برگردید و آشتی کنید!

از اونجاییکه ذات مرد (اگر مرد باشه) همه جای دنیا مثل همه، یکی از مشکلات اساسی تو جامعه ای مثل آمریکا به قول خودشون "emasculation" مردها هست بوسیله زن ها. یه جورایی وقتی نگاه می کنی انگار زن ها به مرد تنها به چشم یه وسیله رفع نیاز جنسیشون نگاه می کنند. شرایطی رو تصور کنید که برای همه ابعاد زندگی، این زن هست که تصمیم می گیره و مرد تابع زن هست...

البته اینم اضافه کنم که در حال حاضر جامعه ایران هم به سمتی رفته که هم هزینه های ازدواج به شما تحمیل میشه و هم بعدا در زندگی مشترک از emasculation رنج خواهید برد! قانون مهر هم به نظر من تیر خلاص هست چون اکثرا از پولی که ندارند (!!) تعهد پرداخت می کنند و با قانون جدید، پرداخت 50 درصد اموال غربی ها هم به طلاق ایرانی اضافه شده.

در اخر اینکه در ایران، ازدواج تنها گزینه شماست و در خارج از کشور گزینه های دیگه ای هم دارید...

[dental.persian]

یه موضوعی که ما توجه نمیکنیم بهش اینه که تو امریکا سیستم بر اساس پارتنر هست نه ازدواج و ازدواج وقتی صورت میگیره که واقعا همو بخوان یا بچه دار بشن چون ازدواج محدودیت قانونی براشئن میاره
ولی اینحرف ها راجع به امریکایی ها درست نیست و خیانت نه به پارتنر و نه به همسر اینطوری نیست که دوستان میگن و یه چیزی تو مایه های همون ایرانه خودمونه.
فقط یه فرق اساسی دارهن مردم امریکا با ما و حتی شرقی ها اینه که اونها دلیلشون برای شروع رابطه love یا اون علاقه اولیس و دلیلشون برای ختم رابطه هم تموم شدن اون حس هست و التزام ندارن حتما اون زندگی رو نگه دارن
ولی تقریبا همه ما میدونیم اینطوری زندگی پایدار نمیمونه چون اون حس پایدار نیست

[osroosh]

یه موضوعی که ما توجه نمیکنیم بهش اینه که تو امریکا سیستم بر اساس پارتنر هست نه ازدواج و ازدواج وقتی صورت میگیره که واقعا همو بخوان یا بچه دار بشن چون ازدواج محدودیت قانونی براشئن میاره
ولی اینحرف ها راجع به امریکایی ها درست نیست و خیانت نه به پارتنر و نه به همسر اینطوری نیست که دوستان میگن و یه چیزی تو مایه های همون ایرانه خودمونه.
فقط یه فرق اساسی دارهن مردم امریکا با ما و حتی شرقی ها اینه که اونها دلیلشون برای شروع رابطه love یا اون علاقه اولیس و دلیلشون برای ختم رابطه هم تموم شدن اون حس هست و التزام ندارن حتما اون زندگی رو نگه دارن
ولی تقریبا همه ما میدونیم اینطوری زندگی پایدار نمیمونه چون اون حس پایدار نیست

دوست من بحث پارتنر بیشتر درباره اروپا مصداق داره (اونم نه الزاما همه جاش) و فقط شامل زندگی با جنس مخالف نمیشه. در امریکا گرچه زندگی و ارتباط جنسی پیش از ازدواج هم یه امر جا افتاده هست ولی زن ها و مردها خیلی تمایل دارن این رابطه حتما تبدیل به ازدواج بشه. اروپایی ها (مثلا آلمانی ها) به قضیه اینطوری نگاه می کنن که اصولا ازدواج ضروری نیست (جمعیت قابل توجهی از اونها و خصوصا مردها) و با توجه به اینکه بعضا مذهب رو هم از زندگیشون حذف کردن راحت تر با این قضیه کنار میان در حالیکه امریکایی ها آدم های مذهبی هستند (هر دین و مذهبی که دارن). جالبه که شما تو امریکا می تونید زوج های همجنس باز مذهبی هم پیدا کنید!

به علاوه، این چیزی که شما می فرمایید حالت ایده آل هست وگرنه آمریکایی ها هم مثل همه اشتباه می کنند. کثرت استفاده از واژه های affair و adultery در فرهنگ و زبان امریکایی قاعدتا باید اشاره به شرایط جامعه داشته باشه...

در رابطه با دلیل شروع رابطه هم (عشق یا عقل)، آدم ها با هم خیلی فرق می کنند و از این لحاظ شاید خیلی کمتر از ما ایرانی ها محاسبات مادی می کنند ولی خوب هست. این رو هم در نظر داشته باشید که اکثرا به لحاظ فرهنگی مفهوم عشق رو با تنها به معنای عشق شهوانی می شناسند و سعی می کنن عشقشون رو در غالب این نوع ارتباط بروز بدن در صورتیکه ما خلاف این اعتقاد رو داریم. باز اینجا باید اشاره کنم من به افرادی برخوردم که گفتن تا از لحاظ روحی با کسی مچ نباشند تنشون رو در اختیارش قرار نمی دن ولی خوب این حالت ایده آل هست که کمتر بهش عمل میشه.

[osroosh]

به دوستان توصیه می کنم در این رابطه تا اونجایی که می تونن تحقیق کنند و از هر منبعی اطلاعات بدست بیارن. صحبت کردن با همکلاسی ها از هر دو جنس و شنیدن نظارتشون میتونه خیلی مفید باشه. درباره مسائل قانونی هم میشه براحتی اطلاعات زیادی بدست اورد و باید حتما بهش وقتی اختصاص داده بشه.

اینجا بحث ازدواج هست ولی بهتره به جنبه های دیگه هم فکر کنید. به همه شرایط. اگر بچه دار شدید، اگر خواستید طلاق بگیرید، اگر طرف ایرانی بود، اگر طرف امریکایی بود، اگر چینی بود و هزاران اگر دیگه که نباید ساده از کنارش گذشت. در امریکا که داستان هر ایالت با ایالت دیگه فرق می کنه و باید موردی بحث بشه. از خودتون بپرسید Civil Union یا Marriage بهتره برای من. نامزد بشم، پارتنر داشته باشم، دوست دختر/پسر داشته باشم و ... خلاصه باید پر و پیمون باشید و اول با خودتون کنار بیاید.

[dental.persian]

یعنی دختر پسر های امریکا بعد از دوران دبیرستان با دوستشون زندگی نمیکنن تا ازدواج نکنن؟؟؟

[rezatheory]

با قانون جدید، پرداخت 50 درصد اموال غربی ها هم به طلاق ایرانی اضافه شده.

.

جریان این چیه؟

[ghlobe]

جریان این چیه؟

قانون جدیدی نیست. در عقدنامه های ایران از 20 سال پیش یک تغییری دادند که بموجب اون اگر شما بدون دلیل زنتون رو طلاق بدید باید نصف دارائی تون رو به اون بدید. البته اون شرط "بدون دلیل" معمولا کار رو پیچیده میکنه.

در کانادا که من خبر دارم فقط مرد نیست که باید دارائیش رو به زن بده. اصولا اموال یک زوج از نظر قانون کانادا به هردوشون تعلق داره (مثلا اگر بخواهید خونه تون رو بفروشید باید همسرتون هم امضا کنه) و موقع جدائی بطور عادلانه تقسیم میشه حالا چه اموال مال مرد بوده باشه چه مال زن. البته شما میتونید قبل از ازدواج با توافق مشترک یک prenup agreement امضا کنید که بموجب اون اموالی که قبل از ازدواج بدست آوردید مشمول تقسیم نشه. ولی اموال بعد از ازدواج تقسیم میشه که عادلانه هم هست.

[ghlobe]

اینجا بحث ازدواج هست ولی بهتره به جنبه های دیگه هم فکر کنید. به همه شرایط. اگر بچه دار شدید، اگر خواستید طلاق بگیرید، اگر طرف ایرانی بود، اگر طرف امریکایی بود، اگر چینی بود و هزاران اگر دیگه که نباید ساده از کنارش گذشت. در امریکا که داستان هر ایالت با ایالت دیگه فرق می کنه و باید موردی بحث بشه. از خودتون بپرسید Civil Union یا Marriage بهتره برای من. نامزد بشم، پارتنر داشته باشم، دوست دختر/پسر داشته باشم و ... خلاصه باید پر و پیمون باشید و اول با خودتون کنار بیاید.

در اکثر ایالتهای کانادا و امریکا civil union و marriage تفاوت قانونی نداره. در بعضی از ایالتها حتی اگر یک سال دوتائی بعنوان پارتنر در یک خانه زندگی کنید مشمول قوانین ازدواج میشید حالا چه رسما قرارداد ازدواج امضا کرده باشید یا نه.